Χριστόδουλος Χαραλαμπίδης Λάρισα
Το παιχνίδι ανήκει στο σύστημα συναισθημάτων των ανθρώπων και των ζώων, έχει τα κέντρα του στην υποφλοιώδη χώρα του εγκεφάλου, που συνεργούν με το μεταιχμιακό σύστημα. Η πλαστικότητα του εγκεφάλου επηρεάζεται από το παιχνίδι, ανεξαρτήτως της ηλικίας.
Τα ζώα δεν περίμεναν τον άνθρωπο για να μάθουν να παίζουν, γράφει ο Ολλανδός ιστορικός του πολιτισμού johan Huizinga (1872-1945).(1)
Κανένας άνθρωπος ή ζώο, δεν παίζει σε καθεστώς λύπης, Temple Grandin, γιατί το παιχνίδι είναι ‘’fun’’ διασκέδαση ,κέφι, χαρά, είναι δείγμα ευτυχίας ,ανεξαρτήτως του βαθμού αγριότητας.
Το παιχνίδι μπορεί να είναι μοναχικό ή ομαδικό, το ερωτικό παιχνίδι είναι παιχνίδι ,πάντα όμως το παιχνίδι προϋποθέτει κατάσταση ελευθερίας και πίστη στους κανόνες. Το ότι τα ζώα και τα παιδιά παίζουν ακόμα και στις εμπόλεμες ζώνες, δείχνει ότι όμορφα και ασφαλή περιβάλλοντα, μπορεί να είναι στείρα, για τη ζωή, ‘’εξωραϊσμένες φυλακές’’, αν αυτά δεν είναι προσαρμοσμένα στις φυσιολογικές, γονιδιακές και ηθολογικές ανάγκες των οργανισμών .
Το παιχνίδι έχει οριστεί από την Ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα δικαιώματα, βασικό δικαίωμα κάθε παιδιού και από τον Παγκόσμιο οργανισμό Υγείας των Ζωών, τη σύμβαση Προστασίας των Ζώων στα πλαίσια της καλής διαβίωσης τους, δικαίωμα του κάθε ζώου.( animal welfare N3).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου