Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί για τη Χρυσή Αυγη

«Το θέμα είναι αυτός ο κακός άνεμος που φυσάει στην Ευρώπη. Είναι η Λεπέν και ο Σαλβίνι, είναι τα “κίτρινα γιλέκα” είναι οι μπάχαλοι της Δρέσδης και του Τσέμνιτζ, είναι, μια και μιλάω σε Ελληνες, είναι αυτή η στρατιά των φωνακλάδων που η ελληνική της εκδοχή είναι, δυστυχώς, η πιο τρομακτική και εκφυλισμένη που θα μπορούσε να υπάρξει: εκφράζουν με ουρλιαχτά το μίσος τους για τους προδότες που είναι έτοιμοι να πουλήσουν το όνομα της Μακεδονίας.Χτυπούν γυναίκες στα τηλεοπτικά πλατό. Και όταν σφαγιάζουν έναν αντιφασίστα ράπερ, τον Παύλο Φύσσα, ή έναν Πακιστανό εργάτη, τον Σαχζάτ Λουκμάν, όταν ο αποκρουστικός Κασιδιάρης ουρλιάζει, στο βήμα της Βουλής, απειλώντας με τιμωρίες ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών, όταν η Χρυσή Αυγή δεν θα είναι πλέον η τρίτη, αλλά η πρώτη δύναμη της χώρας, το κάνουν, πιστοί στην παράδοση των γουρουνιών των Ες-Α, των Ταγμάτων Εφόδου, με υπερηφάνεια, εν είδει πολιτικής διεκδίκησης. [...]

Το πραγματικό θέμα είναι πώς η χιλιόχρονη μνήμη της Ελλάδας μπορεί, ανερυθρίαστα, να γελοιοποιείται από τέτοιους τρελούς που ξεκινώντας από το να παίζουν το θέατρο του νεοναζισμού, κατέληξαν να στρατολογούν δεκάδες χιλιάδες στις θλιβερές τους γελοιότητες!»

«Υπάρχει, ναι, αυτή η κατεστραμμένη, παραμορφωμένη Ελλάδα. Υπάρχει αυτή η Ελλάδα που μοιάζει με ένα τζιτζίκι που τραγούδησε ένα καλοκαίρι που κράτησε αιώνες και που έγινε, αλίμονο, ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης. Υπάρχει αυτή η Ελλάδα με 30% ανεργία, 55% στους νέους, ίσως περισσότερο σε ορισμένες πόλεις, όπου ξεφύτρωσε, σαν το κεφάλι Λερναίας Υδρας που ένας δημοκράτης Ηρακλής πίστεψε ότι νίκησε, η πιο εφιαλτική και αποτρόπαια αναζωπύρωση του ναζισμού.

Ναι, φίλοι Ελληνες. Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη. Αλλά θα πρέπει να μιλήσω γι’ αυτές τις συμμορίες των μαυροντυμένων, που ξεκίνησαν σχεδόν από το μηδέν και που κατάφεραν ξαφνικά να στείλουν 18 βουλευτές στο κοινοβούλιο. Θα πρέπει να μιλήσω γι’ αυτά τα ξυρισμένα κρανία, που παρελαύνουν με τις σημαίες και τις δάδες, όπως σε κάποια Νυρεμβέργη κάτω από την Ακρόπολη.

   [1]  Ο Γάλλος φιλόσοφος, δημοσιογράφος και ακτιβιστής Μπερνάρ-Ανρί Λεβί γεννήθηκε το 1948 στο Μπένι-Σαφ της Αλγερίας. Ζει στο Παρίσι. Υπήρξε μαθητής του Ζακ Ντεριντά και του Λουί Αλτουσέρ καθώς και συνεργάτης του Φρανσουά Μιττεράν κατά τη χρονική περίοδο 1973-1976. Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται η βιογραφία του φιλοσόφου Ζαν - Πωλ Σαρτρ, "Ο αιώνας του Σάρτρ", και το δοκίμιο "Σκέψεις για τον πόλεμο: το Κακό και το τέλος της Ιστορίας". Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ευρωπαίους φιλοσόφους.