Το πέρα για πέρα συμβολικό, σουρεαλιστικό κειμενάκι
το βρήκα στα κιτάπια μου και είναι γραμμένο πολύ παλιά,
περίπου 10 χρόνια. Το παρουσιάζω σήμερα για τον εξής
λόγο.
Ο Κουμπαράκος μου μια μέρα εκεί που πίναμε τον
ήλιο αραχτοί ρουφώντας το καφεδάκι μας έξω από του
Μπακάλη μου λέει εξόχως περιπαικτικά και με περισσή
σοβαρότητα, όπως πάντα το συνηθίζει;
: Ρε τι όνομα έχεις και εσύ, να το αλλάξεις ..
: Γιατί ρ Κουμπάρε τι έχει;
: Και τι δεν έχει, Θεόδωρος δώρο του θεού
: Και πώς να το βάλω;
: Διόδωρο
Πέσε τούτο πες το άλλο , το υιοθέτησα κι εγώ και έγινα Δώρο του Δία!!!
Από Ελένη Κούκκου
Ο Δίας ήτανε και πολύ γκόμενος. Δε κρατιόταν με τίποτα, μόλις έβλεπε θηλυκό αμέσως έκανε συνειρμούς και επειδή δεν είχανε και πολλές ευκολίες τότε, ούτε κινητά να στείλεις (χ)εσεμες ούτε καρτούλες ούτε καν ΟΤΕ να πάρεις σε ένα σταθερό βρε αδερφέ και να ξηγηθείς,
ο Δίας λοιπόν το είχε λύσει με άλλο τρόπο. Την έπεφτε αμέσως στα θηλυκιά ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΤΥΧΕΝΕ.
Μιλάμε πρώτα στην έπεφτε και μετά κοίταγε να δει τι είσαι . . . άντρας είσαι? γυναίκα είσαι? όμορφη είσαι? άσκημη είσαι ? Στα παλιά του τα σανδάλια.
Αυτά ήταν δευτερεύουσας σημασίας.
Περνάει λοιπόν ο Διας μια μέρα από Εύβοια μεριά και πέφτει πάνω σε μια θεογκόμενα
πιτσιρίκα που την λέγαν Ηρα . Αλλά , η Ήρα δεν ήταν εύκολη . . .Δεν του «καθόταν».
Βρε καλή μου βρε χρυσή μου, σε θέλω πολύ σε γουστάρω, θα σε πάρω στον Όλυμπο
θα σε κάνω έτσι θα σε κάνω αλλιώς, θα σ αρέσει πολύ . . .
Όχι όχι όχι, έλεγε όλη την ώρα η Ηρα .
Μεταμορφώνεται ο Διας σε πουλί, κούκο, το βλέπει η Ήρα, χωρίς να ξέρει το παίρνει
στην αγκαλιά της και το χαϊδεύει και σιγά σιγά το πουλί έγινε άντρας. Δίας κανονικός.
Αρχίζει πάλι τα τρυφερά ο Δίας, του ξηγιέται η Ήρα, πρώτα η κουλούρα μετά «ζπρώξε όσο θες» . . .
Τι να κάνει ο Δίας, την είχε "ψωνίσει" με το πρόσωπο, της κάνει τα χατίρια αλλά από μέσα του
έλεγε, «έχεις να φας ένα κέρατο εσύ μωρή τώρα, τάρανδο θα σε κάνω . . .»
Από τις πρώτες μέρες το πράγμα έδειχνε χλωμό, δεν την άντεχε την κραβατομουρμούρα
ο Δίας αλλά και η Ήρα έβλεπε ότι το κέρατο πήγαινε σύννεφο.
Κάποια στιγμή η Ήρα τα έγραφε σε κατάλογο τα κέρατα που έτρωγε και αυτός ο κατάλογος
δεν καταστράφηκε από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας , τον ανακάλυψαν
κάτι Βυζαντινοί και διασώθηκε μέχρι σήμερα.
Όσα κέρατα είδε (διαπίστωσε) η Ήρα και έγραψε στον κατάλογο ήταν με την Δανάη , με την Αλκμήνη, με την Σέμελη, Δήμητρα, Λητώ, την κυρία Ιξίωνος, και άσε που από τον κατάλογο έχουν σχισθεί και πολλές σελίδες. Μάλιστα πήγε και με τον Γανυμήδη, ένα αγοράκι
(με τέτοιο όνομα κι αυτός . . . , που πας ρε Γανυμήδη , σιγά μη σε άφηνε).
Τον πιάνει στα πράσα τον Δία η Ήρα και του ρίχνει ένα μπινελίκωμα που στον Όλυμπο φύγανε όλοι για τρεις μέρες και πήγανε άλλοι Χαλκιδική και άλλοι Πιερία για να μην ακούνε φωνές και τους τραβάνε και για μάρτυρες .
- Δεν τρώγεσαι ρε γαιδούρι Δία, του λέει η Ήρα
- Αφού σε αγαπάω καλή μου . . .
- Ρε ουστ, μέσα στο σπίτι μας ?? μπροστά στα μάτια μου ?? Τι θα πει η γειτονιά ρε ?
- Η γειτονιά ? χμ ! τώωωωρα η γειτονιά !!!
- Εμ , αφού τις έχεις πάρει όλες και στη γειτονιά βρε αναίσθητε .
- Αλλά εγώ εσένα θέλω, εσύ είσαι το "είναι" μου
- Και με αγοράκια ρε ανώμαλε . . . σα δε ντρέπεσαι, έχεις κόρες της παντρειάς
- Δε το ξανακάνω μανάρι μου, ήταν για την εμπειρία μόνο. Τέρμα τώρα. Μόνο εσύ.
Φυσικά , η Ήρα ήξερε πως το πράγμα δε θεραπεύεται και αποφάσισε να συνηθίσει στην ιδέα αλλά από μουρμούρα σε μουρμούρα έκανε και κάτι ζάρες στο πρόσωπο και πήρε και κάτι κιλά . . .
Τα σέβη μου.
ΥΓ Και λίγο ψυχραιμία ρε παιδιά, ότι έγιν' έγινε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου