Εν Καναλίοις - Λεύκωμα Ενθυμήσεων

[Από την Άννα -Βέρα Κωνσταντίου

την καλή μας φίλη από την Καρδίτσα]

Ο φασισμός δεν γεννήθηκε χτες. Και δεν θα πεθάνει αύριο

comics@efsyn.gr

Τα Δημοσια Νοσοκομεία & οι Πλατείες...... .....

"ΛΑΪΚΟΝ"

     Τις προάλλες μια καλή μου φίλη έκανε μια επέμβαση για αλλαγή φθαρμένου αμορτισέρ στο "Λαϊκό" που είναι δίπλα στην πλατεία του Αγίου Θωμά στο Γουδί, οπότε με την ευκαιρία της επίσκεψής, είπα να γράψω δυο λόγια για τα δημόσια νοσοκομεία που δέχονται αναφανδόν πυρά από τις καναλοφυλλάδες. Βεβαίως δεν μεταφέρω "γλαύκα στην Αθήνα" αλλά πλέον έχω απαυδήσει εντελώς με αυτή την ακατάπαυστη μπουρδολογία γεμάτη ψεύδη και υποβολιμαία  λάσπη. Ήδη έχω μεγάλη ιδία πείρα, είτε σαν ασθενής, είτε σαν επισκέπτης σε πολλά τέτοια νοσοκομεία [Ευαγγελισμό, Ερυθρό, Γεννηματά, Άγιο Σάββα, Αττικό και...και...]

   

 Μια χαρά λειτουργούν, καθαριότητα, καλή εξυπηρέτηση και περίθαλψη, ευγένεια και ευπροσηγορία από όλο το προσωπικό, επιστημονικό και μη, με το χαμόγελο στα χείλη. Κι όμως και τι δεν  κράζουν τα μαύρα κοράκια των ΜΜΕ.

Αλί και τρισαλί εάν το κύμα του στυγερού νεοφιλελευθερισμού [Μητσοτάκης ντε..] επιβληθεί και στη χώρα μας. Η περίθαλψη και η παιδεία, θα είναι από τους πρώτους τομείς που θα υποστούν ανεκπλήρωτη ζημιά. Ο κόσμος, ψηφοφόροι και μη γρήγορα θα αντιληφθούν τι έπαθαν αλλά θα είναι αργά, θα δουν τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση και το αμείλικτο πρόσωπο του καπιταλισμού. 

    Ειρήσθω εν παρόδω ας κάνουμε και πολιτική αναφορά. Θέλω να μου πείτε τι ψηφίζουν οι υπεραστοί: εφοπλιστές, βιομήχανοι, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι και γενικά όλοι αυτοί οι πάμπλουτοι τύποι με τις βιλάρες στο Διόνυσο στην Εκάλη και γενικώς στα βόρεια προάστια; Μήπως ψηφίζουν Αριστερά; Δεξιά ψηφίζουν και παραδεξιά με τα μπούνια... 

    Ας επιστρέψουμε όμως στα δικά μας. 

   Συνάμα έκανα και μια βόλτα στη διπλανή πλατεία του Αγίου Θωμά. Παρατήρησα περίπου τα ίδια όπως με την πλατεία Βικτορίας. Γύρω-γύρω καταστήματα κάθε λογής και γούστου, Έβερεστ, Γρηγόρης, Γκούντις και λοιπά αναψυχής και ψυχαγωγίας και ετοιματζίδικα, με τραπεζάκια έξω σε ειδικές τέντες  να καλύπτουν όλα τα άκρα και τις γωνίες της πλατείας και στη μέση διάφορα παγκάκια. Τα τραπεζάκια γεμάτα με κόσμο, κυρίως επισκέπτες στα νοσοκομεία, μια και παραπέρα από το "Λαϊκό"  είναι τα νοσοκομεία των παίδων "Αγία Σοφία και "Αγλαϊα Κυριακού". Αλλά και τα παγκάκια γεμάτα με κόσμο, γέρους, νέους και σπανίως κάποια γυναίκα. Ξέρετε ποια είναι η διαφορά; Οι καθισμένοι στα τραπεζάκια να ρουφάνε τον καφέ τους ήταν όλοι Έλληνες και Ελληνάρες και στα παγκάκια ήταν μετανάστες και αρκετοί τσιγγάνοι.

    Πρέπει να σημειώσω ότι και στη Βικτόρια βλέπεις την ίδια ακριβώς ανθρώπινη διάταξη, μόνο ένα μαγαζί στην επάνω γωνιά, εκεί που παλιά ήταν η θρυλική καφετέρια του Δομάζου, είναι έδρα των Ρώσων, που ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μεσ΄ τό γάλα. Όλοι τους πρωί , μεσημέρι, βράδυ πίνουν μπύρες και ψυχή τους. Ελληνορώσος, πόντιος  κανείς δεν τους πλησιάζει.

     Παρόμοιο φαινόμενο με τους μετανάστες να υπερτερούν συναντάται στο έπακρο στο Πεδίον του Άρεως, μόνο που εδώ εκλείπουν παντελώς τα καταστήματα. Οι περισσότεροι επισκέπτες είναι μετανάστες και μάλιστα μελαψοί, οι περισσότεροι και αρκετοί μαύροι. Υπάρχουν κι από τους άλλους μετανάστες από τα γειτονικά μας κράτη, βαλκάνιοι. Οι περισσότεροι γεροντάκια, γονείς εκείνων της πρώτης γενιάς, μαζεύονται σε μικρές παρέες, ανά τρις-τέσσερις στα παγκάκια και παίζουν κυρίως σκάκι και λίγοι τάβλι.

   Κάποτε έπαιξα κι εγώ μια παρτίδα και ο συμπαίκτης, Πόντιος νομίζω, με κατατρόπωσε στο άψε σβήσε. [1]  Όχι ότι είμαι καλός σκακιστής, αλλά έτσι παίζω καμιά φορά, όπως επί το πλείστον και σεις.  

1] Θυμάμαι και την άλλη  ιστορία με το σκάκι. Τη δεκαετία του ΄80 που ήμουν αγροτικός κτηνίατρος στην αξέχαστη Ανδραβίδα, πολλά απογεύματα παίζαμε σκάκι  με τον Ανδρέα, στο μαγαζί του, (το άλλο, το επίθετο, αλλά και το παρατσούκλι μια και όλοι, μα όλοι οι Ανδραβιδαίοι ήταν γνωστοί με αυτά,  δεν μου ΄ρχεται καν μετά από τόσα χρόνια..). Γενικά πηγαίναμε μια την άλλη. Μια φορά σε μια διπλή μου ήττα, λέει φωναχτά ένας θεατής: Ανεξήγητο, ένας γιατρός, έστω και κτηνίατρος να χάνει από έναν απλό, αγράμματο  μαγαζάτορα"   

Σολωμός: "Η ΦΑΡΜΑΚΩΜΕΝΗ"

Από την Αννα-Βέρα Κωσταντίνου 

Συλλαβίζοντας Στάλα Στάλα το Χτες

 · 

Η μούσα του Διονυσίου Σολωμού για το ποίημα «Φαρμακωμένη» ήταν η τραγική Μαρία Παπαγεωργοπούλου.

Ο εθνικός ποιητής της Ελλάδας έγραψε το ποίημα το 1826 για να υπερασπίσει τη φίλη του, Μαρία, από τα κακά λόγια της κερκυραϊκής κοινωνίας.

Η νεαρή Μαρία είχε την κακή τύχη να ερωτευτεί έναν παντρεμένο άντρα.

Το ειδύλλιο τους έγινε γνωστό και ο κόσμος τη «μαστίγωσε» με τα λόγια του. 

Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να πιστοποιήσει την εγκυρότητα των πληροφοριών.

Οι φήμες για έναν παράνομο έρωτα αρκούσαν για να την καταδικάσουν.

Η Μαρία ήταν φίλη του Διονυσίου και ο ποιητής με γενναιότητα μοιράστηκε μαζί της το βάρος της κοινωνικής κατακραυγής.

Ο Σολωμός δεν σταμάτησε να κοντράρει την κακία του κόσμου ούτε στιγμή και με κάθε τρόπο υποστήριζε την κοπέλα....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-farmakomeni-to-piima-pou-e…/

MIXANITOUXRONOU.GR

Η "Φαρμακωμένη". Το ποίημα που έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός για να υπερασπιστεί την "ατιμασμένη" φίλη του που ερωτεύτηκε έναν παντρεμένο κα

Η νοσηρή σκανδαλολογία για την "ανήθικη"…

Σαν σήμερα 29 Μαρτίου

 Nikos ON LINE 

Σαν σήμερα 29 Μαρτίου | Nikos ON LINE ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 29 Μαρτίου, Royal Albert Hall, Vangelis, Pavlos Melas, Miltos Saxtouris, Yiorgos Koskotas, Iakovos K...

Στην ξαδέλφη μου 

τη Μάρθα με αγάπη

. Καραϊσκάκης προς τον Μαχμούτ πασά: «Λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου και μου είπε να μη σε προσκυνήσω»...

                Ο Καραϊσκάκης είχε ανυπότακτο χαρακτήρα, ζούσε για τη νίκη και όλοι είχαν να λένε για την παροιμιώδη αθυροστομία του. Είχε γεννηθεί το 1782 σε μια σπηλιά πάνω από το Μαυρομάτι Καρδίτσας και τον ακολουθούσε πάντα η φράση: «Ο γιος της καλογριάς», καθώς η μάνα του είχε βρει καταφύγιο στο κοντινό μοναστήρι. Η ίδια είχε γεννηθεί στην Σκουληκαριά της Άρτας. Το παιδί ήταν καρπός της σχέσης του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, αδελφής του κλέφτη Κώστα Ντιμισκή και εξαδέλφης του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα. Μεγάλωσε με τους θετούς γονείς του, μία οικογένεια Σαρακατσάνων, αφού η μητέρα του τον εγκατέλειψε μη αντέχοντας τον διασυρμό μιας παράνομης σχέσης και πέθανε όταν αυτός ήταν οκτώ ετών...

    Από νεαρή ηλικία έδειξε την επαναστατική του διάθεση. Έγινε κλεφτόπουλο και η επανάσταση τον βρήκε καπετάνιο. Ωστόσο, τον πρώτο καιρό της επανάστασης, δεν πήρε μέρος, γιατί πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως βρισκόταν σε συνεννόηση με τους Τούρκους, επειδή είχε θητεύσει στην αυλή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Μάλιστα, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος τον κατηγόρησε, πως είχε: «μυστικήν ανταπόκρισην (καπάκια) με τον Ομέρ Βρυώνη και ότι συμφώνησε… να του παραδώσει Μεσολόγγι και Αιτωλικό». Γρήγορα όμως, ο Καραϊσκάκης απάντησε με πράξεις στους επικριτές του. Έλαβε μέρος στην επανάσταση και διακρίθηκε για την αγωνιστικότητά, τις ηγετικές και στρατηγικές του ικανότητες. Ξεχώριζε όμως και για το πλούσιο υβρεολόγιό του. Το 1823, έστειλε την εξής απάντηση στον Μαχμούτ Πασά: «Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω». Ποιος σκότωσε τον Καραϊσκάκη ανήμερα της γιορτής του; Δολοφονήθηκε από Έλληνες ή από Τούρκους; Διαβάστε εδώ:https://www.mixanitouxronou.gr/pios-skotose-ton-karaiskaki-animera-tis-giortis-tou-dolofonithike-apo-ellines-i-apo-tous-tourkous-pos-chathikan-ta-osta-tou-vinteo/ Πέθανε τον Απρίλιο του 1827, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, μετά από πυροβολισμό στην περιοχή του σημερινού Φλοίσβου (Νέου Φαλήρου). Κανείς δεν είπε με βεβαιότητα ποιός τον πυροβόλησε. Έλληνας ή εχθρός; Πολλοί συγγραφείς-ερευνητές μιλούν για δολοφονία οργανωμένη από τον Μαυροκορδάτο, αλλά τα στοιχεία είναι ελλιπή.

    Ο Καραϊσκάκης, όταν τον ρώτησαν ποιος ήταν ο δολοφόνος του, αν κι ετοιμοθάνατος, φέρεται να είπε: «Ξέρω ποιος το ‘κανε. Ας ζήσω και θα μου κλάσει τον μπούτσον». Όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε τον θάνατο του Καραϊσκάκη, έκατσε και άρχισε να μοιρολογά «σαν γυναίκα». Ίσως τον Καραϊσκάκη να τον λάβωσε θανάσιμα χέρι εχθρού κι όχι Έλληνα, αλλά και μόνο η πίστη πολλών, πως σκοτώθηκε από ελληνικό όπλο, δείχνει πόσο βαθιά ήταν η αρρώστια του διχασμού, που στοίχισε πολύ στην επανάσταση και προφανώς μας στοιχίζει ακόμη.... 

Ποιος σκότωσε τον Καραϊσκάκη ανήμερα της γιορτής του; 

Δολοφονήθηκε από Έλληνες ή από Τούρκους; Διαβάστε

 εδώ:https://www.mixanitouxronou.gr/pios-skotose-ton

-karaiskaki-animera-tis-giortis-tou-dolofonithike-apo-ellines

-i-apo-tous-tourkous-pos-chathikan-ta-osta-tou-vinteo/... 

Πηγές: Μηχανή του χρόνου και Εfsyn 

O κύβος ερρίφθη! Νέος υποψήφιος για τον Δήμο Τριφυλίας!!

    Σήμερα, που είναι η επίσημη έναρξη του προεκλογικού αγώνα, 2 μήνες πριν τις εκλογές, ανακοινώνεται η 9η υποψηφιότητα για τον Δήμο Τριφυλίας.

 Πρόκειται για τον γνωστό μας και φίλο Αντώνη Αντωνόπουλο, εκ Κυπαρισσίας, άνεργο μεν αλλά ενεργότατο πολίτη. που αρθρογραφεί συχνά στο μικρό μας βήμα. Υπόψη πάντοτε τον τιτλοφορώ λίαν τιμητικά:

 Ο Αντώνιος, ο Μεγαλοπρεπής Κυπαρισσέυς.

 Η μόνη προϋπόθεση, όπως μας είπε, για να δεχθεί συνδημότες ως υποψήφιους στον συνδυασμό του, είναι να αποδεχτούν 3 βασικούς όρους:

1. -- Χωρισμό Δήμου-Μητρόπολης.

2. -- Καμπάνια για την απελευθέρωση της ψυχαγωγικής κάνναβης.

3. -- Να σταματήσουμε να ψεκάζουμε με χημικά δηλητήρια τα χωράφια. 

      Δυστυχώς, οι Τριφύλιοι δεν ασχολούνται με αυτά τα σημαντικά.

 Παριστάνουν τους χριστιανούς, ενώ δεν είναι στην καθημερινή ζωή τους.

 Κρύβονται , ενώ οι περισσότεροι καπνίζουν κάνναβη, και -τέλος-, κανείς δεν αντιδρά στη μόλυνση του περιβάλλοντος.

   Αν δεν συμπληρώσει συνδυασμό, δεν θα κατεβεί ως Δήμαρχος…

 Στη συνέχεια  δημοσιεύουμε το επίσημο πρόγραμμά του.

 Παρακαλώ διαβάστε το γιατί είναι

Ασύλληπτης Προοδευτικότητας

και Δημοκρατικής Μεγαλοπρέπειας.

Ολόκληρο είναι ένα ποίημα!!!

Ομιλώ πολύ ειλικρινά και άκρως ρεαλιστικά.  

Κανενός άλλου υποψήφιου δήμαρχου 

ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ το πρόγραμμα δεν πλησιάζει

 αυτό του Αντώνη Αντωνόπουτλου.

  

  

   Αυτόνομη Τριφυλία !

     ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ    ΠΟΔΗΛΑΤΑ   ΜΟΥΣΕΙΑ  ΚΑΝΝΑΒΗ    ΛΑΔΙ     ΠΗΓΕΣ    ΘΕΑΤΡΑ    ΧΩΡΙΑ    ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ   ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ     ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ    ΤΑΞΙ     ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΠΕΖΩΝ   ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ    ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ   ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ    ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ , ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1834,

         έως την σύγχρονη  Α Υ Τ Ο Ν Ο Μ Η Σ Η …. 

                      Άνοιξις 2019

Π ρ ο λ ε γ ό μ ε ν α

  Είναι λάθος να γίνονται εκλογές κάθε 4 ή 5 χρόνια.

 Οι αρχαίοι Τριφύλιοι έκαναν εκλογές κάθε χρόνο, όπως και  οι αρχαίοι Αθηναίοι, επί Κλεισθένη και επί Περικλή...  Οι Δημοτικοί Άρχοντες ήταν ‘ενιαύσιοι’, δηλ. για έναν ενιαυτό = για έναν χρόνο.   

 Επειδή όμως ο εκλογικός Νόμος δεν προωθεί την άμεση Δημοκρατία , η μόνη λύση είναι να εναλλάσσονται οι άρχοντες κάθε χρόνο ή κάθε 6 μήνες, με το σύστημα της παραιτήσεως…

Δηλαδή ο κάθε Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι, θα φροντίζουν να προσφέρουν υπηρεσίες για λίγο χρόνο, και μετά θα παραιτούνται, και θα παίρνουν τη θέση τους άλλοι Σύμβουλοι.

Παρομοίως θα  παραιτούνται οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, και θα παίρνουν τις θέσεις τους άλλοι επιλαχόντες…

Ξυ­ρί­σμα­τα

Δη­μή­τριος Δη­μη­τρα­κά­κης             Ιστορίες Μπονζάι

Ξυ­ρί­σμα­τα

ΤΑΝ ΗΡΘΕ ὁ Κα­πο­δί­στριας, ἀ­πο­φά­σι­σε κι’ ὁ γέ­ρο-Πα­νου­ριᾶς, ὁ Κλε­φταρ­μα­τω­λὸς τῶν Σα­λώ­νων, νὰ κα­τε­βῇ ἀ­πὸ τοῦ Παρ­να­σοῦ τὰ κάρ­κα­ρα καὶ νὰ πάῃ νὰ πα­ρου­σια­στῇ στὸν Κυ­βερ­νή­τη. Ἔ­φτα­σε λοι­πὸν στὴν Αἴ­γι­να, μὰ μὲ τὴν πρώ­τη μα­τιὰ ποὔρ­ρι­ξε γύ­ρω του, δὲν τοῦ χα­μα­ρέ­σα­νε τὰ πρά­μα­τα. Εἶ­δε κον­τὰ στὸν Κυ­βερ­νή­τη κά­τι φραγ­κον­τυ­μέ­νους, ποῦ δὲν τοὺς φτά­να­νε τὰ φράγ­κι­καφο­ρέ­μα­τα, μὰ εἴ­χα­νε ξου­ρί­σει καὶ γέ­νεια καὶ μου­στά­κια, καὶ ἦ­ταν ἔ­τσι σὰν ξε­ρο­κο­λό­κυ­θα γυ­α­λι­στε­ρὰ τὰ μοῦ­τρα τους:

       — Τί μ’­σοῦ­δες (μοῦ­ρες) εἶ­ν’ αὐ­τές; εἶ­πε στὸ γέ­ρο-Δυ­ο­βου­νι­ώ­τη, ποῦ εἶ­χε ἔρ­θει κι’ αὐ­τὸς συν­τρο­φιά του στὴν Αἴ­γι­να.

       — Δὲν τοὺς βλέ­πεις; Τσ’ ἤ­φε­ρε οὑ Κυ­βερνή­τ’ς νὰ μᾶς φου­τί­σουν.

       — Γι’ αὐ­τὸ εἶ­ν’ ἔ­τσ’ τὰ μοῦ­τρα τ’ς; Γέ­νουντ’ ἔ­τσ’ πλει­ὸ δι­α­βα­σμέ­νοι, μα­θές; Τό­τε θέ­λω κ’ ἐ­γὼ νὰ τὰ ξου­ρί­σω νὰ γί­νου σου­φὸς κ’ ἐ­γώ…

       — Καὶ δὲν τὰ ξου­ρί­ζεις; Ἐ­δῶ πα­ρα­κά­τ’ εἶ­ν’ οὑ χαμ­ζᾶς (κου­ρέ­ας). Μὰ δὲν κουτᾷς. Πῶς θὰ γυ­ρί’ης, μαῦ­ρε, στοὺ χου­ριό;

       — Πλε­ρώ­νεις ἐ­σὺ τὰ ξου­ρι­στ’­κά;

       — Πλε­ρώ­νου… μὰ δὲ θ’ ἀ­πο­κου­τί’ῃς τέ­τοι­ου πρᾶ­μα..

       — Βά­ν’ς καὶ τὰ βι­ου­λιὰ μα­ζί;

       — Τί τὰ θέ­λ’ς τὰ βι­ου­λιά;

       — Ἔ­τσ’, θέ­λου νὰ γί­νῃ τοῦ πρά­μα πα­νη­γύ­ρ’.

       — Ἂς εἶ­ναι κ’ ἔ­τσ’.

       Ὁ Δυ­ο­βου­νι­ώ­της ἀ­κό­μα δὲν εἶ­χε κα­τα­λά­βει κα­λὰ τί λο­γῆς ξύ­ρι­σμα ἤ­θε­λε ὁ γέ­ρο-σύν­τρο­φός του. Ξέ­χα­νε τὰ πα­λιά του τὰ κα­μώ­μα­τα· Ἄν­θρω­πος τοῦ δρυ­μοῦ, κλα­ρί­της, ἤ­ξε­ρε νὰ λέ­ῃ τὰ πρά­μα­τα καὶ νὰ τὰ κά­νῃ πέ­ρα καὶ πέ­ρα ξέ­σκε­πα.

       Μπαί­νου­νε στὸν κου­ρέ­α, καὶ νά, ἔρ­χον­ται τὰ βι­ο­λιά, κι’ ἀρ­χί­ζουν τὸ παι­γνί­δι, κ’ ἑ­τοι­μά­ζει ὁ κου­ρέ­ας τὰ ξου­ρά­φια του. Κά­νει ὅ­μως νὰ βά­λῃ χέ­ρι στοῦ γέ­ρο-στρα­τη­γοῦ τὰ μοῦ­τρα, κι’ αὐ­τός,

       — Τρά­βα τοὺ χέ­ρ’ σ’ ἀ­ποὺ κεῖ! τοῦ λέ­ει.

       Πε­τά­ει πέ­ρα τὴ φου­στα­νέλ­λα καὶ μέ­νει ὅ­πως τὸν ἔ­κα­με ἡ μαν­νού­λα του ἀ­πὸ τὴ μέ­ση καὶ κά­του…

       Κι’ ἀρ­χί­ζει ὁ κου­ρέ­ας, θέ­λον­τας μὴ θέ­λον­τας, καὶ τοῦ τὰ ξου­ρί­ζει… Καὶ παί­ζουν τὰ βι­ο­λιά… Κι ὁ κό­σμος ὅ­λο καὶ μα­ζεύ­ε­ται…

       — Αἴ, τώ­ρα μοι­ά­ζ’­νε μὲ μοῦ­τρα φράγ­κι­κα! εἶ­πε ὁ γέ­ρος ἀ­φοῦ τε­λεί­ω­σε τὸ ξύ­ρι­σμα.

       Κι’ ὅ­λα αὐ­τὰ τἄ­κα­με, γιὰ νὰ σα­τυ­ρί­σῃ τὰ ξου­ρι­σμέ­να μοῦ­τρα καὶ μου­στά­κια, ποῦ εἴ­χα­νε κο­πιά­σει ἀ­π’ τὴ Φραγ­κιὰ νὰ φέ­ρου­νε και­νούρ­για φῶ­τα στὸ Ρω­μαίϊ­κο.

Λαϊκὸ ἐπιχρωματισμένο ξυλόγλυπτο.

Ἀπὸ τὸν Καρναβαλικὸ Πολιτιστικὸ Σύλλογο Ἀγιάσου «Ὁ Σάτυρος».

Φωτογραφία: Ἡρὼ Νικόπουλου, 1η Αὐγούστου 2003.

