ΑΣΗΜΑΚΗΣ

ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΧΑΡΑ ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΠΕΡΙ   ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΦΙΛΤΑΤΟΥ  ΑΣΗΜΑΚΗ, ΑΣΗΜΑΚΛΗ, ΚΛΗ.

ΣΕ  ΜΙΑ   ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ  ΘΑ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ  ΚΑΙ  ΤΟ 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ   ΠΟΥ     ΕΙΝΑΙ     ΓΡΑΜΜΕΝΟ    ΣΤΟ    ΒΙΒΛΙΟ   ΜΟΥ

"ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ  ΕΠΟΧΕΣ"  ΚΑΘΟΤΙ   ΜΕ  ΤΟΝ  ΚΛΗ  ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ

ΑΠΟ   ΤΑ    ΠΑΙΔΙΚΑ   ΜΑΣ     ΧΡΟΝΙΑ.   ΕΚΕΙΝΑ   ΤΑ    ΧΡΟΝΙΑ  

   ΠΟΥ   ΠΑΙΖΑΜΕ    ΒΩΛΟΥΣ    ΣΤΟ ΧΩΜΑ    ΚΑΙ  ΜΠΑΛΑ   ΣΤΙΣ  

ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΑΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ-ΚΑΠΟΥ  ΜΕΤΡΑΓΑΜΕ

ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΜΑΣ, ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ 

ΕΙΜΑΣΤΑΝ   ΠΟΛΛΑ    ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ  ΤΟΤΕ,  "ΜΙΚΡΟΙ  ΗΡΩΕΣ"   ΚΑΙ 

"ΚΟΛΗΤΗΡΙΑ"     ΑΛΛΑ    ΜΕ    ΤΟΝ    ΑΣΗΜΑΚΗ   ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ 

ΣΥΜΠΛΕΥΣΑΜΕ    ΚΑΙ    ΣΤΙΣ    ΕΠΟΜΕΝΕΣ    ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ,  ΟΤΑΝ

Η  ΖΩΗ   ΦΟΡΤΩΣΕ   ΣΤΟΝ     ΚΑΘΕΝΑ  ΜΑΣ    ΔΙΑΦΟΡΑ  ΣΑΚΙΑ.

ΠΟΙΟΣ   ΜΑΣ  ΠΙΑΝΕΙ   ΤΩΡΑ,  ΜΕ ΚΛΗ, ΔΙΑ,  ΚΑΒΟΥΡΑ, ΑΡΕΤΗ,

ΜΑΥΡΟΥΔΗ     ΣΤΗΝ     ΠΕΝΤΑΔΑ  ΤΗΣ   ΕΠΙΘΕΣΗΣ   ΚΙ   ΕΜΕΝΑ 

ΣΕΝΤΡΕΜΠΑΚ; ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΠΕΤΑΕΙ!!

ΑΠΟ ΑΣΗΜΆΚΗ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΠΟΥΛΟ

    Παρακολουθώντας την πορεία της ελληνικής μουσικής, σε βάθος χρόνου, διαπιστώνει κανείς περιόδους έντονης δημιουργικότητας αφ’ ενός και περιόδους παρακμής.

Μέσα όμως από αυτή την τελευταία οδηγήθηκε και πάλι σε  εξάρσεις δημιουργίας με αφετηρία κάποιους, λίγους μεν, ιδιαιτέρως χαρισματικούς δε ανθρώπους-καλλιτέχνες που με την εμβληματική τους παρουσία και την εξαιρετική γραφή τους άνοιξαν καινούριους δρόμους και αποτέλεσαν ή αποτελούν σταθμούς για την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής.

Από την μικρή αυτή «λίστα» των δημιουργών που χαρακτήρισαν με το έργο τους την εποχή τους δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, είτε ως άνθρωπος, είτε ως μουσικός, είτε ως στιχουργός-ποιητής.

Οι πρώτες μου επιλογές από την δουλειά του Θανάση Παπακωνσταντίνου αφορούν σε δύο τραγούδια με θέμα την μετανάστευση, με τα οποία ο καλλιτέχνης δίνει το στίγμα της ελληνικής πραγματικότητας του κάποτε και του τώρα σε σχέση με το «μεταναστευτικό»

•  Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

     Προφανώς ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου εμπνεύστηκε τους στίχους του τραγουδιού βασιζόμενος αρχικά στην μάστιγα της μετανάστευσης των νέων Ελλήνων εργατών της μεταπολεμικής περιόδου, διανθίζοντας τους όμως με στοιχεία από την λαική μας παράδοση. Είναι αξεπέραστης έμπνευσης η δαιμονοποίηση του απελπισμένου πατέρα ο οποίος αφού έχασε τα παιδιά του στην ξενιτειά, παίρνει ο ίδιος τον ρόλο του τιμωρού και μεταμορφώνεται σε ένα γέρο-πλάτανο που εμποδίζει την διέλευση των τραίνων προς τα σύνορα της χώρας.

•             ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

      

                      

       Και σ’ αυτό το τραγούδι  ο Θανάσης καταπιάνεται με το ζήτημα της μετανάστευσης. Μόνο που εδώ είναι σαφείς η αναφορά στην αριστουργηματική ταινία του Ηλία Καζάν «Αμέρικα-Αμέρικα». Με τους στίχους του εδώ εικονογραφεί με μοναδικό τρόπο, την μαζική φυγή Ελλήνων μεταναστών προς την Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα. Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα:

«…Τους βλέπω μπρος στα μάτια μου μες στο παλιό βαπόρι

σαν στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι

Βουβές γυναίκες άλαλες που δύναμη αναβλύζουν

παιδάκια που δεν ξέρουνε το δρόμο που βαδίζουν .

Α! στα χρόνια τα παλιά βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα…»

Μουσικη-στιχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγουδι: Σωκράτης Μάλαμας