Στη ζωή μας τα πρόσωπα τρέχουν σαν τον νερό αφού πολλά από αυτά δεν θυμόμαστε ούτε το όνομά τους αν και στο παρελθόν είμαστε φιλαράκια κάπου κάποτε σύντροφοι συνάδελφοι. Κάτω λοιπόν από αυτό το πρίσμα με πολλά τέτοια πρόσωπα τυχαίνει να έχουμε επαφή ειδικά τώρα με το διαδίκτυο που εν τω μεταξύ όλοι το βρίζουμε.
Ένας λοιπόν τέτοιος σύντροφος φίλος από τα παλιά σύντροφος από την άλλη μεριά όπως έλεγε ο Λεωνίδας, τότε φανατικός ΚΚΕ, ο Νίκος αναρτά την εξής φωτογραφία.
Κι εγώ του απάντησα ως εξής: " Νικόλα όλα καλά κι όλα ωραία αλλά αυτή πίσω στη φωτογραφία ποιοι είναι και μου απαντά "ότι είναι Μάρτυρες του χωριού του πατέρα μου" "Ναι του λέω αλλά βλέπω να κρατούν σταυρό είναι μάρτυρες της εκκλησίας;" Και δεν απάντησε τίποτα...
Νίκο σύντροφε μεγαλώνουμε γυρνάμε αλίμονο να ξεχνάμε τις αξίες και τις σημαίες μας, έτσι δεν είναι; Όπως το χωριό μου ο Νιόνιος φίλος σύντροφος, κι αυτός της άλλη πλευράς, τότε φανατικός που δεν νέρωνε το κρασί του, και τον λέγαμε Μπρέσνιεφ. Και τώρα έγινε επίτροπος στην εκκλησία, σβήνει τα κεράκια.
Βεβαίως δέχομαι ότι η ηλικία και οι διάφορες συντελεστές που επιδρούν σε κάθε άτομο διαφορετικά οπότε είναι αδύνατο να κρίνεις τον άλλον το πώς και γιατί, εντάξει; Όπως έλεγε ο Λωτρεαμών: "Η ψυχή του ΄κάθε ανθρώπου έχει μεγαλύτερο βάθος από τους ωκεανούς" Ναι αλλά εκεί που φτύνουμε δεν γλείφουμε. Ρε φίλε άραξε στο καβούκι σου και βράσε με το ζουμί σου. Έλα όμως ότι βράζει θέλει να εξατμιστεί να βρει διέξοδο έτσι και ο άνθρωπος δυστυχώς ή ευτυχώς.
Ναι μεν αλλά τέλος πάντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου