ΔΥΟ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕΣΑ
ΑΠΌ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Βεβαίως, μετά το χθεσινό θρίλερ και την τελική έκβαση που πήρε η εκλογική αναμέτρηση, μας έχουν κατακλύσει αισθήματα πικρίας και λύπης, αλλά και οργής και αγανάκτησης(1). Αυτό είναι πέρα για πέρα ανθρώπινο και φυσικό καθότι σε όλα τα κοινωνικά ή πολιτικά ζητήματα δεν είμαστε απλώς θεατές ουδέτεροι και απλά να καταγράφουμε τα γεγονότα, όπως οι περισσότεροι ....συνάδελφοι, αν όχι όλοι, που είναι και με το χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα για ευνόητους λόγους .
Από την εποχή λοιπόν που γνώρισα τον Κώστα Αλεξανδρόπουλο, λίγο μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, συμπαρατάχθηκα μαζί του γιατί είδα έναν άνθρωπο, ικανό, άξιο και έντιμο, αλλά και γνήσιο λαϊκό παρά τη ζηλευτή επαγγελματική σταδιοδρομία να ενδιαφέρεται άδολα για τον τόπο του. Η συμπαράταξή μου από αυτό το βήμα από την αρχή ήταν ενεργή, ανοιχτή, δημόσια και θαρραλέα και πιστεύω ακράδαντα ότι το έκανα κρατώντας ένα επίπεδο!
Κρίμα, πολύ κρίμα για όλους μας που χάθηκε αυτή η ευκαιρία! Ο Κώστας είναι ανεπανάληπτος και δυστυχώς κάποτε όλοι θα αναλογισθούν τι έκαναν.
Είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ με τα όλα του!
Είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ με τα όλα του!
Κρίμα και πάλι κρίμα!
(1) Για την οργή το φτηνό λαϊκισμό και την ανέντιμη συμπεριφορά αρκετών, όπως στο χωριό μου που δεν έχουν τσίπα φιλότιμο, θα τα ...χώσουμε σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου