H ΠΑΛΙΟΒΡΥΣΗ

      Περίπου 3 με 4 χιλιόμετρα από την πόλη της Ζαχάρως, προς τα επάνω, ανατολικά κι όπως πάει η θρυλική γράνα [1] υπάρχει αυτή η παμπάλαιη βρύση, η ξακουστή Παλιόβρυση. 
  Περιοχή κατάφυτη από ελιές αλλά κι αμπέλια [2] Σίγουρα παλιά μεγαλεία και διηγώντας τα  να κλαις.  

      Την επισκεφτήκαμε την 1η του Σεπτέμβρη, το κουαρτέτο  [Κουμπαράκος, Μπίλης & η αφεντιά μου με την υψηλή συνοδεία της κυρίας Ζωρζέτ], οπότε γίναμε μάρτυρες ενός αβυσσαλέου πνιγμού. Της έρμης βρυσούλας από την ανθρώπινη τσαπατσουλιά. Από τη μια η μιζέρια, η εγκατάλειψη και από την άλλη η Φθινοπωρινή ...σονάτα, μας έπιασε μια μικρή μελαγχολία. Ευτυχώς που δίπλα υπήρχαν μερικές αυγοσυκιές και έτσι αναπληρώσαμε τη΄μικρή μας ...απογοήτευση. 

      Τέλος πάντων....

      Εδώ τα  αλλοτινά χρόνια γινόταν καθημερινό πανηγυράκι, Εδώ γέμιζαν τις βίκες  τους οι λυγερές και πότιζαν τα ζώα τους οι περαστικοί. Αλήθεια πόσες και πόσες ματιές με κρυφή λαχτάρα και αδημονία δεν ανταλλάχθηκαν σε αυτή τη βρυσούλα;

    Τέλος πάντων πάλι, το "νάσαν τα νιάτα δυο φορές" πόσες φορές θα το πούμε; αμέτρητες.  

   Το εντελώς παράξενο και μικρό ανοσιούργημα είναι αυτό που έφτιαξαν οι άνθρωποι στο μικρό άπλωμα, κάτω από μια συστάδα δένδρων, μπροστά από τη βρύση και από ένα μικρό εικονοστάσι.
  Έχουν εγκαταστήσει μια κούνια, μια τσουλήθρα, κάτι σαν παιδική χαρά, καλύτερα ένα πρόπλασμα. Η πρώτη σκέψη είναι ότι αυτοί οι τύποι δεν έχουν τον θεό τους. Παιδική χαρά στη χούνη και στη ρεματιά; Εκτός και εάν το κατασκεύασαν για να κουνιούνται οι νεράιδες και τα στοιχειά του ρέματος, των βουνών. Είναι μια ωμή, ανορθόγραφη πινελιά σε ένα πίνακα. 

      Αλήθεια ποιος ευφάνταστος νους συνέλαβε  την ιδέα;[3]

     Τέλος πάντων για άλλη μια φορά....

      Όμως κάνει μπαμ, πρόκειται για μια Πανταζοδουλειά της κακιάς ώρας, του άρπα κόλα . 

  Αλλά εκείνο που έχει μεγάλη πλάκα είναι  τα τέσσερα παγκάκια. Τα έχουν τοποθετήσει προς τα μέσα με τέτοιο τρόπο που δεν μπορεί να κάτσει κανείς. Μυαλό κουκούτσι.

 Γεια σου ρε Πανταζάρα με τα έργα σου! 

[1] Δυστυχώς αντί να τη αναδείξουν με γεφύρια, μονοπάτια και διάφορα δενδρύλια ώστε να αποτελεί   κόσμημα για την πόλη, αυτοί οι κύριοι, όπως οι βάρβαροι γονείς, την σκέπασαν με τσιμέντο και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Καλύτερα την ενταφίασαν, λες και ήταν μίασμα. Με έγκλημα σαν να κουκούλωσαν τη γύμνια τους, τα  τόσα ανομήματά τους.  Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο δικός μας παλιός "άρχοντας" στο Γιαννιτσοχώρι με το μοναδικό μνημείο στο έμπα του χωριού. Μιλώ με απέραντη νοσταλγία για  το πηγάδι του Γιαννίτσα, με το πέτρινο χαρακωμένο τοίχωμα, που τόσο βάναυσα έπεσε θύμα της αγραμματοσύνης εκείνου του περιβόητου ...διαμορφωτή.
[2] Εκεί στην ωραία πλαγιά είναι και τα ξακουστά αμπέλια του Δρίλια, με το περίφημο κρασί!
[3] Μην ταλαιπωρείτε το μυαλουδάκι σας.Τέτοια ξυράφια μυαλά   περίσσευαν στην προηγούμενη δημοτική αρχή. Τους τωρινούς ας τους περιμένουμε, αν και τα πρώτα δείγματα είναι άστα να πάνε.