Στο παλιό, πολύ γνωστό ταβερνάκι, δίπλα ακριβώς στο γήπεδο του Παναθηναϊκού , τη θρυλική Λεωφόρο Αλεξάνδρας, "Απόστολος Νικολαϊδης", με το όνομα "Παναθηναϊκός" έχουμε πάει αρκετές φορές, μια και κρατάει τον χαρακτήρα του σαν κουτούκι.
Μάλιστα κρατά τόσα χρόνια το ίδιο μενού. Κεφτεδάκια, βακαλάο σκορδαλιά, ντολμάδες και συκωταριά και έχει διάφορους πελάτες από όλη την Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια, 5 με 6, ο παλιός ταβερνιάρης έχει αποσυρθεί και το διαχειρίζεται ένα νέο ανδρόγυνο. Ο άνδρας στην κουζίνα και η κοπελιά στο σερβίρισμα. Λοιπόν με την νέα, ας πούμε διεύθυνση, είμαστε με το Λενάκο αρκετά τακτικοί πελάτες, μάλιστα μια δυο φορές ήταν και ο ο Νίκος μου και μια φορά ο φιλιότσος μου ο Νικηφόρος. Όμως αυτές οι επισκέψεις έγιναν πριν από ένα χρόνο και ακόμα. Σημειωτέο, δεν ξέρω πώς τυχαίνει και καθόμαστε στο ίδιο, κάπως μπροστινό κι απόμερο σχετικά τραπέζι.
Το άκρον άωτον και εντελώς απίστευτο ήταν το εξής: Πριν αρκετά χρόνια πλήρωσα με την κάρτα στην οποία επάνω ήταν γραμμένος ένας αριθμός, που ήταν συνδυασμός του πιν και στοιχείων από την ημερομηνία γέννησης. Για αυτό τον έξυπνο τρόπο μου είχε μιλήσει ένας οδοντίατρος κι αυτό το είχα αναφέρει στην κοπελιά που απόρησε γιατί έχω γράψει το πιν επάνω στην κάρτα, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Αυτό λοιπόν το θυμόταν με το νι και με το σίγμα.
Σπάνια περίπτωση ανθρώπου με τέτοια μνήμη
Όπως έχω γράψει [κλικ ΕΔΩ] σχετικά με τη μνήμη τα πιο ισχυρά μνημονικά αποτυπώματα του παρελθόντος, τα πιο γνήσια κάτοπτρα της μνήμης είναι τα προσφιλή πρόσωπα, συγγενείς, συμμαθητές, φίλοι αλλά και τα σημαντικά γεγονότα, περιστατικά, χαρμόσυνα και λυπηρά, όπως γάμοι, βαφτίσια, εξετάσεις και ιδίως τραγικά, θάνατοι και διάφορα σοβαρά ατυχήματα. Και έπονται τα υπόλοιπα ανάλογα με το μελάνι της απογραφής.
Κι όμως το αποτύπωμα στην συγκεκριμένη κοπελιά ήταν κάτι άλλο, διαφορετικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου