Στην ανάρτηση της 25η Γενάρη για την επίσκεψή μας στην πριγκίπισσα της ορεινής Τριφυλίας παρά τη Νέδα, τη Βανάδα, επιλέξει γράφαμε
" στις 16-12-22 λοιπόν επισκεφτήκαμε τη Βανάδα με τον κουμπαράκο μου, Γίωργο Ζήρο και τον ποιητή, ακτιβιστή Θύμιο Χαραλαμπόπουλο, Κοπανισάνο, άρτι αφιχθείς εξ Αυστραλίας, Σίγουρα ο ούριος άνεμος που μας φούσκωσε τα πανιά και μας οδήγησε εκεί, βγήκε από τον ασκό του Μιχάλη, αυτή τη μοναδική και οπωσούν αμφίσημη και αρκετά περίεργη περίπτωση ανθρώπου, που γνωρίσαμε λίγες μέρες πριν"
. Εντάξει μοναδική και ιδιόμορφη περίπτωση στο έπακρο, έτσι για να τονίσουμε την σπουδαιότητα του Μιχάλη, που είναι πολυπράγμων και πολυτάλαντος μεν, αρκετά ...ανάποδος δε.
Όλα θα τα ακούσετε από τον ίδιο και μάλιστα με μικρή απόχρωση προς την Αμερικάνικη προφορά.
Πρέπει όμως να τονίσω ότι ως παιδί της ομοιογένειας στην Αμέρικα έχει το γνώρισμα που έχουν ακόμη οι περισσότεροι ομογενείς, όχι μόνο της Αμέρικας αλλά και της Αυστραλίας και όλου του εξωτερικού. Περισσότερο βέβαια οι τα άτομα της 1ης γενιάς. Ο μεγάλος νόστος για την πατρίδα τους οδήγησε, αλλά και άλλοι λόγοι, στον μεγαλοϊδεατισμό της πατρίδας. Ελλάς πρώτη σε όλα και αδικημένη. Όπως οι γνωστοί ντόπιοι Ελληνάρες. Σε τέτοιο κλίμα γαλουγήθηκαν τα παιδιά όποτε ..να ο Μιχαλάκης, με ιδέες εντελώς αντίθετες με την όλη του προσωπικότητα
΄Με τον επαναπατρισμό του δεν έμεινε στην Καλίτσαινα όπου κατάγονται οι γονείς του, αλλά ΄εγκαταστάθηκε στη Βανάδα. Κούμπωσε στην κυριολεξία. "Βρήκε ο γύφτος τη σειριά του που λένε ή "γύρισε ο τέτζερης και βρήκε το καπάκι". Κι αυτό γιατί η Βανάδα είναι το μόνο χωριό της ορεινής Μεσσηνιακής Τριφυλίας που παλεόθεν ήταν ...κατάμαυρο. Αν και λίγα χιλιόμετρα απέχει από του Καραμούσταφα, Αυλώνας σήμερα, που στην Κατοχή ήταν έδρα του ΕΑΜ της νότιας Πελοποννήσου. Για αυτή την πλευρά όμως της Βανάδας, του πιο ωραίου χωριού [κλικ ΕΔΩ], της τριφυλίας παρά τη Νέδα, θα γίνει άλλη ανάρτηση.
Με τον Μιχαλάκη γνωριστήκαμε τον περασμένο Δεκέμβρη ένα Σαββατόβραδο στο μαγαζί του Βένου στο Γιαννιτσοχώρι. Οπότε μετά τις πρώτες πενιές μαζί εκεί και με άλλους δυο ντερμπεντέρηδες επισκεφτήκαμε την ταβέρνα "Σταθμός" στον Αγιαννάκη, όπου μέχρι τις δεύτερες μεταμεσονύχτιες ώρες ακούσαμε ρεμπέτικα άσματα και ρίξαμε και τις φούρλες μας. γυροβολιές.
Μου ήρθε στον νου η ωραία ρήση του Θωμά Κοροβίνη:
"Οι πενιές είναι σειρήνες της Κίρκης που σε απογειώνουν στα ουράνια",
όπως και την άλλη, δεν θυμάμαι τίνος
"Ο χορός είναι η προβολή της ψυχής στη γη"
Περισσότερα για τον Μιχάλη και την βραδιά στον "Σταθμό" στη μικρή ταινία που ακολουθεί.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου