Σε πολλούς τόπους και χωριά υπάρχουν άτομα που ξεχωρίζουν από τους άλλους με την όλη ιδιοσυγκρασία, την εικόνα, τις επιδεξιότητες και δη τις πρωτοποριακές. Μάλιστα όταν είναι και γυναίκες τότε ...λάμπουν σαν το Βόρειο Σέλας. Μια τέτοια γυναίκα είναι η Γαρούφω, γνωστή σε όλη την Τριφυλολυμπία και όχι μόνο. Καθότι είναι η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτιστής [1] και η πρώτη γυναίκα που οδήγησε μοτοσυκλέτα στην Αθήνα και με αυτή γύρισε όλη την Ευρώπη. Αφού λοιπόν μεγάλωσε τα 4 παιδιά της, παράτησε την Αθήνα και τα καλά των βορείων προαστίων και όλα τα σχετικά και επέλεξε τη φύση με τα πεύκα, τις ελιές, τα αμπέλια και τα χορτάρια και ξαναγύρισε και άραξε στα δικά μας ¨"ύδατα" και εγκαταστάθηκε στο πατρικό της σπίτι, στον "Ξηρόκαμπο", αφού πρώτα το ανακαίνισε. Ολημερίς παλεύει με τα λιόκλαρα και τις κουτσούρες. Αλησμόνητα έχουν μείνει τα τσιμπούσια με τα κοψίδια στο τζάκι και το κοκκινέλι. Και πανωπροίκι ως επιδόρπιο το γαλακτομπούρικο της Αναστασίας. Η παρέα σταθερή, η Γαρούφω ως οικοδέσποινα, ο γιος της ο Δημητράκης [2], ο γιος του Παπαχαμπέρη, ο Ανδρέας, οι δυο ερωτευμένοι πιγκουίνοι, ο Θύμιος Χαραλαμπόπουλος, πρόσκαιρα αφιχθείς από τη Μελβούρνη με την Αναστασία του από την ωραία Δράμα με τους καταρράκτες και η αφεντιά μου.
Τώρα πώς τα έμπλεξαν και τα έφτιαξαν, ο Θύμιος με την Αναστασία, ο ένας στην ανατολή κι ο άλλος στη δύση, ούτε ο παντογνώστης τέτοιων σχέσεων Άγιος Ισίδωρος [3] δεν το ξέρει. Να αγιάσει το στόμα τους εκεινών που λένε ότι ο έρωτας ούτε χρόνια ούτε αποστάσεις κοιτάει.¨"Έρως ανίκατε μάχαν"
Η Γαρούφω λοιπόν είναι εκπρόσωπος της κοπανιτσάνικης...σειριάς όπου κυριαρχούσε το "ευέξαπτον του χαρακτήρος, το αρρενωπόν του ήθους και η προς παληκαρισμόν τάσις" [4]Για αυτόν τον χαρακτηρισμό δες περισσότερα ΕΔΩ
Τώρα πώς τα έμπλεξαν και τα έφτιαξαν, ο Θύμιος με την Αναστασία, ο ένας στην ανατολή κι ο άλλος στη δύση, ούτε ο παντογνώστης τέτοιων σχέσεων Άγιος Ισίδωρος [3] δεν το ξέρει. Να αγιάσει το στόμα τους εκεινών που λένε ότι ο έρωτας ούτε χρόνια ούτε αποστάσεις κοιτάει.¨"Έρως ανίκατε μάχαν"
Η Γαρούφω λοιπόν είναι εκπρόσωπος της κοπανιτσάνικης...σειριάς όπου κυριαρχούσε το "ευέξαπτον του χαρακτήρος, το αρρενωπόν του ήθους και η προς παληκαρισμόν τάσις" [4]Για αυτόν τον χαρακτηρισμό δες περισσότερα ΕΔΩ
[1] Η ριψοκίνδυνη τόλμη της φαινόταν από μικρή κοπελούδα. Καβάλαγε το άλογο του πατέρα της, ξεσαμάρωτο, καλπάζοντας έκανε τον καρόδρομο Κοπάνιτσα - Φόνισσα, στο πιτς φυτίλι.
[2] Δημητράκη έλεγαν και τον πατέρα της, έναν λεβέντη, θεριακλή και σκληροτράχηλο άντρα και αντάρτη στο θρυλικό ΕΑΜ.
[3] Τον Άγιο που τον μουνούχισαν πρώτα και μετά τον ξεπόρτισαν οι Ζαχαραίοι από το ναό-σπίτι του στην παραλία Ζαχάρως και έβαλαν τον Άγιο Νικόλαο. Άξιο λόγου να τονίσω, και ας είναι φημολογία, ότι εδώ στο προαύλιο του ναϊσκου έθαψαν την αδερφή του Πέρδικα, του θρυλικού καπετάνιου του ΕΛΑΣ, που σκοτώθηκε στη μάχη της Ζαχάρως κατά την Κατοχή.
[4] Είναι λόγια του μεγάλου Ανδρέα Καρκαβίτσα για τους Ανδραβιδαίους, και πάνε γάντι και για του Κοπανιτσάνους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου