120 νέες πληγές στο περιβάλλον

   «Κυβέρνηση οδοστρωτήρας» είναι το προσωνύμιο που ταιριάζει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αναπαυμένη στις δάφνες της ανοχής που έδειξε η κοινωνία υπό τον φόβο της πανδημίας, παρερμηνεύοντας ως λευκή επιταγή την ωριμότητα με την οποία η τεράστια πλειονότητα των πολιτών τήρησε τα μέτρα αυτοπεριορισμού, χρησιμοποιεί την πρωτοφανή κρίση σαν χρυσή ευκαιρία για να περάσει χωρίς αντιστάσεις νομοθετήματα που αντιστρατεύονται κάθε έννοια δημοσίου συμφέροντος.

Σήμερα ψηφίζεται από την «κολοβή» Ολομέλεια της Βουλής ένα συνονθύλευμα 120 άρθρων το οποίο, σε απόλυτη αντίθεση με τον τίτλο του «εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής νομοθεσίας», δικαίως αποκαλείται περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο από την αντιπολίτευση και από τις πάνω από 120 οργανώσεις που ζητούν την απόσυρσή του.

Πίσω από κάθε διάταξή του κρύβεται η εξυπηρέτηση ενός επιχειρηματικού λόμπι. Καθένα από τα άρθρα του αποτελεί μικρό ή μεγαλύτερο πλήγμα στο περιβάλλον στο όνομα της ανάπτυξης και της διευκόλυνσης των επενδύσεων. Με πρόσχημα την «απλοποίηση» της αδειοδότησης των λεγόμενων «πράσινων επενδύσεων», εκτίθενται σε θανάσιμους κινδύνους περιοχές που προστατεύονται από την ευρωπαϊκή και την ελληνική νομοθεσία.

Διόλου τυχαία, ανάμεσα στους λίγους δημόσιους υποστηρικτές του νομοσχεδίου συγκαταλέγονται ο ΣΕΒ, οι ενώσεις των μεταλλευτικών επιχειρήσεων ή τα λόμπι των επενδυτών στη λεγόμενη πράσινη ενέργεια, που εξελίσσεται σε ολετήρα του πράσινου που έχει απομείνει στο φυσικό περιβάλλον. Δάση, ορεινοί όγκοι, βιότοποι, θαλάσσιες ζώνες, ευαίσθητα οικοσυστήματα, με την άγρια πανίδα και χλωρίδα τους, παραδίδονται σε «νέες χρήσεις» από επίδοξους επενδυτές.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση περιέλαβε στο νομοσχέδιο διατάξεις που επισπεύδουν τους σχεδιασμούς ιδιωτικοποίησης στην ενέργεια αποκαλύπτει την υποκρισία των εξαγγελιών της για την απολιγνιτοποίηση της ΔΕΗ. Δεν ήταν η περιβαλλοντική ευαισθησία που την κινητοποίησε, ήταν μόνο η βιασύνη της να απαξιώσει και να ξεπουλήσει τα ενεργειακά δίκτυα, τον δημόσιο πλούτο της χώρας.

Το χειρότερο είναι ότι πολλές από τις διατάξεις του νομοσχεδίου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προσκρούσουν σε δικαστικές αποφάσεις για παραβίαση του Συντάγματος και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Αλλά η κυβέρνηση παίρνει και αυτό το ρίσκο, για να δημιουργήσει τετελεσμένα υπέρ των συμφερόντων που εξυπηρετεί. Αργά ή γρήγορα τις συνέπειες των επιλογών της θα τις βρει μπροστά της. Το άλλοθι της πανδημίας δεν μπορεί να ξεπλύνει τα πάντα.