Προχθές λοιπόν στη Ζαχάρω, έτσι τυχαία, συνάντησα ένα ηλικιωμένο ζευγαράκι που η τρυφερότητα και η αγάπη ξεχείλιζαν! Μου έκαναν εντύπωση η ωραία φιγούρα του γέρου με τα άσπρα μαλλιά, με την άψογη χωρίστρα στη μέση και η ωραία μαντήλα της γριάς του, που τόνιζε τα αμυγδαλωτά της μάτια.Πιασμένοι χεράκι-χεράκι και σιγά-σιγά περπατούσαν από τη διασταύρωση, τον πλάτανο προς την Αρήνης.
:Πού να πάμε παιδάκι μου; Όταν γερνάει ο άνθρωπος όλοι τον λησμονάνε και τον αποφεύγουν..
Στη συνέχεια μου είπαν ότι είναι από τη Μηλέα και ψάχνουν να βρούνε τρόπο να επιστρέψουν στο χωριό τους....
: Εάν σας πάω εγώ τι θα μου χαρίσετε; ρωτάω γελώντας...
: Μετά χαράς και τους δύο ψήφους μας μου λέει αμέσως με τα μάτια του να ανοίγονται διάπλατα.
: Μα εγώ δεν είμαι υποψήφιος
: Ε τότε άσε μας, σίγουρα θα βρούμε έναν υποψήφιο και θα μας πάει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου