Η ΚΑΡΑΝΤΊΝΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

         Πριν εικοσι μέρες περίπου είχα γράψει την "Καραντίνα του συνταξιούχου " στην Αθήνα [κλικ ΕΔΩ] και σήμερα γράφω το αντίστοιχο στο χωριό, μετά των σχετικών συμπαρομαρτούντων. 

     Λοιπόν το δεύτερο 15ήμερο του Νοέμβρη κατέβηκα στο χωριό για τις ελιές [1], βεβαίως όχι να τις μαζέψω μια και εδώ και 40 με 50 χρόνια περίπου, αν θυμάμαι καλά, έχουμε τον ίδιο σέμπρο και για την ακρίβεια  την ίδια σέμπρισα την Ελένη. Δουλευταρού να δουν τα μάτια σας! Που λέτε, ήρθε τότε οικονομική μετανάστρια από εκεί ψηλά  το Τζελέχοβα [τώρα Αμυγδαλιές] με τον άντρα της και τα τρία μικρά αγόρια της κι από τότε γίναμε χωριανοί. Έτσι πέρασα και εκεί, στο χωριό, μικρό μέρος της καραντίνας, που περιγράφω στιχουργικά:

Η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΤΟΥ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Εδώ ξυπνάμε πιο νωρίς οχτώ άντε το πολύ

Καφεδάκι με πρωινό και στον υπολογιστή

Να μάθουμε τα νέα, έχουμε λειράτες κότες  

Και συνέχεια με του μπουζουκιού τις νότες

 ------------------

Γρήγορα βιντεοντοκλήση με το Λενάκο

Πώς είσαι πώς κοιμήθηκες και αν είσαι καλά

Και καπάκι τηλέφωνο στον κουμπαράκο

Για ραντεβού συνήθως στην πλατεία στα τυφλά

---------------

Βουρ με το αυτοκίνητο βόλτα στη Ζαχάρω

 προηγήθηκε βεβαίως εσεμες νούμερο δύο

πεζοπορούμε στην πόλη αφού παρκάρω

πότε εκδράμουμε σε κάποιο ορεινό χωρίο

-----------

                                                            ------

Όπως προχτές Βρεστό Μπάρτζελι ή Μυρώνια  

      Στης Βουνούκας βρεθήκαμε τα όμορφα μπαλκόνια 

 Κι από την επάνω Κοπάνιτσα και το Τριάντα

Φτάσαμε στη Ζούρτσα στις πέντε και σαράντα [2]

---------------

Συνήθως το μεσημέρι επιστροφή στο χωριό

Η Λούκο να είναι καλά με πρώτο φαγητό

Μετά στο περιβόλι γαλήνη και χώνεψη να βρούμε

ή στη θάλασσα τα κύματα να αφουγκραστούμε

-----------------

Μετά γυρνάμε στο σπίτι πάλι με τον υπολογιστή

Το μπλογκ έχει δουλειά και χωρίς τον Πανταζή

Τώρα άλλονε ψηφίσαμε και άλλος μας εβγήκε

 Οικτρά την επατήσαμε, χαλί του στρώσαμε και ήρθε.

------------------------------------------------

[1] Τέτοιες μέρες τέτοια λόγια, αλλά τέλος πάντων. Τις προάλλες πέρα στο Ξηροχωρίτικο είχε ένας κάμποσες ελιές κι αυτός ζούσε στην Αθήνα. Περισσότερα για την κατάστασή του δεν ξέρω, εκτός από το ότι είχε περάσει τα 60 για τα  65 χρονάκια  Ένας καλός γείτονας του λέει ότι αναλαμβάνει να τις μαζέψει αρκεί να του πληρώσει τα εργατικά. Ο τυπάκος τελικά κατέβηκε με τη γυναίκα του και τις μάζεψαν σιγά-σιγά μια και δεν ήταν πολλές, περί τις 30 ρίζες νομίζω. Όλα καλά & άγια, έβγαλε και το λάδι και την άλλη μέρα με την κυρά του θα επέστρεφε στη βάση του και με φρέσκο λάδι. Να όμως που η Ατραπος η απροσδόκητη και η μοιραία άλλα του έγραφε.  Πήγε να κάψει τα κλαριά στο χωράφι και έμεινε εκεί ...αμανάτι. Τον πρόδωσε η καρδιά του.   Επιμύθιο: Καθείς εφ' ω ετάχθη.

[2] Μέσα στις γιορτές θα γίνει ανάρτηση και αυτής της ..επιδρομής στα ωραία και θρυλικά χωριά. αλλά και της άλλης, στον "Μυστρά" της Μοφχίτσας με τις 7 παμπάλαιες εκκλησούλες σε ένα μικρό κομμάτι γης. Και δίπλα ο Γιαννούτσος με τα 200 γίδια του, που ανάβει κάθε βράδυ τα καντήλια!θα