Άλλαξαν στρατόπεδο εν μία νυχτί, σαν τους ταγματασφαλίτες που φορούσαν γερμανικές στολές!!!

   Μια από τις πιο ιδιόμορφες περιόδους της Παλιάς Αθήνας, ήταν κι αυτή των εκλογών. Μια άλλη ατμόσφαιρα έπαιρνε η πόλη, φορτισμένη με ένταση και φωνές!  Πρωταγωνιστές ήσαν οι παλικαράδες, οι μαγκουροφόροι, οι μπράβοι και κάθε είδους θορυβοποιοί, που αποτελούσαν τις αυλές του κάθε υποψήφιου. Οι έντονοι τσακωμοί με τραυματισμούς ακόμα και φόνοΙ, ήσαν στην πρώτη γραμμή. Ευνόητο είναι ότι πάντοτε υπήρχαν δυο υποψήφιοι, ποτέ περισσότεροι.

     Βεβαίως ούτε ιδεολογίες υπήρχαν, ούτε προγράμματα και άλλα τέτοια ....τερτίπια. Τα πιο συνήθη μέσα ήταν  οι δωροδοκίες, οι υποσχέσεις και... τα κεράσματα. Έγκαιρα καπαρωνόντουσαν οι ταβέρνες παρά τα εκλογικά κέντρα, που στα πρώτα χρόνια χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα σπίτια τους. Γίδα βραστή με ζυμαρικό (σπανίως κανά ζυγούρι) για να την κάνουν ταράτσα, να τυλώνονται μέχρι σκασμού και στα μετέπειτα χρόνια ψητά αρνιά και κράσο αβέρτα μέχρι σκασμού!  

   Πολλές ευτράπελες  ιστορίες έχουν γραφτεί από εκείνη την εποχή. Η πιο πικάντικη ήταν αυτή που συνέβη σε κάποιες δημαρχιακές εκλογές. Στην αυλή του ενός είχαν μαγειρέψει σε ένα λεβέτι γίδα βραστή με χυλοπίτες και στου αντίπαλου γίδα με μακαρόνια. 

 Πολλοί μαγκίτες, ολίγον ταπί και άφραγκοι πήγαιναν και χλαπάκιαζαν και από δω κι από κει. Να όμως που ένας από δαύτους, από το πολύ μπεκρούλιασμα έκανε εμετό και ξέρασε χυλοπίτες και μακαρόνια, ανάκατα. 

 Στο τέλος τον έκαναν μαύρο στο ξύλο  και από πάνω έμεινε αμανάτι και ...άτιμος!

    Το μικρό αφήγημα το αφιερώνω στους λεβέντες μας στο δήμο Ζαχάρως που άλλαξαν στρατόπεδο λες και άλλαζαν τα ρούχα τους σαν τους ταγματασφαλίτες, που εν μια νυχτί  φορούσαν γερμανικές στολές!

Ένας  μάλιστα τα κατάφερε μέσα σε μισή ώρα, λες και άλλαζε σώβρακο!!. 

Μπράβο του!!!
Σχετικά με  τις απειλές και πιέσεις που δέχομαι, κάποιος ανώνυμος έκανε ένα ενδιαφέρων σχόλιο:
Οι πιέσεις (στην καλύτερη) και οι απειλές ή φοβέρες (στη χειρότερη και δυστυχώς πιο προσφιλή), είναι το μέσον που αρκετοί χρησιμοποιούν, όταν τρίζει η καρέκλα ή το βόλεμά τους! Αντί να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία αυτοελέγχου και να να ξεκινήσουν αυτοκριτική για τα πεπραγμένα και τα λεγόμενα, καταφεύγουν στην εύκολη οδό των απειλών... Ανθρωπάρια, έρποντες ζώντες οργανισμοί, γλείφτες κι αναξιοκράτες. Που ξυπνούν κάθε πρωί και κοιμούνται κάθε βράδυ με μια έννοια κι ένα άγχος. ΜΗ ΜΟΥ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΑΡΑΤΤΕ... Η αλήθεια ανέκαθεν πονούσε και θα πονάει. Εεεε δε θα το βουλώσουμε κιόλας επειδή κάποιοι (βολεμένοι) ανεβάζουν πίεση από τις αλήθειες... Υπάρχουν και τα υπογλώσσια, να τους τη ρίξουν και να τους ηρεμήσουν. Και τώρα, σας αφήνω -με την επιφύλαξη πως αν κρίνω αναγκαίο θα επανέλθω- γιατί επιθυμώ τη συντροφιά ενός υπέροχου βιβλίου, το οποίο ξεκίνησα τούτες τις μέρες να διαβάζω