Έφυγε αθόρυβα όπως έζησε, με την ταπεινότητα και την ευγένεια των εκλεκτών της τέχνης και της ζωής. Τον αποχαιρετώ με λόγια συγκρατημένου συναισθήματος και ανυπόκριτου θαυμασμού. Ήταν ένας εκ των σημαντικών ποιητών της γενιάς του 1960.
Απόσπασμα αυτοβιογραφικού ποιήματος:
ΟΥΤΙΣ
μεγάλωσα στὴν Καλογραίζα καὶ στοὺς Ποδαράδες
ἔκανα δάσκαλος ἐπάνω στὰ βουνά.
…………………………………….
Δὲν πρόλαβα
πάει καιρὸς ποὺ ὅλα τοῦτα πνίγηκαν
στὸ βόμβο καὶ στοὺς καπνοὺς τῆς λεωφόρου.
Δὲν ἔχω πιὰ πατρίδα, δὲν πιστεύω σὲ θεούς
οὔτε γνωρίζω ἀκριβῶς ποιός εἶμαι
στὸ τέρας τοῦ καιροῦ
ποὺ μ᾿ ἔχει φυλακίσει στὴ σπηλιά του
σὰν μὲ ρωτάει ἀπαντάω ἀνυπόκριτα Οὔτις.
(Ἀνιπτόποδες καὶ σφενδονῆτες, 2005)
Φωτογραφία στο Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος το 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου