ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αυτό το σημείωμα-κατηγορητήριο με την συγκεκριμένη

 αντιμετώπιση του Θύμιου, έχει να κάνει με όλους τους 

Πολιτιστικούς συλλόγους  με τον  τρόπο που φέρονται

           στους       πνευματικούς         ανθρώπους            

           [λογοτέχνες, καλλιτέχνες] του τόπου τους             

    

   Δεν ξέρω πώς έγινε αλλά μας την έσπασαν για τα καλά. Ξεκινήσαμε με τον ενθουσιασμό και το κέφι στα ύψη στις 9π.μ. Κυριακή (10-3) από τα χωριά μας δεκαπέντε άτομα με το λεωφορείο του Στρίγκα για τον χορό του Πολιτιστικού Συλλόγου στην Αθήνα. Με τραγούδια και χορό στο δρόμο νάμαστε νωρίς-νωρίς στο "Αρχοντικό του Σαράντη" στην πλατεία Αμερικής. Εγώ με τον Θύμιο και την Αναστασία κάναμε μια στάση στο σπίτι μου λίγο πριν αλλά στις 2.30μ.μ είμαστε παρόντες στο κέντρο με όλα τα σέα και τα μέα μας.

   Μεγάλος και ωραίος ο χώρος, επιβλητικός, όπου τρεις σύλλογοι.  συνάμα έκαναν τον ετήσιο χορό τους. Πολύς κόσμος και πολλά τραπέζια πιασμένα. Οπότε η κυρία Πρόεδρος μας οδήγησε τους τρεις μας σε ένα τραπέζι απομακρυσμένο και απόμερο, δίπλα στην κουζίνα και στον πάγκο διανομής των φαγητών από τα σερβιτόρια [1] . Τί να κάνουμε δώσαμε τόπο στην οργή και κάτσαμε στριμόκωλα 10 άτομα με κρύα καρδιά σε ένα τραπέζι των έξι!

       Αμέσως είδα μια δυσαρέσκεια στον Θύμιο και ένα παράπονο, και μου λέει σε λίγο:

Τέτοια συμπεριφορά και τέτοια αχαριστία δεν την περίμενα με τίποτα. Πέρυσι η εκδήλωση και η προσφορά στον Σύλλογο μου στοίχισε 2.500 ευρώ. Δεν έπρεπε να μου είχαν κρατήσει μια άλλη θέση, αφού ήξεραν ότι θα έλθω; Και βλέπω άτομα που δεν έχουν πατήσει καν στον Σύλλογο να κάθονται στην πρώτη θέση πίστα. Στην Αυστραλία [2] έχουμε κάνει πάρα πολλά τραπέζια και πάντα τιμούσαμε τα πρόσωπα ευεργέτες

 

. 

Ένοιωσα την πίκρα του γιατί ξέρω από πρώτο χέρι τι έχει προσφέρει στον Σύλλογο, αλλά δεν είπα τίποτα για να μην εξωθήσω τα πράγματα. 

Δεν σχολίασα τίποτα που όχι μόνο δεν είπε κουβέντα για την παρουσία του η πρόεδρος στον λόγο της αλλά δεν είχαν σε ένα τραπέζι και τα βιβλία του, που τέλος πάντων απλόχερα όλα τα έχει προσφέρει στον ίδιο τον σύλλογο. 
   Θα ήθελα να ξέρω εάν παρευρισκόταν ένας πολιτικός ή ακόμη και πολιτικάντης πού θα τον έβαζαν να καθίσει, τεμενάδες θα έκαναν

  Κρίμα και πάλι κρίμα, όχι για τον Θύμιο που δεν έχει ανάγκη καμίας προβολής, αλλά για τις σεβαστές κυρίες του Δ.Σ και περισσότερο για την πρόεδρο Διονυσία Σταθούλη...
Σταματώ εδώ καθότι τόσα χρόνια για τη Λογοτεχνία και τα συμπαρομαρτούντα δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου.

[1] Τουλάχιστον χαρήκαμε την αξιοσύνη και την επιδεξιότητα των σερβιτόρων, που οι περισσότεροι ήταν νέα παιδιά και μια, η μοναδική, κοπελιά.
[2] Σίγουρα γνωρίζετε ότι ο Θύμιος ήταν 54 χρόνια στην Αυστραλία και για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Συλλόγου των Ελλήνων συγγραφέων. Με ένα λόγο είναι ο μοναδικός από ολόκληρη την περιοχή μας που έχει δρέψει δάφνες στην λογοτεχνία και μάλιστα στην ξενιτιά.. Και μόνο για αυτό ο πολιτιστικός σύλλογος της γενέτειράς του έπρεπε να τον είχε το πρώτο τιμώμενο πρόσωπο σε όλες του τις εκδηλώσεις, και ας παραβλέψουμε τι έχει προσφέρει στον Σύλλογο.