Έχω γράψει κι έχω γράψει για το τρίχορδο και το μπαγλαμαδάκι που έμαθα να παίζω στα 65 μου, μια από τις τελευταίες μου δραστηριότητες, χόμπι να το πω, μου ή καλύτερα καψούρα, [1] Να παίζω; Εντάξει ψιλοπαίζω μερικά ρεμπέτικα άσματα κι αυτό είναι όλο. Καλά δεν είναι; Το είχα καψούρα από μικρός, αλλά μπλέξαμε είτε με ...δράσεις της νιότης, είτε με κάτι άλλα που φέρνει η ζωή, και συνεχώς το αναβάλαμε μέχρι που κι αυτό μας εγκατέλειψε. Οπότε μας ήρθε πάλι εκεί γύρω στις αρχές της πανδημίας του κορονοϊού. Οπότε έτσι για διέξοδο στα τότε αδιέξοδα, πήγα στον δάσκαλο και έβαλα μπροστά σιγά-σιγά. Μια και όπως βλέπω - πρώτη μου γερή αποκάλυψη ο Βαλάντης το καλοκαίρι - δεν έχω και μουσικό αυτί, που λένε, οπότε κάνουμε μεγάλη προσπάθεια. Το παλεύουμε πάντως.
Αλλά ρε παιδιά τι να σας πω; Ενώ μόνος παίζω καλούτσικα μερικά, όχι και φουρλέτσι, όπως το Πιτσιρίκι, Μαύρα μάτια, Πέντε μάγκες στον Περαία, Μανάκι και κάμποσα άλλα, όταν όμως τα παίζω δημόσια σε άλλους, μπερδεύομαι, γαμώ την νεφραμιά τους, και τα κάνω σαλάτα.
Για αυτή την ωραία και πρωτόγνωρη εμπειρία έχω να τονίσω δυο πραγματάκια:
α] Η πλάκα ήταν όταν καλούσα διάφορους διερχόμενους, γυναίκες και άνδρες να ρίξουν και μια ματιά και στα όργανα [Θα το δείτε στο βίντεο], κανείς βέβαια δεν έδειξε δυσφορία αλλά η μεγάλη πλειοψηφία γύριζε ακαριαία τη μούρη του αλλού. [2]
Πέρασε και μια καλοφτειαγμένη κυρά, άνω των -οντα, ρίχνει ένα πεντάευρο, το μοναδικό, και λέει αναστενάζοντας:
- Αχ ρε παιδιά, καλά να είσαστε που μου θυμίσατε παλιές μου
δόξες στο πάλκο στα νιάτα μου.
Ήταν μια παλιά αρκετά γνωστή τραγουδίστρια, αλλά μας παρακάλεσε να μην την φωτογραφήσουμε, ούτε να γράψουμε το όνομά της. Οπότε τα τραπεζάκια όχι μόνο μέσα, αλλά και κλειστά.
β] Για τον τίτλο στο βίντεο και στην ανάρτηση, πρέπει να τα κάνουμε λίγο πιο λιανά. Λοιπόν η Φυλής είναι πασίγνωστη ως εθνική οδός των Οίκων ανοχής, των μπουρδέλων λαϊκιστί, που τόσο έχω.. υμνήσει τόσα χρόνια σε αυτή εδώ την ιστοσελίδα κλικ ΕΔΩ,ΕΔΩ. Σε αυτούς τους ναούς της Αφροδίτης έρχονται άνθρωποι και άνθρωποι και ξεχαρμανιάζουν πάλι λαϊκιστί, κυρίως την ψυχή τους. Γιατί σωματικά είναι σαν τους κοκόρους. Κατανοητόν;
[1] Όταν είμαστε νέοι και ντούροι, τα χόμπι, οι καψούρες ΄ήταν πάρα πολλά, όμως τα γεροντικά, γεροντικός έρωτας δε λένε, είναι άλλη φάση.
[2] Τα λέγαμε χτες με τον Κουμπαράκο, οπότε με την τεράστια ετυμολογία που λέει: ¨έκανες τη αρκούδα δηλαδή..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου