ΒΑΓΓΕΛΙΩ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Χρόνης Μπότσογλου η τέχνη ανάμεσα στον έρωτα και στον θάνατο

 Και σήμερα πρωτεύουσα θέση στη "λειτουργία" μας κατέχει η Βαγγελιώ Διαμαντοπούλου, η δική μας Βαγγελίτσα ως 13ο Ευαγγέλιο. Κι αυτό επαξίως και αφεύτως λόγω της ροϊκότητας και ανακύκλησης περί Τέχνης  που συνεχώς ανακλίνει. Τελευταίως με το περίτεχνο και καινοφανές βιβλίο «Χρόνης Μπότσογλου η τέχνη ανάμεσα στον έρωτα και στον θάνατο». Επί τούτω την Παρασκευή έγινε η παρουσίαση στο συμπαθέστατο βιβλιοπωλείο Κομπραί στα φιλότεχνα Εξάρχεια.

Για το ύψος της αξίας και της ποιότητας του βιβλίου καταθέτω δύο μικρά "ειδώλια" της γραφής από την αρχή και το τέλος της ενότητας "Ερωτικά" και μερικές εξαίσιες εικόνες-πίνακες, προς τέρψη και θαυμασμό. Απολαύστε τα!!!

«...μάχη είναι η αγάπη, όταν δυο φιλιούνται 

αλλάζει ο κόσμος, παίρνουν σάρκα οι πόθοι,

 η σκέψη παίρνει σάρκα και στου σκλάβου

 τους ώμους βγαίνουνε φτερά, αληθεύει ο κόσμος..»

            Οκτάβιο Πας, Ηλιόπετρα  

....Το γυμνό σώμα και η γυμνότητα, ο έρωτας και το ερωτισμός, ερωτική επιθυμία και αστική ηδονή, η τέχνη του έρωτα πορνογραφία, αλλά και και η η μοναξιά και ο θάνατος, είναι τα δίπολα ζητήματα με τα οποία διαλέγονται τα Ερωτικά του Χρόνη Μπότσογλου. Πρόκειται για ζητήματα που με την σειρά τους ανασύρουν την σχέση της φαντασίωσης με την απτική όραση, της μνήμης με την παροντικότητα,

 

της συναισθησίας με την αίσθηση, της διττότητας με την μοναχικότητα της ύπαρξης στην ερωτική πράξη και, εν τέλει, την άρρηκτη σχέση του σώματος με την ψυχή. Για την διπλή φύση του έρωτα μιλάει ο Οκτάβιο Πας, στο βιβλίο του Διπλή φλόγα, έρωτας και ερωτισμός, και ορίζει τον έρωτα ως συνάντηση της ορμέμφυτης επιθυμίας με την σωματική ηδονή: «Χωρίς ψυχή δεν υπάρχει έρωτας. Αλλά δεν υπάρχει έρωτας χωρίς σώμα. Μέσα από το κορμί, ο έρωτας γίνεται ερωτισμός και επικοινωνεί με τις ευρύτερες και τις πιο μυστικές δυνάμεις της ζωής. Έρωτας και ερωτισμός επανέρχονται πάντα στην πρωταρχική πηγή, στον Πάνα και στην κραυγή του που σείει τα δάση».

 Το βασικό ερώτημα που θέτουν όλα αυτά τα ζητήματα, όπως και στην περίπτωση της Νέκυιας, αφορά στις δυνατότητες που έχει η τέχνη, η οποία βασίζεται σε υλικά μέσα, να αποτυπώσει τον έρωτα στην σωματική αλλά και στην ψυχική του διάσταση. Να αποδώσει, δηλαδή, όλη αυτή την διαδικασία που ξεκινά από την αρχέγονη επιθυμία του ανθρώπου να σμίξει με το άλλο σώμα, να μοιραστεί μαζί του την ηδονή έως και τα όρια του πόνου, να κατακτήσει το απόλυτο αυτεξούσιο της ζωής σε μια στιγμή και αμέσως μετά να επανέλθει στην ατέρμονη μοναξιά και την συνείδητοποίηση της θνητότητας. ...

....Σημαντική είναι η άποψη του John Berger για τις έννοιες των λέξεων γδυτός (naked) και γυμνός (nude). Ο Άγγλος τεχνοκρίτης επισημαίνει ότι το γδυτό σώμα αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο χρήσης, ενώ το γυμνό εκτίθεται στην θέαση, καθώς η γυμνότητα είναι μία μορφή ενδυμασίας. Αντίστοιχα, ο Kenneth Clark, στο βιβλίο του The Nude, A study in Ideal Form, εξετάζει τους όρους γυμνός και γδυτός και επισημαίνει ότι το γδυτό είναι ένα ανυπεράσπιστο σώμα, ενώ το γυμνό εκπέμπει σιγουριά και αυτοπεποίθηση. 

    [1000 συγνώμες για το "έγκλημα που κάνω μετά

 από τέτοια διαβάσματα, εκφράζοντας την ταπεινή

 μου γνώμη ότι γυμνός: το επιλέγει ο ίδιος
και γδυτός: τον αναγκάζουν]