ΜΠΟΥΛΕΣ 2023: ΣΚΗΝΕΣ & ....ΣΚΗΝΩΜΑΤΑ

         Νάμαστε λοιπόν. να σας εξιστορήσω τα δρώμενα προχτές το Σάββατο [1] ως μπούλα και δη παπάς, όπως είδατε στην προηγούμενη ανάρτηση. Φυσικά άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο εν τάχει. Εντάξει;

  Λοιπόν με το που κατέβηκα μασκαρεμένος κατά τις 10.30πμ  από το σπίτι στην Πελλίνης, συναντώ στην είσοδο έναν νέο που  που μαστόρευε κάτι σαν ένα ρολό.

Για την Πελλίνης έχουμε ξαναπεί είναι ένας μικρούτσικος   πεζόδρομος με δένδρα, δυο τρία παγκάκια, ένα μικρό καφενεδάκι με τα τραπεζάκια έξω, ένα Δημοτικό Σχολείο και το  Mentiteranian College. Οπότε το δρομάκι σφύζει από μικρά παιδιά, μαμάδες, και όμορφα νιάτα. Κοντά δε και μπόλικοι αραχτοί μεγαλούτσικοι, συνταξιούχοι.

  Με το που με βλέπει ο μάστορας  μένει σύξυλος...

- Καλημέρα τέκνο μου, Σάββατο, μέρα Κυρίου και εργάζεσαι, είναι αμαρτία....

--Τι...να κάνω ...Πάτερ η ανάγκη..

-Καλά τέκνο μου, σε καταλαβαίνει ο Θεός...άντε και του χρόνου. 

   Πιο δίπλα στο παγκάκι καθόντουσαν τρια δεκατετράχρονα περίπου παιδαρέλια. Πρέπει να ήταν μαθητούδια και το μεσαίο  με ένα τσιγαράκι στο στόμα, παρίστανε το "μαγκάκι". Με κοιτούν άναυδοι σαν χαμένοι. 

- Τέκνα μου να σας ευλογήσω για καλή πρόοδο και προκοπή στη ζωή σας......

- Πάτερ...(τραυλίζει το μαγκάκι) είστε αληθινός;

- Ναι τι είμαι μαϊμού; Για ελάτε να σας ευλογήσω, τέκνα μου, αφού πρώτα να σας είπω πρώτα ότι ο αυνανισμός δεν είναι αμαρτία, αρκεί να μην είναι πολύ συχνός, μια φορά μέρα παρά μέρα είναι ότι πρέπει, καταλάβατε;

 -Πάτερ - ξαναλέει το μαγκάκι- εγώ δεν αυνανίζομαι, κάνω σεξ ...

Δε βαστώ και με πιάνουν  τα γέλια.. Τα παιδιά μένουν εμβρόντητα... 

 Προχωρώ παρακάτω στο καφενεδάκι, όπου συνήθως πίνουν το καφεδάκι τους μερικά από τα "ρεμάλια" της γνωστής παρεούλας. Αμέσως με αναγνώρισαν και έβαλαν τα γέλια, βγάλαμε μια φωτό και έφυγα. 

  Στη συνέχεια επισκέφτηκα δυο φαρμακεία, το ένα στην Πατησίων της Κατερίνας Ουζούνη (κόρη του αγγλικού Αποστόλη και της γυμνάστριας, Βουρεκά, τότε στο Γυμνάσιο Ζαχάρως. Δυστυχώς ο Αποστόλης μας αποχαιρέτησε νωρίς-νωρίς, νέος. Το άλλο φαρμακείο στην Κοδριγκτώνος δίπλα, όπου η κυρία Μαρία μου είπε επί λέξει γεμάτη χαρά και ευγένεια: 

: "Πολύ σας ευχαριστώ που ήρθατε, πράγματι με τιμήσατε" . 

    Καθώς δε προχωρούσα την Μαυροματέων προς το Πεδίον του Άρεως, "ψάλων, ευλογών και περιπαίζων"  όπως λένε, ξάφνου από μια στάση πετάγεται ένας και τρέχει πάνω μου, φυλάει το σταυρό της

ποιμαντορικής μου ράβδου και σταυροκοπιέται, μόνο που δεν με προσκύνησε. Και το πρόσωπό έλαμπε, σε πλήρη αγαλλίαση!. Ήταν Σύριος ορθόδοξος,[2] ο Ορχάν ποιητής, σκηνοθέτης . όπως μου είπε

     Κατευθυνόμενος μετά προς την Αλεξάνδρας, έξω από το "GREEN PARK", τρια  μεταναστάκια  ήρθαν στο κάλεσμά μου και τους έδωσα ένα μικρό ..φυσερό, σιουρίλα  στο καθένα. Μεγάλη χαρά τα παιδιά κι εγώ μεγάλη ικανοποίηση...

Ανεβαίνοντας την Αλεξάνδρας συναντιέμαι με ένα νεαρό ζευγαράκι.

- Αγαπητά μου παιδιά ελάτε να σας αγιάσω ίνα ενωθείτε εις σάρκαν μίαν.. Έβαλαν τα γέλια και μου λέει η κοπελίτσα, λίαν εύχαρις:

 - Ευχαριστούμε πολύ αλλά δεν θα το μεταφράσω στον φίλο μου, που είναι Ισπανός, γιατί θα το πάρει στραβά...   

Και νάμαι στη Μυθωδία, ακριβώς δίπλα στη πασίγνωστη, αλλά ΄θεόκλειστη  Σόνια του φίλου μου Κώστα, πρώην τραγουδιστή.  Όπως πάντα τέτοια ώρα αρκετοί, κυρίως γεροντάκια, πίνουν τον καφέ τους.

- Μετανοείτε τέκνα μου τώρα που πλησιάζει η πρώτη παρουσία..Μετανοείτε και ελάτε πλησίον να σας αγιάσω....

Οι περισσότεροι με αποπήραν...αποταξάμενοι τον τρισκατάρατο, οπότε κι εγώ απήλθον ταχέως.

   Οδηγήθηκα στο φιλικό μου σπίτι, της Νινέτας και του Σπυρέτου, πιο πέρα στη Ραγκαβή, όπου εν μέσω γελώτων και καλοπροαίρετων χωρατών τους ευλόγησα για μακροημέρευση και .....γόνιμη διαιώνιση. 

    Λίγο αργότερα, πλησιάζοντας οπωσούν τον CAFE του φίλου μου του Αλέξανδρου πάλι επί της Αλεξάνδρας, στα Παναθήναια, με βλέπει από απόσταση και μου φωνάζει:

   -Σύντροφε σε γνώρισα... 

Παρά ταύτα τον ευλόγησα κατάλληλα περι αυθονίας γαμεύσειν , τέτοιο παλικάρι που είναι.   
 Πλέον είχε έρθει το μεσημέρι και στο τέλος επιστέφτηκα το Καφεμεζεδοπωλείο, ψηλότερα στου Γκύζη, όπου συχνά πίνουμε τα τσιπουράκια μας με το Λενάκο και άλλους φίλους. Τσίπουρο με μικρά καλαμαράκια, γόνο, είναι μούρλια! Ανταλλάξαμε τα Χρόνια πολλά και τα τέτοια και αποχώρησα, ψόφιος μεν αλλά χαρούμενος και ικανοποιημένος στο έπακρο, στα ουράνια.....

Άντε κι του ΧΡΟΝΟΥ νάμαστε καλά!  

[1] Για την Κυριακή στου Ψυρρή με τον Παντέλα τα είπαμε...

[2] Τόσα και τόσα υποφέρουν οι άνθρωποι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί  σε κείνο τον τόπο. Τους έχει ξεχάσει κι ο Θεός κι ο Αλλάχ, όχι με  10 αλλά με εκατό με πληγές του Φαραώ τους έχουν πλήξει.. Αλλά η πίστη πάνω από όλα...Τι να πω, τίποτα...