« Ίνα πληρωθεί το ρηθέν καθώς γέγραπται εν ταις γραφές»

 ΘΎΜΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

…Αναρωτηθήκατε ποτέ φίλες και φίλοι πως «Κάθε μεγάλη εβδομάδα, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή, όσοι πιστεύετε και είστε πραγματικοί χριστιανοί, ταράζετε την ήδη ταραγμένη ψυχή του Ιούδα;
«Ουαί τώρα ανθρώπω, δι ´ ού, Υιός του ανθρώπου

παραδιδόται». Για μένα - τουλάχιστον δεν ισχύει το

«Ο αποθανών δεδικαίωται». Ούτε η μετάνοιά σου ούτε το «Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώου». Ούτε και όταν επέστρεψες τα τριάντα αργύρια και κρεμάστηκες «απελθών απήξατο» δεν ισχύει Ιούδα Ισκαριώτη.

Το να ήσουνα μόνον εσύ που έφταιξες, που έκανες το έγκλημα και πρόδωσες, εσύ που χλευάζεσαι και υποφέρεις, κάπως θα τρωγότανε, κάπως

θα ´τανε υποφερτό και δικαιολογημένο. Τι φταίει

όμως η ράτσα σου και ο λαός σου;

« Φθονουργέ, κακούργε και Αλάστωρ λαέ».

Δεν μπορώ να καταλάβω ή μάλλον καταλαβαίνω γιατί ο δύστυχος εβραϊκός λαός, διασύρεται χωρίς έλεος, χωρίς οίκτο, και έτσι απάνθρωπα και άνανδρα ποδοπατείται. Μήπως για το θάρρος του, την υπομονή του, την αντοχή του, γιατί όχι και την καπατσοσύνη του, που ποτέ δεν μπόρεσαν οι χριστιανοί να του το συγχωρήσουν;

Ξεχνάνε πως οι Εβραίοι, είναι λαός, που ανακάλυψε και έδωσε τον Έναν Θεό; Ή μάλλον που δεν τον έδωσε από θέλησή του, αλλά που του τον πήραν με το ζόρι, του τον άρπαξαν με το έτσι θέλω, που του τον άλλαξαν, τον μασκάρεψαν, σύμφωνα με τα γούστα τους και τις επιθυμίες τους, τον διέσυραν και που τον έστρεψαν κατά του εκλεκτού λαού του και έτσι αγνώριστο όπως τον κατάντησαν, τον έκαναν δικό τους. Πριν την ώρα του, στη γη κατέβασαν το γιο του, το μονογενή, τον παίδεψαν, τον χλεύασαν, τον βασάνισαν, τον φυλάκισαν, τον σταύρωσαν και όλες αυτές τις βαρβαρότητες, τις φόρτωσαν στον άμοιρο, τον Ιούδα Ισκαριώτη και τον βάφτισαν « μέγα της γης προδότη».

« Ίνα πληρωθεί το ρηθέν καθώς γέγραπται εν ταις

γραφές». Αφού όμως γέγραπται σύμφωνα με τα λεχθέντα και τις Άγιες Γραφές πως λοιπόν θα το ξέγραφε ένας θνητός, σαν τον άμοιρο Ιούδα τον Ισκαριώτη;

« Ιούδα…Ιούδα…Ιούδα τον Ισκαριώτη κράζουμε, του φέρνουμε μαντάτα»!

« Ω μα την πίστη μου, τι φωνές είν´αυτές, σαν άγιες μου μοιάζουν»!

« Ναι, Ιούδα μας, καλά το νόμισες, είμαστε τα Λεχθέντα κι οι Άγιες Γραφές»…

« Στις προσταγές σας, Λεχθέντα κι οι Άγιες Γραφές μου! Μπέσα σε μένα να ´χετε κι ό,τι μπορώ θα κάνω».

« Το Δάσκαλό σου θέλουμε, Ιούδα να μισείς και να τόνε ζηλεύεις. Να τον προδώσεις Ιούδα θέλουμε.

Να τον προδώσεις για λεφτά, τριάντα αργύρια να πάρεις».

« Ωιμέ!.. Τι συμφορά ´ναι τούτη που με βρήκε!

Τι συμφορά χτύπησε, την πόρτα της ψυχής μου!

Όχι, όχι αυτό δε γίνεται…Τέτοια προδοσία αισχρή, δεν έχει ματαγίνει. Όχι, δεν μπορώ, δεν το βαστάει ο νους μου. Εγώ ´μαι όμορφος, ψηλός, ξανθός και σγουρομάλλης, αράδα οι νύφες μπρος μου πέφτουνε και παρακαλάνε. Ο Δάσκαλός μου ´ναι

ισχνός, κοντός, λειψός κι ασκημομούρης. Ξυπόλυτος γυρνά, μ´ένα λερό σκουτί στον ώμο του φοράει, φτωχό ξερόραβδο στα χέρια του κρατάει.

Εκτός απ´τη Σοφία του, άλλο προσόν δεν έχει.

Γιατί λοιπόν να τον μισώ, να τον φθονώ και να τόνε ζηλεύω; Να τον προδώσω για λεφτά, τριάντα αργύρια να πάρω! Μα ‘γω ´ μαι πλούσιος, τρανός και πέρα ως πέρα, για πλούτη ξακουστός. Είμαι ταμίας της οργάνωσης, επίσης και γραμματικό

ο Δάσκαλός μου, με ´χει ορίσει, και αργύρια πολλά,

στο σύλλογό μας από δικά μου έχω δώσει.

Να τον προδώσω είπατε;

Μα πού, σε ποιόν να τον προδώσω; Ο Δάσκαλός μου ´ναι ξακουστός, σ´όλη την Ιουδαία και στραβοί ακόμα τον γνωρίζουν. Χτες δεν μπήκε στην Ιερουσαλήμ, Καβάλα στο γαϊδούρι; Τα πλήθη δεν τον έραναν με βάγια και με δάφνες και ωσαννά δεν έκραζαν; Τι προδοσία, λοιπόν, να κάνω ´γω στον ξακουσμένο Δάσκαλό μου, τον Ιησού τον Ναζωραίο τον βασιλιά των Ιουδαίων»;

«Ω , Ιούδα άμυαλε και άμαθε, να υπακούς στις διαταγές, να κάνεις ό,τι είναι γραμμένο και ό,τι

έχει ειπωθεί απ´τους προφήτες κι αυτό για το καλό

Του. Ιούδα πράξε, λοιπόν, ότι έπραξε κι ο δούλος του Μέγα στρατηγού Θεμιστοκλή, ο Σίκινος που πρόδωσε για το καλό. Πρόδωσε για το καλό των Αθηνών και σώθηκε η Ελλάδα απ´τη σκλαβιά κι ο κόσμος όλος. Δεν ξέρεις, δεν το ´χεις ακουστά;

Άκου πως έγινε κείνο τον καιρό».

« Σίκινε δούλε πιστέ».

«Στις διαταγές σας, στρατηγέ Θεμιστοκλή».

« Να προδώσεις πρέπει Σίκινε. Σπεύσε εκεί ψηλά στο Αιγάλεω, και πες στο Ξέρξη, στον μέγα Πέρση βασιλιά τα σχέδιά μας. Πες του να βιαστεί και πριν καλά - καλά ο ήλιος βγει, να´ρθει να μας προλάβει, στα στενά της Σαλαμίνας και να μας εξοντώσει.

Μπλόφα θα του κάνουμε, να μπει μες στα στενά τον θέλουμε και τότε μη φοβάσαι…Εύκολα θα τον φτιάξουμε».

« Αν είναι έτσι όπως τα λες, για το καλό μας, στρατηγέ Θεμιστοκλή, μετά χαράς να τρέξω να προδώσω»…

«Α, ναι! Το ´χω ακουστά, μα τώρα το θυμάμαι, Λεχθέντα μας και Άγιες Γραφές μας. Μα ο μέγας στρατηγός Θεμιστοκλής νίκησε κι αυτό, ήταν κόλπο έξυπνο και σώθηκε η Ελλάδα. Δεν ήταν προδοσία».

«Για να νικήσουμε κι εμείς Ιούδα άμυαλε, για τούτο να προδώσεις. Ο Δάσκαλός σου είναι γραφτό να προδοθεί, να πληγωθεί, να σταυρωθεί, ν´ανέβει στα ουράνια, για να νικήσουμε κι εμείς, να νικηθεί

κι ο θάνατος, κι όλες οι ψυχές ν´αγιάσουν. Μη φοβηθείς, Ιούδα και ούτε να δειλιάσεις. Το Δάσκαλό σου, πάντα θα ´χεις κοντά σου, δίπλα σου, μαζί και το Θεό σου. Αντάμα και οι δώδεκα, θα πάτε στα ουράνια. «Ους δέδοκας μοι, Ουκ απώλεσα εξ αυτών ουδέναν».(Ιωάννης Μ. Πέμπτη).

« Έτσι αν είναι, Λεχθέντα μου και Άγιες Γραφές μου, μετά χαράς μου να προδώσω! Ναι, να προδώσω τον Ιησού το Δάσκαλό μου, να τον φιλήσω δυο και τρεις φορές, στο μάγουλο, στο στόμα, μπρος στη Μαρία τη Μαγδαλινή, στον

Πέτρο το μαχαίρα,και σ´όλους τους στρατιωτικούς,

τους Γραμματείς, τους Φαρισαίους, στον Άννα στον Καγιάφα , να το φωνάξω δυνατά, για ν´ακουστεί στη Γαλιλαία, στη Βηθλεέμ και σ´όλη την Ιουδαία, για να γενεί το θέλημά σας, Λεχθέντα μου και

Άγιες Γραφές μου»….

***Ερευνάτε για την αλήθεια των θρησκειών και των μεταφυσικών φαινομένων, που ανέκαθεν απασχολεί κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο…!

Σε όλους/ ες τους Χριστιανούς, Καλές Γιορτές.

Στους άλλους

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε!!!