Πρέπει να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε
για το άπιαστο, το όνειρο.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
[Μάρκος, Αντώνης & η αφεντιά μου]
Πρωτοχρονιά την άλλη μέρα βρεθήκαμε στα γραφεία των "Θεατρικών Επιχειρήσεων Τάγαρη" (1) Μάρκου και Θύμιου του Σώτου και της Παγώνας, ξαδέλφια τρίτα αλλά αγαπημένα. Γράφω βρεθήκαμε μια και ήταν ο Αντώνης Μιχελής, αξιόλογος ποδοσφαιριστής στα νιάτα του και φιλιότσος της αοιδίμου μάνας μου, της Ελένης.(2) Θυμηθήκαμε τα παλιά, όπως πάντα γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, και πες-πες αναφερθήκαμε και στην ωραία περίπτωση τότε, πριν οχτώ (8) χρόνια που κάναμε έναν αγώνα για να φτιάξουμε ένα θέατρο στο χωριό. Μάλιστα οραματιζόμασταν τότε και το χώρο, στην παραλία στο τούμπι κάτω από το μαγαζί του Πετροπούλη.
Δυστυχώς η Κτηματική μας έκοψε τα πόδια. (κλικ ΕΔΩ)
Επιστρέφοντας στο σπίτι μου, ανέτρεξα στις τότε σχετικές αναρτήσεις (κλικ ΕΔΩ, ΕΔΩ,ΕΔΩ......) και με μεγάλη μου έκπληξη έπεσα σε μια απόφαση της Περιφέρειας για μια γενναιόδωρη προσφορά (κλικ ΕΔΩ) που δυστυχώς πήγε χαμένη, ανεκμετάλλευτη.
Αναρωτιέμαι έντονα γιατί με αυτή την προσφορά δεν προχωρήσαμε ...σε άλλα μονοπάτια. Ας είναι όμως , πάμε παρακάτω.
Νάμαστε λοιπόν πάλι, Γιατί να μην προβούμε ξανά στις ενέργειες που απαιτούνται, όπως συγκρότηση Επιτροπής, ενημέρωση των φορέων, τοπικών ΜΜΕ και Βουλευτών αλλά και όπου δει.
ΚΟΙΝΩΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΌΛΟΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙΤΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου