«ΤΟ ΠΟΥΛΜΑΝ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ»

Dimitris Koukoulas

Είναι λογικό ότι πολλοί θα είναι αυτοί, που μέσα στις τόσο δύσκολες ώρες που περνάμε σαν χώρα, θα αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν μια ομάδα προσκυνητών που επέστρεψαν από τους Αγίους Τόπους να μετατραπεί σε μια καταστροφική βόμβα διασποράς του εφιάλτη που ζούμε. Και με το δίκιο τους βέβαια μιας και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι σίγουρα είναι πιστοί και όχι μόνο στη συνείδησή τους αλλά και στις συνειδήσεις των τοπικών κοινωνιών αφού θα εκτελούν με ευλάβεια όλα τα εκκλησιαστικά τους καθήκοντα. Με επιπρόσθετο στοιχείο τα υπέρογκα έξοδα που θα υποβλήθηκαν για την εκπλήρωση του Τάματος Ζωής τους.

Μόνο που εδώ διαφεύγει μια λεπτομέρεια και έχει να κάνει με τον άλλο μας εφιάλτη των κυμάτων της δυστυχίας που μας κατακλύζουν (δεν ρίχνεται ο άλλος για πλάκα στο παγωμένο ποτάμι). Μια λεπτομέρεια που δεν έχει να κάνει τόσο με τις ευθύνες των εκκλησιαζομένων όσο με τα από άμβωνος κηρύγματα μίσους των Κυριακών που υποδαυλίζουν το θυμικό του κοσμάκη. Μέχρι και κατάρες εκστομίζονται από τους ταγούς της Εκκλησίας μας κατά των αλλόθρησκων επίβουλων της Πατρίδας μας – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, βέβαια.
Και ας είναι γεμάτα τα θρησκευτικά μας βιβλία με συνεχείς εκκλήσεις υπέρ της φιλοξενίας των δυστυχισμένων ανθρώπων. Θα παραθέσω μόνο δύο. Στην Παλαιά Διαθήκη (Δευτερονόμιον 17-19):

«Διότι Κύριος ο Θεός σας είναι Θεός των θεών και Κύριος των κυρίων, Θεός μέγας, ισχυρός και φοβερός, μη αποβλέπων εις πρόσωπον μηδέ λαμβάνων δώρον· ποιών κρίσιν εις τον ορφανόν και εις την χήραν, και αγαπών τον ξένον, δίδων εις αυτόν τροφήν και ενδύματα. Αγαπάτε λοιπόν τον ξένον· διότι σεις ξένοι εστάθητε εν τη γη της Αιγύπτου».

Στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο Χριστός, που έρχεται ως ξένος μέσα στον κόσμο, ζητεί να φιλοξενηθεί από τους ανθρώπους και αναγνωρίζει ως υπηρεσία προς αυτόν την φιλοξενία που παρέχεται σε κάθε ξένο. Γι’ αυτό καλούνται οι Χριστιανοί όχι απλώς να είναι φιλόξενοι αλλά και να επιδιώκουν να φιλοξενούν όσους έχουν ανάγκη: «Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με» (Ματ. 25, 35).
Σίγουρα είναι μεγάλο το πρόβλημα αλλά υπάρχουν και πιο ανθρώπινες λύσεις, όχι κατάρες, ξύλο και βουλιάγματα.