«ΜΠΛΑΝΚΟ»
του Θωμά Αθ. Αγραφιώτη
Ο Ερμής ήταν ένας αρκετά γνωστός κουκλοπαίχτης, η φήμη του οποίου, ωστόσο, δεν ξεπερνούσε τα όρια της πόλης του. Η πόλη του, πάντως, ως δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, του εξασφάλιζε ένα είδος αναγνώρισης, το οποίο μεταφραζόταν σε κάποιες καλές σχετικά αμοιβές σε ορισμένα τοπικά φεστιβάλ.
Ο Ερμής, λοιπόν, φίλος μου εδώ και λίγα χρόνια και παρά τη διαφορά ηλικίας, που είχαμε, βρέθηκε νεκρός στο στέκι του, πριν λίγες ώρες και εκ πρώτης όψεως, φαινόταν να πήγε από δηλητηρίαση. Ήταν πεσμένος μπρούμυτα πάνω στο λερωμένο δάπεδο του μπροστινού χώρου στο στέκι του, μπροστά από το παλαιομοδίτικο γραφείο του.
Ο θάνατός του είχε κάνει σχετική αίσθηση στο μικρόκοσμο, που είχε απομείνει να ασχολείται με μια ξεπερασμένη τέχνη, καθώς ο Θεός να τον συγχωρέσει μάστορας συνήθιζε να παίζει για ένα κλειστό κοινό, από μεγάλους σε ηλικία θεατές, μια σειρά από παλιά ακατάλληλα έργα, που ήταν γεμάτα βωμολοχίες και άσεμνα αστεία.
Η εξαφάνιση μιας παλιάς κούκλας από το στέκι του, όπως αμέσως διαπίστωσα πηγαίνοντας στον τόπο του εγκλήματος, με ανάγκασε να το προεξοφλήσω αμέσως: Επρόκειτο για έγκλημα. Ο δολοφόνος άρπαξε την κούκλα του Ερμή, για την οποία οι συλλέκτες από το Παρίσι είχαν ήδη προτείνει μυθικά ποσά για την αγορά της.
Ζήτησα, αμέσως, να μάθω ποιοι τον είχαν επισκεφτεί το μοιραίο εκείνο πρωινό, τολμώντας, ένας από αυτούς, να τον δολοφονήσει μέρα-μεσημέρι μέσα στο ίδιο του το καλλιτεχνικό σπίτι. Για καλή μας τύχη, ο περιπτεράς της κοντινής πλατείας είχε άμεση πρόσβαση στο ποιοι είχαν και μπει και βγει, διαβαίνοντας το ξύλινο κατώφλι εκείνου του παλιού σπιτιού, που λειτουργούσε ως θεατράκι.
Ήρθα, γρήγορα, σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους. Ο πρώτος ήταν ο Ιωνάς, ένας μικρότερου βεληνεκούς καλλιτέχνης, ο οποίος είχε πάει πρώτος από όλους και έφυγε μετά από πέντε λεπτά. Δήθεν τον είχε επισκεφτεί για έναν πολύ γρήγορο χαιρετισμό, διότι έπρεπε να προλάβει το επόμενο τρένο. Μιλούσε ταραγμένα, μην μπορώντας να κρατήσει την αναμενόμενη ταραχή του από το απρόσμενο γεγονός.
Η ταραχή του, όμως, ήταν μάλλον μια ακόμη απόδειξη της μέτριας καλλιτεχνικής του αξίας, διότι φαινόταν προσποιητή και φτιαχτή, για να πείσει τον ακροατή του ότι στενοχωρήθηκε. Όλοι, πάντως, κρυφά και ανομολόγητα, γνωρίζαμε ότι ο Ιωνάς ζήλευε τον Ερμή και ήταν μάλλον ευχαριστημένος που, στο εξής, δεν θα είχε μπροστά του το βαρίδι της αναπόφευκτης σύγκρισής του με το νεκρό καλλιτέχνη.
Η δεύτερη τηλεφωνική επικοινωνία έγινε με ένα άτομο, που είχε επίσης ένα σημαντικό κίνητρο για φόνο. Πρόκειται για τον Μήτσο, έναν αρκετά υπερφίαλο, για την ηλικία του, μαθητευόμενο του Ερμή, ο οποίος δέχτηκε την επίσκεψη αυτού του νεανία μαθητή του, μετά από την πρώτη επίσκεψη του Ιωνά. Ο Μήτσος έμεινε περίπου είκοσι λεπτά στο στέκι, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, η οποία επιβεβαιώθηκε και από τον περιπτερά, ως προς τη χρονική διάρκεια της επισκέψεως.
Ο Μήτσος παραδέχτηκε ότι ζήτησε χρήματα από τον Ερμή, ο οποίος τελικά δεν του έδωσε. Υπήρχε μια σχετική λογομαχία, την οποία επίσης παραδέχτηκε ο Μήτσος, αλλά στο τέλος όλα μέλι-γάλα, καθώς ο νεανίας έφυγε με την υπόσχεση ότι θα εισέπραττε χρήματα σε δυο-τρεις μέρες. Ακούστηκε μάλιστα περισσότερο δυσαρεστημένος που έχασε πια αυτά τα χρήματα, παρά που έχασε το μάστορά του, με τον οποίο υπήρχαν σχέσεις μίσους και πάθους. Συνεπώς, πάλι δεν έλειπε το κίνητρο.
Η τρίτη τηλεφωνική επικοινωνία έγινε με μια γυναίκα, η οποία είχε επισκεφτεί τελευταία τον Ερμή και έφυγε κακήν-κακώς, διότι, όπως παραδέχτηκε και η ίδια, ο τελευταίος είχε το κακό συνήθειο του ρίχτη και του μουρντάρη, με αποτέλεσμα δυο-τρεις φιλοφρονήσεις του να γίνουν και πάλι σημείο αντιλεγόμενο για την άσχημη, κατά τα άλλα, Τούλα.
Ο περιπτεράς είχε επιβεβαιώσει τα λεγόμενά της, πως είχε δηλαδή μείνει στο στέκι για μια ολόκληρη ώρα. Η ίδια παραδέχτηκε και ότι ο αιώνιος Ερμής τη φλερτάριζε ασύστολα, αλλά αυτό είχε γίνει, για την ίδια, ρουτίνα και δεν την εμπόδιζε στο να τον επισκέπτεται και να του διορθώνει κάποια χειρόγραφα, όπως στην τελευταία μοιραία επίσκεψη. Τα χειρόγραφα είχαν να κάνουν με μια βιογραφία, την οποία ετοίμαζε και είχε σχεδόν ολοκληρώσει η Τούλα, κατά τα λεγόμενά της.
Τους ήξερα και τους τρεις επισκέπτες της μέρας εκείνης και δεν είχα την καλύτερη γνώμη για κανέναν τους. Και οι τρεις είχαν τα κίνητρά τους, αλλά δεν υπήρχε λόγος να τον δολοφονήσει κανείς μέρα-μεσημέρι, εκτός και αν το είχε προσχεδιασμένο. Από την άλλη, η δηλητηρίαση θα μπορούσε να οφείλεται στο ληγμένο γάλα, που ο Ερμής έπινε από τσιγκουνιά, μην έχοντας καν ψυγείο και αγνοώντας τις συνέπειες.
Τελικά, αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για δολοφονία. Ο δολοφόνος προδόθηκε από ένα «λάθος», που με έπεισε να ζητήσουμε τη γνώμη του ιατροδικαστή, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το λευκό γάλα του Ερμή ήταν εμπλουτισμένο με σταγόνες λευκού μπλάνκο. Το μικρό άδειο δοχείο του διαλυτικού είχε μείνει επάνω στο γραφείο του. Ζήτησα δαχτυλικά αποτυπώματα. Αποδείχτηκε ότι το είχε αγγίξει μόνο η διορθώτρια των κειμένων, για να διορθώσει λάθη στο χειρόγραφο. Η ίδια ακόμη επιμένει πως ο Ερμής αυτοκτόνησε… Η κούκλα αγνοείται…
Εικόνες (από αριστερά προς δεξιά): Πάνου Καπετανίδη (1), Άγγελου Αλιμπέρτη (2) και Σωτήρη Χαρίδημου (3, 4, 5).
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου