Πράγματι ήταν μια πανδαισία, η απόλαυση και η αγαλλίαση στο απόγειο!
Τελικά με απλά πραγματάκια φτιάχνεται η ευτυχία, κι ας έχει γίνει άπιαστο πουλί.
Το αυθόρμητο είναι γλυκό κι ωραίο!
Λοιπόν με τον φίλο μου τον Παντελή [1], μια η πανδημία που μας έκλεισε στα σπίτια αλλά και ο δικός μου αβάστακτος γολγοθάς, είχαμε πολύ καιρό να βρεθούμε. Και να που χτες δώσαμε ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας και συναπαντηθήκαμε. Στην ερώτησή του αν μου αρέσουν το μπουζούκια, τα ρεμπέτικα, ο Παντελής έπεσε διάνα! Το στοιχείο μου....Και να που βρεθήκαμε απέναντι σε μουσικό γκρουπ του δρόμου και αράξαμε δίπλα, με δυο μπυράκια παρέα, που έγιναν χάριν του κεφιού στο άψε σβήσε τέσσερα.
Οι στιγμές ήταν ατέλειωτες, μαγεία!
Σίγουρα κι ο Διόνυσος από απέναντι την Πλάκα μας ζήλευε. Το κλου της περίστασης ήταν ο καταπληκτικός χορός δυο τουριστών, που το ρεμπέτικο το έκαναν αργεντίνικο ταγκό!! [2]
Τα λόγια σε αυτή την περίσταση είναι φτώχεια, να είναι καλά τα κινητά που μας επιτρέπουν να απαθανατίσουμε τέτοιες στιγμές
] Είναι ο Παντελής Μούτουλας, που έχει γράψει ίσως το καλύτερο βιβλίο για τον Εθνικο-απελευθερωτικό Πόλεμο του 1940-45 στην Πελοπόννησο.
Σας το συνιστώ με όλη μου την καρδιά!
[2] Φυσικά έριξα κι εγώ ένα απτάλικο (φτιάξε ρε Σταύρο ένα καφέ), αλλά, να λέμε την αλήθεια, ...απαξιώθηκε από το ταγκό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου