«Αυτές τις μέρες έχει αναδειχθεί με σαφή και καθολικά αποδεκτό τρόπο το αίτημα της ασφάλειας ως κοινωνικού αγαθού. Ασφάλεια που αφορά όλους τους τομείς της δημόσιας και κοινωνικής ζωής: την εργασία, το εισόδημα, τη μετακίνηση, τις υποδομές, την κατοικία, την ασφάλεια δικαίου και την υγειονομική ασφά λεια. Για να είναι αυτή η ασφάλεια εγγυημένη απαιτείται ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος και ισχυρή δημόσια διοίκηση, με την κατάλληλη στελέχωση και τους απαραίτητους πόρους. Αυτό το πρόταγμα είναι αντίθετο στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη για λιγότερο κράτος και συνεχή εκχώρηση δημόσιων λειτουργιών και υπηρεσιών σε ιδιώτες.» Αυτό ακριβώς το πρόταγμα αρνείται να αποδεχτεί η κυβέρνηση συνεχίζοντας, και σε αυτήν την τραγική συγκυρία, την ξέφρενη πορεία παράδοσης σε ιδιώτες νευραλγικών τομέων του Δημοσίου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ¨ΕΠΟΧΗ"
Εδώ και χρόνια ο Στέφανος Ροζάνης γράφει και μιλάει για το «Ομοίωμα δημοκρατίας» που διέπει τη σημερινή συνθήκη. «Αυτή η τραγωδία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα ανθρώπινων λαθών, τεχνικών αστοχιών ή πολιτικής αβουλίας και ανικανότητας, αλλά πρωτίστως είναι η προδιαγεγραμμένη τροχιά της εργαλειοποίησης της ζωής μας, της αναλωσιμότητας του ανθρώπου μπροστά στο απόλυτο πρόταγμα της προόδου και του κέρδους» επιμένει καθώς μιλάμε στον απόηχο της τραγωδίας των Τεμπών.Με τη διεισδυτική ματιά του φιλοσόφου και την ευαισθησία του ποιητή και του δάσκαλου, αλλά κυρίως με την Ευθυκρισία του διανοητή που έχει πάντα της κεραίες ανοιχτές στα σημεία των καιρών, ο γνωστός καθηγητής Φιλοσοφίας δέχεται να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις και τις εκτιμήσεις του με αφορμή το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα. «Οι διαδηλώσεις αυτές, κυρίως των νέων ανθρώπων, μπορεί να είναι μια αρχή ελπίδας» λέει, ωστόσο διατηρεί επιφυλάξεις σχετικά με το αν μπορούν να «θέσουν φραγμό στην ανεξέλεγκτη πορεία μιας αλόγιστης και εντέλει καταστροφικής προόδου». Βέβαια, ο Στ. Ροζάνης δεν παραδίδει την ελπίδα άνευ όρων και υπογραμμίζει ότι «μόνο η εξεγερμένη συνείδηση είναι σε θέση να μην αφήσει τον κυριαρχικό λόγο να εξαπλώνεται σε παγκόσμια κλίμακα και έτσι να καθυποτάσσει τον άνθρωπο σε ό,τι είναι η ουσία του», κυρίως όμως εφιστά την προσοχή σημειώνοντας ότι το επιχείρημα «όλοι ίδιοι είναι» αποτελεί την αρχή και την ολοκλήρωση του φασιστικού μοντέλου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου