Η ΣΙΩΠΗ ΚΡΑΥΓΗ!!!

 

1953: ΓΑΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ .....ΜΕΤΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΩΝ

  Η 1η ανάρτηση έγινε πριν 11 χρόνια. Χάριν της ..ιστορίας 
  και  των   φίλων   μου  Ζαχαραίων  την  επαναλαμβάνω !!! 

  Άνοιξη  του 1953. 

4 χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου και τα σημάδια του ακόμα ήσαν νωπά. Ο  κόσμος προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του. Λαβωμένοι και κακόμοιροι και οι μεν και οι δε. Όμως στους μεν δόθηκαν οι πατερίτσες & λοιπά (από άδειες περιπτέρων, συντάξεις αναπήρων μέχρι θέσεις στο δημόσιο, στον κρατικό μηχανισμό)  για να σταθούν στα πόδια τους, στους άλλους όμως έκοψαν και αυτά τα ίδια τους τα πόδια (κλήσεις στη χωροφυλακή, διώξεις, εξορίες,). 

Το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων του χωροφύλακα ήταν η κύρια βίζα της ζωής. Και το άλλο. Οι μεν σαν νικητές έγραψαν  την ιστορία οι δε άλλοι αφάνεια και λησμονιά. Γι  αυτό και εμείς  γράφουμε για τους άλλους. Αυτούς που εξαργύρωσαν τα όνειρά τους  για τη συναδέλφωση των λαών και την απελευθέρωση του ανθρώπου από την καταπίεση και την στυγνή εκμετάλλευση με θυσίες, Μακρονήσια  και καταρρακώσεις  κάθε είδους. Πάρα πολλοί άφησαν το είναι τους στα ξερονήσια. 

   Περισσότεροι όμως πάλεψαν και αντιστάθηκαν με φυλακτό τις ιδέες τους. Οι ιδέες και τα πιστεύω τους ήταν η δύναμη που χαλύβδωνε την ψυχή τους και σήκωνε το ηθικό τους στα ουράνια. Άλλοι βεβαίως δεν άντεξαν και λύγισαν. Με το βούρδουλα και τα σκληρά μαρτύρια υπέγραψαν τις περιβόητες δηλώσεις{1} μετάνοιας και αποκήρυξης και πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο. Ναι 

 στο διάβολο γιατί μετά δεν τους άφησαν σε χλωρό κλαρί. Γενικός κανόνας ήταν η συμμόρφωση προς τας υποδείξεις και η συνεργασία (καρφί) με την αστυνομία.  Η πλήρης απαξίωση της αξιοπρέπειας και της ανθρώπινης υπόστασης.  Πολλοί δε, οι περισσότεροι, έμειναν αλώβητοι και βγήκαν αδούλωτοι από την κόλαση, καταξιωμένοι μάρτυρες.  

Ένας τέτοιος μάρτυρας, Μακρονησιώτης ήταν και ο γαμπρός στον Άγιο Σπυρίδωνα στις 8 Μαρτίου1953.

        Ήρθε στη γενέτειρα για να καταπιεί τα φαρμάκια και με τα κουρέλια να δέσει τις πληγές του. Μια σταλιά συμπόνια αποζητούσε και τίποτα άλλο. Αλλά πού; Η Ζαχάρω ήταν γεμάτη  χίτες, ταγματασφαλίτες και κάθε λογής παρακρατικούς. Του έκαναν τη ζωή μαρτύριο. Παρά ταύτα με τον καιρό γνώρισε μια κοπελιά και είπαν να στήσουν το νοικοκυριό τους Και να που το όνειρό τους παίρνει σάρκα και οστά. Ο παπάς έψελνε το τροπάρι  "Ιακώβ γάμησε Ρεβέκα, Ισαάκ γάμησε ...και εκεί που ετοιμαζόταν για το "Ησαϊα χόρευε....." όλοι κοκάλωσαν. Βλοσυροί και με ύφος στρατηγού από την πλαϊνή πόρτα εισήλθαν ο αστυνόμος και ένας χωροφύλακας. Η σεμνή τελετή σταμάτησε αμέσως. Νεκρική σιγή. Κραπ-κραπ τα όργανα της τάξεως πλησιάζουν τον παπά, κάτι του λένε και του δίνουν μια κόλα.   "ρε πούστηδες δεν έχουτε ιερό και όσιο και εδώ μέσα με ..."  μουρμούρησε μέσα από τα χείλη του ο γαμπρός. Η νύφη στεκόταν αλαφιασμένη, το ίδιο και οι λιγοστοί συμπέθεροι.

 Ο παπάς παίρνει την κόλα πάνω από το ευαγγέλιο, πλησιάζει τον γαμπρό και του λέει στο αυτί: "τέκνο μου δεν είναι τίποτα, απλά μια υπογραφή και συνεχίζουμε..."  Αμέσως ο γαμπρός υψώνεται και με δυνατή φωνή τους λέει: "Τι λέτε ρε αθεόφοβοι, εγώ δεν υπέγραψα στο κάτεργο της Μακρονήσου  και θα υπογράψω εδώ;" και με δυο δρασκελιές έγινε άφαντος.  ....

Ο συγκεκριμένος γάμος γνωρίζουμε από τον υιό του τότε μάρτυρα-γαμπρού και νυν μακαρίτη, ότι τελικά έγινε και με παπά και με κουμπάρο. Έβαλαν το δάκτυλό τους κάτι  μπαρμπάδες της νύφης που ήταν του ...σιναφιού και οι μπάτσοι κάναν πέρα που λέει και το ρεμπέτικο τραγούδι.

{1} Δύο δείγματα γραφής των περιβόητων δηλώσεων: 
<<Ήδη αναγνωρίζω ότι καθ΄όλον αυτό το, οπωσδήποτε σοβαρόν χρονικό διάστημα, ευρισκόμην επί εσφαλμένης οδού, ΜΕΤΑΝΟΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ, ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΧΘΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΜΟΥ και δηλώ ότι, εις το εξής παραμένω μακράν πάσης, είτε ανατρεπτικής, είτε άλλης, πολιτικής κινήσεως, θα εργασθώ, ως φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης, υπέρ των αποκλειστικώς ατομικών και της πατρικής μου οικογενείας συμφερόντων>>.

«…δηλώ ότι αποκηρύσσω τον Κομμουνισμόν ως σύστημα ολέθριον δια την Ελληνικήν πραγματικότηταν και διαλυτικόν των μεγάλων ηθικών εννοιών, Πατρίδος, Θρησκείας και Οικογενείας, υπόσχομαι δε, ότι θέλω ζήσει του λοιπού νομιμοφρόνως, μακράν πάσης ανατρεπτικής κινήσεως οποσδήποτε στρεφομένης κατά του Εθνικού ημών Κράτους».

ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ....ΙΙ

 

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 "ΠΡΩΙΝΗ" ΣΉΜΕΡΑ

Πλήρης λειψυδρία, ούτε και στα φαρμακεία δεν αναφέρεται η Ζαχάρω

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ "ΤΡΥΦΕΡΉΣ" ΕΠΑΡΧΙΑΣ

 Ανθρώπινο είναι να αγιάζεις τα γένια σου. 

Και οι παπάδες αυτό πρωτοκάνουν. Άλλοι

 το θεωρούν ότι είναι αδυναμία κι άλλοι 

αντιθέτως ευχή και επικρότηση του

 εαυτού σου. Ότι και να είναι, 

πάντως  το ακολουθούμε.

   Λοιπόν πάλι σήμερα πρώτη μας ανάρτηση είναι το 1ο  βιβλίο μου "ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΕΝΘΥΜΗΙΜΑΤΩΝ ΓΙΑ  ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΑ".  

   Την εποχή εκείνη στην Αμαλιάδα μεσουρανούσε το "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ" μια εβδομαδιαία εφημερίδα που λόγω ποιότητας ήταν το στολίδι και το μεγάλο προτέρημα ολόκληρης της Ηλείας. Εκδότης και πρωτεργάτης η Ελένη Σκάβδη. Μεγαλειώδης προσπάθεια και πολύ δύσκολο εγχείρημα. Ο Ηλείος Μπερλουσκόνι από τότε ήταν γενικός ντερβέναγας στο χώρο του τύπου και όχι μόνο, Τέλος πάντων. Αρκετό καιρό  μετά την έκδοση του βιβλίου, κι αυτό έχει μεγάλη σημασία, το παρουσίασε αυτή η εφημερίδα αφιερώνοντας μάλιστα δύο σελίδες και δημοσιεύοντας το πρώτο κείμενο "Ο τοκετός της Μαριώς". Υπογράφουν η ίδια η εκδότρια και ο γεωπόνος-συγγραφέας Τάκης Λαϊνάς από τα σπουδαία Λεχαινά, που επαξίως συνεχίζουν την πνευματική παράδοση και τη σκυτάλη από την εποχή του Ανδρέα Καρκαβίτσα!

Ο παππούλης μου ο Ντίνης.

Θύμιος Χαραλαμπόπόυλος *

… Τον παππούλη μου τον Ντίνη, τον θυμάμαι πολύ καλά! Τόσο καλά που δε γίνεται καλύτερα…
Για να γνωρίσετε μια πτυχή του χαρακτήρα του παππούλη μου του Ντίνη, συνεχίστε την ανάγνωση.

…………………..

… Αν και κόντευε να βγει ο Σεπτέμβρης, η ζέστη ήταν μεγάλη κι έκανε τα κορμιά των δουλευτάδων μούσκεμα στον ιδρώτα. Το άσπρο πανί και το τουβαλίθι( είδος μικρής πετσέτας), που βουτούσαν στο νερό και σκέπαζαν τα κεφάλια τους δε βοηθούσε τους σταφιδάδες που γύριζαν τη μαύρη σταφίδα ολημερίς στ´αλώνια. Ο καφτερός ήλιος τους έκαιγε…

Πέρα, κατά την πλαγιά της Παναγιάς, ο ουρανός ήτανε εδώ και δυο- τρεις μέρες μουτρωμένος.

Πέρα- δώθε, γυρόφερναν φουριόζικα τα σύννεφα, άλλα ελαφρά σαν τον καπνό και άλλα μαύρα, αργοκίνητα που έμοιαζαν σαν ένα μεγάλο μαύρο γιδίσιο τομάρι….

Θα κόντευε να γύρει ο ήλιος στο κοντινό Ιόνιο όταν ένα μαύρο σύννεφο ζυγιάστηκε σαν αητός πάνω απ´τ´αλώνια…

Πανικόβλητοι οι σταφιδάδες, έτρεχαν από δω κι από κει, σαν την άδικη κατάρα, με τσαπιά, σκεπάσματα, παπλώματα, κουρελούδες, παλιοσέντονα, να προλάβουν να σκεπάσουν

τ´αλώνια προτού πιάσει η μπόρα και χαθεί το βιός τους που λιαζότανε και στέγνωνε στ´αλώνια…

Κείνες τις ώρες της λαχτάρας, οι σταφιδάδες

αναλογιζόντουσαν τις αμαρτίες τους και ο καθένας τους προσπαθούσε να κουβεντιάσει με τον εαυτό του, να ψάξει για τα λάθη του, να τα παραδεχτεί, να μετανιώσει και να ζητήσει συγχώρεση απ´αυτόν που αδίκησε κι απ´το θεό του….

Έτσι κι ο παππούλης μου ο Ντίνης, κείνες τις ώρες που σκέπαζε τη μαύρη σταφίδα στ´αλώνι

με την τυραγνισμένη τη νόνα ( γιαγιά) μου, τη Γαρυφαλλιά, κοίταζε το μαύρο σύννεφο που κόντευε να φτάσει τη γη κι έμοιαζε με ανοιχτό στόμα δράκου…

Λίγο πιο κάτω, η Νέδα κατέβαζε στα θολά νερά της κούτσουρα και δέντρα μ´ένα βουητό λες και φυσούσαν σαράντα δράκοι…

- Α, μαρή γυναίκα… δε θα το γλυτώσουμε το κακό…

« Σώπα Ντίνη μου… ο θεός θα μας λυπηθεί τους καψερούς…

Και ο παππούλης μου αψύς και αράθυμος όπως ήταν της απάντησε:

- Τι λες μαρή ζουρλή… αυτός το παιδί του που το ´χε μονάκριβο δε λυπήθηκε… εμάς θα λυπηθεί…

Μετά που οι ουρανοί άνοιξαν και οι χοντρές σταλαγματιές έπεφταν με δύναμη στη γη, τα νερά έσμιγαν, έκαναν λάσπες τους μπουχούς, γίνονταν ρυάκια και άρχιζαν να κατρακυλάνε, παρασύροντας στις ξερές καλαμιές τις απλωμένες σταφίδες μαζί με τις κουρελούδες και τα παπλώματα.

Όλος ο κόσμος μούσκεμα, πάλευε με τα νερά και τις λάσπες για να σώσει το βιός του απ´την ασυγκίνητη καταστροφή, που ούτε πόνο, ούτε ανέχεια, λογάριαζε. Το βιός μιας ολόκληρης χρονιάς είχε πλέον χαθεί. Άλλο ήταν στ´αλώνια χωμένο με τις λάσπες, άλλο σκόρπιο στις καλαμιές…

Τώρα, ούτε σκέψη για καινούριες φορεσιές για τα κορίτσια της παντριάς, ούτε σκέψη για στιμόνι και υφάδι, ν´αρματώσουνε τον λάκο( αργαλειό), να υφάνουνε κουβέρτες και σκουτιά, μα ούτε και παράδες να ξεπληρωθούν τα χρέη τα παλιά. Οι μπακάληδες, δεν χρέωναν καινούρια χρέη…

……………

Ο παππούλης μου χούφτωσε τα δασιά ασημένια γένια του, κι έτσι θυμωμένος πολύ με το θεό, μάζεψε μια χούφτα λασπωμένες σταφίδες και πήγε πιο πάνω που ήτανε ένα μικρό εκκλησάκι του Αγιωργιού. Άνοιξε τη μικρή πορτούλα, μπήκε μέσα και πήγε μπροστά στην εικόνα του και τα ´τριψε στα μούτρα του Αγίου φωνάζοντας:

…. Αααα, ρε Θεέ … εσύ δεν είσαι πολυέσπλαχνος, καλός και δίκαιος για τους φτωχούς όπως λέει ο παπά Μηνάς, αλλά ένας κερατάς είσαι… ένας ζηλιάρης, εκδικητικός σκυλοθεός είσαι…

Μετά, πήρε την εικόνα του Αγίου και την πέταξε στ´αλώνια και την άφησε να βρέχεται μαζί με τις σταφίδες.

* Απόσπασμα

απ´το βιβλίο μου

« Το ποτάμι της ζωής»

Εκδόσεις « Νέδα» 2017.

ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ....[1]

 

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

      "ΠΡΩΙΝΗ" ΣΗΜΕΡΑ

"ΠΡΩΙΝΗ" ΧΤΕΣ

ΤΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

   Η ΝΕΔΑ & Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΑ ΔΥΟ ΘΕΡΙΑ ΜΑΛΩΝΑΝ.........

Προχτές με αρκετό δέος και τρόμο είναι αλήθεια αλλά και απέραντο σέβας σας περιέγραψα  την εκδίκηση της Νέδας, που τόσα χρόνια τη βιάζουμε και την κατακρεουργούμε. Και να σήμερα, που είναι μπροστά στα μάτια σας τα αποτελέσματά της.

  Είναι μια προειδοποίηση στον επικείμενο όλεθρο.... [1]

  Η πάλη των γιγάντων, της Νέδας και της θάλασσας ήταν φοβερή ή αν θέλετε η συνουσία μεγαλειώδης και τρομερή, μια και ήταν ομοφυλοφιλία και δη μεταξύ ...θεών!!!

Για μια άλλη ομοφυλοφιλία, όχι τέτοιας έντασης βέβαια κλικ ΕΔΩ και  ΕΔΩ

   Παρακολουθείστε ...την ολόμαυρη ράχη της Μπούκας. 

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΙΘΕΙ ΣΤΟΥςΝΦΊΛΟΥς ΤΗΣ ΝΕΔΑΣ

[1] Ένας φίλος μου Γιαννιτσοχωρίτης ισχυρίσθηκε ότι δεν βγήκε η Νέδα, που έκανε τη ζημιά αλλά η θάλασσα. Νι αλλά η Νέδα ανάγκασε τη θάλασσα να ξεράσει. Καταφανές και αναντίρρητο, Η θάλασσα δε βγήκε πουθενά αλλού, μόνο στην εκβολή του ποταμού...

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

 

Κλείνω θερμοσίφωνες!!!

 

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 "ΠΡΩΙΝΗ" ΣΉΜΕΡΑ

Αργότερα λόγω του γνωστού κωλύματος με την ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ....

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΔΑΣ

       Τα τελευταία χρόνια τη Θεάνθρωπη Νέδα την έχουν κατακρεουργήσει, σωρηδόν και ακαταπαύστως την έχουν βιάσει. Ποιος; Μην κάνετε τον ανήξερο ..μα  η  ακόρεστη πλεονεξία του αδηφάγου ανθρώπου και η ασυλλόγιστη ανάπτυξη. Ξεχνά, ο άμοιρος, ότι όλοι είμαστε φιλοξενούμενοι της φύσης και μάλιστα παροδικοί. 

    Πού είναι οι ιτιές στις όχθες και τα πλατάνια, γεμάτα αηδόνια να γλυκοτραγουδούν; Πού είναι τα ψάρια, τα χέλια, οι χελώνες  και τα τόσα ερπετά; Πού είναι τα σφαρδάκλια που χάλαγαν τον κόσμο με τους πήδουλους  και τα κρο-κρο, που μας περιγελούσαν, πού είναι οι βρύσες στις όχθες με το γάργαρο νερό;

   Και να τώρα που η ΝΕΔΑ εκδικείται και μάλιστα με την αρωγή της θάλασσας. Στην εκβολή της τον προηγούμενο μήνα έγινε τεράστια πάλη γιγάντων, σώμα με σώμα. Το ποτάμι γεμάτο από άκρη σε άκρη με θολό νερό και μεγάλη κατεβασιά [ξεριζωμένα δένδρα , λιθάρια ριζιμιά] μπουκάρισε στην θάλασσα με ορμή μεγάλη. Αυτή όμως σαν λυσσασμένη με τα αφρισμένα κύματα αντιδρούσε και δεν το επέτρεπε με τίποτα. Από τη μεγάλη της λύσσα η θάλασσα έβγαζε αφριά από το χαώδες στόμα της και τα ξέρασε και τα έκανε όλα λίμπα!

    Πριν ένα χρόνο ακριβώς χτυπούσαμε τις καμπάνες και τονίζαμε λες και είμαστε προφήτες .....

 Καλύτερα  μη ζήσουμε τη φοβερή τη λαύρα 

Όταν η Νέδα βγει και θα μας κατακλύσει

Θα κλαίνε οι μάνες τα παιδιά και τα παιδιά τις μάνες 

[κλικ ΕΔΩ]

  Επίσης πέρσι οπωσούν περιγράφαμε τη φοβερή πάλη των δυο ανήμερων θεριών, της Νέδας και της θάλασσας...[κλικ ΕΔΩ]

  Και να φέτος τι έγινε μετά από μια τέτοια ιστορία! Λίμπα!!![χωράφια δίπλα στην εκβολή της Νέδας στη θάλασσα κατακλύσθηκαν από αλμυρό νερό και άμμο. Δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο. Τα πήρε όλα αμπάριζα!!!

Περισσότερα με σχετικά βίντεο τη Δευτέρα

Το Εξπρές του Μεσονυκτίου | Η συγκλονιστική ταινία του Alan Parker βασισμένη σε αληθινή ιστορία, που στιγμάτισε την Τουρκία

 

Το Εξπρές του Μεσονυκτίου | Η συγκλονιστική ταινία του Alan Parker βασισ... Με αφορμή τα 78 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου σκηνοθέτη, ας θυμηθούμε μια από τις κορυφαίες ταινίας του. Έ...

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 "ΠΡΩΙΝΗ" ΣΉΜΕΡΑ

Θετικότατη εξέλιξη, αλλά, αλλά μου θυμίίζει ... αρχαιοκαπηλία 

Είπαμε: όπου γάμος και γιορτή πρώτος ..δικός μας

(Τ'  ακούς Διονυσία-Θεοδώρα;)

ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ

 Σήμερα που όλοι μιλούν για τον έρωτα του εμπορίου,
ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Σωκράτης για τον έρωτα
στο Συμπόσιο (μεταφέροντας την άποψη της Διοτίμας,

ιέρειας από την Μαντίνεια) ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΖΕΒΟΛΗ

"Όταν ήρθε στον κόσμο η Αφροδίτη, είχαν τραπέζι οι θεοί, με τους άλλους μαζί και ο Πόρος, ο γιος της Μήτιδας. Σαν απόφαγαν, ήρθε, όπως θα περίμενε δα κανείς σε μεγάλο φαγοπότι, η Πενία για να ζητιανέψει, και στεκόταν εκεί κοντά στην πόρτα. Ο Πόρος τότε μεθυσμένος από το νέκταρ -κρασί δεν υπήρχε ακόμη- βγήκε έξω στον κήπο του Δία και, καθώς είχε βαρύνει, έπεσε και κοιμήθηκε. Η Πενία εκείνη την ώρα, οδηγημένη από την ανέχειά της, συνέλαβε το σχέδιο να αποκτήσει παιδί από τον Πόρο. Πλαγιάζει λοιπόν δίπλα του και έτσι συνέλαβε τον Έρωτα. Γι᾽ αυτόν προφανώς τον λόγο έγινε συνοδός και υπηρέτης της Αφροδίτης ο Έρως, επειδή συνελήφθη την ημέρα της γέννησής της και επειδή συγχρόνως είναι μέσα του έμφυτος ο έρωτας προς το ωραίο. Και η Αφροδίτη είναι ωραία.

»Σαν γιος λοιπόν του Πόρου και της Πενίας που είναι ο Έρως βρίσκεται στην εξής κατάσταση: Πρώτον είναι πάντα φτωχός και κάθε άλλο παρά απαλός και ωραίος, όπως νομίζει ο πολύς κόσμος. Αντιθέτως, είναι τραχύς, ρυπαρός, ξυπόλυτος, άστεγος· πλαγιάζει πάντα χάμω, χωρίς στρώμα, κοιμάται κάτω από τον ανοιχτό ουρανό σε σκαλοπάτια και στις άκρες του δρόμου· μοιράζεται τη φύση της μάνας του και έχει για συγκάτοικο πάντα τη στέρηση. Σύμφωνα πάλι με τη φύση του πατέρα του επιβουλεύεται τα ωραία και τα εκλεκτά, είναι γενναίος, ριψοκίνδυνος, ορμητικός, κυνηγός τρομερός, που σκαρφίζεται συνεχώς τεχνάσματα, συγχρόνως όμως προικισμένος με πόθο για τη γνώση της αλήθειας αλλά και επινοητικότητα, διαρκώς σε όλη του τη ζωή αγαπά τη σοφία, δεινός σαγηνευτής, μάγος, σοφιστής. Και δεν είναι η φύση του όμοια με αθάνατου ούτε όμως πάλι με θνητού. Άλλοτε μέσα στην ίδια μέρα ανθεί και ζει, όταν βρει τα μέσα, άλλοτε πεθαίνει, μα ξαναζωντανεύει πάλι χάρη στη φύση του πατέρα του. Ό,τι αποκτά κάθε φορά τρέχει σιγά σιγά και χάνεται. Δεν είναι λοιπόν ο Έρωτας ποτέ ούτε τελείως φτωχός σε μέσα ούτε πλούσιος. Και μεταξύ σοφίας και ανοησίας βρίσκεται πάλι στη μέση. Τα πράγματα έχουν δηλαδή ως εξής: κανείς θεός δεν αγαπά τη σοφία, ούτε ποθεί να γίνει σοφός -γιατί είναι. Ούτε και κάποιος άλλος αν είναι σοφός, αγαπά τη σοφία. Όμως, από την άλλη, ούτε και όσοι είναι ανόητοι έχουν τον πόθο να γίνουν σοφοί. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το ανυπόφορο στην ανοησία, το ότι, χωρίς να είναι κανείς ωραίος, αξιοσέβαστος και γνωστικός, μένει ικανοποιημένος με τον εαυτό του. Όποιος λοιπόν δεν θεωρεί πως κάτι του λείπει, εκείνος και δεν επιθυμεί αυτό που δεν φαντάζεται ότι του λείπει.»

«Ποιοι είναι λοιπόν, Διοτίμα, εκείνοι που φιλοσοφούν, αν δεν είναι ούτε οι σοφοί ούτε οι ανόητοι;»

«Αυτό πια», είπε, «είναι φανερό ακόμα και σε ένα παιδί: όσοι βρίσκονται μεταξύ των δύο. Ένας από αυτούς είναι και ο Έρως. Διότι η σοφία είναι προφανώς από τα ωραιότερα πράγματα, και ο Έρως είναι έρωτας προς το ωραίο. Συνεπώς ο Έρως είναι κατ᾽ ανά­γκην φιλόσοφος, και ως φιλόσοφος είναι κάτι μεταξύ σοφού και ανοήτου. Αιτία και γι᾽ αυτό είναι η καταγωγή του. Ο πατέρας του ήταν σοφός και επινοητικός, η μητέρα του όμως ούτε σοφή ούτε επινοητική.»

Αξίζει να διαβάσετε και

δυο ωραία σχόλια κλικ ΕΔΩ

Παλιά Ελλάδα: Χειμώνας γύρω από τη σόμπα - Όταν η ξυλόσομπα ήταν προνόμιο

Παλιά Ελλάδα: Χειμώνας γύρω από τη σόμπα - Όταν η ξυλόσομπα ήταν προνόμιο Vintage θέματα και άλλα

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 "ΠΡΩΙΝΗ" ΣΗΜΕΡΑ

Ουδεμία αναφορά στην περιοχή μας......

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΦΟΥΣΚΑΡΙΝΗ ΣΤΟ 1ο ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

      Το 1998, ούτε δύο, ούτε δέκα, πριν 24 ολόκληρα χρόνια, όταν πλέον είχα  

φύγει από την αγαπημένη μου Ανδραβίδα που τόσα "τραγούδια" της έχω αφιερώσει και ποτέ δεν την ξεχνώ, έμπλεος με πλήθος συγκινητικών αναμνήσεων και  ενθυμημάτων εξέδωσα το 1998 1ο μου βιβλίο με τίτλο "ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΑ'' 

   Επί τόσα  χρόνια, πάμε στο δωδέκατο, στην  ιστοσελίδα μου, /yannitsochori.blogspot.com/ τα περισσότερα κομμάτια-διηγήματα τα έχω αναρτήσει [Κλικ ΕΔΩ] Όμως δεν έχω αναρτήσει, μεγάλη μου παράλειψη, τον πρόλογο που έχει κάνει ο Ανδρέας Φουσκαρίνης, τον οποίο τόσες φορές τον έχω φιλοξενήσει και τόσους διθυράμβους του έχω αφιερώσει. 

Λοιπόν απολαύστε για μια άλλη φορά τον Ανδρέα [1]

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Όταν το βίωμα γίνεται συγγραφική πράξη

 Όταν πριν από καιρό μου ζήτησε τηλεφωνικώς ο Θεόδωρος Κόλλιας να προλογίσω ένα υπό έκδοση βιβλίο του ένιωσα έκπληξη και αμηχανία. Δεν γνώριζα τότε αυτή του την ιδιότητα. Τελικά, ύστερα από κάποιες διευκρινίσεις που μου δόθηκαν, του το υποσχέθηκα, χωρίς να είμαι βέβαιος εκείνη τη στιγμή ότι έπραξα σωστά. Με έτρωγε η αμφιβολία μέχρι που είδα τα δαχτυλογραφημένα κείμενα.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο κτηνιατρείο της Ανδραβίδας είχαμε συζητήσει πολλές φορές θέματα πολιτισμού και γραφής, αλλά ποτέ δεν υποψιάστηκα ότι είχε τη φιλοδοξία να γίνει συγγραφέας. Βέβαια, τότε είχε πρωτοστατήσει, μαζί με άλλους φίλους, στην έκδοση μιας βραχύβιας σατιρικής εφημερίδας με τον αποκαλυπτικό τίτλο ΄΄Στουφ΄΄ όπου σατιρίζονταν διάφορα πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που αφορούσαν στην Ανδραβίδα και τη γύρω περιοχή.

Λέω ΄΄με τον αποκαλυπτικό τίτλο΄΄ γιατί το ΄΄Στουφ΄΄  αποτελεί λαϊκή έκφραση ή επιφώνημα αποδοκιμασίας και χλευασμού, ένα είδος γιουχαϊσματος, που το χρησιμοποιούσαν εκείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του 1980, κατά κόρον οι ταξιτζήδες της Ανδραβίδας. Αυτή την κραυγή, λοιπόν, χρησιμοποίησε τότε το έντυπο αυτό του Θεόδωρου Κόλλια ως τίτλο του για να εκφράσει την αποδοκιμασία του και τον χλευασμό του για πρόσωπα και πράγματα της περιοχής και, ομολογώ, με επιτυχία.

Τώρα έχω μπροστά μου το τελικό κείμενο των συγγραφικών αναζητήσεων του Θεόδωρου Κόλλια, το ΄΄Αναλόγιο ενθυμημάτων για ανθρώπους και ζώα΄΄, όπου εκθέτει τις εμπειρίες του ο συγγραφέας από τον στρατό, από τη θητεία του στο κτηνιατρείο της Ανδραβίδας, από τη ζωή του εν γένει, με τρόπο άμεσο και απλό, με μια γραφή έντονα βιωματική, με ύφος ευτράπελο και σπαρταριστό, με γλώσσα λαϊκή και εκφραστική, με τη χρησιμοποίηση ακόμη και τοπικών ιδιωμάτων.

Δεν έχω συνηθίσει να γράφω προλόγους σε βιβλία, που άλλωστε αποτελούν, σε μεγάλο βαθμό, μια τυπική διαδικασία, όπου άλλα γράφεις και άλλα εννοείς, προσέχοντας να μην προσβάλλεις με τα γραφόμενά σου τον συγγραφέα και κυρίως τους επίδοξους αναγνώστες του. Σ΄ αυτή την περίπτωση όμως ομολογώ ότι το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση. Και θα εξηγήσω αμέσως γιατί.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία από τον Μπάμπη Βορέα, 30 χρόνια μόνιμο κάτοικο Κούβας

 

κλικ ΕΔΩ

ΔΕΊΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΌ

• Κορωνοϊός – Κούβα – Πρότυπο για τη διαχείριση της πανδημίας –

• Πώς μηδένισε τους θανάτους

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 "ΠΡΩΙΝΗ" ΣΗΜΕΡΑ

ΟΙΚΟΙ ΑΝΟΧΗΣ Ή ΕΝΟΧΗΣ;

Πίνακας "το πορνείο" του Γιοάχιμ Μπεκελάερ 1562

    Πολλάκις σας έχω αναφέρει για την Πελλήνης που κατοικοδιαμένω. Λοιπόν πιο κάτω από την 3^η Σεπτεμβρίου και την Αριστοτέλους είναι η Φυλής. Δρόμος ξακουστός και χιλιοτραγουδισμένος. Κυρίως γιατί εδώ είναι οι περισσότεροι οίκοι ανοχής, οι ναοί της Αφροδίτης.  

Από παλιά έψαχνα να βρω γιατί οίκος ανοχής. [1].Νομίζω θα ήταν καλύτερα να λέγονταν οίκοι ενοχής της καθώς πρέπει κοινωνίας. Αυτή είναι η κρυφή πουτάνα, το μεγάλο μπουρδέλο. Όμως, οίκοι ενοχής είναι οι κασέλες με τις τύψεις για τα τόσα αμαρτήματα και τις κάθε είδους ανομίες-μαλακίες στο παρελθόν. Πάντως όπως και να τα λένε, εκεί μέσα επιτελείται το πιο παμπάλαιο επάγγελμα, λειτούργημα καλύτερα! [ιέρειες, Εταίρες [2] στον περισσότερο κόσμο, εκτός από τους Μουσουλμάνους. Εδώ πάντως οι μουσουλμάνοι αποτελούν αρκετά μεγάλο ποσοστό, ας πούμε, των επισκεπτών με τον φόβο πάντα του Προφήτη Μωάμεθ. Όλοι τους δε,  ανεξαρτήτως θρησκείας και χρώματος αν και δεν διαπράττουν κάποια παρανομία, κατέχονται από μια χαρακτηριστική κρυψίνοια και αιδημοσύνη στο βλέμμα.

    Είναι ναοί του πάθους και της ηδονής αλλά να μην ξεχνάτε εδώ διαρρηγνύονται τα κελύφη των χρηστών ηθών και αρκετών ψυχολογικών «δοθιηνών» Σίγουρα προσφέρουν κοινωνικό έργο.  Και το άλλο η ονομασία οίκος έχει ευρύτατη σημασία, χρήση, οίκος ευγηρίας, οίκος του Ναύτου, Λευκός Οίκος &&. Το τελευταίο μάλιστα με κεφαλαία όπως και  κάθε ονομασία στη θρησκευτική ονοματολογία.

Στην ευρύτερη περιοχή λοιπόν μέχρι κάτω την Αχαρνών μακροημερεύουν περί τους 30 με 40, φαντάζομαι υπό την υψηλή προστασία του Αγίου Παντελεήμονα, Η επικράτειά τους φτάνει μέχρι  την πλατεία Βάθη και την Ομόνοια. Μάλιστα ανθούν και μερικά ξενοδοχεία δίωρης διαμονής, κυρίως παράνομης ερωτικής συνεύρεσης με την κατάλληλη διακόσμηση.

   Οι επισκέψεις μου στη Φυλής είναι συχνότατες. Δεν πιστεύω να πάει ο νους σας στο πονηρό. Εξάλλου τώρα πιά …βράσε όρυζα. Ο λόγος είναι  μια και εκεί είναι το Σούπερ Μάρκετ 
που με βολεύει αλλά και η Λαϊκή της εβδομάδας. 

    Όλοι είναι υπόγεια, δυο μικρών δωματίων με μια μικρή πορτούλα.

Το μπροστινό είναι ο χώρος υποδοχής των «πελατών» με ένα- δυο λαϊκότατους καναπέδες και δυο-τρία καθίσματα. Κάπου σε μια γωνιά είναι ένας μικρός χώρος, σαν «κλειστός» μπουφές. Είναι η έδρα της τσατσάς [3] ή του τσάτσου, που κατά κάποιον τρόπο ΄φροντίζουν  για την τάξη και ασφάλεια, αλλά και την καθαριότητα του ..οίκου.. Κυρίως όμως πρώτη τους μέριμνα

είναι να πάρουν την αμοιβή που σημειωτέον προπληρώνεται πριν την πράξη. Πράγμα πρωτοφανές στην αγορά. Κομμωτήρια, καφενεία και κάθε μορφής αμειβόμενη υπηρεσία. Σε ειδικές περιπτώσεις, δύστροπων πελατών που δημιουργούν διάφορα προβλήματα, συνήθως καλούν τον προστάτη, τον ονομαστό νταβατζή. 

     Το όλο σχετικό κύκλωμα περί της πορνείας,  είναι κλειστό και περιθωριακό, ιερόδουλες, νταβατζήδες, σωματέμποροι, τμήματα ηθών κι ο χορός κύκλους κάνει και καλά κρατεί! Η σωματεμπορία υπόψη διώκεται, η πορνεία όμως, εκδιδόμενα πρόσωπα, οίκοι ανοχής δεν αποτελούν αδίκημα  εφόσον ασκείται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και κατόπιν σχετικής αδείας. Τα όρια μεταξύ αυτών είναι μπερδεμένα. Σίγουρα τις περισσότερες αυτές γυναίκες τις οδήγησαν άνδρες κυρίως ευυπόληπτοι, έτσι δεν είναι; Υπάρχει κανείς που γνωρίζει εάν η γειτόνισσα του διπλανού διαμερίσματος είναι σε οίκο ανοχής;

Αυτά γίνονται στους οίκους
 μας όχι εδώ...

 Το δεύτερο δωμάτιο, το ενδότερο, είναι βωμός, ο κυρίως χώρος εξαργύρωσης, της σεξουαλικής συνεύρεσης.
Εδώ το κύριο έπιπλο είναι ένα μεγάλο κρεββάτι με ένα κομοδίνο στην κορυφή και μια σόμπα για τον χειμώνα. Το δε χρώμα που επικρατεί, στο φτηνό σκέπασμα και στους τοίχους ακόμη, είναι το κόκκινο βυσσινί. Μαζί με την μπόλικη λαϊκή κολόνια καλύπτουν την.. βαρβατίλα.

    Σαν νάταν χτες θυμάμαι την μπουρδελότσαρκα στα Χανιά, τότε που υπηρετούσα την πατρίδα με την ένοπλη δύναμή μου, που το έκανα και διήγημα και είναι ντοκουμέντο![κλικ ΕΔΩ & ΕΔΩ]

    Ας τελειώσουμε μ΄ αυτό. Πανδημία ξεπανδημία τα φωτάκια της Φυλής από το πρωί μέχρι τα βαθιά μεσάνυχτα είναι αναμμένα. Προσκαλούν για τον αγοραίο έρωτα, ο άλλος είναι ο «σπιτικός» κι όπως μου έλεγε τις προάλλες η Ουρανία, τώρα, μετά από μια μικρή κάμψη έχουν την περισσότερη πελατεία.

  

 

[1]Στην πόρτα του υπογείου στην Πελλήνης που μένω πήγα και έβαλα τη παρακείμενη ταμπελίτσα. Έλαβαν χώρα περιστατικά απίθανης  ..ηθικολογίας και καθωσπρεπισμού. Γενικώς έλαβαν χώρα εικόνες φαιδράς πορτοκαλέας! 

[2] Το καλύτερο σώμα στο στράτευμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν το σώμα των Εταίρων!

[3] Συνήθως η τσατσά στα νιάτα της που είχαν πέραση, αν «και η γριά κότα έχει το ζουμί» ήταν κι αυτή «ιέρεια», ο δε τσάτσος είναι πάντα ομοφυλόφιλος

[3] Οι Αθηναίοι θεωρούσαν την πορνεία συστατικό της δημοκρατίας

Γκρέμισαν τη μάντρα του νεκροταφείου για να “βλέπει” θάλασσα ο νεκρός αεροπόρος. Η συγκινητική ιστορία πολέμου...

 Γκρέμισαν τη μάντρα του νεκροταφείου για να “βλέπει” θάλασσα ο νεκρός αεροπόρος. Η συγκινητική ιστορία πολέμου Η μαρτυρία του σκιτσογράφου του έπους του 40, Σταμάτη Πολενάκη https://www.mixanitouxronou.gr/gkremisan-ti-mantra-toy-nekrotafeioy-gia-na-quot-vlepei-quot-thalassa-o-nekros-aeroporos/...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gkremisan-ti-mantra-toy-nekrotafeioy-gia-na-quot-vlepei-quot-thalassa-o-nekros-aeroporos/

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΉΜΕΡΑ  

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΞΙΑ!!!!!!!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ & ΣΗΜΕΡΑ