Η λειτουργία με τον Καραγκιόζη στα τσιγγανάκια είχε προγραμματιστεί για τις 8 μ.μ την Πρωτομαγιά. Ομοίως και ο χώρος και όλη η διαδικασία. Το πρωί πήγαμε με τους κουμπαράκους στη λαϊκή στο Κοπανάκι, όπου αγόρασα και μια σακούλα με διάφορα καραμελοειδή για τα τσιρομπίλια κι όλα ήταν έτοιμα.
 |
| Στο Κοπανάκι |
Να όμως που το απόγευμα άρχισε να ψιχαλίζει. Το πήγαινε τσιρ-τσιρ. Ήταν σπάσιμο, αλλά μια ώρα πριν το..ραντεβού σταμάτησε και είπαμε να το κάνουμε. Νάμαι λοιπόν με όλα μου τα σύνεργα, φιγούρες, μπερντέ, πορτατίφ, μπαλαντέζα...στον μαχαλά. Αλλά να που το τσίρ-τσιρ ξανάρχισε, έστω πιο λίγο, οπότε αποφασίσαμε η ... παράσταση να γίνει μέσα στο σπίτι [1]
 |
| Ο μαχαλάς του Μιράλ |
Ο χώρος ήταν ότι πρέπει, ευρύχωρος και βολικότατος για τέτοια, οπότε όπως και θα δείτε στην μικρή σχετική ταινία, η παραστασούλα μας έγινε υπό άριστες συνθήκες. Πόσο μάλλον που οι θεατές ήταν κάτι το ασύλληπτο.
Ενθουσιασμός και παλαμάκια αλλά το βλέμμα μικρών και μεγάλων ήταν όλα τα λεφτά!
Οπωσδήποτε πρέπει να τονίσω, καθότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ότι στο τέλος τα μικρά παιδιά με μια απίθανα χαρούμενη διάθεση ήρθαν κοντά μου και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν να μαζέψω τα πράγματα, καραγκιοζιλίκια και λοιπά, και να τα μεταφέρω στο αυτοκίνητο. 
Με ρωτούσαν δε πότε θα επαναλάβουμε την παράσταση!!!
Πραγματικά ήταν μια από τις μεγαλύτερες εμπειρίες ζωής, που καθένας μας έχει ανάγκη για να πάρει χαμπάρι τι εστί η πραγματική ζωή, οι διαστάσεις της άδολης ευτυχίας, του αγνού γέλιου και της ατόφιας χαράς, χωρίς φτιασιδώματα της δήθεν ευγένειας!!!
[Μόνο στην αρχή η Κινέζα δεν έκανε καλή βιντεοσκόπηση, στη συνέχεια όλα καλά!]
[1] Στον μικρό μαχαλά είναι 6 "προκάτ" κατασκευές και το σπίτι του Ξουραφά. Ένα ισόγειο. ερημωμένο για καμιά εικοσαετία, που μένουν η Κινέζα [Διονυσία] με τον άνδρα της, τον Σάντη. Αξίζει να σημειώσω ότι ο Σάντη είναι ένας λεβέντης Πακιστανός, όλο γέλιο και χαρά. Χαίρει δε από όλο το χωριό μεγάλης εκτίμησης καθότι είναι και πολύ εργατικός. Αλλά να ζητούν και ενοίκιο για ένα τέτοιο ερείπιο είναι εντελώς απαράδεκτο και εξωφρενικό. Και μάλιστα αυτοί που δεν ξέρουν τι έχουν. Μόνο ο απέραντος κάμπος φτάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου