ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟ ΑΡΝΕΙΤΑΙ;

[ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ]

Η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων

Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης 

Από την αρχαιότητα ακόμη, το θέμα της γλώσσας του μακεδονικού φύλου προκαλούσε έριδες και διαφωνίες. Δυσνόητη η γλώσσα τους από τους υπόλοιπους Έλληνες έμοιαζε με κάτι παράταιρο μέσα σε κείνον τον κυκεώνα των διαλέκτων των ελληνικών φύλων. Επρόκειτο για μια διάλεκτο της ελληνικής ή για μια εντελώς ξεχωριστή γλώσσα; Και αφού η Μακεδονία κατέκτησε τον μισό γνωστό κόσμο, γιατί τότε η γλώσσα που προωθήθηκε και επιβλήθηκε ως παγκόσμια ήταν η αττική ελληνική και όχι ας πούμε η μακεδονική; Σε ένα προηγούμενο άρθρο προσπαθήσαμε να στηρίξουμε την αιολική καταγωγή των Μακεδόνων και να απορρίψουμε την παγιωμένη και συμβατική άποψη περί δωρικής καταγωγής. Παρόλα αυτά η γλώσσα τους δεν ήταν ούτε μια ξεκάθαρη αιολική διάλεκτος. Ποια ήταν λοιπόν;
          Πολλοί Ανωμακεδόνες, όπως λ.χ. οι Ορέστες και οι Τυμφαίοι, ζώντας πολύ κοντά με τους Ηπειρώτεςχρησιμοποιούσαν κάποια μορφή της αποκαλούμενης δυτικής ελληνικής γλώσσας. Με την ενοποίηση της Μακεδονίας υπό τον Φίλιππο Β΄ και με τη προώθηση αποίκων από την Κάτω Μακεδονία η μακεδονική γλώσσα κατέκλυσε όλη την επικράτεια της χώρας. Όταν η Μακεδονία συνετρίβη από τη Ρώμη είναι αμφίβολο αν συνέχισε να υπάρχει η μακεδονική γλώσσα ή αν υπήρχε κάποιος να την καταγράψει. Αυτός που μας διέσωσε τις πιο πολλές μακεδονικές λέξεις είναι ο Ησύχιος που το πιο πιθανό να τις πήρε από έργα Μακεδόνων συγγραφέων, όπως ο Μαρσύας ο Μακεδών, εφόσον βέβαια δεν έχουν αλλοιωθεί στην μεταγραφή.

BONJOUR ΑΝΥΨΩΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Η θάλασσα και η Νέδα σήμερα το μεσημέρι....

...και ο Αλιάς στην κοτυφή...

 

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ ΧΤΕΣ

Δεν σας κρύβω, ότι ξεντύθηκα τρεμουλιάζοντς να μπω στη θάλασσα, που ήταν μαγευτική, αλλά ακουμπώντας στο νερό αυτομάτως ανέκρουσα πρυμναν΄Πήγα να κάνω τον γενναίο αλλά...κρατάτε με. 

ΣΤΟ "ΣΤΕΝΟ" ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

Πριν 5 χρόνια

       Παρακαλώ να μην οδηγηθείτε από τον τίτλο σε άλλα νοητικά μονοπάτια. Αστυνομία είναι αυτή και και όταν ακούμε στενά, το μυαλό μας πάει στα πολυθρύλητα στενά  της φυλακής. Όμως μιλώ για το΄στενάκι, το δρομάκι που είναι η είσοδος της αστυνομίας, δίπλα στον σούπερ μάρκετ Α.Β.  Λοιπόν αυτό το δρομάκι μπορεί να είναι άσημο, αλλά είναι το πιο πολυσύχναστο δρομάκι της Ζαχάρως. Το έχουν διαβεί χιλιάδες άνθρωποι, άλλοι για το τμήμα και άλλοι για να επισκεφτούν τα επάνω μαγαζιά της οδού Αρήνης.  Άνθρωποι κάθε καρυδιάς καρύδι, έντιμοι, ανέντιμοι, ρουφιάνοι και παραρουφιάνοι, καρφιά και ...πρόκες,  (1)

       Υπόψη σε αυτό το δρομάκι έχουμε πάλι αφιερώσει ολόκληρη ανάρτηση [κλικ  ΕΔΩ ] Ο λόγος ήταν γιατί αναρωτιόμαστε για την πλήρη εγκατάλειψη και από τον Δήμο αλλά και την Αστυνομία. 

ΤΏΡΑ

      Τότε λοιπόν, πριν 5 χρόνια παρακαλώ, τονίζαμε: Αυτό όμως το στενό είναι ντροπή πρώτα για τη δημοτική αρχή αλλά και την αστυνομία που ανέχεται μια τέτοια κατάσταση. Τόσα χρόνια που το θυμάμαι, χάθηκε να ρίξουν λίγο τσιμέντο; Εδώ έστρωσαν με άσφαλτο όλα τα κοτέτσια για τους ευνόητους λόγους κι αυτό που είναι κεντρικό και ίσως το πιο πολυσύχναστο σημείο του δήμου το χειμώνα βάζουν σανίδες για τα λασπόνερα.

Και κάναμε την ευχή:  στη νέα χρονιά να δείξουν ενδιαφέρον και να το φτιάξουν. 

Δυστυχώς φωνή βοόντος εν τη ερήμω..

Τ’ αγγειά  γενήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι

των κερατάδων τα παιδιά γενήκαν καπετάνιοι.

(1) Και όπως έχουμε αναφέρει (κλικ ΕΔΩ)  τέτοια φρούτα υπεραφθονούν  στη Ζαχάρω...Μου έχει μείνει γιατί μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση, μια περίπτωση στην μεταπολίτευση που έγινε γνωστή κατόπιν δικαστικής εμπλοκής, . Κάποιος ελεεινός κύριος τότε ποδοσφαιριστής στον Ολυμπιακό Ζαχάρως και νυν ..ευπόληπτος πολίτης άνευ της παραμικρής υποψίας,  κάρφωσε πολύ νεώτερο συμπαίκτη του στην κυριολεξία γιατί λέτε:   Επειδή τότε στη έντονα πολιτικοποιημένη εποχή έγραφε συνθήματα της ΚΝΕ σε τηλεφωνικούς θαλάμους.. Βεβαίως ο.Κνήτης αθωώθηκε αλλά η ρουφιανιά έμεινε κι ακόμα επιπλέει! 

Για όσους πάνε γυρεύοντας στην Οικολογία και τον Πολιτισμό

Ioannis Schizas

Απονέμονται τα βραβεία της Εταιρείας Συγγραφέων στις 23 Νοεμβρίου

Και παρουσίαση του Ημερολογίου 2018

Η ΤΕΡΕΖΑ  ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΗ  

15/11, ΙΑΝΟΣ, «συζητήσεις για την τέχνη»

Φαίδων Πατρικαλάκις : Δεν σταματούσα να χαμογελώ καθώς ένιωθα να μ’ ανακαλύπτουν τα χρώματα

1935-2017

Μικροσκοπικό Θέατρο

Σόλο χορός της Αναστασίας Λύρα

Μαρία Πολυδούρη : Τα ποιήματα

Μνημειακά ή επίκαιρα;

Δημοτική Επιτροπή "της συμφοράς" των ρεμάτων....

Όταν ο Δήμαρχος παρενοχλεί..

Η Αγία Πετρούπολη είπε «όχι» στον 1 ουρανοξύστη. Εμείς λέμε «ναι» στους 6;

Της Μαριάννας Τζιαντζή

18 - 26 Νοεμβρίου 2017: Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Μείωσης Αποβλήτων

Διοργάνωση Φίλοι της Φύσης

Ένα μυθιστόρημα με επίκεντρο το χωριό Καστέλλια Φωκίδας  και την καταστροφή της Γκιώνας από τα μεταλλεία

Παρουσιάζει η Νάντια Βαλαβάνη

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 27ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΠΑΝΔΟΙΚΟ

17-19/11 στην Ηγουμενίτσα

Πάρνηθα: Δεν άντεξε τελικά η ελαφίνα που είχε πυροβοληθεί εξ επαφής

Η ασυνειδησία σκοτώνει

Παιδικές ιστορίες

Θεατρικό παιχνίδι της Ειρήνης Λουδάρου

Ηλίας Βενέζης :  Το Νούμερο 31328

Στα κάτεργα της Ανατολής

Ξεκινά το 14 ο Πανόραμα Οικολογικών Ταινιών!    

Ταινιοθήκη, 22.11

Γιώργος Σταυριανός : Η πηγή των θαυμάτων

Νέα δισκογραφική δουλειά

Γιάγκου Ράπτη : "Μέρες του 2011"

Επάγγελμά μας είναι ο ανθρωπισμός
Δεν μας φοβίζει  ο λαϊκισμός

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΓΛΥΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΙΝΕΣ

Σήμερα στη γιορτή της η καλή φίλη Κατερίνα Επιτροπάκη 

ανέβασε στο FB το παρακάτω ωραίο κειμενάκι, 

το οποίο και αφιερώνω σε όλες τις γλυκές Κατερίνες 

μας και στη γιαγιά Κατίνα (1)  

                      Οι περισσότεροι άντρες που γνώρισα, είτε γνωστοί-φίλοι είτε εραστές, είχαν να μου διηγηθούν μια ιστορία της ζωής τους για κάποια σημαντική τους Κατερίνα. Συχνά ήταν το όνομα της μάνας τους, της αγαπημένης τους φίλης ή της πρώτης τους αγάπης. Από κάποιο σημείο και μετά, μια τέτοια εξομολόγηση δεν μου προκαλούσε καμία έκπληξη. 

                Βλέπεις, είμαστε μάλλον η πολυπληθέστερη ονοματική κατηγορία, μετά τις Μαρίες και ίσως τις Ελένες.

               Κάποιες φορές μας στοιχειώνει το φορτίο της «κατίνας» που έχει επικρατήσει ως χαρακτηρισμός μικροπρεπούς γυναικείας συμπεριφοράς: ζήλια, περιέργεια, κουτσομπολιό, αδιακρισία… Ωστόσο, εάν υπάρχει γυναίκα στον κόσμο που ισχυρίζεται πως δεν αισθάνθηκε, έστω και μία φορά, τον εαυτό της να ενδίδει σε …κατινιές, μάλλον ψεύδεται. Θυμάμαι πάντα τον στίχο της Aφροδίτης Μάνου που λέει χωρίς ενοχές: «…αφήστε με να γίνω μια παλιοκατίνα, ρεζίλι μ’ έκανε μες την Αθήνα!»

             Εμείς το όνομα, όλες μας την χάρη, λοιπόν, κορίτσια.

            Χρόνια μας πολλά, σε όλες τις συνονόματες. Και ας απολαύσουμε την ημέρα της γιορτής μας με εκείνους που τους είμαστε σημαντικές, και που με τη σειρά τους είναι σημαντικοί για μας.

(1) Η πεθερά μου η Κατίνα, μικρασιάτισσα αν και κοντεύει τα 100 δεν το  βάζει κάτω με τίποτα. Μόνο που στο ΚΑΠΗ οι φίλες της που σαν "μικρότερη" την λατρεύουν, την καλούν Κατερίνα και τώρα ζητά κι από μας να την καλούμε έτσι.

Για τη γιαγιά Κατίνα  κλικ ΕΔΩ

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΏΣΤΑΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΝΤΑΛΚΑΔΙΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΡΕΜΠΕΤΑΔΙΚΟ....

Ο παλιος, καλός Αρκάς!

Απλά μαθήματα σκακιού.

Η ΠΡΟΣΑΡΑΞΗ ΤΟΥ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΓΙΑΦΑ

Ομάδα της SOE 114 (Άγγλων) με ομάδα ανταρτών

   Κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο (Κατοχή και Εθνική Αντίσταση) το σπουδαιότερο γεγονός που έλαβε χώρα στην περιοχή μας μετά τις τρεις μάχες στη Ζαχάρω (κλικ εδω, εδώ), είναι η προσάραξη του υποβρυχίου στον Καγιάφα.

   Το υποβρύχιο ήταν Ιταλικό αλλά είχε αλλάξει στρατόπεδο και ήταν επιτεταγμένο από το ΣΜΑ (Στρατηγείο Μέσης Ανατολής) και  προσάραξε σε μια αμμουδερή ξέρα στον Καγιάφα στις 12-12-43(;) λίγο δεξιά στην μπούκα της λίμνης σε βάθος 150-200 μέτρα. Πάντος είχε προηγηθεί η εισβολή των συμμάχων στη Σικελία με επιτυχία (τη νύκτα μεταξύ 9ης και 10ης Ιουλίου 1943) καθώς και η συνολική διάλυση του Ε.Σ. (Εθνικός Στρατός) από τον ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (μάχες Κωστομέρα, Παλιοχώρα Μεσσηνίας) και απόλυτη κυριαρχία αυτού σε όλη την Πελοπόννησο.

 Έτσι μετά από αυτή την εξέλιξη το κλιμάκιο του ΣΜΑ (4 Βρετανοί και 2 Έλληνες αξιωματικοί) είχε τελειώσει το έργο του (παραπλάνηση των Γερμανών για δήθεν αποβίβαση των συμμάχων στην Πελοπόννησο και βοήθεια στην ανάπτυξη της Ενικής Αντίστασης κυρίως από τον ΕΣ.) και επιβαλλόταν πλέον να αναχωρήσει. Για τον ρόλο των Άγγλων στην Πελοπόννησο   κλικ εδω. Για αυτό πρέπει να προσήλθε το υποβρύχιο, που κατόπιν πιθανώς κακής συνεννόησης (1) και λαθεμένου χειρισμού λόγω απειρίας πλησίασε κοντά στην ακτή (150 μέτρα απόσταση) με αποτέλεσμα να προσαράξει, κολλήσει  στον αμμουδερό πυθμένα. Το πλήρωμα το εγκατέλειψε και βγήκαν στη στεριά όπου έσμιξαν με το κλιμάκιο του ΣΜΑ. Όλοι μαζί αναχώρησαν λίγο αργότερα, στις 20/12/43, από τη νήσο Πρώτη.

   Η περιγραφή, μικρή αλλά εμπεριστατωμένη, στηρίζεται στο ιστορικό και θαυμάσιο κείμενο του Γεωργίου Χρηστάκη, το οποίο δημοσιεύουμε παρακάτω και αξίζει να το διαβάσετε. 

Για όσους ήταν παιδιά στις δεκαετίες 40,50,60. Πρέπει να το δουν...

 Τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα στις δεκαετίες 40, 50, 60. Ήταν μάλλον χειρότερα. Εμείς τα νοσταλγούμε, όσοι τα νοσταλγούμε, επειδή νοσταλγούμε την παιδική μας ηλικία. Εγώ είμαι ευεπίφορος στη νοσταλγία.                            Από τον Κώστα Μαυρουδή

http://www.apotis4stis5.com/themata-f/27392-50rhdes-3 

Ο ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΔΑΣ!!!

         Έχουν περάσει περίπου επτά ολόκληρα χρόνια από τότε που έντονα με ακράδαντα και εμπεριστατωμένα στοιχεία καυτηριάσαμε τη μη σωστή εφαρμογή της γλώσσας και μάλιστα σε περιπτώσεις που βγάζουν μάτια, όπως στις πινακίδες στη γέφυρα της Νέδας, στους χάρτες που είναι τοποθετημένοι  σε διάφορα μέρη του δήμου καθώς και σε οδό στο ίδιο το χωριό μας. ΄κλικ ΕΔΩ

     Συνήθως χρησιμοποιούνται λαθεμένες εκφράσεις κυρίως λόγω άγνοιας ή έλλειψης της αρμόζουσας σημασίας. Έτσι εχόντων των πραγμάτων με την συχνή επανάληψη και τη δύναμη της δογματικής αρχής  "η χρήση παράγει κανόνα" τα κάθε είδους και εύρους ¨μαργαριτάρια¨ εδραιώνονται και μονιμοποιούνται. Δυστυχώς αυτός ο βιασμός της γλώσσας γίνεται τις περισσότερες φορές με τη βούλα των οργάνων της πολιτείας. Τέτοια κραυγαλέα περίπτωση στο νομό μας συμβαίνει με το ποτάμι, τη Νέδα. Σε όλες τις κοινωνικές και διοικητικές εκφάνσεις ο μοναδικός ποταμός στην Ελλάδα,  που έχει "θηλυκό" όνομα, η Νέδα κατά κόρον έχει υποστεί ευνουχισμό. Το τελευταίο καιρό έχει γίνει πλαστική επέμβαση και έχει επέλθει αλλαγή φύλου. "Οδός Νέδα", "Αθλητικός όμιλος ο Νέδας" Όλοι και όλα …ο Νέδας, ….στο Νέδα. Το δε άκρον άωτον της κρατικής μωρίας είναι οι πινακίδες στη γέφυρα του ποταμού, επί της κεντρικής οδού Πύργου - Κυπαρισσίας  με όλη τους τη μεγαλοπρέπεια:ΠΟΤΑΜΟΣ ΝΕΔΑΣ. Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι σωστά γραμμένο στη γενική πτώση ως το ποτάμι της Νέδας. Αυτό είναι λαθεμένο διότι απλά και μόνο όλα τα ποτάμια αναγράφονται σε όλους τους χάρτες και στις ταμπέλες τους  στην ονομαστική, ποταμός Αλφειός , ποταμός Αχελώος. Αν είναι δυνατόν το ποτάμι αυτό να είναι γραμμένο στη γενική. Στη γενική πτώση γράφονται οι νομοί, όπως νομός Αρκαδίας, νομός Χανίων και οι οδοί, όπως οδός Πανεπιστημίου, οδός Ακαδημίας. Δε λέγεται ούτε γράφεται ποτέ στην ονομαστική, οδός Πατησίων, οδός Σταδίου και πάει λέγοντας.

   Τελικά όλα έχουν επιδιορθωθεί εκτός από την οδό στο χωριό μας όπου φαρδιά πλατιά  γράφεται ΟΔΟΣ ΝΕΔΑ.  Πραγματικά πρόκειται περί μέγιστης μωρίας και ασχετοσύνης.
   Μα καλά κύριε πρόεδρε, σέβουμε ότι δεν το ήξερες ή σου διέφυγε τέλος πάντων γιατί όμως δεν ρωτάς και προβαίνεις σε ασχαιτοσύνες, ή πως αλλιώς να τις χαρακτηρίσω;
     Πολύ θα επιθυμούσα όλες αυτές οι κριτικές, όσο αυστηρές και να είναι, να λαμβάνονται με την πρέπουσα σημασία του σεβασμού και της ...αγάπης για το χωριό μας και όλους τους συγχωριανούς. 
        Ακούτε και τον άλλο ...επιστημονικό βιασμό που μου επεσήμανε 'ενας καλός φίλος, Λεπρεάτης. Στο you Tube υπάρχει ένα παλιό βίντεο,  [κλικ ΕΔΩ] καταπληκτικό από κάθε πλευρα για το οποίο Χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και προβολής η αξιέπαινη πρωτοβουλία - προσπάθεια των μαθητών και μαθητριών του Γυμνασίου Ζαχάρως Ηλείας για την προβολή και την ανάδειξη του Αρχαίου Λεπρέου,της αρχαίας πρωτεύουσας της Τριφυλίας. Βεβαίως τα περισσότερα συγχαρητήρια ανήκουν στον καθηγητή τους Χρήστο Σκουτέρη.

Όμως, όμως αν και στο αρχικό κείμενο γράφεται καθαρά και σαφέστατα ....της κοιλάδας της Νέδας και πολύ σωστα, στο σημείο 3,57 του βίντεο στη μετάφραση (1) γράφεται δειλά-δειλά

......ανατολικα την κοιλάδα του ποταμού Νέδα. (2)

Θα μου πείτε σιγά τα αυγά, ναι αλλά δεν είναι ορθογραφικό λάθος αλλά εννοιολογικό, Σ ο λ ο ι κ ι σ μό ς.  

(1) Δεν ξέρω σε άλλες γλώσσες ίσως να λέγεται στην ονομαστική, όπως λέμε στο γήπεδο της "Βαρτσελόνα"
(2) Εάν το όνομα ήταν ο Νέδας τότε θα ήταν σωστο, όπως λέμε την κοιλάδα του ποταμού Αλφειού, όμως είναι Η ΝΕΔΑ οπότε το σωστό είναι ανατολικά την κοιλάδα του ποταμού Νέδας! 

Ο «διαβολικός» Νικολό Παγκανίνι.

Ο «διαβολικός» Νικολό Παγκανίνι. Ο βιρτουόζος του βιολιού που χαρακτηρίστηκε ως «τσιράκι» του διαβόλου. Παρέμενε άταφος για μήνες επειδή πίστευαν ότι είχε πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο... 

Ο Νικολό Παγκανίνι θεωρείται ο σπουδαιότερος βιρτουόζος βιολιού όλων των εποχών. Τον έχουν χαρακτηρίσει ως «μουσική θεότητα» αλλά και ως «τσιράκι» του διαβόλου. Η ταύτιση του δεξιοτέχνη μουσικού με τις σκοτεινές δυνάμεις του κακού, πηγάζει κυρίως από την ασθενική, οστεωμένη εξωτερική του εμφάνιση αλλά και από τις φήμες που ήθελαν να έχει «πουλήσει» την ψυχή του στο διάβολο για να γίνει σπουδαίος μουσικός και το όνομα του να διαδίδεται για αιώνες.... 

Η μουσική ιδιοφυΐα Γεννήθηκε στη Γένοβα της Ιταλίας, γιος του λιμενεργάτη Αντόνιο Παγκανίνι και της Τερέζας Μποκιάρντο.Σε ηλικία 5 ετών, έλαβε τα πρώτα μαθήματα μουσικής από τον πατέρα του, ο οποίος ως ερασιτέχνης μουσικός του δίδαξε μαντολίνο και βιολί.Δάσκαλός του υπήρξε ο Τζιοβάνι Τσερβέτο (ή Σερβέτο), ενώ αργότερα παρακολούθησε μαθήματα βιολιού από τον Τζιάκομο Κόστα.Ήταν πηγαίο ταλέντο και σύντομα ξεπέρασε ακόμα και τους ίδιους. Μαζί με τον πατέρα του μετακόμισε στην Πάρμα,ώστε να ζητήσει περαιτέρω καθοδήγηση από τον μεγάλο βιολιστή Αλεσάντρο Ρόλα. ... 

Οι συνθέσεις του περιέχουν κυρίως έργα για βιολί και ορχήστρα και μουσική δωματίου. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν τα Εικοσιτέσσερα Καπρίτσια. Στη διάρκεια της ζωής του, ο Παγκανίνι αποθεώθηκε και συκοφαντήθηκε λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του. Οι εξαιρετικές ικανότητες του στο βιολί, η εντυπωσιακή δεξιοτεχνία και τεχνική του έλαβαν μυθικές διαστάσεις.

Από το 1810 μέχρι το 1828 πραγματοποίησε μεγάλες περιοδείες σε πόλεις της Ευρώπης,

αποτελώντας έναν από τους πρώτους μουσικούς που το τόλμησε.... 

 Ο «βιολιστής με το διαβολικό παίξιμο» Το 1801, στην ηλικία των 18, έγινε το πρώτο βιολί στη Δημοκρατία τηςLucca, μια πόλη κοντά στην Τοσκάνη. Σύντομα, εγκατέλειψε το πατρικό του και άρχισε να ζει μία άσωτη ζωή με πολλές γυναίκες και τυχερά παιχνίδια. Για να ξεπληρώσει τα χρέη του από τη χαρτοπαιξία έβαλε ενέχυρο το βιολί του. Τότε, ένας έμπορος του δάνεισε ένα «Γκουαρνέρι» για να παίξει σε ένα κοντσέρτο. Όμως μόλις τον άκουσε να παίζει, του το χάρισε.... 

Το βιολί του βιρτουόζου Νικολό Παγκανίνι.

Ένας θρύλος λέει, ότι το παίξιμο του είχε διαβολική δύναμη. Πολλοί άρχισαν να πιστεύουν και να διαδίδουν, ότι ο Παγκανίνι είχε πουλήσει

ΓΙΑ ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ...

https://atheofobos2.blogspot.gr/2017/11/blog-post_13.html  

Γκουγκλάρετε αυτή τη διεύθυνση φίλοι και φίλες.Υπάρχει ένα θέμα που απασχολεί όλους και όλες για να μάθουμε επί τέλους από πούθε προέρχεται η γούνα μας. Το θέμα είναι πέρα για πέρα υπαρξιακό...

Αυτός είναι ο Φιλελεθφερισμός του Άδωνη και Μητσοτάκη...

Ο Άδωνης είμαι εγώ! Με απύθμενο θράσος και χωρίς κανέναν ενδοιασμό ο κος Γεωργιάδης διοχετεύει συστηματικά στα μίντια fake news

«Αληθινή Αγάπη»

ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑΣ

      ΗΤΑΝ Η ΠΙΟ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ!!! 

      Μετά από τους Μυκηναϊκούς τάφους στην Περιστεριά, τις Δυτικές Μυκήνες κατά Κορρέ, ροβολήσαμε με τον κουμπαράκο για το φαράγγι, για το οποίο είχαμε ακούσει πάρα πολλά, οπότε προσμέναμε αναάλογα.Έτσι λοιπόν πήραμε ένα μονοπάτι ανατολικά των αρχαίων, αρχικά δίπλα στην  συρμάτινη περίφραξη. Ήταν αρκετά προσπελάσιμο αλλά λίγο επικίνδυνο μια και ήταν κατηφορικό με μπόλικες πέτρες και χαλίκια. Με μια ελαφριά αβλεψία με λίγη....της προσοχής ήταν πολύ εύκολο να ανασκελωθείς με ότι ήθελε προκύψει. Ευτυχώς πάντως που όλα εξελίχθηκαν καλώς και μετά από καμιά δεκαπενταριά λεπτά φτάσαμε σε ένα μικρό ξέφωτο, όπου υπήρχε μια ξύλινη γεφυρούλα σε ένα μικρό ποταμάκι και μια πέτρινη βρύση. Το νερό από το ποταμάκι ερχόταν μέσα από το φαράγγι. Υπήρχε και μια μικρή καλαίσθητη ταμπέλα που την ακολουθήσαμε και μπήκαμε στο φαράγγι που είχε νερό, που σε μερικές μεριές σχημάτιζε μικρές λιμνούλες. Μπήκαμε μέσα μέχρι τα γόνατα και πιο πάνω και το νερό ψυγείο, παγωμένο.  Έτσι φτάσαμε στην αρχή του φαραγγιού, που ήταν ένα επιβλητικό έγο της φύσης, χάρμα ιδεάσθαι. Το νερό έτρεχε από ψηλά και τα χιλιάδες χρόνια είχαν δημιουργήσει ασυνήθιστους, χοντρούς σταλακτίτες. 
          Αλλά τι να πω;          
          Σκέτη μαγεία!!! 
          Ακόμα κι από το βίντεο θα μείνετε έκθαμβοι.

    Τελειώνοντας να προσθέσω και τούτο, εάν τέτοια φαντασμαγορικά πράγματα με απίστευτη τελειότητα έχει κατασκευάσει μόνη της η φύση, τότε έχει μεγάλο δίκιο ο Δαρβίνος με  την εξελικτική θεωρεία ή σύνθεση. Εσείς τι λέτε;   

ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΚΑΙ ΝΤΕΡΤΙΛΗΣ

ΕΝΑΙ ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ...ΤΡΟΜΕΡΟ. 

ΤΟ ΒΡΉΚΑ ΣΤΑ ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΜΟΥ

ΦΡΙΚΗ.....................

«Βεβαίως και θα τον επισκεφθώ, ο Ντερτιλής δεν είναι εγκληματίας», δήλωσε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, στο ερώτημα (από το romfea.gr) εάν θα συναντήσει τον τελευταίο έγκλειστο από τους πρωταίτιους της χούντας.

Το αίτημα του ιεράρχη στο υπουργείο Δικαιοσύνης υποβλήθηκε με επιστολή -δημοσιεύθηκε χθες στην «Καθημερινή»-, στην οποία ο Αμβρόσιος περιγράφει τον Ντερτιλή ως «τον γενναίο Ελληνα αδελφό μας», «πολιτικό κρατούμενο» και «πρότυπο ζωής». Οπως γράφει: «Θα ήθελα να του σφίξω το χέρι και να τον συγχαρώ διά ζώσης φωνής μόνο και μόνο διότι παραμένει πιστός στις αρχές του καθ' ον χρόνο θα ηδύνατο με μίαν υποκριτικήν δήλωσιν μετανοίας να έχει κερδίσει την ελευθερίαν του».

Για ποιες αρχές όμως καταδικάστηκε ο Ντερτιλής; Ο Αντ. Αγριτέλης, μάρτυρας στη δίκη για τους 22 νεκρούς του Πολυτεχνείου που έγινε το 1975, περιέγραψε τη δολοφονία του διαδηλωτή Μ. Μυρογιάννη: «Είδα τον Ντερτιλή να βγάζει το περίστροφό του και να σκοτώνει ένα νεαρό στην οδό Πατησίων. Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτε, μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μού είπε: "Ε, παραδέχεσαι, ρε; Με τη μία τον πέτυχα στο κεφάλι"».

Πού να το ξέρει ο Αμβρόσιος; Την περίοδο της χούντας είχε φύγει από τη χωροφυλακή.

Θ. ΤΣ. - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 11/8/2011