ΤΟ .....ΠΟΙΗΜΑ!!!

 Της γύφτισσας -                                                

Είπα σε μια Γύφτισσα

θέλω να γίνω γύφτος

να σε πάρω

Μπορείς μου λέει να φας για βράδυ    

χόρτα πικρά χωρίς αλάτι

κι έπειτα να πλαγιάσεις;

Μπορώ της λέω

Μπορείς μου λέει να πλαγιάσεις

χωρίς να κλαις από το κρύο

πάνω στην παγωμένη λάσπη;

Μπορώ της λέω

Μπορείς μου λέει πάνω στη λάσπη

να μου ανάψεις το κορμί

και να το κάνεις στάχτη;

Αυτό κι’ αν το μπορώ της λέω

Μπορείς μου λέει τη στάχτη μου

να τη ρίχνεις στο κρασί σου

για να μεθάς πολύ, να με ξεχνάς;

Όχι αυτό, δεν το μπορώ της λέω

Γύφτος δε γίνεσαι μου λέει.

Γροθιά στο στομάχι η ανάρτηση του Χάρη Τζωρτζάκη για το Πέραμα: “Εσείς που κοιμάστε, κοιμηθείτε ήσυχα. Ένας γύφτος λιγότερος”

 

Ο ηθοποιός, Χάρης Τζωρτζάκης, με ανάρτηση του στο Facebook, συγκινεί με τα λόγια του για ένα κορίτσι Ρομ που συνάντησε στο κέντρο της Αθήνας, με αφορμή την αιματηρή καταδίωξη και δολοφονία ενός 18χρονου Ρομ από αστυνομικούς.. Το παιδί ήταν λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία από την κόρη του και ο ηθοποιός αναρωτιέται πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν ντρέπονται, όταν γυρίζουν την πλάτη τους σε τέτοιου είδους περιστάσεις.

Συγκεκριμένα αναφέρει στην ανάρτησή του:

      Στο δρόμο για το θέατρο στη συμβολή της Πανεπιστημίου με Βασιλίσσης Σοφίας, τι ειρωνική διασταύρωση ε;, με πλησίασε μια τσιγγανοπούλα τρία τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη από την κόρη μου γύρω στα εφτά δηλαδή, για να μου καθαρίσει τα τζάμια του αυτοκινήτου. Τη ρώτησα που είναι οι γονείς της και μου απάντησε με τον πιο φυσικό τρόπο του κόσμου «στη γύρα να κονομήσουν κανα φράγκο».

Κοντοστάθηκα για λίγο στο φανάρι αναζητώντας κάποιον ενήλικο που ίσως την επιβλέπει, την άφησα να μου καθαρίσει το μπαρμπρίζ βλέποντάς την να σκαρφαλώνει στις μύτες των ποδιών της για να φτάσει να το καθαρίσει ολόκληρο, της έδωσα δύο ευρώ, άναψε το φανάρι και σηκώθηκα και έφυγα. Έφυγα και παράτησα ένα παιδί στη μέση του δρόμου λίγο μεγαλύτερο από την ηλικία της κόρης μου γιατί έπρεπε να πάω στη δουλειά μου.

Το κορίτσι αυτό εκτός από εμένα το παράτησαν και εκατοντάδες άλλοι που πέρασαν και ενώ σταματάνε για να διασώσουν ένα γατάκι ή ένα σκυλάκι που το παίρνουν -και πολύ καλά κάνουν- και ύστερα το φροντίζουν και αναζητούν εναγωνίως μια ζεστή αγκαλιά να τα φροντίσει, προσπερνάνε όπως έκανα κι εγώ ένα παιδί λίγο μεγαλύτερο από την ηλικία της κόρης μου για να πάνε και αυτοί όπως έκανα κιεγω στη δουλειά τους. Το κορίτσι αυτό στο κεντρικότερο σημείο των Αθηνών είμαι σίγουρος ότι το προσπέρασαν αστυνομικοί της ομάδας Δίας, δικαστικοί, πολιτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί και για να μην τα πολυλογώ το προσπεράσαμε όλοι μας.

Ε από αυτό το κορίτσι έχουμε την απαίτηση να ενταχθεί στην κοινωνία μας και αναρωτιόμαστε τι φταίξαμε που αύριο μεθαύριο θα μας κλέψει το αυτοκίνητο. Και όταν μας το κλέψει, γιατί θα μας το κλέψει και μεταξύ μας πολύ καλά θα μας κάνει, εμείς θα το σκοτώσουμε και θα πανηγυρίζουμε γιατί επιτέλους θα πρέπει να μπει μια τάξη με τους γύφτους. Εγώ μόλις γύρισα σπίτι μου, η κόρη μου κοιμάται αλλά ντρέπομαι να πάω να τη φιλήσω.

Ξέρω ότι δεν αλλάζει κάτι με αυτό αλλά ακόμα αναρωτιέμαι πως γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που δεν ντρέπονται. Και τότε κάπως ηρεμώ ότι δεν έχω χάσει τελείως την ανθρωπιά μου. Εσείς που κοιμάστε, κοιμηθείτε ήσυχα. Ένας γύφτος λιγότερος.

Ξημερώματα Δευτέρας, 25 Οκτώβρη 2021

ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΟΜΟΥΤΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ [ΑΔΩΝΗΔΕΣ & ΛΟΙΠΟΙ] ΑΥΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ, ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΕΙ;

Ελένη Κωνσταντινίδου

- Ένα 18χρονο παιδί, τσιγγανόπουλο, σκοτώνεται από τους αστυνομικούς.

- Οι αστυνομικοί δεν υπάκουσαν στις εντολές να σταματήσουν την καταδίωξη.

- Οι ίδιοι δήλωσαν στο κέντρο ότι δεν έχουν τραυματίες. Μετά εΊπαν ότι τραυματίστηκαν, κι ότι αμύνονταν.

- Είπαν ότι πυροβολούσαν τα λάστιχα, όμως ο νεκρός συνοδηγός (κι όχι οδηγός, όπως είπαν) βλήθηκε από πίσω.   Σφαίρες επίσης στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου.

Έξω απ' το δικαστήριο, συγκεντρωμένοι φώναζαν "ήρωες, ήρωες" για τους αστυνομικούς.

Στον νεκρό αρνήθηκαν τάφο, τόσο στους Αγίους Αναργύρους, όσο και στον Ασπρόπυργο...

Ο πατέρας του νεκρού ζητούσε απ' τους ομοφύλους του να είναι ήσυχοι και να μην κάνουν επεισόδια.

Απορία: Ποια απ τις δύο είναι η πιο πολιτισμένη πλευρά;

                   =============

Και ιδού κι ο νόμος υπ' αριθμ.3169 "Οπλοφορία, χρήση πυροβόλων όπλων.. ΑΙΔΩΣ ΑΙΔΩΣ ....                                                 Από τον ΚΛΗ μας

 Μια φωνή με ανθρωπισμό:

Chris Avramidis

@chris_avramidis

·

23 Οκτ

Δούλευα δάσκαλος με παιδιά Ρομά Σταματούσαν το σχολείο γιατί τους έκοψε το επίδομα το κράτος & αναγκάζονταν να δουλέψουν στα φανάρια. Έκοβε το ρεύμα η ΔΕΗ κι έπρεπε να αλλάζουν σπίτι Όταν μιλάμε για τον φάκελο «Εγκληματικότητα-Ρομά» ξέρω πολύ καλά ποιος έκανε το έγκλημα

ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ: ΑΔΕΡΦΙΑ, ΑΛΗΤΕΣ, ΠΟΥΛΙΑ

 

Ντίνος Ψυχογιός: Το «Χρονικό» από το αλβανικό μέτωπο

ATHENSVOICE.GR

Ντίνος Ψυχογιός: Το «Χρονικό» από το αλβανικό μέτωπο

Ντίνος Ψυχογιός: Το «Χρονικό» από το αλβανικό μέτωπο

80 χρόνια μετά, τα παιδιά και τα εγγόνια του δημοσιεύουν το ημερολόγιό του από τον Ελληνο-Ιταλικό Πόλεμο

Ο Ντίνος Ψυχογιός (1915 - 1982) ήταν δημόσιος υπάλληλος για το ζην, λαογράφος και ιστορικός για το ευ ζην. Γεννήθηκε στην Ηλεία (Νεοχώριον Λεχαινών, Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης σήμερα) όπου και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του. Απόφοιτος του τότε οκτατάξιου γυμνασίου, αφού έκανε τη στρατιωτική του θητεία, προσλήφθηκε στο Δημόσιο το 1940 και διορίστηκε υπάλληλος στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, στο Δημόσιο Ταμείο. Εκεί τον βρήκε ο πόλεμος, για τούτο και η πρώτη εγγραφή στο ημερολόγιο είναι εκεί (Φιλιάτι, λέγονται οι Φιλιάτες στο τοπικό ιδίωμα). Μόλις τελειώνει ο πόλεμος αναλαμβάνει υπηρεσία για λίγο στη Λευκάδα όπου γράφει και το Χρονικό, αλλά φεύγουν γρήγορα μαζί με τη μητέρα μου και επιστρέφουν στο Νιοχώρι γιατί ήταν αδύνατον να ζήσουν εκεί με τον κατοχικό μισθό του. Μετά την απελευθέρωση εργάζεται αρχικά στην Αμαλιάδα και στη συνέχεια στο Δημόσιο Ταμείο Λεχαινών, από όπου θα φύγει (διευθυντής πια) για την  Αθήνα το 1962: εκεί θα ξεκινούσαν ένα-ένα τα έξι παιδιά του Ντίνου και της Σίας τις πανεπιστημιακές τους σπουδές. Το 1972 μετατίθεται δυσμενώς στην Κρήτη από τη χούντα, από όπου θα επανέλθει με τη μεταπολίτευση.

Πριν τον πόλεμο δημοσίευσε ποιήματα και πεζά σε περιοδικά και εφημερίδες του Πύργου και της Ζακύνθου. Το 1949 εξέδωσε τη μελέτη Ποιμενικά της Ηλείας, ένα χρόνο αργότερα τον Κώδικα της Παναγίας της Λεχαινίτισσας και τα Λεχαινά και στη συνέχεια τα Ηλειώτικα Παιδοκόμια, Τα πατριαρχικά σιγίλλια της Μονής Βλαχέραινας Ηλείας, και το μεταθανάτιο Περί γοητειών και μαντείας.

Έργο ζωής ήταν τα Ηλειακά, «τριμηνιαίο περιοδικό λαογραφικής, ιστορικής και γλωσσικής σπουδής της Ηλείας». Εκδόθηκε αρχικά από το 1951 ως το 1962 και στη συνέχεια από το 1977 ως τον θάνατό του, το 1982. Συνολικά 31 τεύχη, κάπου 1.300 σελίδες με πολύτιμο περιεχόμενο για τον παραδοσιακό πολιτισμό και την ιστορία της Ηλείας, όλες σχεδόν γραμμένες από τον ίδιο – βοηθούσαμε όμως και τα παιδιά: τυλίγαμε το περιοδικό σε χειροποίητους «φακέλους» και κολλάγαμε τα γραμματόσημα για να το ταχυδρομήσει στους συνδρομητές. Το 2008 επανεκδόθηκαν όλα τα τεύχη των Ηλειακών σε δύο τόμους από τις εκδόσεις Βιβλιοπανόραμα, στην Αμαλιάδα. Το 2018, το Γυμνάσιο Νεοχωρίου ονομάστηκε «Ντίνος Ψυχογιός» προς τιμήν του.

Κατά τα άλλα, πέρα από τις λόγιες ενασχολήσεις του, ο πατέρας μας ήταν κεντρώος δημοκράτης, πατριδολάτρης και ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος. Δεν είχε σε μεγάλη υπόληψη τους πολιτικούς και την πολιτική – χωρίς όμως να αμφισβητεί  την αναγκαιότητά τους.

Όνειρό του ήταν να γίνει γεωπόνος – δεν τα κατάφερε, τον έκοψαν στις εισαγωγικές εξετάσεις με μηδέν στην έκθεση γιατί ήταν στη δημοτική. Έτσι μας έλεγε – δεν τον πολυπίστευα, νόμιζα πως έφταιγε ο –έκδηλος στο Χρονικό– έρωτάς του για τη μητέρα μας, (Σία Μανιάτη – Ψυχογιού), που δεν τον άφηνε να στρωθεί να διαβάσει. Όμως, μετά τον θάνατό του ανακάλυψα χρονογράφημα του Παύλου Παλαιολόγου στο Βήμα που αναφερόταν ακριβώς στην περίπτωσή του και κατακεραύνωνε τους γλωσσαμύντορες της τότε Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής που είχαν μηδενίσει τον δημοτικιστή Ντίνο Ψυχογιό. Ένιωσα τύψεις που δεν τον είχα πιστέψει.

Ξέραμε ότι υπάρχει το ημερολόγιό του από τον Πόλεμο, θυμάμαι να μας διαβάζει (ή να αφηγείται;) τη σκηνή όπου κατρακυλά νύχτα πάνω στο χιόνι από την «Τραπεζίνα» (Τρεμπεσίνα έχει καθιερωθεί να γράφεται το αλβανικό βουνό) στην εγγραφή της 10/3/41. Δεν θέλησε ο ίδιος να δημοσιεύσει το Χρονικό όσο ζούσε, μάλλον επειδή το αντιηρωικό και ανθρώπινο κείμενο δεν ταίριαζε με τις μεγαλοστομίες των επίσημων λόγων, τη μεγαλοπρέπεια των παρελάσεων, τις επικολυρικές αφηγήσεις. Η ειλικρίνεια των περιγραφών, η δημοσιοποίηση των σκέψεων και των συναισθημάτων είναι ενοχλητικές συνήθως για την επίσημη, τη δημόσια ιστορία. Αν ήταν λογοτέχνης και όχι λόγιος, ίσως είχε γράψει τη Ζωή εν Τάφω του 1940-41.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/gallery/687828_ntinos-psyhogios-hroniko-apo-alvaniko-metopo?fbclid=IwAR3pilqBnU2Z5uU2vTEGyiRQzfl5ZXdkSqhfhaH1vQRMicowI3FCG3NCbIA»

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΥΛΟΣ;

    Τάμα το έχω βάλλει στους θεούς και θα τελέσω θυσία παμμέλανος, ευνουχισμένου τράγου στον Κυανοχαίτη  εις το παρά το Κλειδί  Ποσειδώνιο εάν   λάβει χώρα στη Ζαχάρω συνέδριο με πανταχόθεν ειδήμονες, αρχαιολόγους, γεωγράφους και ιστορικούς με το πολυζητούμενο θέμα: 

Που έκειτο  η Ομηρική Πύλος. 

  Η θέση της Πύλου του Νέστορα είναι ένα από τα  εριζόμενα σημεία της ελληνικής τοπογραφίας και μέγα πρόβλημα της αρχαιολογίας. Επί προσθέτως το θέμα παρουσιάζει μακραίωνη ιστορία με πλείστους σταθμούς στην έρευνα. Περίπου έχει την ίδια σημασία με το άλλο θέμα που ταλανίζει την παγκόσμια αρχαιολογία και όλη την επιστήμη για το που είναι η θέση του τάφου του Μεγάλου Αλέξανδρου.

  Πριν από αρκετά χρόνια, το 2013, είχαμε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια μέσα από τούτο το μπλογκ, πολλές δημοσιεύσεις επιστημονικών έργων και συναντήσεις με τοπικούς παράγοντες, προέδρους τοπικών πολιτιστικών συλλόγων και με τη Έφορο της Αρχαιολογίας Ολυμπίας, αλλά στο τέλος δυστυχώς δεν καταφέραμε να διοργανώσουμε το εν λόγω συνέδριο.

    Ευελπιστούμε ότι τώρα, με την καλυτέρευση των συνθηκών,  τα όνειρα θα λάβουν σάρκα και οστά υπό την αιγίδα της Περιφέρειας καθότι ως γνωστόν ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού και Τουρισμού της Ηλείας είναι ο Νίκος Κοροβέσης, Κακοβατίτης και πρώην πρόεδρος του Πολιτιστικού συλλόγου του Κακοβάτου, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε και στην τότε οργανωτική επιτροπή. 

    Εξυπακούεται ότι ο δήμος της Ζαχάρως θα είναι αρωγός και συμπαραστάτης καθώς και  όλα τα ΜΜΕ της Ηλείας. 

    Προς τούτο έγινε και το σχετικό άρθρο που δημοσιεύεται σήμερα στην "Πρωινή"  και θα ακολουθήσει εκτενής επιστολή στον εν λόγω αντιπεριφερειάρχη, όπως και στον δήμαρχο και όπου δει.

 Το εγχείρημα είναι φιλόδοξο και τολμηρό και το διακύβευμα εξίσου μεγάλο. Όμως πρέπει να τα καταφέρουμε και είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει για την ανάδειξη της φυσικής και αρχαίας κληρονομιάς τού τόπου μας, του θρυλικού Πυλιακού πεδίου.

ΟΙ μελλοντικές προοπτικές για τη διαχείριση ενός τέτοιου σπουδαίου τομέα είναι μεγάλες και είναι ανάγκη να τις αξιοποιήσουμε προς τιμή και δόξα των προγόνων μας αλλά και των απογόνων μας.

Μακάρι να το πετύχουμε!!!

Στέφανε, αγκαθοστέφανε

ΚΏΣΤΑΣ ΚΑΝΑΒΟΎΡΗΣ  "ΑΥΓΗ'

60 ολόκληρα χρόνια από τη δολοφονία του Στέφανου Βελδεμίρη, τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές της βίας και της νοθείας, στις 26 Οκτωβρίου 1961
ΤΟΤΕ: Πέρασαν 60 ολόκληρα χρόνια από αυτό το «τότε». Από τη δολοφονία του Στέφανου Βελδεμίρη, στις 26 Οκτωβρίου 1961, του Αγίου Δημητρίου, τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές της βίας και της νοθείας. 

Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης. Τον πυροβόλησε ο χωροφύλακας Σπύρος Φιλίππου. Επιλεγμένος δολοφόνος γιατί ήταν δεινός σκοπευτής. Τον πυροβόλησε ενώ ο Βελδεμίρης βρισκόταν μέσα σε ταξί με τον Μόρφη Στεφούδη για να μοιράσουν προεκλογικό υλικό της ΕΔΑ. Λίγο πριν, είχαν συναντηθεί με τους νεολαίους Σπύρο Σακέττα, αργότερα δικηγόρο, και Λάκη Μακρή, αργότερα γιατρό, τους δίνουν δύο κούτες με το προεκλογικό υλικό... και συνεχίζουν προς τον θάνατο. Ο Στέφανος, 24 χρόνων, ηλεκτροτεχνίτης στο επάγγελμα, έχει αναλάβει τις εγκαταστάσεις των προεκλογικών συγκεντρώσεων της ΕΔΑ. Μόλις έχει γυρίσει από τις Σέρρες. Ένα μαγικό, πολύτιμο παιδί.

Στη δίκη, ο φονιάς ισχυρίζεται πως πυροβόλησε στα λάστιχα, ενώ υπάρχει η οπή εισόδου στο πίσω τζάμι του ταξί. Ισχυρίζεται επίσης ότι τον πέρασε για έμπορο ναρκωτικών!! Οι ισχυρισμοί γίνονται δεκτοί από την έδρα. Ο Φιλίππου καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακή για φόνο εξ αμελείας.

Ο νεκρός δεν παραδόθηκε στην οικογένεια. Όμως η λιτάνευση έγινε! Χωρίς φέρετρο. Πλήθος κόσμου σήκωσε νοερά τον Στέφανο Βελδεμίρη στον ουρανό της Θεσσαλονίκης και βαδίζοντας «επί των κυμάτων» του Θερμαϊκού, σαν χορός αρχαίας τραγωδίας, συνόδευσε τους οικείους του από το σπίτι στις Συκιές μέχρι το νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας (πίσω από την Φυσικομαθηματική), περνώντας από την Αγίου Δημητρίου. Οι κραυγές «δολοφόνοι» και «αθάνατος» σκεπάζουν τον θρήνο. Καλύτερα: αυτός είναι ο θρήνος. Ο Βασίλης Εφραιμίδης, τότε βουλευτής Θεσσαλονίκης της ΕΔΑ κι αργότερα Σερρών, λέει λίγα λόγια.

«Στέφανε, αγκαθοστέφανε», γράφει ο Γιάννης Ρίτσος,
«το αγκάθινο στεφάνι / στο μέτωπό σου / πελώριο φωτοστέφανο / στους κροτάφους του σύμπαντος. / Στέφανε, αιματοστέφανε, / τα ματωμένα 24 χρόνια σου, / 24 απέραντα χρώματα / στον ορίζοντα. / (...) / Και δεν φοβόμαστε πια, Στέφανε / μη και κοπεί το φως / μη κι απομείνουμε στη μέση / καθώς διαβάζουμε τον ύμνο της ελευθερίας / που υπέγραψες με το αίμα σου (...)».

ΤΩΡΑ: Αρχές Αυγούστου, φέτος. Μεσημέρι σε μια ταβέρνα στο Ρετζίκι. Πέντε άτομα, αντροπαρέα. Οι πιο μεγάλοι, ογδοντάρηδες πια, είναι ο Σπύρος Σακέττας και ο Μόρφης Στεφούδης. Φίλοι μου πια όλοι, κάτι παραπάνω από αγαπημένοι. Και δάσκαλοι. Χωρίς να διδάσκουν. Να ’χεις δέκα ψυχές να τους ακούς.

Ο ...ΜΥΘΟΛΟΓΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΕΛΛΗΝΗΣ

 Για τον περιθωριακό ζωγράφο της Πελλήνης (ο πεζόδρομος που διαμένω], τον Μήτσο Τόγια  έχουμε αναφερθεί πολύ παλιά κλικ ΕΔΩ

    Ο Μήτσος λοιπόν από τη Λειβαδιά, μένει απέναντι από μένα σε μια πολυκατικία, κτισμένη σε εκείνες τις εποχές που η αισθητική και η ομορφιά πήγαιναν αντάμα και το από πίσω και καταϊδρωμένο το κέρδος, στον ημιώροφο και από κάτω μέχρι το 2000 είχε και μαγαζί με 

 "αντίκες" έπιπλα. Τέτοια πήρα κι εγώ που ήρθα τότε εδώ στην Πελλήνη. Τώρα το μαγαζί έγινε "Καφέ" από δυο κοπελιές, το 3ο στο μικρό δρομάκι μας που έχει δεν έχει μήκος τα 80 μέτρα.  Τι να κάνουν τα παιδιά με την ανεργία που υπάρχει οι επιλογές είναι ελάχιστες. [1] 

Λοιπόν μια μέρα ανάβηκα στο σπίτι-ατελιέ του φίλου μου, του Μητσάρα και σας τον παρουσιάζω μάγκα και ....νταή.  

[1] Η περιοχή από την Ομόνοια μέχρι την Κολιάτσου κι ακόμα παραπέρα, και φθσικά η Κυψέλη είναι γεμάτη με τέτοια  "ΚΑΦΕ" αλλά κυρίως με διάφορα μαγαζάκια,  Μπακαλικάκια -μικρά εστιατόρια -κουρεία  κτ.λ. από Πακιστανούς, Ινδούς, Αφρικανούς και λοιπούς μετανάστες. Οι  Μπαγλαντιανοί   μονοπωλούν το επάγγελμα των καθαριστών πολυκατοικιών αλλά και των ...ανακυκλωτών με τα καρότσια τους. Οι Αφγανοί ακόμα είναι  είναι ....γκετοποιημένοι..

ΚΑΗΚΕ Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ...

 Αλήθεια ποιος φταίει, που η Πατησίων, στην ΑΣΣΟΕ πήρε φωτιά; Δυστυχώς κάηκε άλλη μια δασκάλα που ήταν άσπρη σαν το γάλα.....

38 κάλυκες από τα όργανα του νόμου= φονικό ενός Τσιγγάνου

Για ποιο λόγο; Τρεις ανήλικοι έκλεψαν ένα αυτοκίνητο......

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ "ΠΡΩΙΝΗ"

ΚΑΙ ΠΡΏΤΗ, ΚΑΤΑΠΡΩΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ..ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ

 Από την καλή μας φίλη Ελένη Κωσταντινίδου (Ασημίδη)

ΘΥΜΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΓΡΙΑ-ΜΠΟΓΡΑΙΝΑ Ή ΔΗΜΑΙΝΑ

    Κλείσαμε την προηγούμενη  βδομάδα με την γρια-Μπόγραινα και  ανοίγουμε τη νέα με τη γριά-Δήμαινα. [1] 

  Προχτές λοιπόν την Παρασκευή, το πρωί κατά τις 10, ανάμεσα στα μηνύματα που έλαβα ήταν και το εξής:

Thimios Haralambopoulo

          Μήπως ήταν του Γέρου Δήμου γυναίκα;..

    Αμέσως απάντησα: 

Καλημέρα, όπως λέει στο παρακάτω σχόλιο ο φίλος Νίκος Κόλλιας από τη Φόνισσα, την ΄ξεραν ως γρια Δήμαινα. Ανίψια ήταν ο "γιατρός΄ κι ο Μπάμπης. Αυτά ξέρω..

    Και στο λεπτό μου απάντησε:

 Ήταν η Δήμαινα. Ο Νίκος « Γιατρός» παρατσούκλι του Νίκου Χαραλαμπόπουλου ήταν αδερφός του Δήμου Χαραλαμπόπουλου, συζύγου της Δήμαινας. Ο Δήμος καταγόταν από την Κοπάνιτσα. Ο πατέρας του «Γιατρού» και του Δήμου, και ο παππούλης μου Ντίνης -πατέρας του πατέρα μου Ανδρέα Χαραλαμπόπουλου-Χαμπέρη, ήταν πρώτα εξ αδέλφια…. Ο Δήμος και η Δήμαινα, έφυγαν - πότε ακριβώς δεν ξέρω- από το χωριό και έφτιαξαν ένα καλύβι εκεί στην πλαγιά κοντά στο Μπούζι… Τους θυμάμαι σαν όνειρο… Ο παππούλης ο Δήμος το… έτσουζε αρκετά… Να είσαι καλά Θοδωρή .

 Να λέμε την αλήθεια το όνομα,  Thimios  δεν μου θύμισε κάποιο γνωστό πρόσωπο και πάραυτα του έκανα  βιντεοκλήση και τα είπαμε. Είναι μάλιστα αδελφός του αείμνηστου, πολυθρύλητου Παπα-Χαμπέρη. Το ωραίο ήταν που νόμιζα ότι μένει στην Κοπάνισα, αλλά είναι στη μακρινή Αυστραλία. Οπότε χάρηκα δυο φορές. Συμφωνήσαμε δε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στον  Παπα και να που σε  δυο λεπτά έλαβα σχετικές φωτογραφίες. 

  Νάσαι καλά ρε Θύμιο, υγεία και χαρά και χαιρετίσματα σε όλους τους πατριώτες!! 

 [1] Εμείς οι Γιαννιτσοχωρίτες και οι Μπουζαίοι την ξέραμε και την καλούσαμε γρια-Μπόγραινα, οι Κοπανιτσάνοι και οι Φονισσαίοι την ήξεραν γρια-Δήμαινα.

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο αγαπητό φίλο και Κοπανιτσάνο πατριώτη στη Μελβούρνη, αφιερώνω ΄τον πρώτο αγώνα στη μπάλα μεταξύ Γιαννιτσοχωρίου-Κοπάνιτσας σε καταπληκτική περιγραφή του αείμνηστου Δημητράκη Γαλάνη από βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"

 

....... Οι προπονήσεις στις διάφορες αλάνες του χωριού μας κράτησαν περίπου 10 ημέρες οπότε σαν αρχηγός έκλεισα τον πρώτο φιλικό αγώνα με την Κοπάνιτσα (Καρυές σήμερα) κατά τα μέσα Ιουλίου. Ήταν Κυριακή, η ομάδα συνεννοημένη και πειθαρχική στην ώρα για την αναχώρηση, ήταν όλοι παρόντες. Με την μπάλα στην αμασχάλη ξεκινήσαμε για τις Καρυές με τα πόδια. Οι αποστάσεις τότε δεν είχαν καμιά σημασία, όλα ήταν απλά, ένας περίπατος. Από το βράδυ όμως είχα σκεφθεί ότι η ομάδα μας, μια και την αποτελούσαν παιδιά με πρώτο μπόι, έπρεπε να έχει και κάποιο γνώρισμα, κάποια επιβλητική εμφάνιση. Γι’ αυτό έπρεπε να γραφούν πάνω στις φανέλες μας τα αρχικά Α.Ο.Ν. που σήμαινε Αθλητικός Όμιλος Νεαπόλεως. Το γράψιμο έγινε με μπογιά που είχα μαζί μου, καθ’ οδό έξω από το χωριό μας. Όταν φθάσαμε πλέον στο γήπεδο είμαστε καθ’ όλα έτοιμοι. Οι Καρυές είχαν γήπεδο κάτω στο ποτάμι που οι προσχώσεις του είχαν προσφέρει από τον χειμώνα. Ήταν πολύ καλά προπονημένη ομάδα και είχε λάβει μέρος σε πολλούς άλλους φιλικούς αγώνες. Ο αγώνας άρχισε. Παρουσιαστήκαμε στο γήπεδο ψηλοί, δυνατοί, αισιόδοξοι, με τα μαύρα σώβρακα του σχολείου μας, αθλητικές φανέλες και το χαρακτηριστικό Α.Ο.Ν. Οι αντίπαλοι μικρόσωμοι, αλλά με τέχνη και πείρα αρκετή, για να μας συντρίψουν με σκόρ 13-0. Διαιτητής στον αγώνα ήταν ο Σωτήρης ο Γιαννακόπουλος, που στο τέλος μου λέει: – Ρε Μήτσο, είσαστε γερά παιδιά, ωραία ομάδα, σας λείπει όμως η προπόνηση και η πείρα, μάθετε να κλωτσάτε τη μπάλα σωστά.» Το σύνθημα αυτό ρίζωσε γερά μέσα στις καρδιές των παιδιών αυτών που ήθελαν και δίψαγαν για την δόξα και την τιμή. Την άλλη μέρα αρχίσαμε να ετοιμάζουμε το πρώτο κανονικό γήπεδο στο χωράφι του Αριστάκου, πιο πέρα από του Μίμη Τάγαρη το σπίτι. Εκεί παίξαμε όλο το καλοκαίρι, μετά και αφού το χωράφι επρόκειτο να καλλιεργηθεί, φτιάξαμε άλλο στη διασταύρωση του εθνικού δρόμου σήμερα με τον δρόμο του Αγίου Ηλία. Φανταστείτε ότι δεν υπήρχε ο δρόμος Πύργου - Κυπαρισσίας. Εκεί κάναμε το δεύτερο επίσημο αγώνα με τις Καρυές σε δικό μας γήπεδο πλέον, αλλά και πάλι νικηθήκαμε με μικρή όμως διαφορά 5-3. Δεν παραλείπω να υπενθυμίσω ότι όλοι μας είχαμε μια φοβερή απειλή για τιμωρία και ξύλο από τους γονείς μας επειδή παίζαμε ποδόσφαιρο και ενώ είμαστε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, το μάτι μας έβλεπε απέξω μήπως έρχεται κανένας πατέρας με βέργα ή πέτρες για να το βάλουμε στα πόδια. Πώς άλλαξαν τα πράγματα;…» 

Εκπληκτικό: Εφτιαξαν κουβανέζικο, χορευτικό τραγούδι που διηγείται όλη την ιστορία της Αθήνας [βίντεο]

  Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/zoi/koybaneziko-horeytiko-tragoydi-istoria-athina

 

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.

gr/zoi/koybaneziko-horeytiko-tragoydi-istoria-athina

Τα «θαμμένα τετράδια» των 5.000 εξόριστων γυναικών στο ΤρίκερΙ

 

Τα «θαμμένα τετράδια», είναι μαρτυρίες εξόριστων γυναικών κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου και των πρώτων μετεμφυλιακών χρόνων που κρατούνταν στο νησί Τρίκερι Μαγνησίας, καθώς επίσης στη Μακρόνησο και τη Χίο. Τις μαρτυρίες αυτές για την εξοντωτική ζωή στην εξορία, κατάφεραν οι εξόριστες να τις σώσουν, κρύβοντάς τες  στις κουφάλες των δέντρων του μικρού νησιού.                                                                                                 Περισσότερα κλικ ΕΔΩ

«Contact»: η πρώτη Covid safe παράσταση

      Προχτές το απόγευμα κάνοντας μια βόλτα στο Πεδίο του Άρεως, βρέθηκα σε ένα τσούρμο  κυρίως από νέα παιδιά που φορούσαν όλοι ακουστικά. Ήταν μια παράσταση του νέου είδους θεατρικού έργου σε εξωτερικό χώρο. Το «Contact», αποτελεί την πρώτη Covid safe παράσταση που στήθηκε την εποχή της πανδημίας, ζωντανή, αλλά και ψηφιακή, όπου οι θεατές παρακολουθούν live τους ηθοποιούς, ακούγοντας σε 3D ήχο τις ερμηνείες τους μέσα από το κινητό τους.

  Την παράσταση σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μαλισσόβας, παίζουν οι ηθοποιοί  Μαίρη Συνατσάκη και Θοδωρής Αθερίδης και παρουσιάζεται στην Αθήνα, στο Πεδίο του Άρεως, από τις 24 Σεπτεμβρίου.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ-ΜΠΟΓΡΑΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑ ΜΕΡΙΑ, ΣΤΟ ΜΠΟΥΖΙ....

     Στο βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ", αλλά και στην ανάρτηση της 24ης Σεπτεμβρίου 2014 [πριν 7 ολόκληρα χρόνια] έγραφα για τη γρια-Μπόγραινα:

....Τη θυμάστε την Μπόγραινα; Στην διασταύρωση του Μπουζιού, στον όχτο που τώρα είναι το οικολογικό σπίτι του Λιβά, αν δεν απατώμαι, υπήρχε το γρέκι της.

Φανταστείτε μια αλαφιασμένη γριά με δύο χοντρές γκρίζες πλεξούδες, μια μαλλιαρή τραγίσια γιούρντα (πανωφόρι) ριγμένη ανάρριχτα στους ώμους της σε μόνιμη βάση και δύο λαστιχένια μαύρα τσαρούχια στα γυμνά ροζιασμένα πόδια της. Δίπλα και γύρω της, τέσσερα θεόρατα τραγιά -μαύρα κατάμαυρα όπως η γιούρντα - και παραδίπλα μια καλυβούλα πρόχειρης κατασκευής από σαμακιές, ράπες και λίγες πέτρινες πλάκες, (όχι για σκεπή αλλά να μην την πάρει ο αέρας), που ήταν η κατοικία της γριάς. Η εικόνα έδενε με μια δυνατή και πανάσχημη οσμή που ήταν κυρίαρχη σε όλη την περιοχή. Ήταν η βαρβατήλα – προστατικά υγρά σπέρματα και ορμόνες σωματοτρόπες – που ειδικά στα τραγιά είναι βαριά και ανυπόφορη.

Το όλο βιβλικό σκηνικό ασυναίσθητα οδηγούσε τις μνήμες σε Βιργιλιακές και Ομηρικές καταστάσεις, σπηλιές Πολύφημου και τοιαύτα....

Λοιπόν προχτές στο Μπούζι σε μια επίσκεψη στο σπίτι της ξαδέλφης Γεωργίας, αδελφή του θρυλικού Κανάρη [κλικ ΕΔΩ] βρήκα μια σπάνια και μοναδική φωτογραφία της Γρια-Μπόγραινας, που δημοσιεύεται. Ζαλιά πρέπει να είναι λιόκλαρα για να φάνε τα τραγιά της...

Τα παρακάτω δε αξιόλογα στοιχεία είναι από τον Μπουζαίο, τέως νομάρχη Μεσσηνίας, Δημήτρη Δράκο, που που όπως έχουμε τονίσει πάλι, είναι  μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια  για όλη την περιοχή μας:

Το όνομά της ήταν Αγγέλω και ήταν γυναίκα του Δήμου Χαραλαμπόπουλου από την Κοπάνισα, ο οποίος  πέθανε νωρίς και την άφησε χήρα, πάμφτωχη με δυο γίδες και δυο τραγιά. 

Καταγόταν από τα μέρη του Σιδηρόκαστρου. 

Το Μπόγραινα το πήρε από τον άντρα της, τον Δήμο, γνωστή και γρια Δήμαινα, που είχε το παρατσούκλι Μπόγρης από τον ήρωα του ΄21, Δήμο Μπόγρη, εξού και το σχετικό δημοτικό τραγούδι. 

Το δε μέρος που είχε το γρέκι της, το είχε παραχωρήσει ο Λιβάς, αν και προσπάθησαν κάτι απόγονοι του Δήμου να το οικειοποιηθούν, ως κληρονομιά.

Η ανάμνηση της γρια-Μπόγραινας σε πάρα πολλούς κατοίκους της περιοχής μας έχει μείνει ανεξίτηλη, λόγω της μοναδικότητας αλλά και της τραγικής αδικίας της ζωής.

ΤΡΟΜΕΡΟΣ!!!!!!!

 

Απίστευτη η χαρά του να παίζει με αριθμούς.... 

Ιδέες για την Οικολογία και τον Πολιτισμό

 

Giannis Schizas

 1]  ΤΟ ΡΗΜΑ ΚΑΤΟΛΙΣΘAINΩ….
 2] Ελληνικό: η σιωπηρή κατεδάφιση του Κολλεγίου Θηλέων
 3]  Μήπως το σύμπαν δεν έχει αρχή… και υπήρχε πάντα
 4] Τάιμινγκ-Γιώργος Χατζηπαύλου : | Ο τελευταίος κύκλος παραστάσεων για την Αθήνα
 5] Λαοκράτης Βάσσης : Τα « εορταστικά» του ΄21 και ο νεοϊστορικός αναθεωρητισμός
6] Πρόσκληση σε βράβευση
7] Η κλιματική αλλαγή και οι επιπτώσεις της, οι σχέσεις είναι αμφίδρομες!
8]  Μὰτ Μπέλ (Matt Bell): Ὁ ἀ­χόρ­τα­γος (The Hungerer)
9] Ρέκβιεμ ή αναγέννηση
10] Συνεχίζονται οι δίκες για τη ρύπανση της θάλασσας στην περιοχή Λιβανατών
11]  H CITRONNE Gallery, ατομική έκθεση του Γιάννη Αδαμάκου
12]  Δανέζης: Μποζόνιο Χιγκς - Τι μας κρύβουν για το θάνατο
Μπορεί να μην είχε λιακάδα
13]  1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα Ρωμαίϊκα κι Ἑλληνικά [τοῦ βασιλιᾶ Ὄθωνα]
14]  ΡΥΖΙ, ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ
15]  Η πόλις εάλω
16]  H Ποιητική Αλέα των Εγκάρσιων Ρημάτων του Κώστα Ευαγγελάτου
 17]  Το κορυφαίο βραβείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρώπης δίνεται στο ερευνητικό έργο FIBRANET
18] Η Ρωσία στέλνει και την πρώτη ηθοποιό στο διάστημα
19] Γιάννης Πατίλης 

20] Ἐν­τμοῦν­δο Πὰθ Σολ­δάν (Eddo Paz Soldan) : Πα­ρα­μύ­θι μὲ δι­κτά­το­ρα καὶ κάρ­τες (Cuento con dictador y tarjetas)