Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΑΝΝΙΣΜΟ

 Θύμιος Χαραμπόπουλος [1]

  …ήταν Κυριακή, και καθόμουν σ´ένα τραπέζι, στρογγυλό, σιδερένιο του μικρού υπόγειου καφενείου του κυρ Αντρέα, στην οδό Βασιλέως Γεωργίου Α, λίγο πιο κάτω απ´το Δημοτικό θέατρο του Πειραιά και κοντά στην οδό Φίλωνος. Δούλευα κοντά εφτά μήνες, στο μικρό εκείνο καφενεάκι, πηγαίνοντας παραγγελίες στα γύρω μαγαζιά και στα γύρω «κατηχητικά» Κολοκοτρώνη και Νοταρά. Δεν είχε πολλές παραγγελίες - λόγω Κυριακής και παρακολουθούσα μια παρτίδα τάβλι που έπαιζαν δύο, Μικρασιάτες πρόσφυγες, όταν ο κύριος Χαράλαμπος, Πόντιος πρόσφυγας κι αυτός από την περιοχή της Ματσούκας, γύρισε και μου είπε: 

      «Σήμερα, έχουμε ενδιαφέρον θέμα ν´αναλύσουμε. Πρόκειται για την γυναίκα και τη θέση της ορθοδοξίας απέναντί της…» 
   Αν και ήμουν πολύ μικρός- πιτσιρίκι με κοντά παντελονάκια, μου άρεσαν οι ιστορίες και τα διδάγματα των μεγάλων μορφωμένων εκείνων ανθρώπων και όταν δεν είχε «φόρτο», καθόμουν και τους άκουγα με προσοχή…. Ο Κύριος Χαράλαμπος, αφού άναψε το τσιμπούκι του, άρχισε με την μπάσα φωνή του: 

     «… ο Χριστιανισμός και όλες γενικά οι θρησκείες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στις οποίες θέλοντας και μη συμμετέχει το πλήθος, ο λαός, είναι ανδροκρατούμενα καθεστώτα. Οι γυναίκες, το θηλυκό αυτό ανθρώπινο στοιχείο, το οποίον ως γνωστόν αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης, που μέχρι πρότινος δεν είχε όχι μόνον ψήφο, μα μήτε και ψυχή, λογιζόνταν απλώς βοηθητικό όργανο του άνδρα. Δεν ήτανε ισάξιο μέλος του αρσενικού, δεν είχε μήτε κι έχει θέση στις θρησκείες και γενικά στο χριστιανισμό και την ορθοδοξία. Απλώς, είναι ανεπιθύμητο ως ακάθαρτο στοιχείο, παραπλανητικό, του λείπει η λογική κι επιπλέον ο διάβολος ξερνά το χάος του μέσα απ´αυτό. Κατά συνέπεια, συγκαταλέγεται μεταξύ των οργάνων του σατανά και της παρέας του, σύμφωνα πάντα με τους « μεγάλους» πατέρες της εκκλησίας του Χριστού….»                

     Αυτά και μερικές άλλες σημειώσεις ανακάλυψα σε κάποια κιτρινισμένα τετράδια της εποχής εκείνης…. Τότε δεν είχα δώσει και την πρέπουσα προσοχή στο τρανό και ενδιαφέρον αυτό θέμα. Μεγαλώνοντας, βλέποντας ο ίδιος και διαβάζοντας αρκετούς συγγραφείς και χριστιανικά βιβλία, ανακάλυψα το μίσος των περισσοτέρων μεγαλοεπισκόπων της ορθοδοξίας για τη γυναίκα, που θα αναφέρω πιο κάτω.

 "Μια γυναίκα, αν λάβουμε υπ´όψιν ποια είναι η φύση της  πρέπει να αισχύνεται γι ´αυτήν». Κλήμης Αλεξανδρείας ( Παιδαγωγός, 2:33).

   Ο Τερτυλιανός ( De Cultu Feminarum 1.1), λέει ότι οι γυναίκες αποτελούν

«την πύλη μέσα από την οποία έρχεται ο διάβολος».

 Ο μεγάλος πατέρας της εκκλησίας, επίσκοπος Κύπρου Επιφάνειος, γράφει ότι:

 «Οι γυναίκες αποπλανώνται εύκολα, είναι δυνάμεις και δεν έχουν λογική. Ο διάβολος ξερνά το χάος του μέσα από αυτές».(Pg 42.740). 

    Ο δε ο άλλος μεγάλος επίσης πατέρας της ορθόδοξης εκκλησίας, Αναστάσιος Σιναίτης, στο έργο του- Ερωτήσεις και Αποκρίσεις, έρωτά κι απαντά ο ίδιος, με το καλογερίστικο ύφος της μισαλλοδοξίας ενός μισογύνη, το δήθεν άνωθεν και δια του Αγίου πνεύματος εμπνευσμένο, χωρίς οίκτο και ντροπή: 

   «Πας ο εμβλέψας γυναικί. Τι είναι γυναίκα; Ναυάγιο στην ξηρά, πηγή κακίας, δοχείο ακαθαρσίας, θανατηφόρα συνάντηση, ολίσθημα των ματιών, καταστροφή των ψυχών, λόγχη της καρδιάς, καταστροφή των νέων, σκήπτρο του Άδη, απόκρυφος πόθος». Τι είναι η γυναίκα; « Γήινη επιθυμία, πρόξενος αιωνίας κόλασης, συμφορά του σπιτιού, ναυάγιο του άντρα, ανήμερο θηρίο, καταγώγιο των μοιχών, όπλο του διαβόλου, επιθυμητή λύσσα, παγκόσμιος θάνατος, κάθε κακία είναι μικρή συγκρινόμενη με την κακία της γυναίκας» ( Σοφία Σειράχ 25..19). 

Αμ ο άλλος ο Ιωάννης ο « Χρυσόστομος»:

«…γενικά η γυναίκα είναι σκουλίκι που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, ο εχθρός της ειρήνης, ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος…» 

Και τον έχει το ελληνικό κράτος προστάτη της παιδείας μας … τι κατάντια…!!!

     Αλλά αν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζουν «οι άγιοι, οι θεόπνευστοι εκκλησιαστικοί πατέρες», «τότε και ο θεός τους, έκανε λάθος και θα πρέπει να ντρέπεται που έστειλε το «σπέρμα» του, με τον Αρχάγγελό του Γαβριήλ στη Μαρία, στο δοχείο αυτό της ηδονής, στο καταγώγιο των μοιχών, στο όπλο του διαβόλου, στην επιθυμητή λύσσα και τον παγκόσμιο θάνατο, για να γεννήσει τον Υιόν του τον αγαπητό. Να γεννηθεί δηλαδή από ένα τέτοιο ακάθαρτο δοχείο ηδονής…. Δεν λογαριάζουν, δεν ντρέπονται αυτοί οι άθλιοι μισογύνηδες, αυτοί οι δήθεν πατέρες των πιστών, όταν εκστομίζουν τέτοιες χυδαιότητες εναντίων των μανάδων τους, των αδελφάδων τους…; Είναι βλέπεις κι ο Εβραιοθεός τους σερνικός και σαν κυρίαρχος στο βασίλειό του, απεχθάνεται το θηλυκό. Και αυτός θα πρέπει να είναι ο λόγος που από τους «ουρανούς», έστειλε το σπόρο του, σε αμαρτωλό θηλυκό της γης να γεννήσει τον Υιόν του. Κατά συνέπεια το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με τους ίδιους τους κακομαθημένους, τους διεφθαρμένους σερνικούς αντιπροσώπους του κι εδώ στη γη, που θέλουν, μάλλον νομίζουν, ότι οι σερνικοί, θα πρέπει να είναι κι εδώ δυνάστες του θηλυκού. Πατριαρχία, είναι το σύστημα των θρησκειών…. Αν δεν υπήρχε, λέει, αυτή η Εύα, το αγγείο του σατανά, αυτοί οι κύριοι θα ζούσαν ακόμα στον παράδεισο. Η παραλογία, η ακατάστατη ψευδολογία κι ο ανεύθυνος παραλογισμός, είναι γνωρίσματα των άνθρωπόπλαστων θρησκειών. Δεν βλέπουν τα λουλούδια των αγρών, τα άνθη των δέντρων, που ο θεός τους, ο δικός τους θεός, τα ´χει εφοδιάσει με το νέκταρ, την γλυκιά ουσία, το μέλι, για να ελκύσουν τις μέλισσες και τα άλλα έντομα ώστε να γονιμοποιούνται, να γκαστρώνονται τα θηλυκά, για να υπάρχει και να συναιχίζεται η ζωή. Μήπως ο θεός των λουλουδιών, η φύση δηλαδή, είναι ο πραγματικός θεός και όχι αυτός που νομίζουν οι αυτοχρησμένοι θεοπατέρες της ορθοδοξίας και των άλλων δογμάτων ; Αυτός δηλαδή που φροντίζει πιο πολύ τα θηλυκά, αφού πάνω σ´αυτά στηρίζεται η ζωή ; Δεν θέλει ερώτημα φίλες και φίλοι, ούτε πολύ σκέψη, για να καταλάβουμε ότι, το θηλυκό στοιχείο είναι αυτό, που κουβαλάει σαν τον υπομονετικό γάιδαρο και αγόγγυστα φέρει στις πλάτες του, το πιο βαρύ φορτίο της συνέχισης της ζωής. Και αν δεν μπορούν να το επαινέσουν, να το υμνήσουν, οι «θεοπατέρες», σε οποιαδήποτε θρησκεία κι αν ανήκουν, ας μην το υποτιμούν, ας μη το βρίζουν και ας μην το κατηγορούν.                                                                                                            Κυπαρισσία 17 Μάρτη ´24

[1] Τόσα και τόσα έχω γράψει για τον φίλο μου τον Θυμιάκο, τον Κοπανιτσάάνο

Να τονίσω μόνο ότιι είναι εγγόνι παπά και αδελφός του αείμνηστου 

Παπαχαμπέρη