Το Έβρος της υποκρισίας μας

Ομολογώ ότι το θέμα και το ΠΡΟΒΛΗΜΑ με ξεπερνάει.          
Και δεν είναι το μόνο. Όμως, οι κραυγές, η υστερία,                
η πατριδοκαπηλία και κάθε είδους καπηλία δεν θα 
με κάνουν να παραιτηθώ από το δικαίωμά μου να 
σκέφτομαι και να αισθάνομαι σαν άνθρωπος, σαν 
άνθρωπος που έχει νιώσει στο πετσί του το: "ποτέ
 μην ρωτάς για ποιον χτυπάει η καμπάνα. 
ΧΤΥΠΑΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ"
Το σχόλιο είναι της καλής  μου φίλης Αρετής που μας κοινοποίησε και το άρθρο

Γράφει: Μαρίνος Νομικός

  

     Η απόσταση ανάμεσα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και την τωρινή, την Κύπρο, δεν είναι και τόσο μεγάλη όσο νομίζουμε

Γεννήθηκα και έζησα τα τριάντα πρώτα χρόνια της ζωής μου στον Έβρο κι όπως πολλοί κάτοικοι του ακριτικού νομού, έμαθα με έναν απλούστατο τρόπο να καταλαβαίνω πότε κάποιος μεγαλόσχημος Αθηναίος που επισκέπτεται την περιοχή μάς λέει μαλακίες: Όταν ανοιγοκλείνει το στόμα του.

 Όταν είσαι η τελευταία περιοχή σε ανάπτυξη, έχεις τους περισσότερους μετανάστες σε ΚΑΘΕ μεταναστευτικό ρεύμα στη σύγχρονη ιστορία, όταν στιγματίζεσαι ως τόπος εξορίας, τιμωρίας ή δυσμενούς μετάθεσης, γίνεσαι μόνιμος αποδέκτης “αστείων” (απέχουμε δέκα λεπτά με το τηλέφωνο, πινέζα στον χάρτη, χρειάζεται διαβατήριο για να έρθω ή πόσο καλά τα μιλάτε τα ελληνικά εκεί πάνω κλπ) και ταυτόχρονα είσαι ο πρώτος που χέζεται πάνω του όταν ξεσπά κάποια νέα κρίση με την Τουρκία (Μάρτιος του ΄87 με το Σισμίκ, Ιανουάριος του ‘96 με τα Ίμια - τις έζησα αμφότερες) ενώ νοτιότερα δεν πεταρίζει βλέφαρο, δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να καταλάβεις ότι χρησιμεύεις μόνο για πατριωτικά λογύδρια και εγχειρίδια για στρατόκαυλους και ελάχιστα άλλα.

Βλέποντας από τη μία να συντελείται μία ανθρωπιστική καταστροφή στην πίσω αυλή της ιδιαίτερης πατρίδας μου κι από την άλλη τον Μητσοτάκη να βολτάρει θριαμβευτής στον κεντρικό δρόμο της Αλεξανδρούπολης πλαισιωμένος από τους ίδιους ακριβώς ντόπιους παρατρεχάμενους και ξεστομίζοντας σεφερλίδικες ατάκες “ο Έβρος είναι αρσενικός και όρθιος” που είχα ν’ ακούσω απ’ το Δημοτικό, σκέφτηκα πως ελάχιστα άλλαξαν στα 17 χρόνια που λείπω και ένα έμεινε σίγουρα σταθερό: μάς θυμούνται κάθε φορά που σκάει κρίση με Τουρκία, έρχονται να ταϊσουν σανό αναμεμειγμένο με τζάμπα πατριωτισμό στους ντόπιους (αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που άκουσα τη γκράντε μαλακία “φυλάτε Θερμοπύλες” θα ήμουν ο Jeff Bezos πριν το διαζύγιο - ένας απ’ αυτούς που καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια δεν σκέφτηκε ποτέ ότι στις γαμημένες Θερμοπύλες ΧΑΣΑΜΕ;) και μετά να μπουν πίσω στα Σινούκ και να επιστρέψουν σε εκείνα τα κέντρα λήψεως αποφάσεων που, για κάποιο λόγο, δεν είμαστε ποτέ προτεραιότητα.

 Και η απόλυτη ειρωνεία: Σε πορώνουν εναντίον του “αιώνιου εχθρού” όταν τα τελευταία χρόνια ειδικά η Αλεξανδρούπολη συντηρείται από τους χιλιάδες Τούρκους τουρίστες που κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι τις παραλίες, τα ξενοδοχεία, τα AirBnB και τις ψαροταβέρνες της πόλης (αφήστε δε τους Τούρκους τηλεοπτικούς σταρ που ινσταγκραμάρουν κάθε τρεις και λίγο τον φάρο μας).

 Παρένθεση για τους νοσταλγούς της Ένωσης: Δεν φαντάζεστε πόσο τυχερή στάθηκε η Κύπρος με την Ανεξαρτησία. Όσο κι αν λέω καμιά φορά ότι αυτό το μπουρδέλο δεν έπρεπε να γίνει ποτέ κράτος, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το χάλι που θα είχε ως το πιο απομακρυσμένο από την πρωτεύουσα γεωγραφικό διαμέρισμα. Δεν ξέρω, μπορεί να γινόταν δεύτερη Κρήτη, μπορεί χειρότερη κι από τη Θράκη. Κλείνει η παρένθεση.

 Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις πολιτικές ηγεσίες που καταδίκασαν για δεκαετίες τον Έβρο σε απομόνωση, υπανάπτυξη και μαρασμό να... κόπτονται ξαφνικά για το πως είναι η ζωή στα σύνορα. Με διατρέχουν ρίγη εθνικής υπερηφάνειας όταν βλέπω Ελληναράδες που μας έλεγαν Γκατζολία, τουρκόσπορους και γύφτους να ζητάνε να τους δώσουν όπλα για να ανέβουν πάνω να υπερασπιστούν τα άγια χώματα απέναντι σε εξαθλιωμένους γέρους, γυναίκες και μωρά. Ω ναι, είναι ολοφάνερο ότι το κάνουν για μας εκεί πάνω και όχι γιατί είναι απλά σκατόψυχοι κοινωνιοπαθείς που θέλουν απλά να μισήσουν, να βρίσουν χυδαία, να χτυπήσουν και να σκοτώσουν με πρόσχημα την πατρίδα. Κάτι τέτοιοι άλλωστε έσφαζαν αμάχους στη Σρεμπρένιτσα το’ 95 μαζί με τ’ αδέλφια μας τους Σέρβους. Τους ξέρετε κι εσείς οι Κυπραίοι αυτούς. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που σας λένε τουρκόσπορους, χαζοκουμπάρους, μη-Έλληνες κι ότι “καλά σας έκαναν οι Τούρκοι, έπρεπε να σας πάρουν όλους” αν χάσει καμιά ελληνική ομάδα από κυπριακή ή πάρει κάποιος Κυπραίος ακόμα ένα Voice. Πιστέψτε με, been there...

 Δέχομαι ότι η Ελλάδα δεν σηκώνει άλλους πρόσφυγες/μετανάστες στο έδαφός της κι ότι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Αντιλαμβάνομαι πως αυτό που συμβαίνει τώρα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου είναι μια τραγωδία χωρίς τέλος με χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους εγκλωβισμένους ανάμεσα σε μια Τουρκία που τους διώχνει και μια Ευρώπη που δε τους θέλει. Συμφωνώ ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πρέπει και δεν δύναται να υποχωρήσει μπροστά στις απειλές και τους εκβιασμούς του παρανοϊκού σουλτάνου που χρησιμοποιεί χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους ως πιόνια για τα σχέδια του.

Έμαθαν πλέον κάποιοι να στρέφουν την οργή και το μίσος όχι εναντίον αυτών που φταίνε πραγματικά αλλά σε κάτι πιο χειροπιαστό και ευκολάκι, όπως ο πρόσφυγας από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος

 Σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα δεχτώ ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι "εχθροί", "εισβολείς", “τρομοκράτες” ή "ισλαμοφασίστες" που έρχονται να μας σφάξουν ή να αλλοιώσουν το δημογραφικό χαρακτήρα της χώρας ή τον “μπολιτισμό” μας (να το ακούς αυτό έχοντας υποστεί το “Χαλβάη 5-0” ανεβαίνεις σε νέα επίπεδα σουρεαλισμού). Έμαθαν πλέον κάποιοι να στρέφουν την οργή και το μίσος όχι εναντίον αυτών που φταίνε πραγματικά (είτε γιατί είναι κάποιο απρόσωπο σύνολο όπως η ΕΕ, είτε κάποιος που δεν μας παίρνει πχ Τουρκία) αλλά σε κάτι πιο χειροπιαστό και ευκολάκι, όπως ο πρόσφυγας από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος, μόνο και μόνο για να εκτονώσουν τα ταπεινά τους ένστικτα ή να χαϊδέψουν μια ανύπαρκτη φυλετική ανωτερότητα. Χρειάζεται να σας θυμίσω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Αλεξανδρούπολης κατάγονται από πρόσφυγες της Αίνου και της ευρύτερης Ανατολικής Θράκης;

Το να βρίζεις με χυδαίους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ή να απειλείς με ένοπλα τάγματα θανάτου λες και είμαστε στο Ελ Σαλβαδόρ του ΄80, ανθρώπινα ερείπια που έγιναν μπαλάκι ανάμεσα στον Ερντογάν και στην μπολιτισμένη Ευρώπη, δεν σε κάνει πατριώτη, φιλέλληνα ή εθνικόφρονα, απλά δείχνεις ότι δεν σε ενδιαφέρει το πρόβλημα ή τα αίτια, αρκεί να σου δοθεί αφορμή να μισείς, κάτι που βασικά είναι ο ορισμός του σκατόψυχου. Μπορείς να υπερασπίζεσαι το δίκαιο της πατρίδας σου (και η Ελλάδα ΔΕΝ πρέπει να ανοίξει τα σύνορα, το τονίζω) χωρίς να στοχοποιείς ανθρώπους που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από σένα.

 Και μεταξύ μας, ανάμεσα στον πρόσφυγα που διέσχισε ερήμους, θάλασσες και ποτάμια με τα παιδιά ή τους ηλικιωμένους γονείς του στους ώμους και τον Ελληναρά που φωνάζει στην έγκυο "τράβα πίσω μωρή, εμείς σε γαμήσαμε;" ενώ κλωτσάει τη λέμβο, προτιμώ να μοιράζομαι την πατρίδα μου με τον πρώτο, με τον άλλον δεν θεωρώ ότι ανήκουμε καν στο ίδιο είδος. Οσο για τους Ελληναράδες (Ελλαδίτες και Κυπραίους) που μου δηλώνουν πανέτοιμοι (διαδικτυακά πάντα) να πάρουν τα όπλα και να πάνε να πολεμήσουν στον Έβρο άοπλους, ρημαγμένους πρόσφυγες και μετανάστες, να τους θυμίσω ότι στην Κύπρο έχουμε χειροπιαστή κατοχή από 40.000 πραγματικούς και πάνοπλους Τούρκους στρατιώτες και υπαρκτά εδάφη που χρειάζονται απελευθέρωση. Αλλά βλέπετε η απειλή εδώ παραείναι αληθινή για τους γνωστούς Τουρκοφάγους του Call of Duty.