Η βόλτα στην Αρεοπαγίτου, από το Θησείο μέχρι επάνω το σταθμό του μετρό "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" είναι μία από τις πρώτες βόλτες στον κόσμο. Μάλιστα στις αλκυονίδες μέρες όταν πέφτει ο λαμπρός ήλιος είναι χάρμα, απόλαυση!!!
Έτσι λοιπόν, προχθές, μια τέτοια μέρα, ανεβήκαμε από το Θησείο και εν μέσω, ένθεν και ένθεν διαφόρων μικροπωλητών και μικροκαλλιτεχνών, φτάσαμε με το πάσο μας αντίκρυ στην Ακρόπολη.Η μαγεία!!!
Δεξιά μας σε λίγο το Μουσείο της Ακρόπολης, αριστερά το Ηρώδειο και δίπλα του το θέατρο του Διονύσου. Δεν συνεχίσαμε ευθεία αλλά πήραμε το ανηφορικό δρομάκι, με το όνομα Θρασύλλου (κλικ ΕΔΩ) που είναι περίπου η περιφερειακή της Ακρόπολης. Αρκετά πιο πάνω πήραμε ένα μικρό, στενό δρομάκι με πέτρινα σκαλιά και μπήκαμε στην καρδιά των Αναφιώτικων. Στη πρώτη γωνία είχε το στέκι του ο Μήτσος με το μπουζούκι του και δίπλα το μαγκάλι του, μια λάτα κομμένη κατάλληλα με ξύλα. Κάτοικος της Πλάκας για πολλά χρόνια και τώρα "αποδιωγμένος" - μέτοικος στο Παγκράτι, έρχεται κάθε μέρα στο στέκι του, στη γωνιά. Ρίξαμε τον οβολό μας και ψιλαράξαμε απολαμβάνοντας τις πενιές του Μήτσου και τα άσματα, ρουφώντας μια Κρητικιά τσικουδιά, που θα τη ζήλευε κι ο Διόνυσος! Ο Μήτσος ήταν από τα Φιλιατρά και μας είπε ότι μικρός φόρτωνε φορτηγά με λάδι στο χωριό του και τελάρα ντομάτες στη Ζαχάρω. Συγκινήθηκε όταν του είπα και εγώ για τη Ζαχάρω, τραγούδησε και έκανε την "Αιγιώτισσα" Ζαχαριώτισσα. Πόσο εξεπλάγην όταν μου είπε για τον Πανταζάρα και γελώντας ξέρετε τι μου είπε: "Μα καλά εκεί κάτω είσαστε τόσο μαλάκες;" Τι να πω και γω, το βούλωσα....
Πάντως σταματάω εδώ το μπουρ-μπουρ για να απολαύσετε το Μήτσο και τα Αναφιώτικα στη μικρή ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου