ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΝΟΥΚΑΣ [ΜΕΡΟΣ 1ον ΑΛΒΕΝΑ]

       Στις 27 του Νοέμβρη, το πρωί κατά τις δέκα, με τον κουμπάρο μου, τον ΓΙΩΡΓΟ ΖΗΡΟ [Με κεφαλαία θέλει να τον γράφω και έχει δίκιο γιατί οι περισσότεροι Ζαχαραίοι είναι... προσκυνημένοι ] πήραμε από τη Ζαχάρω το δρόμο για τα χωριά της Βουνούκας [Αλβενα, Βρεστό, Μυρώνια ή Μπάρτζελι, Κρυονέρι ή Άνω Κοπάνιτσα και μετά Τριάντα, Ζούρτσα και επιστροφή.

    Το ταξίδι ονειρεμένο, Η απογείωση των αισθήσεων. Τα μάτια σου αποσβολωμένα από τη μαγευτική θέα, ακινητοποιούνται και μετά μετακινούνται σαν τα φανταράκια σε ναρκοπέδιο. Οι δε άλλες αισθήσεις ακολουθούν καταπόδας το κρεσέντο της όρασης, που δεν φτάνει ποτέ στην κορύφωση. 

   Το 1ο μέρος, το σημερινό, είναι αφιερωμένο στην Άλβενα, όπου τα είπαμε για τα καλά με τον 90χρονο Γιάννη Παναγούλια & τον Σωκράτη Καραπαναγιώτη.  Η περίπτωση με τον Σωκράτη. Στα πρώτα γυμνασιακά χρόνια στη Ζαχάρω, μιλάμε κάπου μισό αιώνα πριν, θυμάμαι σαν χτες, που είχα ένα συμμαθητή φιλαράκο, λιγνό, συνετό και λιγομίλητο  από την Άλβενα. Μου είχε μείνει το όνομά του, μια και ήταν μοναδικό, και να που τον συνάντησα τώρα, μετά από τόσα χρόνια, πρώτη φορά από τότε και μου έδωσε χαρά μικρού παιδιού. [1 

   Να προσθέσω δε ότι ο γέρο-Γιάννης, μου επιβεβαίωσε την άποψη που κυριαρχεί για τους Αλβεναίους [ή Μινθητσάνους;]ότι είναι παμπόνηροι και σε τυλίγουν σε μια κόλα χαρτί ή νομίζουν ότι έτσι είναι, και με μεγάλη δόση από αυτό που καλεί ο λαός ζουλάπια. Σε μια στιγμή της κουβέντας λέει στον κουμπαράκο: "καλύτερα τα λέει ο γέροντας" για μένα που φορούσα τον κλασσικό μου σκούφο. Κάπως έτσι το είπε και η θεία μου η 80χρονη Λουκία στην αρχή της καραντίνας που την πίεζα να φοράει μάσκα: "Άσε  ρε οι γέροι παθαίνουν…"]

 Τέλος πάντων απολαύστε τους, είναι απίθανοι:

[1] Γειά σου ορε Σωκράτη, που βολτάρεις καθημερινά, 
πάν στα μπαλκόνια, της Βουνούκας. Να είσαι γερός όπως αυτή.