ΛΕΧΑΙΝΑ -ΑΝΔΡΑΒΙΣ & ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΡΑΙΟΙ 3

      Λοιπόν την 1η μέρα του τριημέρου, την Πέμπτη 27-2, κατά τις 12 π.μ. πήγα στα Λεχαινά κι αφού τριγύρισα για λίγο στην πλατεία, που  τόσους καφέδες έχω πιει εκείνα τα αλλοτινά χρόνια,  ρώτησα που  συχνάζουν οι παλαιόθεν φίλοι μου, Θανάσης και Μπίλης και οδηγήθηκα σε ένα καφενέ στη γωνία. Τους βρήκα, ασπαστήκαμε και ήπια το διπλό μου εσπρέσο μετά των σχετικών ανταλλαγών, περί υγείας  και ... λοιπών συνακόλουθων, όπως περί Οικολογίας, μια και οι δυο από τότε είναι Οικολόγοι, πράσινοι, κόκκινοι δεν έχει καμία σημασία.

   Στη συνέχεια επισκέφτηκα πιο πέρα το υποθηκοφυλάκειο, όπου από τότε και μέχρι πρότινος υποθηκοφύλακας ήταν  ο Μπίλης με υπάλληλο μια καλή μας φίλη, την Τασία Καπηνιάρη [1]. Αρκετός κόσμος και στο βάθος μπανίζω την κυρία Τασία. Προσπερνώ τους άλλους και στέκουμε φάντης μπαστούνης από πάνω της. Μου ρίχνει μια πεταχτή ματιά και μου λέει,  ολίγον επιφυλακτικά και αρκετά ευγενικά

    : Κύριε πηγαίνετε πίσω με τους άλλους, με τη σειρά σας...

    : Όχι, εγώ εδώ θα σταθώ μέχρι να με εξυπηρετήσεις. 

Με το άκουσμα αμέσως με γνώρισε και πετάχτηκε όρθια...& τα λοιπά και τα λοιπά... 

  Μαζί στο υποθηκοφυλάκιο ήταν και μια άλλη κυρία, νεότερη με  ίσια μαλλιά προς το ξανθό, για την οποία η Τασία με ρώτησε εάν την γνωρίζω επειδή ήταν Ανδραβιδαία. Αλλά τίποτα, ούτε εγώ και ούτε κι αυτή δείξαμε σημάδια γνωριμίας.

   : Δε μου λες, τίνος είσαι από την Ανδραβίδα;

   : Του Αντώνη Τσερεγκούνη μου λέει. 

   Τότε που λέτε, το περισσότερο καιρό έμενα σε ένα σπίτι, στον 1ο όροφο, κολλητά με τους Αγίους Ταξιάρχες και από κάτω και λίγο απέναντι έμενε ο Αντώνης Τσερεγκούνης με την 5μελή οικογένειά του. Τη Βούλα και τα 3 παιδιά τους, μαθητούδια στο δημοτικό, τη Βίκη, τη Γιώτα και τον Βασιλάκη. Αυτή η  κυρία, που λέγαμε πριν ήταν η Βίκη. 

   Μετά τις σχετικές ανταλλαγές και υποσχέσεις να τα πούμε κτ.λ. ανέβηκα στο Δημαρχείο. Πρώτη μου συνάντηση  η αγαπητή Ελένη Σλαβενίτη  [2] που με οδήγησε στον αντιδήμαρχο Κώστα Βαρβαρέσο [3]. Μετά τη σχετική υποδοχή από τον Κώστα μετά ΣΤΟΥΦ και αφού συζητήσαμε σχετικά με την έκδοση του βιβλίου μου ΑΝΔΡΑΒΙΣ & ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΡΑΙΟΙ" με πολύ θετική ανταπόκριση προκειμένου το βιβλίο να εκδοθεί υπό την αιγίδα του δήμου για τους προφανείς λόγους, με οδήγησε σε μια αίθουσα με πολλούς υπαλλήλους. Στη γωνία και σε προϊσταμενική θέση καθόταν  ένας τύπος με άσπρα γένια και κοντά μαλλιά και λευκό πουκάμισο [4], όπου και σταθήκαμε, μπροστά ο Κώστας και παραδίπλα εγώ, σε εμφανή θέση. 

   :Γιώργη για κοίτα να εξυπηρετήσουμε τον κύριο, έχει μια πομόνα που δεν δουλεύει, του λέει ο αντιδήμαρχος.

   : Τι έχει; Δεν βγάζει νερό, τι έχει;

    : Που να ξέρω, του λέω, τι έχει να έρθετε να την δείτε.. Πάντως δεν βγάζει τίποτα..

    : Στο χωράφι σου την έχεις; Συνεχίζει ο προϊστάμενος και καλεί έναν άλλο υπάλληλο..

     : Γιάννη για έλα εδώ να δούμε τι θα κάνουμε..

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή του λέει ο Κώστας δυνατά: ΣΤΟΥΦ ρε ΣΤΟΥΦ κι αυτόματα ο Γιώργης σηκώνεται όρθιος, Ορέ λέει, ο Θοδωράκης.. Αγκαλιαστήκαμε ...και η πομόνα έγινε αυτόματη αντλία του ΣΤΟΥΦ! [5]

[1] Η Τασία τότε ήταν γυναίκα του Στάθη του Ποιητή, που δυστυχώς μας έφυγε νωρίς ...Και οι δυο όπως και οι άλλοι φίλοι αναφέρονται στο υπό έκδοση βιβλίο μου ¨ΑΝΔΡΑΒΙΣ & ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΡΑΊΟΙ" 

[2] Η Ελένη είναι σύζυγος του αξέχαστου, μακαριστού  φίλου Νικόλα Βαρβαρέσου, που τον είχα νοσοκόμο στο κτηνιατρείο. Για αυτή αλλά περισσότερο για και τον γιο τους, τον γελαστό και χαρισματικό Γιαννάκη θα αφιερώσουμε ειδική ανάρτηση.

Και στουφ στην Πατησίων

[3] Πριν μερικά χρόνια βαδίζοντας ανέμελος στην Πατησίων , ακούω ξαφνικά ¨ΣΤΟΥΦ" και φυσικά γύρισα μόνο εγώ και βλέπω τον Κώστα περιχαρή να γελάει. 

[4] Με το μπάσιμο στην αίθουσα τον γνώρισα, καθότι ήμουν ενημερωμένος ότι στο δήμο εργάζεται ως προϊστάμενος της τεχνικής υπηρεσίας ο Γιώργος Τσουραπάς. Αλλιώς σίγουρα δεν θα τον γνώριζα. Όμως πρ΄΄επει να ομολογήσω ότι παραμένει ο ίδιος με την ατόφια λαϊκή του στόφα. "Στούφ" χίλιες φορές!

[5] Πολύ πιθανό στο τίτλο του βιβλίου μου να προσθέσω και το "ΣΤΟΥΦ" Γιώργαρε συμφωνείς;