Πη­γή: Γιά­ννη Βλα­χο­γιά­ννη, Ἱ­στο­ρι­κὴ Ἀν­θο­λο­γί­α, Πα­τρι­ω­τι­κὴ χο­ρη­γί­α Ἐμ. Α. Μπε­νά­κη εἰς τι­μὴν τῆς Ἑ­κα­τον­τα­ε­τη­ρί­δος τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως, Ἀ­θῆ­ναι, 1927 [Ἀ­πὸ Δ. Γ. Δη­μη­τρα­κά­κη Ἀ­νέκ­δο­τα ἀ­πο­μνη­μο­νεύ­μα­τα].

Δη­μη­τρα­κά­κης, Δη­μή­τριος. Γεν­νή­θη­κε στὸ Κα­στρὶ τέ­ως Δή­μου Κα­στο­ρεί­ου τῆς Λα­κε­δαί­μο­νος τὸ 1823, πέ­θα­νε ἄ­γα­μος στὶς 23 Αὐ­γού­στου τοῦ 1888 καὶ τά­φη­κε στὸ Βυ­ζαν­τι­νὸ Να­ὸ τοῦ Ἁ­γί­ου Γε­ωρ­γί­ου στὸ Κα­στρί. Ἦ­ταν γιὸς τοῦ ὁ­πλαρ­χη­γοῦ τῆς ἐ­πα­νά­στα­σης τοῦ 1821 Γε­ωρ­γί­ου Δη­μη­τρα­κά­κη καὶ ἐγ­γο­νὸς τοῦ ἐ­θνο­μάρ­τυ­ρα τῆς ἡ­ρω­ϊ­κῆς ἐ­πα­νά­στα­σης «τοῦ Ὀρ­λὼφ» Γι­αν­νά­κη Δη­μη­τρα­κά­κη. Ἔ­βγα­λε τὸ Ἑλ­λη­νι­κὸ Σχο­λεῖ­ο στὸ Μι­στρᾶ, τὸ Γυ­μνά­σιο στὸ Ναύ­πλιο, καὶ τὴ Νο­μι­κὴ Σχο­λὴ στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Ἀ­θη­νῶν. Δι­α­κρί­θη­κε ὡς δη­μό­σιος ἄν­δρας καὶ ὑ­πη­ρέ­τη­σε σὲ ση­μαν­τι­κὲς δι­οι­κη­τι­κὲς θέ­σεις μὲ ἐ­πι­τυ­χί­α. Τὰ χρό­νια της Κω­λετ­τι­κῆς κυ­βέρ­νη­σης (1845-1847) ἦ­ταν ἰ­δι­αί­τε­ρος γραμ­μα­τέ­ας τοῦ Σπαρ­τιά­τη πο­λι­τι­κοῦ Νι­κο­λά­ου Κορ­φι­ω­τά­κη ποὺ δο­λο­φο­νή­θη­κε ὅ­ταν ἦ­ταν ὑ­πουρ­γὸς τῶν Ἐ­σω­τε­ρι­κῶν ἀ­πὸ το­πι­κοὺς ἀν­τι­πά­λους του τὸν Αὔ­γου­στο τοῦ 1850. Με­τὰ τὴ δο­λο­φο­νί­α τοῦ Κορ­φι­ω­τά­κη ὁ Δ. Δη­μη­τρα­κά­κης ἐ­κτέ­θη­κε στὶς ἐ­κλο­γὲς τὸ 1859 καὶ ἐ­κλέ­χτη­κε βου­λευ­τὴς Λα­κε­δαί­μο­νος. Ἐ­πα­νε­κλέ­χτη­κε τὸ 1868, τὸ 1879, τὸ 1880-1882 καὶ τὸ 1885. Ση­μαν­τι­κὴ προ­σφο­ρά του ἀ­πο­τε­λοῦν τὰ ἀ­πο­μνη­μο­νεύ­μα­τά του ποὺ ὄ­χι μό­νο φω­τί­ζουν πολ­λὲς σκο­τει­νὲς σε­λί­δες τῆς Ἱ­στο­ρί­ας μας ἀλ­λὰ καὶ σκι­α­γρα­φοῦν μιὰν ὁ­λό­κλη­ρη ἐ­πο­χή. Πη­γή: http://www.elladatv.gr/

Εἰ­κό­να: Πανουργιᾶς (Δημήτριος Ξηρός, 1767-1834, ὁπλαρ­χηγὸς ἐπαρ­χίας Ἀμ­φίσ­σης