ΣΤΑΛΙΝ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Είναι απόσπασμα από το περίφημο βιβλίο 
"Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ" 
       του Θανάση Γιαλκέτση, 
             το οποίο δημοσίευσε η
        "Εφημερίδα των Συντακτών"

            Η αναγκαστική κολεκτιβοποίηση προκάλεσε και μια άλλη μεγάλη καταστροφή, την οποία το καθεστώς προσπάθησε να κρατήσει μυστική και την αρνούνταν επίμονα στις επόμενες δεκαετίες. Προκάλεσε έναν φοβερό λιμό που, με αφετηρία το 1932, διαδόθηκε στις γεωργικές περιοχές της Ουκρανίας. Ο λιμός αυτός πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις και εξαιτίας πολιτικών αποφάσεων της σταλινικής ηγεσίας, η οποία ήθελε να πλήξει τις ουκρανικές εθνικιστικές ελίτ (και, μαζί τους, τους Ουκρανούς χωρικούς). Ο Ιταλός ιστορικός Αντρέα

Γκρατσιόζι υπολογίζει ότι τα εκατομμύρια των θυμάτων αυτού του λιμού ισοδυναμούν με απώλεια του 20 με 25% του ουκρανικού πληθυσμού. Και σημειώνει: «Θυμίζουμε ότι αυτή η απώλεια προκλήθηκε από την απόφαση να χρησιμοποιηθεί ο λιμός προς αντιουκρανική κατεύθυνση, στη βάση της “εθνικής ερμηνείας" της κρίσης, που ανέπτυξε ο Στάλιν στο δεύτερο μισό του 1932. Ας πάρουμε υπόψη μας ότι χωρίς αυτήν την απόφαση τα θύματα θα ήταν το πολύ της τάξης των εκατοντάδων χιλιάδων, δηλαδή λιγότερα από όσα υπήρξαν στον λιμό του 1921-22». Οι διαστάσεις της βίας που εκδηλώθηκε εναντίον των αγροτών, καθώς και το εύρος των αντιστάσεών τους στο καθεστώς, παρέμειναν επί πολύ καιρό κρυφά μυστικά ή απωθήθηκαν και υποτιμήθηκαν. Αντίθετα, προβλήθηκαν στο έπακρο οι επιτυχίες στο μέτωπο της βιομηχανικής παραγωγής, που καταδείκνυαν τη βούληση και τη δύναμη του μπολσεβίκικου κόμματος να υπερβαίνει ή να μειώνει δραστικά ιστορικές φάσεις, όπως εκείνη της εκβιομηχάνισης, που σε άλλες χώρες διήρκεσαν πολλές δεκαετίες. Την ίδια περίοδο που η καπιταλιστική Δύση, με τη μεγάλη κρίση του 1929, βυθιζόταν σε μια βαθιά ύφεση και βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η εικόνα της αναπτυσσόμενης ΕΣΣΔ, η οποία, χάρη στον σοσιαλιστικό σχεδιασμό της οικονομίας, πραγματοποιούσε το μεγάλο άλμα προς τον βιομηχανικό εκσυγχρονισμό της, αποκτούσε μυθικές διαστάσεις στα μάτια των δυτικών παρατηρητών και των εργαζόμενων μαζών όλου του κόσμου. Λιγότερο ή και καθόλου ορατές ήσαν οι μεγάλες αντιφάσεις, τα ελαττώματα και οι ατέλειες του οικονομικού σχεδιασμού, που σημάδεψαν ανεξίτηλα την παραγωγική δομή της ΕΣΣΔ. Οι αρχικές ποσοτικές επιτυχίες, η προτεραιότητα που δόθηκε στη βαριά βιομηχανία, η κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, η δημιουργία σιδηρουργικής και χημικής βιομηχανίας κ.λπ., επισκίαζαν τα προβλήματα που γεννούσαν οι ελλείψεις ανταλλακτικών και συντήρησης, οι δυσλειτουργίες στον συντονισμό και οι αστοχίες του σχεδίου, οι ανισορροπίες μεταξύ των διάφορων τομέων της οικονομίας, η σπανιότητα των καταναλωτικών αγαθών, οι καταναγκασμοί και οι αυθαίρετες αποφάσεις της κομματικής και κρατικής γραφειοκρατίας.