Για το ρόλο της εκκλησίας, μην κάνουμε κουβέντα. Αν και έπρεπε οι παπάδες να είχαν ξεσηκώσει και κινητοποιήσει τον κόσμο, πράττουν ακριβώς το αντίθετο. Τους έχουν αποκλείσει εντελώς από οποιαδήποτε θρησκευτική, ιερουργία, εκδήλωση και τελετή, ακόμη και από τις όποιες προσφορές, τροφής και σίτισης, αλλά και τα προγράμματα της Ε.Ε., παρεμβατικά τρόφιμα [κλικ ΕΔΩ,ΕΔΩ] Δεν είναι Θεομπαίχτες; Άσε που οι τσιγγάνοι είναι και χριστιανοί, χωρίς αυτό να έχει καμία σημασία για τον φιλεύσπλαχνο και ελεήμονα Χριστό!!!΄
Ξέρετε πόσες "λειτουργιές" [ψωμιά] από τους πιστούς μαζεύουν οι παπάδες; Ούτε μία δεν δίνουν στους Τσιγγάνους. Στις περισσότερες δε περιπτώσεις οι "παπάδες μέσω βεβαίως των ...αυλικών τους που αποτελούν το συμβούλιο της εκκλησίας τους κυνηγούν για να μην ζητιανεύουν έξω από τους ναούς. Τι σκληροκαρδία και τιαπαξίωση του μηνύματος του Χριστού!!!
Μεγαλοπρεπώς διατυμπανίζουν την αμέριστη αρωγή τους στον άπορο και τον κάθε πεινόντα και διψόντα" Όμως σε αυτούς που πραγματικά και πεινούν και διψούν και είναι κατατρεγμένοι από όλους και όλα, κράτος, δήμους, κοινωνία, γυρίζουν ...τον ευτραφή τους κώλο!
Με χαρά θα φιλοξενήσουμε τον ιεραρχικά πρώτο παπά της περιοχής μας, τον Παπαγιάννη που ιερουργεί στον Άγιο Παντελεήμονα, και που τόσο σφόδρα υπερασπίζεται την αλλοπρόσαλλη και δογματική στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την πανδημία, αν και είναι αντίθετη με όλες τις υπόλοιπες ακόμα και του ίδιου δόγματος.
Και μερικά γενικά γραφόμενα που ψάρεψα από εδώ κι από εκεί:
Όχι πολλές δεκαετίες πριν, λόγω απαγορεύσεων της Εκκλησίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι Ρομά έθαβαν τους νεκρούς τους στο δάσος ή έξω από κάποιο νεκροταφείο. Κι αυτό διότι ως το 1979 θεωρούνταν ανιθαγενής πληθυσμός, είχαν ειδικό δελτίο καταγραφής και όχι αστυνομική ταυτότητα, επομένως ήταν και θεσμικά αποκλεισμένοι από τις δημόσιες υπηρεσίες.
Αυτό άλλαξε με ειδική οδηγία του ΟΗΕ για την αστικο-δημοτική ένταξη των Ρομά και ήταν προϋπόθεση ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ.
Και μερικά γενικά γραφόμενα που ψάρεψα από εδώ κι από εκεί:
Όχι πολλές δεκαετίες πριν, λόγω απαγορεύσεων της Εκκλησίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι Ρομά έθαβαν τους νεκρούς τους στο δάσος ή έξω από κάποιο νεκροταφείο. Κι αυτό διότι ως το 1979 θεωρούνταν ανιθαγενής πληθυσμός, είχαν ειδικό δελτίο καταγραφής και όχι αστυνομική ταυτότητα, επομένως ήταν και θεσμικά αποκλεισμένοι από τις δημόσιες υπηρεσίες.
Αυτό άλλαξε με ειδική οδηγία του ΟΗΕ για την αστικο-δημοτική ένταξη των Ρομά και ήταν προϋπόθεση ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ.
ο Άγγελος Χατζηνικολάου, δρ. Παιδαγωγικής του ΑΠΘ και εμβληματικός δάσκαλος στο σχολείο του Δενδροποτάμου και άλλων περιοχών με μαθητές Ρομά τα τελευταία 25 χρόνια. Μιλούσε με περηφάνια για την «πρώτη εκπαιδευτική γενιά» των Ελλήνων Ρομά, καθώς πέρυσι δύο κορίτσια από τον Δενδροπόταμο αποφοίτησαν από το Πανεπιστήμιο, έχοντας φοιτήσει στο σχολείο αδιάκοπα από την πρώτη τάξη του Δημοτικού. Κάποια στιγμή, ο δάσκαλος των Τσιγγάνων είπε: «Ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι σύμμαχος της συνειδητοποίησης του ανθρώπου, με στόχο την απελευθέρωσή της από εξαρτήσεις ποικίλων μορφών».
Είναι γνωστό ότι από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως το 1978 οι Τσιγγάνοι στερούνταν της ελληνικής υπηκοότητας. Εφόσον δεν ήταν πολιτογραφηµένοι, δεν είχαν ούτε ατοµικά ούτε πολιτικά δικαιώµατα. Στερούνταν του δικαιώµατος ψήφου (µόλις το 1980 άρχισαν να το αποκτούν) και εργασίας στον δηµόσιο τοµέα, αφού δεν είχαν την ιδιότητα του έλληνα πολίτη. Μόλις το 1978 άρχισε το ελληνικό κράτος να τους πολιτογραφεί, παρότι υπήρχε σχετικό ψήφισµα του ΟΗΕ από το 1954. Μέχρι τότε σε διοικητικές πράξεις αναφέρονταν ρητά ως µειονοτική οµάδα.
Για µερικούς Έλληνες οι Τσιγγάνοι -όπως αποκαλούνται στην Ελλάδα- παραµένουν ακόµη και σήµερα ´ακάθαρτοιª, ´µολυσµένοιª, ´κλέφτεςª: ´∆εν τους συµπαθούµε εµείς οι Έλληνες τους Τσιγγάνους, γιατί το δέρµα τους µυρίζει διαφορετικά από το δικό µας, βρωµάει!ª.
Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να παρεµβαίνει εκεί όπου καθηµερινά παραβιάζονται τα δικαιώµατα των πολιτών της και να συνδράµει υλικά και ψυχολογικά στην κοινωνική ένταξη των Ροµά. Αυτό αρχίζει µε την εκπαίδευση των Τσιγγανοπαίδων και τη σταδιακή τους ένταξη στα ίδια ´κοινάª σχολεία µε εκείνα των Ελληνοπαίδων. Κάθε άλλη προτεινόµενη λύση θα αποβεί µακροπρόθεσµα σε βάρος των Τσιγγάνων. Η γενική υποχρεωτική εκπαίδευση αποτελεί ´µονόδροµοª για τους Τσιγγάνους. Ένα κοινό σχολείο, µε κοινό διδακτικό υλικό και εισαγωγή στοιχείων από την ιστορία και τον πολιτισµό των Ροµά, θα συµβάλει στη δηµιουργία κλίµατος αποδοχής και κατανόησης του ´διαφορετικούª, του ´άλλουª.
Έλληνες Ρομά παντρεύονται και βαφτίζονται βέβαια σύμφωνα με τα χριστιανικά ορθόδοξα μυστήρια. Ορισμένες παραλλαγές υπάρχουν στις κηδείες, αν και δικά τους ταφικά έθιμα συναντώνται επίσης στους μη Ρομά, όπως το σπάσιμο ενός πιάτου κατά την έξοδο του νεκρού από το σπίτι («για να τρομάξει το κακό») ή την προτροπή προς τον ιερέα να μην κοιτάξει πίσω κατά την πομπή προς το κοιμητήριο. Ειδικά ο πληθυσμός των Φιτσίρα συνηθίζει να αποχαιρετά τους νεκρούς με βαριά ανατολίτικα τραγούδια. Μέσα στο φέρετρο τοποθετούνται προσωπικά αντικείμενα του νεκρού, μέχρι και κινητό τηλέφωνο, στο οποίο καλείται να «μιλήσει» με άτομα της οικογένειας που βρίσκονται μακριά ή στη φυλακή.
Είναι γνωστό ότι από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως το 1978 οι Τσιγγάνοι στερούνταν της ελληνικής υπηκοότητας. Εφόσον δεν ήταν πολιτογραφηµένοι, δεν είχαν ούτε ατοµικά ούτε πολιτικά δικαιώµατα. Στερούνταν του δικαιώµατος ψήφου (µόλις το 1980 άρχισαν να το αποκτούν) και εργασίας στον δηµόσιο τοµέα, αφού δεν είχαν την ιδιότητα του έλληνα πολίτη. Μόλις το 1978 άρχισε το ελληνικό κράτος να τους πολιτογραφεί, παρότι υπήρχε σχετικό ψήφισµα του ΟΗΕ από το 1954. Μέχρι τότε σε διοικητικές πράξεις αναφέρονταν ρητά ως µειονοτική οµάδα.
Για µερικούς Έλληνες οι Τσιγγάνοι -όπως αποκαλούνται στην Ελλάδα- παραµένουν ακόµη και σήµερα ´ακάθαρτοιª, ´µολυσµένοιª, ´κλέφτεςª: ´∆εν τους συµπαθούµε εµείς οι Έλληνες τους Τσιγγάνους, γιατί το δέρµα τους µυρίζει διαφορετικά από το δικό µας, βρωµάει!ª.
Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να παρεµβαίνει εκεί όπου καθηµερινά παραβιάζονται τα δικαιώµατα των πολιτών της και να συνδράµει υλικά και ψυχολογικά στην κοινωνική ένταξη των Ροµά. Αυτό αρχίζει µε την εκπαίδευση των Τσιγγανοπαίδων και τη σταδιακή τους ένταξη στα ίδια ´κοινάª σχολεία µε εκείνα των Ελληνοπαίδων. Κάθε άλλη προτεινόµενη λύση θα αποβεί µακροπρόθεσµα σε βάρος των Τσιγγάνων. Η γενική υποχρεωτική εκπαίδευση αποτελεί ´µονόδροµοª για τους Τσιγγάνους. Ένα κοινό σχολείο, µε κοινό διδακτικό υλικό και εισαγωγή στοιχείων από την ιστορία και τον πολιτισµό των Ροµά, θα συµβάλει στη δηµιουργία κλίµατος αποδοχής και κατανόησης του ´διαφορετικούª, του ´άλλουª.
Έλληνες Ρομά παντρεύονται και βαφτίζονται βέβαια σύμφωνα με τα χριστιανικά ορθόδοξα μυστήρια. Ορισμένες παραλλαγές υπάρχουν στις κηδείες, αν και δικά τους ταφικά έθιμα συναντώνται επίσης στους μη Ρομά, όπως το σπάσιμο ενός πιάτου κατά την έξοδο του νεκρού από το σπίτι («για να τρομάξει το κακό») ή την προτροπή προς τον ιερέα να μην κοιτάξει πίσω κατά την πομπή προς το κοιμητήριο. Ειδικά ο πληθυσμός των Φιτσίρα συνηθίζει να αποχαιρετά τους νεκρούς με βαριά ανατολίτικα τραγούδια. Μέσα στο φέρετρο τοποθετούνται προσωπικά αντικείμενα του νεκρού, μέχρι και κινητό τηλέφωνο, στο οποίο καλείται να «μιλήσει» με άτομα της οικογένειας που βρίσκονται μακριά ή στη φυλακή.
Οι Ρομά έχουν τη δική τους ιδιότυπη σχέση με την έννοια της θρησκείας. Υιοθετούν βέβαια την κυρίαρχη θρησκεία της χώρας στην οποία ζουν και μάλιστα πιστεύουν βαθιά. Οι Έλληνες Ρομά τιμούν με κατάνυξη την Παναγία, τον Ταξιάρχη και τον Άγιο Γεώργιο (στη τσιγγάνικη γλώσσα, το Εντερλέζι, που σηματοδοτεί και τη γιορτή της άνοιξης. Στη Θράκη είναι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι. Την ίδια στιγμή, οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις έχουν ενσωματώσει δάνεια από την ινδική καταγωγή τους. Κάποιοι υιοθετούν παράλληλα ως σήμερα παγανιστικές θεωρίες και παραδόσεις της μυστικιστικής Ανατολής. Αποδίδουν τιμές σε πάνινες κούκλες, διασώζουν προφορικές ιστορίες για νεράιδες και φαντάσματα (τζατζίες). Και σε πολλούς οικισμούς υπάρχουν επίσης Παλαιοημερολογίτες, αλλά και μικρές κοινότητες Ευαγγελικών και Μαρτύρων του Ιεχωβά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου