Τελικά έπεσε η σπάθα του νόμου, που για τόσα χρόνια αιωρούνταν, πάνω στα κατεχόμενα κτίσματα στην παραλία της Ζαχάρως[Άγιος Νικόλαος] και έπεσε κατακέφαλα... Όπως τονίσθηκε και προχτές, μπράβο στον Μάκη Μπαλαούρα, ρητά καθορίζει ότι:
- ο Άγιος Νικόλας θα μείνει ως έχει;
- Τι θα γίνει με τα κατεχόμενα κτίσματα;
- Τι θα γίνει με τα κατεχόμενα που τα έχουν εξαγοράσει, 5 τον αριθμό σε σύνολο 250;
- Η κατάσταση διαιωνίζεται;
οι εξωκοινοβουλευτικοί φορείς ήταν και η Φωτεινή Τριγάζη,
πρόεδρος του Συλλόγου Οικιστών Παραλία Ζαχάρως.
[Προσεχώς θα επιδιώξουμε να μας τα καταθέσει και εδώ]
Διαβάστε δε και τα σχόλια που έστειλε 31 Ιανουαρίου 2023,στη διαβούλευση ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΙΚΙΣΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΖΑΧΑΡΩΣ. [Υπάρχουν πολλές παρατηρήσεις επ΄ αυτών ..θα τα πούμε...]
Ο οικισμός Παραλίας Ζαχάρως, γνωστός και ως οικισμός Αγίου
Νικολάου, αριθμεί περί τις 250 κατοικίες και αποτελεί έναν δομημένο χώρο
διαμονής.
Η ιστορία του οικισμού είναι σχεδόν ενός αιώνα, αφού το πρώτο πωλητήριο σε
κάτοχο που εκδόθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο στο χώρο αυτό είναι του έτους 1932.
Η συντριπτική πλειοψηφία των οικιστών της περιοχής αυτής αιτήθηκαν την προς
αυτούς πώληση/άλλως εξαγορά από το Ελληνικό Δημόσιο, της κατεχόμενης υπό
εκάστου εξ αυτών, έκτασης, με τις διατάξεις του άρθρου 4 του α.ν. 263/1968,
(όπως εν συνεχεία τροποποιήθηκε με τις διατάξεις του ν. 719/1977), ήτοι ως
κατέχοντες αυτή προ της 1ης Ιανουαρίου 1967. Από τότε και μέσα σε μια πορεία
μισού αιώνα, το Ελληνικό Δημόσιο δεν εξέτασε παρά το έτος 2007 (!!) πέντε (!!)
μόνο από το σύνολο των υποβληθεισών αιτήσεων, οπότε και εκδόθηκαν αντίστοιχα
πέντε πωλητήρια. Οι υπόλοιπες αιτήσεις ουδέποτε εξετάστηκαν.
Σήμερα μετά μισό και πλέον αιώνα αναμονής (και όχι μόνο …), είναι επαινετέα η
απόφαση να δοθούν λύσεις στο διαχρονικό κοινωνικό πρόβλημα των κατεχόμενων
τμημάτων της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, με το υπό διαβούλευση
νομοσχέδιο.
Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε το γεγονός ότι μία από τις βασικές προβλεπόμενες
ρυθμίσεις ( Αρθρο 3 , παρ. 1β , 1βα – προϋπόθεση κύριας και μοναδικής κατοικίας),
αποτελεί περισσότερο πρόταση διαιώνισης του προβλήματος, παρά πρόταση για τη
λύση του.
Και τούτο γιατί έρχεται να απαντήσει με όρους του παρόντος, σε ένα ζήτημα που
έχει ανοίξει και έχει δημιουργηθεί κάτω από τις συνθήκες (κοινωνικές,
οικονομικές και πολιτικές) των δεκαετιών του 1950 και 1960. Παραβλέπει την
αδικαιολόγητη αδράνεια του Δημοσίου να εξετάσει τις υποβληθείσες αιτήσεις.
Αγνοεί τον διαδραμόντα χρόνο, με αποτέλεσμα να λειτουργεί «τιμωρητικά» απέναντι
στις μεταβολές που έχει επιφέρει η πραγματικότητα της ζωής στη διαδρομή της.
Επιβαλλόμενη ποινή: η απώλεια του δικαιώματος εξαγοράς, με ό,τι αυτό
συνεπάγεται.
Με δύο λέξεις, κάτοχοι προ του έτους 1967 που πληρούσαν τις προϋποθέσεις με
τους προϊσχύσαντες/καταργούμενους νόμους, αποκλείονται με τις διατάξεις του υπό
ψήφιση νόμου.
Οι παρατηρήσεις μας επί της ως άνω ρύθμισης αναφέρονται ειδικότερα ως σχόλιο
στο άρθρο 3.
[1]Θυμηθείτε τι έγραφε η "ΠΑΤΡΙΣ" [κλικ ΕΔΩ]τότε που έβραζε το Π.Δ, πριν 5 χρόνια:
Τι λένε οι εικονιζόμενοι Ζαχαραίοι; Μη γελιόμαστε, πάλι ...ζήτω η Νέα Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου