ΙΔΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΕΔΩ ΟΥΤΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ

      

    Προχτές με μεγάλη δυσκολία κατέβηκα στην κοίτη της Νέδας, στο ύψος της γέφυρας του δρόμου. Κι αυτό γιατί οι βατιώνες και τα αγριοκάλαμα έχουν κάνει τις όχθες αξεπέραστες. Μετά πολλά λοιπόν διαπίστωσα από κοντά ότι:΅
         Τα νερά έρχονται από πάνω καθαρά. 
          Μαύρα γίνονται από τη γέφυρα και κάτω. 

   Οπότε Ηλίου φαεινότερο!!! 

     Κάπου εδώ πρέπει να υπάρχει ..το λαυράκι. πράγματι στην απέναντι όχθη, προς τη Μεσσηνία βρήκα  στην αρχή μια μαύρη σωλήνα ή οποία όμως ήταν ταπωμένη. Προχωρώντας όμως λίγο πιο πέρα όλα έγιναν φανερά. Και ο δράστης και η γίδα στην πλάτη. 

      

     Ορίστε λοιπόν πώς και πού γίνεται ο βιασμός της Νέδας, το περιβαλλοντικό έγκλημα.

 Μα είναι δυνατόν να προκαλούν με τέτοιο αναιδή και προκλητικό τρόπο; Και μάλιστα μπροστά στα μάτια μας, στη λάκα;  

     

         Σύμφωνα δε με δηλώσεις φίλων αυτό το έγκλημα είναι διαρκείας, συντελείται για πολλά χρόνια.  Μα και τέτοια ανευθυνότητα και αναισθησία από τους πολίτες. 

         Θου Κύριε φυλάκην τω στόματί μου....[1]

Αυτό το ατράνταχτο  στοιχείο θα αποσταλεί στις τοπικές αρχές.

Αμ, έπος, αμ΄έργον 

[1] Ως επί το πλείστον οι αγαπημένοι συμπατριώτες δεν αισθάνονται καν βασικές, υπαρξιακές ανάγκες του ανθρώπου, όπως την αναγκαιότητα του Περιβάλλοντος και της καθαριότητας. Ας αφήσουμε τις ύψιστες κοινωνικές αξίες, Αλληλεγγύη, Συνεργασία. Προχθές στην παραλία βλέπω ένα αγροτικό που τρέχει στην άμμο και πλακώνει τα κρινάκια που αρχίζουν τον ύπνο του χειμώνα. 

     - Μα, του λέω, δεν ξέρεις ότι υπάρχει Π.Δ και αυτό απαγορεύεται; 

     -  Γιατί μου λέει θα πάρω την άμμο, μου απαντά αναιδέστατα. Και ήταν νέος άνθρωπος.