Ο φαύλος κύκλος του φασισμού

Ημέρα αντιφασιστικής μνήμης η 9^η Μαΐου αλλά και «μαύρη» επέτειος για τα εκατομμύρια θύματα του πολέμου, ενός πολέμου από τους πλέον καταστροφικούς που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ανθρώπινες απώλειες ήταν θεαματικά περισσότερες από κάθε άλλο πόλεμο.

Παράλληλα, η 9^η του Μάη αποτελεί και επέτειο για την Θεσσαλονίκη, καθώς το 1936, η πόλη ζούσε την κορύφωση της μεγάλης απεργίας, λίγο πριν τη δικτατορία του Μεταξά. Μετά τη μεγάλη απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη, οι αστυνομικές δυνάμεις και ο στρατός πήραν μέρος σε μια επιχείρηση καταστολής. Δώδεκα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, με πρώτο τον 25χρονο αυτοκινητιστή Τάσο Τούση από το Ασβεστοχώρι.

Τότε ήταν που ο Γιάννης Ρίτσος, βλέποντας τη φωτογραφία της μάνας του Τάσου Τούση να τον μοιρολογεί νεκρό πάνω στην άσφαλτο, περιτριγυρισμένη από χωροφύλακες και διαδηλωτές, έγραψε ένα από τα καλύτερα ποιήματά του, τον «Επιτάφιο»:

(απόσπασμα)

«Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου,

πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,

πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω

 και δε σαλεύεις, δε γρικάς τα που πικρά σου λέω;

Γιόκα μου, εσύ που γιάτρευες κάθε παράπονό μου,

Που μάντευες τι πέρναγα κάτου απ' το τσίνορό μου,

τώρα δε με παρηγοράς και δε μου βγάζεις άχνα

και δε μαντεύεις τις πληγές που τρώνε μου τα σπλάχνα; ».

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