Άννα Τριανταφύλλο
ΔΡΟΜΟΙ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Πριν 10 ημέρες ήμουν στην Ζάκυνθο για επαγγελματικούς λόγους. Σάββατο πρωί, στο λιμάνι της χώρας, έκανα την βόλτα μου ράθυμα, παρατηρώντας την κίνηση και τους ανθρώπους πού ψάρευαν στην προκυμαία..Ένας τέτοιος ,άγνωστός μου, μου έκανε αυτήν την απρόσμενη ερώτηση, αφού πρώτα τον είχα καλημερήσει.
Γύρω στα 65, τραχιά φυσιογνωμία , με τα σημάδια μιάς σκληρής ζωής χαραγμένα στο πρόσωπό του. Δεν ξέρω πώς με ‘έκοψε’ για ‘αντιδεξιό’, είναι μάλλον αυτή η ικανότητα των ανθρώπων του δρόμου να οσμίζονται
τις καταστάσεις. Δεν ξέρω εάν εσύ ψάχνεις για σωτήρα, εγώ όμως όχι του αποκρίθηκα. Κρίνω συλλογικότητες, δράσεις , και στο τέλος τους ηγέτες. Μα γιατί μου λες για τον Τσίπρα και όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ τον ρώτησα. Γιατί αυτόν προβάλει το σύστημα μού απάντησε. Δηλαδή τώρα μιλάω με ένα θύμα του συστήματος του είπα αφελώς. Δεν μίλησε.
Πες μου όμως για την κατάσταση στο νησί τον ρώτησα, γιατί μένω Αθήνα. Άστα αγαπητέ μου εδώ τα πράγματα είναι μαύρα , φαντάσου ότι παίρνουν τις δουλειές από τα παιδιά μας οι Αλβανοί μου είπε. Προσπαθώντας να μην εξοργιστώ τον ρωτάω πού συμβαίνει αυτό. Να στα ξενοδοχεία του Ξένου εάν είσαι ΠΑΜΙΤΗΣ δεν βρίσκεις δουλειά.
Είμαι κομμουνιστής και ξέρω τι τραβάμε. Καλά είσαι κομμουνιστής και χτυπάς τους Αλβανούς εργάτες και όχι τα αφεντικά τον ρώτησα, καθόλου αφελώς πιά. Εντάξει δεν είναι όλοι οι Αλβανοί το ίδιο, οι Αλβανοί πού συμπαθούν το κόμμα είμαι σωστοί μού απάντησε.
Με ήρεμο και αποφασιστικό τρόπο του εξιστόρησα την εμπειρία μου, σε γενικές γραμμές, για το κόμμα του από το Πολυτεχνείο το 1973 μέχρι σήμερα.. Για την νοοτροπία του να απαξιώνει και να συκοφαντεί ότι δεν ελέγχει, για τις μονομανίες και τους συντηρητισμούς του τις τελευταίες δεκαετίες, για το κόμπλεξ της ‘πρωτοπορίας’, για την πασιφανή δειλία του να συγκρουστεί απ ευθείας με τους μηχανισμούς του κράτους και κυρίως για την απουσία του από τους δρόμους και τις μάχες όταν ο Ελληνικός λαός και η νεολαία χτυπιόταν και μάτωνε από τις μονάδες καταστολής της εξουσίας.