Η γνωστή περίπτωση της καθαρίστριας από τον Βόλο, που προβίβασε τον εαυτό της από την πέμπτη Δημοτικού στην έκτη τάξη για να βρει μια κοπιαστική χειρωνακτική εργασία, επέφερε δεκάχρονη ειρκτή. Και αυτό δεν είναι το πρώτο εξωφρενικό που ακούμε.
Συλλαμβάνουν κάποιον με δέκα γραμμάρια ηρωίνη για προσωπική χρήση και καταδικάζεται σαν λαθρέμπορος ναρκωτικών. Ο Μαρξ περιγράφοντας τις συνθήκες εργασίας της Γαλλίας στα μέσα του 19ου αιώνα, διαπίστωσε πως κάποιες γυναίκες εργατών εκδίδονταν κατόπιν συμφωνίας με τον σύζυγο.
Εδώ ο Κάρολος δεν βρήκε πορνεία, αλλά «συμπληρωματικές ώρες εργασίας». Αλλά η γαλλική αστυνομία, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, είχε διαφορετική εκτίμηση. Και ο σύζυγος πήγαινε στη στενή για σωματεμπορία. Υπάρχουν χιλιάδες άλλα περιστατικά που η Δικαιοσύνη ακολουθεί αυτόν τον κανόνα, που σημαίνει πως δεν είναι τυφλή, αλλά ιδιαίτερα ανοιχτομάτα. Η ποινή είναι πάντα σε συνάρτηση με το ποιος είσαι. Μερικά παραδείγματα.
Η βασίλισσα Βικτώρια της Αγγλίας, με τα χρηστά της ήθη, ήταν η μεγαλύτερη έμπορος ναρκωτικών όλων των εποχών. Οι σημερινοί βαρόνοι της ηρωίνης και της κοκαΐνης, που διευθύνουν τα μεγάλα καρτέλ ναρκωτικών, μπροστά στην υψηλοτάτη μοιάζουν ψιλικατζήδες. Οι Ινδίες, τότε αποικία της Μεγάλης Βρετανίας, είχαν υπερπαραγωγή οπίου. Και χρειάζονταν επειγόντως αγορές. Δίπλα τους ήταν η αχανής Κίνα που είχε όμως κλειστά τα σύνορά της. Και αυτά έπρεπε να ανοίξουν στο όνομα του ελεύθερου εμπορίου.
Το κλειδί ήταν δύο ιδιαίτερα αιματηροί πόλεμοι που κατέληξαν με την κατοχή της Κίνας. Και οι κατακτητές της φιλελεύθερης Βρετανίας επέβαλαν την ελεύθερη αγορά του οπίου που επέφερε τεράστια κέρδη στην Αυτοκρατορία. Να σημειώσουμε πως αυτή η επένδυση άνθησε όταν κατέρρευσε η προηγούμενη: το εμπόριο σκλάβων.
Για τέσσερις αιώνες η Μεγάλη Βρετανία ήταν ο μεγαλύτερος δουλέμπορος του κόσμου. Και όταν άρχισε σε μια σειρά χώρες να εγκαταλείπεται η δουλεία, η μεγαλειοτάτη δεν κατάργησε τη δουλεία. Θεώρησε πως οι δούλοι αποτελούν περιουσία του ιδιοκτήτη τους. Και η περιουσία είναι ιερή και προστατεύεται.
Το Στέμμα αγόρασε τους σκλάβους αποζημιώνοντας πλήρως τους δουλοκτήτες. Σε κανένα βιογραφικό της Βικτώριας δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά ως εμπόρου οπίου. Οι καταδίκες είναι για γραμμάρια, όχι για τόνους. Μπορεί ο φτωχός Γάλλος εργάτης να πλήρωσε με κάποια χρόνια φυλακή την εργασία της γυναίκας του, αλλά ο μεγαλύτερος νταβατζής που γνώρισε ποτέ η Ιστορία της ανθρωπότητας, που διακινούσε 200.000-400.000 γυναίκες, δεν τιμωρήθηκε ποτέ.
Αυτός ήταν ο αυτοκράτωρ της Ιαπωνίας Χιροχίτο, σύμμαχος του Χίτλερ και του Μουσολίνι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και από τους ειδεχθέστερους εγκληματίες πολέμου, που όχι μονάχα δεν πέρασε καμία Νυρεμβέργη, αλλά κράτησε τον θρόνο του μέχρι τον θάνατό του (1989). Η Κορέα από το 1905 ήταν προτεκτοράτο της Ιαπωνίας. Το 1937, παραμονές του Πολέμου, ο αυτοκρατορικός στρατός ολοένα και μεγάλωνε και τα υπάρχοντα μπουρδέλα δεν επαρκούσαν.
Και τότε μπήκε η ιδέα να επιστρατεύσουν βίαια νεαρά κορίτσια από τις κατεχόμενες χώρες -βασικά από την Κορέα- για να υπηρετήσουν στον αυτοκρατορικό στρατό ως πουτάνες, αφού τις κατέταξαν σε κατηγορίες -οι πιο νέες και ωραίες για τους αξιωματικούς, οι πιο μέτριες για τους υπαξιωματικούς και ό,τι περίσσευε για τη φανταρία. Ολες πάντως ήταν πολύ νέες, ακόμα και ανήλικες. Μέχρι το 2015 η Ιαπωνία δεν αναγνώριζε αυτό το έγκλημα, όπως και πολλά άλλα που είχε διαπράξει σε όλες τις κατεχόμενες χώρες. Ακόμα και ολοκαυτώματα.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2015 η Ιαπωνία ζήτησε συγγνώμη και προσφέρθηκε να δώσει αποζημίωση. Οι σαράντα έξι γυναίκες που επέζησαν αρνήθηκαν τις συγγνώμες και την αποζημίωση. Κάθε Παρασκευή το μεσημέρι διαδηλώνουν μπροστά στην ιαπωνική πρεσβεία ζητώντας δικαιοσύνη.
Αλλά οι ΗΠΑ, που κόπτονται τόσο πολύ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών, έχουν την Ιαπωνία σαν μύρο στον κόρφο τους. Είναι η χώρα που έχει τις περισσότερες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Και έτσι τα πράγματα εξισορροπούνται. Ποιος νοιάζεται πια για σαράντα έξι σακατεμένες γριές; Οπου να ’ναι θα πεθάνουν. Και τη σφαγή αυτή θα τη θυμούνται μόνο τα «Εξάρχεια» της κάθε χώρας.
Η εξουσία στηρίζεται στη λήθη και την αναθεώρηση της Ιστορίας που τη γράφει όπως θέλει. Στη σημερινή Ιαπωνία μια σειρά αναθεωρητές ιστορικοί εξαλείφουν συστηματικά όλα τα εγκλήματα πολέμου και αρνούνται τα ολοκαυτώματα. Και οι εγκληματίες στρατηγοί τιμώνται σαν ήρωες. Στην Ευρώπη, όπως βέβαια και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, η Ιαπωνία μάς πέφτει μακριά. Αλλά είναι καλή για να μας εφοδιάζει με αυτοκίνητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου