Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου 1940.

«Γιατί είπε το «Όχι» ο Μεταξάς αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού; Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, οι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κλπ. Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: Και αν λέγαμε ναι; Πάλι στα ίδια θα ήμασταν. Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία – μήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς; - και ύστερα μέσα στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Άσε και εκείνη την μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις ότι ήμασταν και οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον καταραμένο όφι. Μεθύσαμε από δόξα που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας. Για άλλη μια φορά νίκησαν οι Χίτες, οι κουτσαβάκιδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και οι Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου.

ΜΆΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ

   

«Ο Ντούτσε αφηγείται»

    

 

 Στην Ελλάδα, η πρώτη απόπειρα δημιουργίας ταινίας «τύπου Μίκυ Μάους» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, καταγράφεται στην ιταλοκρατούμενη Σίφνο το 1942 από τον Σταμάτη Πολενάκη και είχε τίτλο «Ο Ντούτσε αφηγείται».Είναι η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με την ιδιόμορφη τεχνική papier de coupe.Ο Σταμάτης Πολενάκης έκανε τα σχέδια στη Σίφνο το 1942, στη διάρκεια της ιταλικής Κατοχής. Τα γυρίσματα όμως στην τρυκέζα έγιναν το 1945, σε συνεργασία με τους Πρόδρομο Μεραβίδη και Παναγιώτη Παπαδούκα. Το φιλμ ανακαλύφθηκε το 1980.

http://www.youtube.com/watch?v=pGmnLoCX8BM

Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ!!!Η πιο ξεχωριστή παρέλαση σε όλη την Ελλάδα με δύο μόλις μαθητές!

 ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2015  '

Οι Αρκιοί! Ένα μικρό νησί των Δωδεκανήσων, που έγινε γνωστό χθες στο πανελλήνιο. Ο λόγος; Ο Τάσος Ζιάσκας, δάσκαλος του μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου του νησιού, που αποφάσισε να κάνει παρέλαση με τους 2 μαθητές του. Οι εικόνες που βρήκαμε στο facebook, άκρως συγκινητικές και αποτελούν σίγουρα τροφή για σκέψη. Άξιοι και σπουδαίοι άνθρωποι που δεν αφήνουν τα νησιά να ερημώσουν. 

Με μία μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο,μάθαμε ότι οι 2 μαθητές είναι αδέρφια και πηγαίνουν στην 1η και 6η Δημοτικού. Στην οικογένεια όμως υπάρχουν άλλα δύο αδέρφια ηλικίας 16 και 19 ετών. Το παιδί που θα έπρεπε κανονικά να πηγαίνει Γυμνάσιο, δεν το κάνει καθότι δεν υπάρχει αντίστοιχο σχολείο στη νησί. Ο μόνος τρόπος θα ήταν να πηγαινοέρχεται καθημερινά (!!) στην Πάτμο, κάτι που από πολλές πλευρές δεν είναι εύκολο. Τα 4 παιδιά αυτής της οικογένειας, είναι τα μοναδικά του νησιού και οι γονείς τους επιβιώνουν από την κτηνοτροφία.

Το νησί αποτελείται από 44 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2011), οι οποίοι όμως τον χειμώνα φτάνουν τους 25-30. Δύσκολη η ζωή στο νησί των Δωδεκανήσων, γι’αυτό και αξίζει η δημοσίευση τέτοιων θεμάτων για να δίνουμε αξία σε ανθρώπους που με ελάχιστη βοήθεια, συνεχίζουν και κάνουν το καθήκον τους! Περισσότερα για το μικρό αυτό πανέμορφο νησί θα βρεις εδώ.     ΠΗΓΗ:www.topoikaitropoi.g

ΣΠΡΩΞΕ & ΠΑΛΕΨΕ

 Ζωή με το στανιό. Όλα από λίγο. Σαν σε μόνιμη δίαιτα. Λίγη χαρά, σαν ανάλατο φαγητό. Μισά χαμόγελα, ψεύτικα “καλά είμαι”, χλιαρές αγκαλιές. Εδώ δεν αντέχουμε κάτι ώρες ρούχα πάνω μας, θα απλώσουμε χέρια να αγκαλιάσουμε ΑΝΘΡΩΠΟ. Ζούμε το μαρτύριο της σταγόνας. Και συ ζητάς να νιώσεις, να πάθεις ,να μάθεις, να φτιάξεις ,να χαλάσεις, να δοκιμάσεις και να δοκιμαστείς, να μοιραστείς και κυρίως να αγαπήσεις και να αγαπηθείς πολύυυ.

Αναστασία Κ

ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ…!

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Ο Αγγελής το 1949 ήταν αντάρτης στα βουνά της Πελοποννήσου καταδιωκόμενος από την Ενάτη Μεραρχία. Στο χέρι του φορούσε ένα χρυσό δακτυλίδι που απεικόνιζε την Παναγία και στο κάτω μέρος είχε τ’ αρχικά του ονόματός του.

Αυτό το πανάκριβο και ολόχρυσο δακτυλίδι, το είχε φτιάξει κατά παραγγελία ο μπάρμπας του, ο Αμερικάνος. Αυτός επειδή δεν είχε παιδιά, ο μικρότερος αδελφός του ο Μήτσος το ένα του παιδί, τον ξανάνιωσε δίνοντας του το όνομά του.

Ο μπάρμπας του, από την όταν ήλθε το 1939 από την Αμερική, πήγε σ’ ένα χρυσικό και κατά παραγγελία του, έφτιαξε δύο ολόιδια και ολόχρυσα δακτυλίδια. Ανήμερα της Παναγίας το Δεκαπενταύγουστο τα πήγε στην εκκλησία τα διάβασε και τα μύρωσε, μετά το ένα το κράτησε ο ίδιος και τ’ άλλο το έδωκε στον Αγγελή, τον ανιψιό του που είχε το ίδιο όνομα. Όταν του το πέρασε στο δάκτυλό του, τον έβαλε και ορκίστηκε ποτέ να μην το βγάλει από το χέρι του, γιατί η Παναγία που εικονιζότανε επάνω ήταν η Προστάτιδά του και θα τον πρόσεχε σ’ όλη του την ζωή.

Το ίδιο ορκίστηκε και αυτός, ακόμη άφησε διάτα στους δικούς του, ότι όταν πεθάνει να τον θάψουν μαζί με το χρυσό δακτυλίδι του.

Ο Αγγελής έμπλεξε με το αντάρτικο και το ’49 σκοτώθηκε στις επιχειρήσεις της Ενάτης Μεραρχίας. Στην οικογένεια είπανε ότι σκοτώθηκε στο τάδε μέρος και εκεί στο διπλανό χωριό τον έχουνε θάψει. Όταν ησυχάσανε τα πράγματα, η οικογένειά του έψαξε να βρει τον τάφο του Αγγελή, αλλά μάταια δεν βρήκαν τίποτα.

Όμως στις ψυχές της οικογενείας πάντα περιπλανιόταν η αναζήτησή του και προσπαθούσαν πάση θυσία να ψάχνουν ερμητικά για να βρουν στοιχεία για την τύχη του, είτε ως ζωντανός είτε και σαν πεθαμένος.

Πέρασαν κάμποσα χρόνια και ο αδελφός του Αγγελή, ο Πάνος, είχε παντρευτεί και είχε αποκτήσει παιδιά. Ο δεύτερος γιος του Πάνου, ο Βασίλης είχε πάει στην Αθήνα για δουλειά. Εκεί έμπλεξε με μια κοπελιά και αφού γνωρίστηκαν για τα καλά κανόνιζαν να παντρευτούν. Έτσι ένα Σαββατοκύριακο ο Βασίλης πήρε την κοπελιά του την Κατίνα και κατέβηκαν στο χωριό του, για να την γνωρίσουν οι γονείς του. Εκεί οι γονείς και το σόι του την υποδέχθηκαν με χαρά και αφού γνωρίσθηκαν έδωσαν την συγκατάθεσή τους.

Ο Βασίλης και η Κατίνα

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ 

Εγώ πρόλαβα….

ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ Κ.

Πρόλαβα το φαξ, την γραφομηχανή, την ασπρόμαυρη τηλεόραση, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες.

Πρόλαβα…. να παίζω κρυφτό μέχρι την νύχτα, να περνώ όλο τον ελεύθερο χρόνο μου στον δρόμο και στις αλάνες χωρίς να φοβάμαι. Να σκαρφαλώνω σε κορομηλιές, κυδωνιές μουριές.. και τα πόδια μου ήταν γεμάτα χτυπήματα και μελανιές, και όταν μάτωνα , έβαζα λίγο σάλιο κι εντάξει η πληγή!

Πρόλαβα …να φτιάχνω κέικ και κουλουράκια από λάσπη,χάρτινες βαρκούλες. Έπαιξα κυνηγητό, κλέφτες κι αστυνόμους, αγαλματάκια, μήλα, κουτσό , περνά, περνά η μέλισσα, πούντο-πούντο το δαχτυλίδι…

Πρόλαβα …να πίνω νερό από το λάστιχο(τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα).. Περιμέναμε να τρέξει πρώτα λίγο το νερό, να φύγει το ζεστό που έκαιγε από τον ήλιο και η πράσινη γλίτσα που έβγαζε το λάστιχο και μετά πίναμε στη σειρά όλα τα παιδιά. Σκέτη απόλαυση! Πρόλαβα … παραμύθια, φαντάσματα, νεράιδες,ξωτικά και αγγέλους. Αυτά έλεγαν οι γιαγιάδες τότε.Και μια φορά μου είπαν, ότι εάν μια γάτα είναι κουλουριασμένη, είναι σημάδι βροχής. Έτσι, άρχισα να ‘ξε- κουλουριάζω’ τις γάτες της γειτονιάς για να κάνει λιακάδα.

Πρόλαβα …και τις τέσσερις εποχές . Τα χρυσοκόκκινα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα λουλούδια άνθιζαν την άνοιξη. Τα Καλοκαίρια ήταν χρυσά και καυτά και οι Χειμώνες σκέπαζαν τα πάντα με χιόνι..

Πρόλαβα… φλερτ στις πλατείες και καρδιοχτυπήματα. Πάρτι, που όταν με φιλούσε το αγόρι που ήθελα, δεν πλενόμουν για μέρες, μην μου φύγει το φιλί. Χόρεψα στο μισοσκόταδο και μου ψιθύρισαν τα πρώτα “μου αρέσεις” και την απίστευτη φράση ‘’τα φτιάχνουμε;” Τι φτιάχναμε ο Θεός κι η ψυχή μας.

Πρόλαβα …και πήρα δώρο κασέτες γραμμένες και αφιερώσεις στο ραδιόφωνο. Τα ραντεβού δεν κλεινόταν με μήνυμα . Κα στηνόμουν πάνω από το σταθερό και περίμενα εκείνο το μαγικό συνθηματικό. Μαλώματα, κλάματα, σ΄αγαπώ-μ΄αγαπάς, και δωσ΄του χιλιόμετρα στο δωμάτιο με το σταθερό στο χέρι και ένα θεόμακρο καλώδιο να ακολουθεί το πήγαινε-έλα μου.

Πρόλαβα…να νοιώσω απέραντη ευτυχία μ΄ένα κόκκινο βελούδινο φουστάνι κι ένα ζευγάρι κόκκινα λουστρινένια παπούτσια κάθε πασχαλιά…

Και τώρα, όταν είμαι μόνη προσπαθώ να χωρέσω στο κόκκινο βελούδινο φουστάνι …και όταν ποτίζω τα λουλούδια και δεν με βλέπει κανείς ..πίνω νερό από το λάστιχο και νιώθω ότι καταπίνω μερικές μαγικές σταγόνες ευτυχίας..

ΝΑ ΣΕ ΦΥΛΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΠΙΣΙΝΑ ΜΟΥΛΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ…!

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Μια φορά ένας νεαρός, που ήτανε ορφανός και τσοπάνης. Κάποτε ένας συγχωριανός του που έμενε στην πόλη τον έπεισε να πουλήσει το κοπάδι και να πάει στην πόλη να ζήσει καλύτερα. Μετά από πολλή σκέψη πήρε την απόφαση να φύγει από το χωριό και πούλησε ούλα τα γίδια του μάζωξε τους παράδες του και κίνησε να πάει στην πόλη.

Όταν έφτασε στην πόλη γυρνοβόλαγε και χάζευε με αυτά που δεν είχε ιδεί ποτέ στην ζωή του. Εκεί που κουσκούτευε, κατά τύχη τον γυρόφερε μια μαγκιώρα και μπασμένη φαραώνα, από εκείνες τις σέρτικες κατάλαβες, και αφού είδε ότι ο γιδοξούρης βλάχος κρατιέται από παράδες, με τα πονηρά καμώματά της και μιας ο βλάχος από την πρώτη φορά καθώς ήτανε ζουμπουρλίδικο και γλυκομουνιάστηκε, τον ξεπαράδιασε μπιτ, μέσα σε μια εβδομάδα, δηλαδή του έφαγε ούλα τα λεφτά από τα γίδια. Αυτή είχε ένα τεμπεσίρι και πάνω από το κρεβάτι ένα πινακάκι και κάθε μια φορά έκανε την δουλίτσα της χραπ… τράβαγε και μια γραμμή. Τον έβαλε με τις φορές και απανώγραφε κάργα, μέχρι που τον ξεπαράδιασε.

Ο τσοπάνης άφραγκος πλιά δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Τι να κάμει έβαλε κάτου το κεφάλι και πήγε σ’ ένα μοναστήρι που ήτανε ηγούμενος ο τρανύτερος αδερφός του, μπας και του δώκει ένα κομμάτι ψωμί και δεν πεθάνει της πείνας. Εκεί του ξομολογήθηκε για το χουνέρι που έπαθε και πως τον ξεπαράδιασε η πουτάνα.

Ο καλόγερος στην αρχή τον μάλωσε.

-Καλά του λέει με τόσους παράδες τι ψώνισες;

-Την κακή μέρα και την μαύρη, να μου τα ’φαγε το ανήμερο θεριό! του λέει ο δόλιος.

αλλά το πήρε λόγο τιμής και βάλθηκε να πάει στην πόλη να βρει την πουτάνα και να της πάρει πίσω τους παράδες του αδερφού του. Έβαλε μπροστά τον αδερφό του και πήγανε ντουγρού στην πόλη και στο στέκι της πουτάνας και την βρήκανε εκεί απίκου.

Εκείνη στην αρχή έκανε τον ανήξερο, αλλά μόλις ο καλόγερος έβγαλε ένα κοπίδι, που είχε στην μέση του στην ζώνη, εκείνη χέστηκε από τον φόβο της. Αλλά έκοψε τον καλόγερο, νόμισε ότι μπορούσε να βάλει και μ’ αυτόν κάτω και να του φάει τους παράδες και είπε και βάλανε ένα στοίχημα:

«Αν πάει με την πουτάνα δέκα φορές συνεχόμενες εκείνη θα του δώσει πίσω τα λεφτά, αλλά αν δεν μπορέσει θα τα χάνει.» Ο καλόγερος το σκέφθηκε λίγο και μετά της είπε:

-Εντάξει κι όπου βγει!

Ξεκινήσανε εκείνη με το τεμπεσίρι της κάθε φορά τράβαγε και μια γραμμούλα στον πίνακα και καθώς φτάσανε στην έβδομη φορά, ο καλόγερος πονηρά έκανε ότι τάχα ότι τάχα δεν δυνώτανε άλλο. Εκείνη όμως βλέποντας ότι ο καλόγηρος είναι νταβρωμένος και κινδύνευε να χάσει το στοίχημα, μισόγραφε και μετρώντας τις γραμμές του λέει:

-Μια, δυό, τρεις, τραβάει ακόμη μια γραμμή και του λέει: Τέταρτη τώρανες.

Ο καλόγερος που ήξερε τι κάνει, της κουνάει πονηρά το κεφάλι και της λέει:

-Σαν δεν μετράς καλααά… έβδομη τώρανες!

-Όχι, του λέει εκείνη, να τις έχω χαραγμένες με το τεμπεσίρι, μια, δυό, τρεις και πάμε για την τέταρτη.

Ο καλόγερος κατάλαβε ότι θέλει να τον φάει, αλλά ξέροντας το χούϊ του της λέει:

-“Σβήστα όλα και φτου… πάμε πάλι από την αρχή!” και αρπάζει το βρακί της, από το κομοδίνο και σβήνει τις γραμμές της λεγάμενης. Πετάει και το τεμπεσίρι και της λέει:

-Γράψεις δεν γράψεις, εδώ θα ξημεροβραδιάζω μέχρι να σε ξεκάμω, και την γονατίζει χάμου και αρχίζουνε από την αρχή πάλενες τα ρογκοβόλια και δώστου να ’χει, με το παλαμάρι του καθώς ήτανε και νταβρωμένος, κόντεψε να ξεκοιλιάσει την μπαγαπόντισσα φαραώνα.

Εκείνη, μόλις νόησε ότι ο καλόγερος είναι θεριό ανήμερο και δεν κάνει πίσω, παραιτήθηκε και τους έδωσε ούλα τα λεφτά και προτού φύγουνε της λέει ο καλόγερος:

-“Να σε φυλάει ο Θεός από πισινά μουλαριού και από μπροστινά καλογέρου!”

Εκείνη που δεν περίμενε να χάσει τέτοιο αναπάντεχο στοίχημα και τα λεφτά, του λέει με στριγκλιά:

-Να πας στον Διάβολο τραγογένη και πισωγύρισμα να μην σώσεις να έχεις!

Φεύγοντας ο καλόγερος φοράει το καλυμμαύχι του και πριν βγει όξω από την πόρτα της, γυρίζει και της λέει:

-Μια συμβουλή θα σου δώκω, με το ράσο να μην τα ξανά βάλεις, γιατί θα βγεις και γαμημένη και χαμένη!

18

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

ΚΙ ΌΜΩΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ.....

 Κλάψε. Ζωή είναι και δεν σου φέρεται πάντα με το γάντι. Κλάψε για όσα σε πλήγωσαν. Λύγισε. Άνθρωπος είσαι κι έχεις το δικαίωμα στο δάκρυ. Έχεις δικαίωμα να πέσεις στο χώμα, να γευτείς την αποτυχία, την ήττα την απόρριψη.
Έχεις δικαίωμα να λυγίσεις! Όμως απαγορεύεται να σπάσεις! Κλάψε! Αλήθεια εσείς οι υπόλοιποι πως μπορείτε να μην κλαίτε; Πως αντέχετε; Δεν σας καίει το αλάτι, δεν σας πνίγει το νερό; Καληνύχταα!

Αναστασία Κ [Ο τίτλος δικός μου ]

ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΥΣΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ

      Πράγματι είναι μια καταπληκτική  φωτογραφία. Τη βρήκα στη Λαογραφική συλλογή του Ηλία Τουτούνη, από τον οποίο έμεινα έκθαμβος με τον πλούτο των λαογραφικών στοιχείων και την πλημμυρίδα των λέξεων, φράσεων και αποφθεγμάτων που αποτελούν βασικούς λίθους, αγκωνάρια στα θεμέλια του έθνους μας. Και1000 μπράβο στους σκαπανείς, σαν τον Ηλία που  τα κρατούν στην επιφάνεια. Τεράστιο έργο!!!

   Εξαιτίας λοιπόν αυτής της σπάνιας φωτογραφίας, παίρνω την άδεια σας, ας είναι και καταχρηστικά και λαβαίνω το λόγο περί συνουσίας   Βεβαίως όλοι μας γνωρίζουμε τι είναι και το σκοπό της, αναπαραγωγή και ευχαρίστηση, ηδονή. Και εξυπακούεται ότι γράφω γίνεται αφενός λόγω σχετικής επαγγελματικής μου εντοπιότητας, κτηνίατρος, νομίζω  το ξέρετε, και αφετέρου ως πρώην ανήσυχος, ανένταχτος και παντοτινός, και ουχί αναπάντεχος,  εραστής της ...αλήθειας.   

   Λοιπόν πασιφανές είναι ότι η συνουσία, ως λέξη και λειτουργία αποτελείται από δύο πανίσχυρες λέξεις-έννοιες. Το συν και την ουσία. Τι  πρεσβεύει η κάθε μια κι αυτό είναι γνωστό τοις πάσι. Τεράστιο το συν και περισσότερο η ουσία. Σε όλες τις κουλτούρες και τις κοινωνίες η κυρία συνουσία αποτελεί την πιο χρήσιμη δραστηριότητα, καλύτερα  λειτουργία σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο.

    Να μην πλατειάζουμε με τα "θεωρητικά" που εκτός των άλλων είναι και αρκετά δύσκολα, και ας πάμε στο προκείμενο όπως καταδεικνύεται από την εν λόγω φωτογραφία. Κι αυτό θα γίνει με ερωτήσεις, όχι ρητορικές έτσι για να τις κάνουμε αλλά ως επίρρωση των γραφομένων προκειμένου να σας κινήσει το ενδιαφέρον και να το ψάξετε, αν και δεν νομίζω θα βρείτε άκρη. 

    Πάμε λοιπόν:

     📙 Κύρια,  σπουδαιότατη αλήθεια και εξακρίβωση με επιστημονικά κριτήρια είναι ότι     η γιαγιά επιτελεί ένα θεάρεστο έργο. Αλήθεια ποιο είναι; 

      📘 Το άλλο, γιατί τα σκυλιά κολλάνε κατά τη συνουσία, για αρκετό χρόνο: 

   📗 Και το άλλο ως προς τη θέση-στάση των .... εραστών, γιατί η συνουσία γίνεται έτσι  εντός και στη σειρά και όχι εντός και επί τα αυτά (το αρσενικό να καβαλάει το θηλυκό); Η καθόλου ερωτική αυτή θέση είναι αναγκαία  και οφείλεται στην προηγούμενη μορφή της συνουσίας, το κόλλημα[1]Υπόψη αυτά συμβαίνουν μόνο στα σκυλιά και σε  κανένα άλλο είδος ζώου  και φυσικά ούτε και στον άνθρωπο!!! 

   📁Στη συνουσία όμως του ανθρώπου, σχετικά με τη στάση υπάρχει μια ιδιαιτερότητα.  Περιμένω κάποιος η κάποια να την αναφέρει. Ο ευρών κερδίζει μια ...θεότρελη φωτογραφία της Μόνικα Μπελούτσι ή του Τζέιμς Ντιν!

  📔Να ρωτήσω και το άλλο, μια και είναι σχετικό, αποφεύγοντας δύσκολα όπως ομοφυλοφιλίες και τέτοια. Γιατί τα άλογα συνουσιάζονται οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου έχουν οργασμό,  αλλά γεννούν μόνο τη νύχτα;

      📕 Και το τελευταίο για σήμερα, μια και κρίνω ότι θα απαιτηθούν αρκετές απαντήσεις.   Στη συνουσία των ανθρώπων, υπάρχει και άλλη ιδιομορφία, εκτός από την προαναφερόμενη λόγω θέσης. Δεν είναι όμως χαρακτηριστική μια και παρατηρείται και  στους χιμπατζήδες και στα δελφίνια. Σίγουρα έχει να κάνει με τον δεύτερο σκοπό της, την απόλαυση, την ηδονή.     

   

      Αν και το θεωρώ αρκετά περιττό αλλά ας το τονίσω πάλι. Απευθύνομαι σε όλες και όλους σας, ηθικούς και ηθικολόγους, ευλαβείς κι  ανευλαβείς, σεμνούς και σεμνότυφους, ήσυχους και ανήσυχους, Κυρά Κατίνες και Κυρ Παντελήδες,[2] θεούσους και άθεους Όταν αναρτώ τέτοια ή παρεμφερή κείμενα, κόντρα στην κυρίαρχη συνήθεια και κουλτούρα [3], αυτό γίνεται συνειδητά μετά πλήρους επίγνωσης της πραγματικότητας. Σίγουρα θα υπάρξει αντίθεση ή και δυσαρέσκεια πολλών από σας ακόμα και φίλων. 

Τι να κάνουμε όμως, αυτοί είμαστε  και   αυτά κάνουμε. 

Έτσι να με  αγαπάτε και να σας αγαπώ.

 Δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κάποιος, ακόμα και .....παπάς.

[1] Ομόηχη κάπως με το κόλλημα είναι η τρομερή και τραγική Κολιμά στη Σιβηρία που έλαβαν χώρα θηριωδίες και αφάνταστες βαρβαρότητες μέχρι το θάνατο του Στάλιν. Δείτε το καταπληκτικό βιβλίο  "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΟΛΙΜΑ" του Βαρλάμ Σαλάμωφ.[ τελευταία διάβασα το βιβλίο και μου έκανε μεγάλη εντύπωση και γιαυτό το επισημαίνω αν και πολλοί δεν θα συμφωνήσουν με ...το μπλέξιμο ανόμοιων πραγμάτων.  

[2] Για δαύτους κλικ  ΕΔΩ και ΕΔΩ]

[3]Θα το στείλω στις εφημερίδες του Πύργου, όπως κάνω συνήθως αλλά είμαι βέβαιος ότι ευγενικά θα με γράψουν στα...υποδήματά τους.

  

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΣΉΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ &  ΠΡΟΧΤΕΣ

ΜΑΓΚΙΑ ΘΕΛΕΙ Η ΖΩΗ!

      Αρκετά κλαψούρΙσες με τις πληγές σου όλη τη βδομάδα.. καλά φάγατε, καλά ήπιατε εσύ κι ο πόνος σου! Κυριακή ξημέρωσε! Σήκω, ντύσου, πλύσου, χτενίσου, χαμογέλα, γίνε όμορφος .. η χαρά σε περιμένει στη γωνία! Μαγκιά θέλει η ζωή μάτια μου! Με τα χέρια στις τσέπες, κόκκινο λουλούδι στ’ αφτί και σφυρίζοντας μόρτικα φλέρταρε τη ζωή. Και που ξέρεις, ίσως και να τη ρίξεις τελικά… σήμερα που’ ναι Κυριακή!   

                            Καλημέρααα!!                                                                                                        Αναστασία Κ

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

Το σπίτι μου το πατρικό..

Μυρίζει ελληνικό καφέ και γλυκό κυδώνι.. Έχει σεμεδάκια στα τραπέζια και φωτογραφίες σκορπισμένες παντού.

Όλη η ζωή μας σε κορνίζες. Κάθε γωνιά του φωνάζει την αγάπη. Από τον καναπέ ως τον λακαρισμένο μπουφέ και την κουζίνα με τα πολλά τάπερ και τα πολλά βάζα ,με την εικόνα και το καντηλάκι. .

Ο τοίχος που πάντα ξέφτιζε κι έπιανε υγρασία, ο καθρέφτης που μπροστά του είδα να αποκτώ στήθος, ακμή, φακίδες κι ίσως και μικρές ρυτίδες έκφρασης.

Σ' αυτό το σπίτι , έχω δει τα δάκρυα μου να στεγνώνουν στις γωνιές και τα χαμόγελα να αστράφτουν στα παράθυρα.Τα ρούχα μου να σέρνονται στο πάτωμα και τα σ’ αγαπώ , οι συγνώμες κι οι ευχές να πηγαινο-έρχονται στον αέρα. Ένα κουβάρι και μια αύρα που δεν χωρούσαν στη βαλίτσες όταν έφευγα .

Το σπίτι μου το πατρικό… Η κουζίνα που μυρίζει ωραία, οι κουρτίνες που ανεμίζουν, η τηλεόραση που σιγομουρμουρίζει, η ραπτομηχανή που αγκομαχάει μονότονα, η απλωμένη μπουγάδα που μοσχοβολάει Rol και πράσινο σαπούνι. Αποπνέει αυτή τη μυρωδιά του μαγειρεμένου λαδιού, γεμιστά, πετρογκάζ, την κρέμα ATRIX την κολόνια ΜΥΡΤΩ, βασιλικό κι αγάπη. Μυρίζει μαμά...

Γέλια και τραγούδια, λύπες και πένθος. Φωνές και σιωπές. Πολυκοσμία και μοναξιές. Όλο αντιθέσεις ανάμεσα στα πλεκτά της μαμάς που έχουν κάνει κατάληψη παντού, σε παράθυρα ,τραπέζια, τα τηγανητά κεφτεδάκια , τη βανίλια υποβρύχιο, τους ήχους του Γκιώνη τα καλοκαίρια , τα αστέρια που άγγιζαν το περβάζι.

Το σπίτι μου το πατρικό…Έρχεται στα όνειρα μου πολλές φορές , μου τραβάει το αυτί και μου φωνάζει: «Αυτή είσαι! Από εδώ κατάγεσαι κι εδώ θα επιστρέφεις, όσους ρόλους και να παίξεις, όπου κι αν πας»

Δεν κατοικώ πια σ΄αυτό. Κατοικεί αυτό μέσα μου, σαν ένα τόσο δα μικρό φωτάκι, σαν αυτό που έχουμε πάντα μόνιμα αναμμένο το βράδυ για να βρούμε τον δρόμο, αν ξυπνήσουμε μέσα στη νύχτα. Για να μην τρομάξουμε..

Αναστασία Κ

ΤΕΧΝΕΣ: ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ

     Είμαι υπέρ της πεποίθησης ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν, λίγο ή πολύ, την τάση για την τέχνη. Άλλος είναι τεχνίτης, πιάνει το χέρι του ή μάγειρας κι άλλος καλλιτέχνης, άλλοι  τραγουδάνε κι άλλοι χορεύουν. Ο χορός δεν είναι η προβολή της ψυχής επί  της γης, όπως λέει ο ποιητής;

  Στην τέχνη, αποτυπώνονται η ψυχική κατάσταση, οι ιδέες, τα αισθήματα, τα συναισθήματα, οι αισθήσεις και τα οράματα που σε τελική ανάλυση όλοι οι άνθρωποι τα έχουν και τα παραέχουν. Μιλάμε είτε για τις καλές τέχνες [1], είτε για τις εφαρμοσμένες. Βεβαίως στις πρώτες υπεισέρχεται το ταλέντο [έμφυτη επιδεξιότητα] και στις δεύτερες η εμπειρία, και στις δύο όμως κυριαρχούν η επιμονή και η προσπάθεια.

  Υπάρχουν τόσα και τόσα παραδείγματα που πληρούν και επιρρωνύουν τα παραπάνω αναγραφόμενα. Προκειμένου δε να μην παρεξηγηθώ για περιαυτολογία ή και κομπασμό ακόμη δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτά διόλου την αφεντιά μου.

   Έτσι τυχαία θα αναφερθώ στο φίλο μου, τον Κώστα Λουλούδη.

Ο Κώστας που λέτε έχει ένα συμπαθητικότατο μπαρ-καφέ τη "Μυθωδία" στη μέση της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, απέναντι από τα Παναθήναια, δίπλα ακριβώς στη θρυλική "Σόνια" που δυστυχώς έχει κλείσει και παραμένει μόνο η ταμπέλα της. Γνωριστήκαμε εκεί, που πολλάκις πίνω τον καφέ μου και όπως μας συμβαίνει με ένα πρόσωπο που συναντάμε και τακιμιάζουμε, ξέρω εγώ γιατί, έχουμε τον ίδιο ίσκιο λένε, αυτό συνέβη  και με τον Κώστα.  Το ίδιο και με τον φίλο του, τον Σαντορινιό Αντώνη Γκότση. 

   Μια μέρα λοιπόν που με είδε ο Κώστας με το λάπτοπ  μου λέει με την πρέπουσα αιδημοσύνη:

-Για μπες στο youtube και γράψε Κωνσταντίνος Λουλούδης 

   Έτσι κάνω και βλέπω έναν νέο χαμογελαστό να τραγουδά ένα τραγούδι και μάλιστα με μουσική και στίχους δικούς του. 

Ακούστε και τα υποδέλοιπα

[1] Καλές Τέχνες: Αρχιτεκτονική, Γλυπτική, Εικαστικές τέχνες (Ζωγραφική, Χαρακτική), Λογοτεχνία, Ποίηση. Μουσική Θέατρο, (Όπερα, Χορός, Παντομίμα), Κινηματογραφία (έβδομη τέχνη). Φωτογραφία (όγδοη τέχνη), Κόμικς (ένατη τέχνη)

Εφαρμοσμένες Τέχνες: Μαγειρική,       Διακοσμητική Γραφιστική Επιπλοποιία Μικροτεχνία, η οποία συμπεριλαμβάνει και την αργυροχρυσοχοΐα,       Αγγειοπλαστική, Ηθοποιία, Οπτικοακουστικές Τέχνες, Υφαντουργία, πλέξιμο και ραπτική, συμπεριλαμβάνοντας και τη μόδα, Κομμωτική, Πυροτεχνουργία, Γκράφιτι, Στατιστική

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ /ΠΡΟΧΤΕΣ

ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΌΓΙΑ...

