Ένας είναι ο Θύμιος, φίλος πρώτος και πολλά καλά τα έργα του, ποιήματα , πεζογραφήματα αλλά και ζωγραφιές με τη δική του πινελιά Σε όλα αποτυπώνεται η πλουμιστή ευαισθησία του. Είναι παντοτινός εραστής και ποιητής και ραψωδός, τροβαδούρος της πιο εξευγενισμένης Αγάπης που είναι ο Έρωτας, ο "πάρεδρος των θεών" κατά τους αρχαίους ημών προγόνους και η απαρχή του Σύμπαντος.
Αυτός είναι ο Θύμιος, και μετανάστης στην Αυστραλία, 50 ολόκληρα χρόνια, από την διπλανή μας "ευερέθιστη" Κοπάνιτσα μετονομαζόμενη Καρυές [1]
Την αναφέρουμε "ευερέθιστη", καθότι παλιότερα οι Κοπανιτσάνοι ήταν πολύ ευέξαπτοι. Δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους και μάλωναν με το παραμικρό. Του Αγιωργιού, που είναι το ετήσιο πανηγύρι τους, πλακώνονταν μεταξύ τους και το κράταγαν αμανάτι, που ακόμα και τώρα ισχύει. Πρώτα ξαδέρφια έχουν να μιλήσουν 49 χρόνια και.
Λοιπόν την προηγούμενοι Πέμπτη ήρθε ο Θύμιος στην Αθήνα αυθημερόν, από τη μαγευτική Κυπαρισσία, όπου τώρα κατοικοδιαμένει. Συναντηθήκαμε στο Σύνταγμα και μαζί με ένα φίλο του, μόλις αφιχθέντα από την Αυστραλία, τον Παύλο. Πολυπράγμων [μουσικός, λογοτέχνης] αλλά πω-πω, χαρακτηριστικός Κύπριος, ξερόλας. [2]
Λοιπόν την προηγούμενοι Πέμπτη ήρθε ο Θύμιος στην Αθήνα αυθημερόν, από τη μαγευτική Κυπαρισσία, όπου τώρα κατοικοδιαμένει. Συναντηθήκαμε στο Σύνταγμα και μαζί με ένα φίλο του, μόλις αφιχθέντα από την Αυστραλία, τον Παύλο. Πολυπράγμων [μουσικός, λογοτέχνης] αλλά πω-πω, χαρακτηριστικός Κύπριος, ξερόλας. [2]
Αφού παρακολουθήσαμε το δρώμενο από τους μαθητές, που ανέφερα πομπωδώς προχτές, πεζοπορώντας και χαζεύοντας βρεθήκαμε στα χρωματιστά Εξάρχεια. Το αξιοσημείωτο ήταν ο Γεράσιμος [3]που ενώ γευματίζαμε μας κόλλησε παίζοντας ωραίο κλαρίνο. Μάλιστα έπαιξε έξοχα τα Πέτρινα χρόνια. Κλείσαμε αργά το απόγευμα με ένα ξεχωριστό γαλακτομπούρικο στη Θρυλική "Στάνη" δίπλα στην Ομόνοια.
[1] Υπάρχει και ένα άλλο ορεινό χωριό, η Πάνω Κοπάνιτσα, στις βόρειες παρυφές της Βουνούκας (Μίνθης) μεταξύ Μπάρτζελη(Μυρώνια) και Τριάντα, πιο πάνω από τη Ζούρτσα. Η Ανω Κοπάνιτσα είναι η μητρόπολη της Κοπάνιτσας.
[2] Δεν ξέρω, φοιτητής τότε στα αλλοτινά χρόνια είχα γνωρίσει αρκετούς Κύπριους. Ήταν των άκρων και φανατικοί στα δικά τους. Άλλοι με τον Μακάριο και άλλοι με τον Γρίβα. Πάντως ακούστε ένα ωραίο τραγούδι του που με όλα του τα δίκια το καυχιόταν.
[3] Κάπως εκτεθειμένο είχα αφήσει το κινητό μου, επί τούτου. οπότε ο Γεράσιμος το λιμπίστηκε και έκανε κίνηση αλλοτροίωσης. Εει του λέω κερατούκλη θα σε φάω .Θυμήθηκα μια ανάλογη περίπτωση του κουμπαράκου με τον Μπάμπη με το ραδιάκι. Μεγαλείο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου