"Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη*......."

Η ΑΓΚΙΔΑ                                  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ

Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη,
γυρνούσα από ένα ραντεβού.
«Τι έγινε;» ρώτησε κάποιος στο λεωφορείο.
Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες
μα δε διακρίναμε τίποτε άλλο.

Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα
στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.
Όμως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί
σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δε βγαίνει:
άλλοι να πέφτουν χτυπημένοι για ιδανικά,
άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,
κι’ εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαΐρια**.

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ 1966
__________________________________
**λειβάδια στα τουρκικά και μεταφορικά: μέρη
ερωτικών συναντήσεων στην άκρη της πόλης.

*Σαν σήμερα, 22 Μαΐου 1963 στη Θεσσαλονίκη, έπεφτε θανάσιμα χτυπημένος με σπασμένο κεφάλι ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Εποχούμενος ο δράστης σε τρίκυκλο, χτυπούσε βάναυσα στο κρανίο με σιδερόβεργα και αποτελείωνε έναν μεγάλο ανθρωπιστή, έναν λαμπρό επιστήμονα, έναν αγωνιστή του αφοπλισμού και της ειρήνης του παγκόσμιου Συνδέσμου Μπέρτραντ Ράσελ. Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Γρηγόρης Λαμπράκης υπήρξε ο δικός μας Γκάντι.
Γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα της Αρκαδίας. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες στις γειτονιές της καθημαγμένης Αθήνας, διαθέτοντας τα πενιχρά έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε το λειτούργημα του αφιλοκερδώς και με μεγάλη κοινωνική αφοσίωση: πολλές φτωχές εργάτριες της Αθήνας και του Πειραιά, εκείνα τα δύσκολα χρόνια, έτυχαν της μαιευτικής του φροντίδας, φέρνοντας στον κόσμο τα παιδιά τους χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Το 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά ως συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ & ΕΔΩ