To τσιμπούσι στον πεζόδρομο της Πελλήνης [3]

Α πίθανο

Εξαίσιο 

Πρωτοποριακό 

                        ήταν το τσιμπούσι προχτές το βράδυ στον πεζόδρομο της Πελλήνης. 

Τα λόγια,  ότι και να γράψω  δεν μπορούν να αποδώσουν την ωραιότητα της παρέας. Από η μια η σπανιότητα και η γραφικότητα κάτω από τα συμπαθή δένδρα που παλεύουν με τα δόντια να επιζήσουν στη ζούγκλα της Αθήνας, όπως και όλοι μας, δίπλα στο πράσινο παγκάκι και τα κεραμιδή πανέρια, αλλά και κάτω από την πρωτόφαντη διακόσμηση[1] έδιναν μια άλλη διάσταση του ωραίου και του αληθινού. Η ουτοπία έγινε πραγματικότα, αν σας λέει τίποτα αυτό. Δίπλα η μικρή ψησταριά που τελικά έκανε τη δουλειά της μια χαρά, βεβαίως με την ψηστική επιδεξιότητα του Κουλιάδη. Προσφέρθηκαν μαζί με τα κοψίδια τη ντομάτα και τη φέτα, αφειδώς κράσος, τσίπουρο και ούζο [2] 

  Το επιστέγασμα ήταν τα γλυκά: Ραβανί [3] από την κ.Παναγιώτα που έφερε ο Παντέλας  και γαλακτομπούρικο που έφερε ο Πέρης με την μάνα του, την Τασούλα.
Βεβαίως δεν έλειψε κι ο χορός, ζεμπεκιές να πεθάνει ο χάρος, μόνο που για μια άλλη φορά ο κερατάς έμεινε στητός κι αλώβητος και μάλιστα μας περιγελούσε.
Το χορό άνοιξε ο Πέρης με τη μεγάλη ψυχή που την εκφράζει  με την όλη κοινωνικότητά και τον χορό. Πρώτα έδωσε την παραγγελιά του: "η πριγκηπέσσα" όπως και όλοι οι μετέπειτα, η Νινέτα  "βρέχει φωτιά στη στράτα μου" του Διονυσίου [χαλάλι της], η Τασούλα με τον "Βούδα", ο Παντέλας "Τα λερωμένα τ΄ άπλυτα" κι εγώ σταθερά "πίνω και μεθώ"

[1] Αντί για σημαιάκια και διάφορα τέτοια που κρεμάνε είχαμε κρεμάσει ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων που πήραν μέρος στις εκλογές του 15 κι ανάμεσά τους φιγούρες του Καραγκιόζη και φιόγκους με κόκκινε χαρτοπετσέτες.

[2] Μόνο ο Σπυρέτος έπινε μπύρα και κατέβασε μερικές.

[3] Όλοι είπαμε τι καταπληκτικό ραβανί, όμως όπως μου είπε την άλλη μέρα η κ. Παναγιώτα, ήταν "Μπαμπάς"