 Απ΄ όπου περάσεις σήμερα μια στάλα μέλι ν΄ αφήσεις..
Ξεροσταλιάζουν οι καρδιές περιμένοντας λόγο γλυκό.
Γέμισαν οι δρόμοι λέξεις πικρές…..

Γλυκιά Καλημέρα! Αναστασία Κ

Ο ΣΚΟΥΡΙΟΣ ΚΙ Ο ΚΟΚΟΣ

     Πάρα πολλά κατορθώματα και άλλες τόσες ατάκες έχουν μείνει από τον Σκούριο.
     Μια ήταν  τελευταία επί χούντας, τους πρώτους μήνες του 1967. Τότε που οι χωροφυλάκοι ανάγκαζαν τον κόσμο που είχε ένα μαγαζάκι να κρεμάσουν στον τοίχο το κάδρο με τον Κωνσταντίνο και την Άννα-Μαρία.[3]

Δεν ξέρω πώς ενεπλάκη και ο Σκούριος σε αυτή την φαιδρή ιστορία. Παραγγελιά από τη Χωροφυλακή να το πάρει οπωσδήποτε αλλιώς  δεν συνεμορφώθη με τας υποδείξεις. Τούς έγραψε κι Σκούριος εκεί που ήξερε τόσα χρόνια. Με τα πολλά τον κάλεσε ο Διοικητής και τον είπε ορθά κοφτά ότι αν δεν το πάρει έχει Γιούρα. Να το πάρει και να το βάλλει όπου θέλει. Καλά του λέει όπου θέλω…. Τι να κάνει και ο Σκούριος, τον είχαν πάρει και τα χρόνια, φύλλο τρεμάμενο ήταν, πηγαίνει ο ίδιος στη Ζαχάρω και αγοράζει το κάδρο από τον Αβραμόπουλο, τον μπακάλη. Πιθανότατα ο κύριος αυτός, μέγας εθνικόφρων, [4] ήταν πληρεξούσιος από τη Χωροφυλακή για την κυκλοφορία του Κοκού και της ...Μεγαλειοτάτης. Με το αζημίωτο πιστεύω.
Ακουμπάει λοιπόν ένα σεβαστό ποσό τότε, παίρνει το κάδρο, το χώνει σε ένα τσουβάλι και με το άλογο στην Καλίδονα. Τους μεγαλειοτάτους τους κρέμασε στον τοίχο ανάποδα. Μέχρι να το αντιληφθούν τα …τζιμάνια, οι χωροφυλάκοι γίνεται η καρικατούρα, το κίνημα του βασιλιά, οπότε τρέχει στον Αβραμόπουλο και του παραδίνει το κάδρο και του λέει:
     _Δώσε μου ρε πίσω το πεντακοσάρικο, με τον παλιόπουστα που μου έδωσες..  Τίποτα ο μαγαζάτορας, τσιφούτης όπως ήταν. Δεν χάνει καιρό ο Σκούρος και μια και δυο πάει στο σταθμό της Χωροφυλακής και ή παίρνει σχετικό φρμάνι ή έπεσε τηλέφωνο στο λεγάμενο και πήρε τα λεφτά του πίσω.
    Έτσι λένε αλλά δεν το πιστεύω. 

[3] Θυμάμαι σαν χτες. Ένα τέτοια κάδρο είχε και πατέρας μου στο μαγαζί που διατηρούσε επί χρόνια. Το είχε κάτω από τον πάγκο και ανάλογα την περίστAση το κρεμούσε σε μια πρόκα στον τοίχο.

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας...

 ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ  

                                                                                Pablo Neruda 

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη
δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να
τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να
ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΑΣΟΚ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ --------------------

ΠΕΡΑΣΕ ΟΚΤΩΒΡΗ

 

Πέρασε Οκτώβρη! Χάρισέ μας απλόχερα τον αέρα σου να αναπνεύσουμε. Αυτόν που διώχνει τα σύννεφα και ξεσκονίζει τα όνειρα μας . Ανακάτεψε τα μαλλιά μας όπως κάνεις στην ψυχή μας. Έλα να μας ταξιδέψεις μακριά από όσα μας πλήγωσαν. Να μας φυσάς και να πετάμε μαζί σου, πάνω από τα μικρά κι ασήμαντα! Φύσα! Ρίξε τα φύλλα, μα όχι τις ελπίδες μας! Οκτώβρηη! Είμαστε και πάλι εδώ! Υπάρχουμε! Αντέχουμε....κι ας φυσάει από παντού !!!! Καλημέραα !
Αναστασία Κ