ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ..

 

Λόγω εκτάκτου ανάγκης  {πιθανή εγκυμοσύνη της γραμματέας μας} οι αναρτήσεις αναβάλλονται για την επόμενη εβδομάδα. Είμαστε σίγουροι για τη κατανόησή σας !!!

ΜΙΚΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙΟΥ [ΜΕΡΟΣ 1ο]

 Στην ανάρτηση της 24-11-21 αναφερθήκαμε, στα μέτρα  του δυνατού, στα κοινωνιολογικά της Ζαχάρως και στην εξέλιξή της  και σήμερα επιχειρούμε το αντίστοιχο με το Γιαννιτσοχώρι.   

   Το Γιαννιτσοχώρι λοιπόν  σχετικά με όλα τα γειτονικά χωριά της περιοχής είναι το νεότερο χωριό, όπως επανειλημμένα έχουμε αναφέρει.[1]

  Για το πότε και πώς ιδρύθηκε μπορείτε να ανατρέξετε ΕΔΩ ΕΔΩ & ΕΔΩ. για να μην επαναλαμβανόμαστε.  Λοιπόν από ένα σημείο και μετά, που εντοπίζεται εκεί γύρω στο 1935-36 που έγινε η αποξήρανση του Βάλτου άρχισε να παρουσιάζεται το σύνηθες φαινόμενο της καπιταλιστικής ανάπτυξης με τις γνωστές σχέσεις παραγωγής: μεγάλοι ιδιοκτήτες γης-έως και τσιφλικάδες- αλλά και μικρο-ιδιοκτήτες, από τη μια, κι από την άλλη άποροι και απλοί εργάτες, βιοπαλαιστές στην κυριολεξία. Όμως, όπως συνήθως και σε άλλα μέρη, ήταν χωρίς ΄ανταγωνιστικές συγκρούσεις και πρακτικές, λαμβάνοντας πάντα υπόψη και τις τοπικές συνθήκες. Αντίθετα υπήρχαν οι γνωστές "δουλοπρεπείς" σχέσεις (κουμπαριές, σεμπριές [2]και τέτοια]. 

    Από αυτή, ας πούμε,  την εργατική τάξη, το εντελώς προλεταριάτο, οι πιο άποροι ήταν οι μέτοικοι από τα γύρω χωριά κυρίως τα ορεινά της Ζούρτσας (Τριάντα, Βερβίτσα, Λυνίσταινα). Βεβαίως όλοι αυτοί με τα χρόνια και με την αδιάκοπη εργασία τους προόδευσαν και έγιναν νοικοκυραίοι που λένε.

 Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία, τάξη ανήκαν και διάφοροι μικροεπαγγελματίες και μάστορες, όπως δυο χασάπηδες, δυο-τρεις μκροταβερνιάρηδες, ένας τσαγκάρης, ένας με δυο κουρείς, δυο-τρεις οικοδόμοι και λοιποί.   

   Αν και τα άλλα παραλιακά χωριά της περιοχής, αλλά και η Ζαχάρω  δημιουργήθηκαν εκεί περίπου γύρω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και με τον ίδιο τρόπο πάνω κάτω, εντούτοις είχαν αρκετά διαφορετική εξελικτική πορεία. Η Ζαχάρω, λόγω προνομιούχας γεωγραφικής θέσης, παραδίπλα στον Καϊάφα έγινε εμπορικό, μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής με μεγαλύτερη ανάπτυξη στο εμπόριο, στον  δε Κακόβατο επί πολλά χρόνια αναπτύχθηκε η καλλιέργεια της σταφίδας με την ίδρυση του εργοστασίου ΑΣΟ και ακολούθησε η τουριστική ανάπτυξη, που συνεχίζεται. Στο Γιαννιτσοχώρι, μετά την αποξήρανση του Βάλτου και τα ρύζια και τις υπαίθριες ντομάτες, βρήκε έδαφος η πρώιμη καλλιέργεια με τα θερμοκήπια. Μια άλλη διαφοροποίηση ήταν ότι στο Γιαννιτσοχώρι, από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα υπήρξαν αρκετές μεγαλο-ιδιοκτησίες, όχι ακριβώς όπως τα γνωστά τσιφλίκια, που ανήκαν μάλιστα σε Ζουρτσάνους.

  Οι λόγοι ανάγονται στο ότι αρχικά στη Ζούρτσα που επί πάρα πολλά χρόνια, από το Βυζάντιο ακόμα, ήταν το πρώτο κεφαλοχώρι ολόκληρης της περιοχής, μέχρι που πήρε τη θέση της η Ζαχάρω, υπήρχαν οι τοπικοί προύχοντες, Κοτζαμπάσηδες στην Τουρκοκρατία, (Πιπιλαίοι, Μπαλαφαραίοι, Βουδουραίοι) αλλά και συνέχεια στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-14, όπου το Ελληνικό κράτος, τιμώντας τους, έδωσε την ευκαιρία σε αρκετούς Ζουρτσάνους πολεμιστές-αξιωματικούς να αποκτήσουν μεγάλες εκτάσεις με ευνοϊκούς όρους. 

   Ολόκληρος δε ο εύφορος κάμπος, πρώην βάλτος, αποτέλεσε ένα "τσιφλίκι" όπου στα πρώτα χρόνια μετά την αποξήρανση και μέχρι περίπου τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ΄40, με διαλείψεις μικρές και μεγάλες, έγινε πόλος έλξης πολλών εργατών από τη γύρω περιοχή για την καλλιέργεια του ρυζιού. Ακολούθησαν άλλες υπαίθριες καλλιέργειες [αραποσίτια, σιτάρια, αρακάς, και κυρίως ντομάτες). Οι εργασιακές σχέσεις ήταν οι γνωστές της ελληνικής επαρχίας. Στην αρχή με τη γνωστή επίμορτη αγροληψίας [μισιακά] και αργότερα με ενοικίαση. 

    Βεβαίως κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και στα χρόνια του μεγάλου πολέμου, στην Κατοχή, και στον Εμφύλιο. Στα χρόνια δε της Εθνικής Αντίστασης υπήρξε ένα διάλειμμα στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και στην εκμετάλλευση των χωρικών. Σχετικά γράφει ο Πάνος Παπαβασιλείου, που διετέλεσε Γραμματέας του ΕΑΜ στο χωριό, σε ένα απομνημονευτικό  του γράμμα, που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο μου ¨"Αλλοτινές Εποχές":

.....σε λίγο χρόνο όλο το χωριό ήταν μπασμένο στο ΕΑΜ και δούλευε στον αγώνα εκτός ευτυχώς ελαχίστων που κρατούσαν παθητική στάση, ήσαντε όμως πρόθυμοι να κάμουν κάτι που τους ζητήθηκε χωρίς να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα σ΄ αυτήν. Το Εαμικό Γραφείο από την αρχή της ίδρυσής του ακολουθώντας τη γραμμή και τους σκοπούς του ΕΑΜ έβγαλε σαν αντικειμενικό του σκοπό να βρει τρόπο για να μπορέσει να σώσει το χωριό από την πείνα και τον κατακτητή. Έτσι, μαζί με τις Εαμίτικες οργανώσεις των γύρω χωριών, σαν δόθηκε το σύνθημα από την Νομαρχιακή επιτροπή του ΕΑΜ να σπάσουν οι αποθήκες του Α.Σ.Ο κι ο κόσμος να πάρει τις σταφίδες, τα λάδια, τα σύκα, και ότι άλλο κρύβαν μέσα τους, το χωριό μας στις αποθήκες του Θολού έκαμε το γιουρούσι και πήρε σταφίδες και λάδια κι έτσι ξεγέλασε την πείνα του για κάμποσο καιρό.

    Το δεύτερο ζήτημα που απασχόλησε την οργάνωση του ΕΑΜ του χωριού μας, ήταν ο βάλτος.
Δεν ήταν δυνατόν ο κόσμος να πεθαίνει από την πείνα και κάποιος κύριοςού Σκόντρας –και εγώ δεν ξέρω πούθε κρατούσε η σκούφια του- να βρεθεί ιδιοχτήτης αρκετών στρεμμάτων ελέω Γιάννη Μεταξά, και μαζεύοντας τα προϊόντα να τα προσφέρει πεσκέσι στους καταχτητές!
 Στο χωριό είχε σαν τοποτηρητή του κάποιο Θανάση Ζουμή, δικηγόρος έλεγε πως ήταν κι ο ίδιος έμενε στην Αθήνα.
Το Γραφείο δεν ήταν δυνατό να ανεχτεί μια τέτοια κατάσταση γι΄ αυτό πήρε την απόφαση να διώξει από κει το Ζουμή και τα υπάρχοντά του, χωράφια και ότι άλλο είχε, να μοιραστούν στον κόσμο του χωριού!
Ο κλήρος έλαχε σε μένα να εκτελέσω την εντολή.
Ήταν βραδάκι θυμάμαι που ανέβηκα στο σπίτι του Παναγιώτη Γαλάνη όπου έμενε και του είπα το απαράδεχτο για την οργάνωση, αυτής της ταχτικής και σε παρακαλεί να τα παρατήσετε και να σηκωθείτε να φύγετε. Αυτό άλλωστε είναι απαίτηση όλου του χωριού. Θύμωσε πολύ και με εβεβαίωσε πως δεν μπορεί να κάμει κάτι τέτοιο - του ήταν αδύνατο να φύγει!…
Σηκώθηκα να φύγω και πηγαίνοντας προς τη σκάλα να κατεβώ σκέφτηκα να τον φοβερίσω λίγο και γύρισα και του είπα:
-Αν μέσα σε 24 ώρες δεν φύγετε δεν ευθυνόμαστε για τη ζωή σας!.
Δεν ξέρω βέβαια ποιες ήταν οι σκέψεις του, μα κείνο που ξέρω ήταν πως το άλλο πρωί τα παράτησε όλα και έφυγε! Τα χωράφια και ότι είχε στην αποθήκη η οργάνωση τα μοίρασε στο χωριό. Ο κόσμος πήρε τα χωράφια που τα καλλιέργησε κι έδιωξε την πείνα από κοντά του!
Χόρτασε ψωμί!

Εδώ θα βρούνε ευκαιρία οι καλοθελητάδες να αρχίσουν το παλιό τροπάρι! Την κατηγόρια και συκοφαντία!

Να! Ποιο ήταν το ΕΑΜ, άρπαξε τις περιουσίες του κόσμου! Όχι κύριοι, θα τους ειπούμε. Το ΕΑΜ δεν άρπαξε περιουσίες από τον κόσμο, αλλά τις περιουσίες του κόσμου από τους αητονύχηδες που τις είχαν αρπάξει και την έδινε στον κόσμο που του ανήκαν, κι όχι νάχουν τον κόσμο να τις καλλιεργεί κι αυτός να ψοφάει από την πείνα και οι αητονύχηδες να προσφέρουν όλα με απλοχεριά στους εχθρούς του λαού και της Πατρίδας!…

Στη συνέχεια το χωριό ακολούθησε αναπόφευκτα τη γνωστή, πεπατημένη πορεία του ελληνικού κράτους, επάνδρωση του κρατικού μηχανισμού αλλά και των θεσμικών αρμών του, στρατός, αστυνομία, δικαιοσύνη με κάθε είδους  "εθνικόφρονες" ακόμα και με Γερμανοτσολιάδες, ταγματασφαλίτες, με κυρίαρχο μέτρο το δίκαιο του νικητή και την απηνή δίωξη και εξόντωση των αντιθέτων "προδοτών" [πιστοποιητικό κοινωνικής πρόνοιας, φυλακές, εκτελέσεις, ξερονήσια]. Έτσι στο Γιαννιτσοχώρι αποκαταστάθηκε η "τάξη και η ασφάλεια"  και ο Βάλτος επανήλθε .....στα  "κανονικά" αφεντικά του.[3] Κι όπως είπαμε πλέον επικράτησε η επίμορτη αγροληψίας [μισιακά] και μετά το  ΄70 η ενοικίαση χωραφιών.

  Να σημειώσουμε ότι μετά το ΄55, στην οικονομία της περιοχής μεσολάβησαν και επέδρασαν οι εξής παράγοντες:

α-  Η εξάπλωση των καλλιεργειών που απαιτούσαν νερό, όπως ρύζια, φασόλια, αραποσίτια, ντομάτες και άλλα τέτοια κηπευτικά, λόγω των καινούργιων διαιτητικών  προτιμήσεων του ανθρώπου.

β- Η μετανάστευση που αποστέρησε από τον τόπο πολλά εργατικά χέρια.[4]

γ-  Η ραγδαία ανάπτυξη της ελιάς αλλά και η εντατικοποίηση των κατάλληλων καλλιεργειών στα ξερικά χωράφια, δημητριακά κυρίως, με την μηχανοποίηση της γεωργίας (τρακτέρ, αλωνιστικές μηχανές κ.τ.λ.) που δεν κάλυψαν όλες τις ανάγκες των κατοίκων, καθότι από το ζην μεταφερθήκαμε σιγά-σιγά αλλά σταθερά στο ευ ζην.

[συνεχίζεται].

[1] Αγαπητέ αναγνώστη και φίλε θα μου πεις φυσικά ότι σας έχω μπαφιάσει με αυτό κάθε τόσο αλλά πρέπει να δείξεις σχετική συγκατάβαση, μια  και αφενός είναι η αγαπημένη μου γενέτειρα και αφετέρου εδώ έρχομαι συχνότατα και μάλιστα ξεκαλοκαιριάζω με παρέες φίλους, συγγενείς και κουμπάρους.

[2] Η σχέση μεταξύ, ιδιοκτήτη και σέμπρου στην αρχή ήταν 60 με 40, δηλαδή ο ιδιοκτήτης, που έβαζε το χωράφι και τα μισά έξοδα, έπαιρνε το 60% της συγκομιδής, του κέρδους και ο σέμπρος – οι περισσότεροι σέμπροι ήταν άκληροι και λίγο ή πολύ άποροι – που έβαζε τη δουλειά του και τα μισά έξοδα, στο τέλος έπαιρνε το υπόλοιπο 40%. Με την πάροδο του χρόνου αυτή η σχέση συνεχώς άλλαζε και στρεφόταν προς την πλευρά του σέμπρου, μέχρι που αντιστράφηκε   εντελώς (40 – 60) ή ακόμα και περισσότερο λόγω έλλειψης εργατικών χεριών και …. δικαιοσύνης. Φανταστείτε ότι στα χρόνια των κολίγων η σχέση ήταν 90 με 10 και μάλιστα ο τσιφλικάς είχε και δικαιώματα ακόμη και στη ζωή τους. Στην αρχή τα έξοδα της καλλιέργειας τα έβαζε όλα ο ιδιοκτήτης και στο τέλος, στην παραγωγή, παρακρατούσε τα μισά από το σέμπρο, συν το μισό κόστος. Αργότερα δε στην εποχή των θερμοκηπίων, οι σέμπροι αντί να παίρνουν τα χωράφια μισιακά από τους ιδιοκτήτες, τα νοίκιαζαν. Αυτή η μορφή και σχέση εφαρμόσθηκε, κυρίως για τα ποτιστικά χωράφια.     

[3]Τελικά προύχοντες, κύριοι και ιδιοκτήτες ολόκληρου του κάμπου, πρώην βάλτου, κάπου 2000000 στρέμματα έμειναν οι Ξουραφαίοι, οικογένεια από την Ανδρίτσαινα και μόνιμοι κάτοικοι της Κηφισιάς, αν και στην αρχή ήταν ένας Σκόντρας. Μάλιστα ο ένας από αυτούς, πέντε αδέλφια, ο Νώντας, αυτός πού είχε και τα νταραβέρια με τους χωριάτες  ήταν γαμπρός του Απέργη. Αυτός λοιπόν ήταν μεγάλη "μανούλα" και έκανε στο χωριό πέντε με έξι βαφτιστήρια, με δυο-τρείς  Λουκίες, το όνομα της γυναίκας του. Το ΄64 νομίζω, πρώτη φορά υποψήφιος ο Θανασάκης Κανελόπουλος, τον έφερε στο χωριό και τον τραπέζωσε με δυο κοκόρια. Ο πατέρας μου ήταν  κουμπάρος....
[4] Κατά την εικοσαετία  ΄50 - ΄70, στο χωριό, όπως και σε όλη την ύπαιθρο, η μετανάστευση έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Οι λόγοι ήταν κυρίως οικονομικοί, φτώχεια και ανημποριά, αλλά και οι άγριοι πολιτικοί διωγμοί, με πρώτο παράδειγμα τον Χρήστο Ντούφα, εαμίτη και πρώτο κανονικό πρόεδρο του χωριού, το ΄46. Η μετανάστευση ως αναγκαστική νομοτέλεια, από τη μια μεριά είχε τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις, νόστους, καημούς και ντέρτια. Ξεκληρίστηκαν οικογένειες, αποχωρίσθηκε η μάνα το παιδί και ο αδελφός τον αδελφό. Από την άλλη όμως είχε πολλές θετικές συνέπειες. 

  Το πρώτο λοιπόν κύμα της μετανάστευσης στο χωριό ήταν στη δεκαετία του ΄50 προς την Αυστραλία. Την επόμενη δεκαετία, σε πολύ μικρότερο βαθμό η μετανάστευση έγινε προς τη Γερμανία και εν μέρει στην Αμερική. Έτσι φθάνουμε στη δεκαετία του ΄70-΄80 όπου είχαμε το  φαινόμενο της αστυφιλίας  προς την πρωτεύουσα.

    Η οικονομική κατάσταση και η εξέλιξή της στο χωριό, που σε γενικές γραμμές ήταν μια μικρογραφία της οικονομίας της χώρας, καθώς και οι κοινωνικοί νόμοι επεξηγούν όλα τα σχετικά με την μετανάστευση.

    Παρά ταύτα το χωριό,  σε όλες τις κρίσιμες περιόδους δεν μαράζωσε και δεν ερήμωσε, αντιθέτως ο πληθυσμός του συνεχώς αυξανόταν και μάλιστα  με ταχείς ρυθμούς. Νέοι κάτοικοι  δεν σταμάτησαν ποτέ να έρχονται από διπλανά και μακρινότερα χωριά και έτσι η ζωή τραβούσε την ανηφόρα. 

Για τα καλοκαίρια που έρχονται & φεύγουν

Από τον Αποστόλη Ζυγόπουλο

ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ

Για τα καλοκαίρια που έρχονται
για όσα μας υπόσχονται από τώρα
και μας φτιάχνουν τη μέρα
δεν χρειάζεται να περιμένουμε
ας κοιταχτούμε μόνο στα μάτια
όχι βιαστικά κι επιπόλαια
όπως συνήθως συμβαίνει
μ’ εκείνη την ευπρέπεια της συνήθειας
και της παρακμής αυτών των καιρών
αλλά, κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου
απερίσπαστοι, με αφοσίωση επιτέλους
ας μείνουμε βαθιά μέσα
στο βλέμμα το συντροφικό
γιατί απλούστατα εκεί
με υπομονή
με πίστη ακλόνητη
μας περιμένουν όλα τα καλοκαίρια
από δω και πέρα.

                                       Γιώργος Βέης

(Ιάβα, 12 Ιουλίου 2019)

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΝΟΥΚΑΣ!!!

     Σίγουρα είναι αδύνατο να περιγράψω με λόγια το μεγαλείο της φύσης  που ζήσαμε χτες το πρωί.  Η μεγάλη έκσταση. Ας είναι όμως...

    Ξεκινήσαμε λοιπόν οι τρεις φίλοι [1], Κουμπαράκος, Αρφάνης κι εγώ αρκετά μπονόρα  από τη Ζαχάρω με το αγροτικό του Αρφάνη και αρκετά πριν την ανατολή είμαστε στην κορυφή της Βουνούκας [2] Η εμπειρία ήταν μοναδική, ονειρεμένη περισσότερο για μένα που πήγα πρώτη φορά. Η θέα ήταν καταπληκτική, η πάλαι ποτέ επαρχίας Ολυμπίας, μέχρι  πέρα τον Ερύμανθο και το Παναχαϊκό από  τον βορά και προς τον νοτιά μέχρι τα βουνά της Κυπαρισσίας, με το ο Ιόνιο ένα μεγάλο πιάτο. Η πανδαισία των χρωμάτων που συνεχώς άλλαζαν εικόνα  κυριολεκτικά μας απογείωσαν. Κρεσέντο των αισθήσεων!!! 

      Οι φωτογραφίες και τα βίντεο, που ακολουθούν είναι ένα πανόραμα σπάνιων εικόνων και στάσεων της θεάς φύσης!!!

    [1] Είχαμε κανονίσει ότι μαζί μας θα ερχόταν και ο Άρης Βασιλόπουλος, ο  τέως δήμαρχος Φιλαδέλφειας, αλλά κάτι του έτυχε και δεν ήρθε..

      [2] Η Βουνούκα ή Μίνθη είναι το ψηλότερο βουνό της Ολυμπίας  [1345] 

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΡΟΖΑ ,

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΡΟΖΑ , ΜΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ - Ατέχνως

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

-------------------------------

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

Το μεγαλείο του θεάτρου του παραλόγου έχει μεγάλη ιστορία

      Το παρακάτω κείμενο είναι ανάρτηση της 13-8- 13. 
Αξίοζει να τη διαβάσετε για να έχετε μια εμπεριστατωμένη 
εικόνα για το κυρίαρχο πρόβλημα της περιοχής μας, 
τον Καϊάφα και το περιώνυμο Προεδρικό Διάταγμα! 

 Το μεγαλείο του θεάτρου του παραλόγου έλαβε χώρα στο τελευταίο δεκαήμερο με μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία κατά του  Π.Δ. για το Περιφερειακό Πάρκο.(1)

   Πρωταγωνιστές οι δήμοι της περιοχής (εκπρόσωποι– απρόσωποι), ο τοπικός αργυρώνητος τύπος του Πύργου αλλά και οι τοπικοί βουλευτές και κόμματα. Κύρια όπλα το ψεύδος, η υποκρισία και η παραπληροφόρηση.

 Οι δήμοι

Δεν είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κανείς για ποιους λόγους οι τοπικές αρχές αντιδρούν τόσο αρνητικά και έντονα. Μα είναι δυνατόν να αγνοούν ή να κάνουν πως αγνοούν τις σοβαρές καταγγελίες της Ε.Ε για παραβάσεις στην προστασία της φύσης και των απειλούμενων ειδών (Caretta Caretta και αμμοθίνες  με τα χαρακτηριστικά δασύλλια) αλλά και ότι η χώρα βρίσκεται ένα βήμα από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο με τεράστιες κυρώσεις;    Όλοι μας θυμόμαστε μέχρι πρότινος ότι οι τοπικοί άρχοντες και διάφοροι άλλοι ιεροφάντες, που είναι ιδιοκτήτες παραλιακών αγροκτημάτων (οι περισσότεροι καταπατητές δημόσιας γης) υποστήριζαν ότι τάχα θα απαγορευτεί η κολύμβηση και οι παραδοσιακές ασχολίες (:κυνήγι) στα δασύλλια. Πλέον αφού πήραν χαμπάρι αυτό καθόλου δεν πιάνει τώρα επικεντρώνουν τη μεγάλη τους αγωνιστικότητα στην ανάπτυξη και καταγγέλλουν ότι το  Περιφερειακό Πάρκο είναι ταφόπλακα.(2) Αντί να εργαστούν με άξονα τα διάφορα προγράμματα της Ε.Ε (2΄) και να εκμεταλλευτούν τη μοναδική θέση σε όλη τη Μεσόγειο, αυτοί κραδαίνουν απειλές και τα βάζουν με ...τον "Αρχέλωνα". Επιδιώκουν – διάβαζε παραδίπλα- οι ΟΤΑ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να υπάρξει η δυνατότητα να έρθει η ανάπτυξη. Τι εννοούν; Αισχρό ξεπούλημα των παραλιακών φιλέτων  και καταπάτηση όλων των διατάξεων του νόμου που ισχύουν. Χίλιες φορές να δικαιολογήσουμε τους διάφορους καταπατητές που  να αντιδρούν με ψέματα και συκοφαντίες, γιατί το Π.Δ απαιτεί καινούργια κτηματολόγηση στα αμφισβητούμενα καταπατηθέντα τεμάχια, αλλά και οι τοπικοί άρχοντες; Πράγματα ανήκουστα και πρωτοφανή (2΄΄)!

        Δυο λόγια για τον δήμο Τριφυλίας

Τοπικά Νέα

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΛΑ ΚΑΛΑ & ΡΟΔΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΩΣ ΤΑ ΑΠΑΓΓΕΙΛΕ!!! 

ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΜΩΣ ΤΟ  

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΔΡΑΣΗΣ  ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ 

2019 – 2023

ΩΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ

[κλικ ΕΔΩ]

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟ 1/10....

Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΗ ΖΑΧΑΡΩ

         Αχ ρε Ζαχάρω........ Τι να κάνουμε, με ότι ασχοληθούμε κι ότι αγγίξουμε στον Δήμο πληγωνόμαστε και μας κυριεύει απογοήτευση. Όλα τα καθέκαστα νέα αναφέρονται  κάθε τόσο με τις αναρτήσεις "Τοπικά Νέα"  που συνήθως είναι δελτία τύπου στην "ΠΡΩΙΝΗ", για τα πεπραγμένα. Όμως αρκετά της καθημερινότητας περνούν ντουκ. Τα βασανάκια που λέμε...

     Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα αρκετά φλέγον θέμα που αν και πέρασε αρκετός καιρός, δείχνει την κάκιστη και ανελεύθερη αντίληψη που έχουν  στον δήμο για την ελεύθερη  χρήση των κοινών χώρων από τους δημότες. 

  Στη  Ζαχάρω που έχει ίσως τη χειρότερη ρυμοτομία [υπόψη στερείται πολεοδομικού Σχεδίου εντελώς κλικ ΕΔΩ] αν και υπήρχαν οι προϋποθέσεις να είναι μια μικρή επτάλοφη πόλη, το πιο γραφικό της σημείο είναι ο λόφος του προφήτη Ηλία. 

    Για τους νεότερους να αναφέρω ότι στα χρόνια του μοναδικού οραματιστή δημάρχου Καραπαναγιώτη, ο προφήτης Ηλίας είχε γίνει μικρός ζωολογικός κήπος με ελάφια και χώρος αναψυχής και ψυχαγωγίας, όπου αργότερα δημιουργήθηκαν και μονήρεις ξύλινες κατασκευές από το δασαρχείο. Στη συνέχεια για πολλά χρόνια εγκαταλείφθηκε στην τύχη του, με αποτέλεσμα μερικοί εκατέρωθεν ιδιοκτήτες να επεκτείνουν τα σύνορά τους και να οικειοποιηθούν μέρος δημόσιας περιουσίας, πράμα πολύ σύνηθες παντού. 

  Ερχόμενοι στα τωρινά χρόνια, ο δήμος προκειμένου να διαφυλάξει το χώρο από τέτοιες καταπατήσεις αλλά και να αποτρέψει "περιθωριακούς" επισκέπτες, προέβη εντελώς αλόγιστα σε περίκλειστη περίφραξη όλου του χώρου. 

Έτσι κατάφερε δύο τινά:

   1ον Νομιμοποίησε διάφορες καταπατήσεις, αντί να προστρέξει σε ένδικα μέσα και το κυριότερο 

    2ο Με αυτόν τον φραγμό απέκλεισε την ελεύθερη επίσκεψη των δημοτών, αντί να την διευκολύνει με διάφορους ελκυστικούς τρόπους.

  Προφανώς αγνοούν αδικαιολόγητα ότι τέτοιοι περιορισμοί και φραγμοί κοινών χώρων πνίγουν την ελευθερία και αυτή την δημοκρατία. [1]

  Φυσικά και υπάρχουν ήπιοι και οικολογικοί τρόποι να διασφαλιστεί η ακεραιότητα και η ασφάλεια των δημοσίων χώρων (κήπων, πάρκων, κτλ) και συνάμα να παραμείνουν κτήμα όλου του λαού. [2]

  Προσεχώς θα αναφερθούμε στην αντιμετώπιση αλλά και την αισθητική του δήμου μας στα απομακρυσμένα χωριά και δη σε αυτά που στις εκλογές υπερτερούσε ο αντίπαλος, όπως το Πρασιδάκι και ο Αλιάς. Στο δε Γιαννιτσοχώρι τι να πω; Το μοναδικό που έχουν κάνει είναι μια παιδική χαρά. 

[1] Δυστυχώς μια τέτοια περίπου αντίληψη κυριαρχεί και στο Πεδίο του Άρεως. Από την αρχή φρόντισαν να υπάρχουν στην περίφραξη πολλές θύρες εισόδου, όμως τώρα οι περισσότερες, εκτός από 3-4,  είναι θεόκλειστες ...

[2]  Φυσικά στην είσοδο της περίφραξης υπάρχει σιδερένια πόρτα, διπλοαμπαρωμένη με γερή κλειδαριά. Όλα θα διορθωθούν εάν  ο δήμος διαθέσει φύλακα.... Λέτε; 

Ελληνική Νομαρχία –και I.ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ!

 Από τον Αποστόλη Ζυγόπουλο

Πολύ κοντά στη λύση του μυστηρίου για τον «ανώνυμο» συγγραφέα | 

https://www.protagon.gr/themata/elliniki-nomarxia-poly-konta-sti-lysi-tou-mystiriou-gia-ton-anwnymo-syggrafea-44342555158

ΑΡΙΑΝ ΤΣΕΛΑΣ [Από την Αλβανία -Χειμάρα στο Πρασιδάκι πριν 36 χρόνια!!!], που έγινε ΒΑΣΙΛΗΣ

      Πάλι κάπως τα έχω αναφέρει αλλά αλλού είναι το θέμα, είναι στον Αριάν και μερικούς άλλους  Αλβανούς, που ..προσκύνησαν.

    Στη δεκαετία του '90 μετά την πτώση της μπουκαπόρτας του υπαρκτού, ανύπαρκτου είχαμε το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Αλβανία. Όπως και όλη η χώρα έτσι και το Γιαννιτσοχώρι κατακλύσθηκε. Βεβαίως ήταν κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά οι περισσότεροι μετανάστες ήταν αμούστακα παιδιά τα οποία ανδρώθηκαν στο μεροκάματο και στην ανέχεια,[1] σκληρή εκμετάλλευση, μικρά μεροκάματα, καταγγελίες στην αστυνομία και διώξεις.

    Με τον καιρό και και μετά από σχετική ομαλοποίηση  επήλθε μια μορφή αφομοίωσης, κυρίως στην εκπαίδευση και όντες εργατικοί στο έπακρο, εδραιώθηκαν για τα καλά [αγορές οικοπέδων, σπιτιών, μαγαζιών, αυτοκινήτων]. Σίγουρα  συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στην  οικονομική ανόρθωση του χωριού όπως συνέβη και σε όλη τη χώρα. [2]

Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των πρώτων μετοίκων είναι   ο ήρωας της σημερινής μας ανάρτησης, ο Αριάν  Τσελάς 

   Δυστυχώς ο λεβέντης μας  "ελληνοποίησε "το όνομά του από Άριαν σε Βασίλης. Απαράδεχτη ταχτική φτηνού ξεπουλήματος της εθνικής συνείδησης....που ευτυχώς συναντάται σε λίγους...προσκυνημένους. Είναι δε γνωστός και ως τραγουδιστής. Ακούστε τον.. Αρκετά καλά τραγουδάει, με την ψυχή του σίγουρα, πράγμα που μετράει πολύ!

[1] Τα πρώτα χρόνια οι σχέσεις με τους ντόπιους ήταν κάκιστες [σκληρή εκμετάλλευση, μικρά μεροκάματα, καταγγελίες στην αστυνομία και διώξεις]και οι συνθήκες διαβίωσης άθλιες. Οι βατιώνες τα θερμοκήπια και τα καλύβια ήταν οι χώροι διαμονής τους. Κύριο στοιχείο της διατροφής τους ήταν το βιτάμ και η φρατζόλα. 

[[2] Αργότερα ήρθαν οικονομικοί μετανάστες και από άλλες χώρες [Βουλγαρία, Ρουμανία αλλά και από τρίτες χώρες Αφρική, Ασίας, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και...

Αλέξης Ηρακλείδης: «Οι σχέσεις Ελλήνων και Αλβανών δεν πρέπει να είναι δεμένες με το παρελθόν»

 Με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Πολυκύμαντες σχέσεις: Έλληνες – Αλβανοί, 1821–2021» από τις εκδόσεις Παπαζήση, ο ομότιμος καθηγητής  στο Πάντειο Πανεπιστήμιο μιλά στην «Εποχή» για τα εκκρεμή ζητήματα μεταξύ Αλβανίας – Ελλάδας, τον ρόλο του φαντασιακού και πραγματικού παρελθόντος σε αυτά και την αναγκαία υιοθέτηση επιτέλους των υπαρκτών λύσεων για τις τελευταίες εκκρεμότητες.

Τα δημοσιεύματα επιμένουν ότι επίκειται η υπογραφή νέας πενταετούς συμφωνίας με την Αλβανία, ενώ αναμένεται υπογραφή συνυποσχετικού για την προσφυγή στη Χάγη.    

      Ποια η εικόνα των ελληνοαλβανικών σχέσεων;

      Μέχρι το 1995 ήταν ψυχρές. Υπήρχε το θέμα της ελληνικής μειονότητας, αλλά είχε εμφανιστεί ένα ακόμη θέμα πολύ παλιό, 

που δεν θα έπρεπε, το βορειοηπειρωτικό. Παραστρατιωτικοί είχαν δολοφονήσει Αλβανούς πολίτες, μπήκαν Έλληνες της «Ομόνοιας» στη φυλακή. Το κλίμα ήταν πολύ βαρύ. Όλα αυτά τελείωσαν όταν είχαμε κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Πάγκαλο. Υπογράφτηκε η πολύ σημαντική συνθήκη καλών σχέσεων, συνεργασίας και φιλίας. Πρόσφατα, στα τελευταία ταξίδια του εκεί, ο κ. Δένδιας είπε ότι αυτή η συμφωνία όχι μόνο θα ανανεωθεί, αλλά θα επεκταθεί, για να είναι περισσότερο ουσιαστική.

 Από την αλβανική πλευρά υπάρχει η ίδια διάθεση;

Υπάρχει. Οι Αλβανοί έχουν ό,τι και εμείς με τους Τούρκους. Οι Τούρκοι φοβούνται τους Ρώσους, εμείς τους Τούρκους και οι Αλβανοί εμάς, ως πιο μικρή χώρα. Φυσικά οι συμφωνίες δεν θα πρέπει να είναι ετεροβαρείς, αλλά θετικού αθροίσματος, με δυο κερδισμένους.

Ποιες είναι οι εκκρεμότητες;

Είναι, κατά βάση τρεισήμισι. Η μία, που είναι και η πιο εύκολη να λυθεί, είναι η υφαλοκρηπίδα και άλλες θαλάσσιες περιοχές μεταξύ Κέρκυρας και παραλίων της Αλβανίας. Και όντως επήλθε συμφωνία, με κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και υπουργό Εξωτερικών την Ντόρα Μπακογιάννη. Ωστόσο, δεν επικυρωνόταν από το αλβανικό κοινοβούλιο, γιατί θεωρήθηκε ότι ήταν σε βάρος τους, κάτι που όντως ίσχυε. Τώρα έχει συμφωνηθεί η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και εκκρεμεί το απαραίτητο συνυποσχετικό.

 Η δεύτερη εκκρεμότητα ποια είναι;

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΣΉΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΜΠΟΥΖΙ

    Ότι τα παιδιά είναι οι Θεοί επί γης το εμπεδώσαμε για μια άλλη φορά το βράδυ του Σαββάτου, που επισκεφτήκαμε με τον φίλο μου τον Καραγκιόζη και την παρέα του  το Μπούζι [Ελαία].

  Έτσι συμπληρώσαμε την "τουρνέ" και στα τέσσερα παρά τη Νέδα χωριά μας:   Γιαννιτσοχώρι, Πρασιδάκι, Αλιά και Μπούζι. 

  Παντού τα παιδιά ήταν οι πρωταγωνιστές και έδωσαν το ρυθμό της χαράς, όμως στο μαχαλά του Μιράλ, τα Τσιγγανάκια  ήταν το αποκορύφωμα, η πλήρης μέθεξη με το βλέμμα της ψυχής τους [1].

   Και στο Μπούζι καλά τα πήγαμε! [2]

  Ο μεν Καραγκιόζης με τα Κολλητήρια του διασκέδασαν αρκετά το φιλοθεάμον κοινό, ο δε Μορφονίός μίλησε για το κρίσιμο και λεπτό θέμα, το Περιβάλλον, τονίζοντας ότι είναι η επιδερμίδα του ανθρώπου και αποτελεί το κοινό μας σπίτι, το οποίο έχουμε μεγάλη υποχρέωση να το προστατεύουμε  και να το φροντίζουμε. Μάλιστα έδωσε και πρακτικές συμβουλές στα παιδιά. 

    Ο Χατζαβάτης δε από τη μεριά του έκανε εκτεταμένη αναφορά στα δυο σπουδαιότερα δώρα της φύσης στα δυο χωριά μας, το Γιαννιτσοχώρι και το Μπούζι, που   είναι η θεϊκή  Νέδα και η μαγευτική παραλία, μοναδική. 

  Για τη Νέδα επεσήμανε την μεγάλη αλλοίωση και την ολοκληρωτική καταστροφή του παρόχθιου και υδρόβιου πλούτου της. Τα πλατάνια και οι ιτιές στις όχθες αντικαταστάθηκαν από αγριοκάλαμα που τάχιστα εξαπλώνονται και καταπίνουν τα πάντα. Στο δε ποτάμι ίχνος δεν υπάρχει από οτιδήποτε έμψυχη ύπαρξη, ξεμπουντολώθηκαν τα πάντα, υδρόβια και αμφίβια. 

   Για δε τη παραλία τόνισε τη σπανιότητα με το δασύλλιο, τις αμμοθίνες με τα πάνλευκα κρινάκια και τις φωλιές των Caretta - Caretta με τα χελωνάκια έτοιμα να ξεπροβάλουν,  

[1]  Μετά από σχετική εμπειρία με πολλά και διάφορα παιδιά και στα τέσσερα χωριά σας καταθέτω δυο διαπιστώσεις,  βεβαίως προσωπικές αλλά περικλείουν υψηλή δόση  αντικειμενικότητας: Τα τσιγγανάκια ήταν πρόσχαρα μεν αλλά ήσυχα και ήρεμα και ρουφούσαν στην κυριολεξία τα διαδραματιζόμενα επί σκηνής. Και το κυριότερο προσφέρθηκαν αμέσως να με βοηθήσουν να κατεβάσω τα πράγματα από το αυτοκίνητο και να στήσω το μπερντέ. Να με συμπαθάτε φίλοι μου, αλλά αλλού ....τίποτα τέτοιο.

[2] Τα παιδιά πολύ χάρηκαν και διασκέδασαν που στο τέλος αρκετά πήραν τη φιγούρα που ήθελε το καθένα και έπαιξαν στον μπερντέ. Θα το απολαύσετε στο βίντεο! [Προσέχετε τον μικρό Μαρίνο και θυμηθείτε με.....] 

Η «μαγική» ζωή των τζιτζικιών σε ένα εντυπωσιακό βίντεο

   Κάπως αλλιώς μας τα είχε πει ο παππούς Αίσωπος στα παραμύθια του.
Για πολύ καιρό έβλεπα τα ξερά καυκαλα με την τρύπα στην πλάτη και αναρωτιομουν αν τα ρουφάει κάποιο άλλο έντομο η πουλί και τι είδους ψυχή βγαίνει από κει μέσα. Από την Αρετή                           

Κατάφερε να αποτυπώσει με τον καλύτερο τρόπο όλα τα στάδια ανάπτυξης και εξέλιξής τους, προσπαθώντας έτσι να προβάλλει σε όλους μας το αναμφισβήτητο μεγαλείο της φύσης.

Ο Σάμουελ Ορ παρουσιάζει την «παράξενα» όμορφη ζωή των τζιτζικιών, τα οποία ζουν για 17 ολόκληρα χρόνια κάτω από τη γη, προκειμένου να γευτούν μόλις έξι εβδομάδες ζωής πάνω από αυτή.

Πραγματικά, οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν τo εντυπωσιακό βίντεο.

Παρακολουθήστε το και θα αισθανθείτε ότι τα 7 λεπτά που διαρκεί πραγματικά θα σας κάνουν να υποκλιθείτε σ’ αυτό που ονομάζεται Φύση!

Πραγματικά, οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν τo εντυπωσιακό βίντεο.

Παρακολουθήστε το και θα αισθανθείτε ότι τα 7 λεπτά που διαρκεί πραγματικά θα σας κάνουν να υποκλιθείτε σ’ αυτό που ονομάζεται Φύση!

https://dasarxeio.com/2013/06/05/5603/?fbclid=IwAR2jLT3J7Q9slm2hh3d-bvDqzZA8alnYpGpET-8PzaMFg2CSOz8QxFfyHnA

ΠΑΡΑΛΙΑΚΕΣ ...ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ!!!

 

Όπου νάναι τα Καρεττάκια σκάνε μύτη...... 

Είναι η εποχή του τέλους της εκκόλαψης!

Χειμώνα καλοκαίρι οι γλάροι πάντοτε μα πάντοτε, ο κόσμος να 

χαλάσει,  προσεδαφίζονται για λίγη ώρα, στο ίδιο σημείο, 

δίπλα στο πρώτο Νεδάκι [η γράνα στις μπουρμπούλες]

 Ποιος να ξέρει γιατί;  [1]

Σε λίγο πάλι πετούν και λέγεται ότι καθοδηγούν τις 

Καρεττάκια  .....και συμβάλλουν στην γαλουχία τους! 

Ο κολυμβητής με το μαύρο καπελάκι, ο Πρασιδακαίος 

Κώστας Καρούμπαλης, σε πλήρη αρμονία με τους γλάρους. 

Τους στέλνει σήματα!!!

Ένα σύνηθες θέαμα φέτος  είναι η κοινοπραξία κυνών και ανθρώπων στην ακρογιαλιά, δίπλα στα πανέλευκα κρινάκια της Παναγιάς   και στα υπό εκκόλαψη αβγά των χελωνών!!!

[1] Για τον αξέχαστο γλάρο, το μακρινό καλοκαίρι του 2017, που τον είχαμε ονοματίσει Βασίλη κλικ ΕΔΩ

Δεκαπενταύγουστος στις Παναγίες της Ηλείας

 

     Ο Αύγουστος για τον Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγιάς  καθώς θυμάται και τιμά όχι μόνο την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αλλά και μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν το μήνα αυτό όπως ο άνανδρος τορπιλισμός της “Έλλης”. Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και τους έθνους μας.

Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών που αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο. Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με το δυνατόν καλύτερο τρόπο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάσταση της από την γη στον ουρανό.

Κατά τον συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν την πραγμάτωση της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο και μονάκριβο γιο της στην Άνω Ιερουσαλήμ, στη θριαμβεύουσα Εκκλησία του. «Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το μεγάλο ταξίδι «σαρόι την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα το προς ταφήν επιτήδεια». Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ’ οιμωγής ωλοφύροντο». Η Παναγία της διαβεβαίωσε πως όχι μόνον αυτές αλλά όλον τον κόσμο δεν θα παύσει να φροντίζει και μετά την μετάσταση. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου......  συνέχεια στην ΠΡΩΙΝΗ

ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ..ΠΙΣΤΕΥΤΑ

Οι Ιεροί Ναοί και οι Μονές αφιερωμένοι στην Παναγία στο Νομό μας είναι 8:

Παναγία ή Κρεμαστή

Οι άλλες στην Πρωινή    

ΆΛΛΗ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΤΑΠΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ "ΑΡΧΕΛΩΝ"

 Στην αισχρή συκοφαντία  κατά του ΑΡΧΕΛΩΝΑ  που λέγεται από πολλούς λεβέντες με πρώτον τον  δήμαρχο ότι πολλαπλασιάζουν τις φωλιές των χελωνών ανοίγοντας καινούργιες και μεταφέροντας αβγά από άλλες μετά από εκσκαφή έχει  απαντήσει ο ίδιος ο Αρχέλων: 

"Η εκσκαφή των φωλιών είναι μια ευρέως διαδεδομένη επιστημονική διαδικασία, απαραίτητη για τη συλλογή πολύτιμων πληροφοριών σχετικά με το περιεχόμενο της φωλιάς. Οι υγιείς νεοσσοί βγαίνουν από την φωλιά τις πρώτες 5-7 ημέρες της εκκόλαψης. Οι εκσκαφές γίνονται την 10η ημέρα ώστε να μην ενοχλήσουμε τα υγιή χελωνάκια, αλλά να βοηθήσουμε τυχόν εγκλωβισμένα που παραμένουν ακόμη στη φωλιά". [κλικ ΕΔΩ].

Και ιδού και η απάντηση στην πράξη: 

Αυτός ήταν ο Σιμόπουλος!

 Από Αρετή Τούντα-Φεργάδη

Στις 31 Μαΐου τηλεφώνησα στον αστροφυσικό Διονύση Σιμόπουλο, ήθελα να τον ρωτήσω αν θέλει να συμμετάσχει σε ένα project πάνω στο οποίο δούλευα και που θα ήταν υπέροχο να μιλήσει για τον χρόνο, τον γαλαξία, τη ζωή στο απέραντο και ταυτόχρονα μικρό σύμπαν που κουβαλά κάθε άνθρωπος μέσα του.

-Σας ενοχλώ;

-Καθόλου.

Του εξήγησα σε μια πρόταση χωρίς τελεία τι ακριβώς σκέφτομαι, για μία μελέτη που διάβασα για την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ.

- Δεσποινίς Λύκου, λυπάμαι πολύ. Δεν θέλω να δημιουργήσω πρόβλημα στα σχέδια σας, αλλά μέχρι το Σεπτέμβρη το πιθανότερο είναι να μη ζω.

Περπατούσα στην Ασκληπιού, φορούσα σαγιονάρες και κρατούσα δύο γλυκοπατάτες.

- Λυπάμαι.

-Το ακούω, αλλά μην. Ήταν μια όμορφη, εντελώς γεμάτη ζωή χωρίς απωθημένα.

-Δεν ξέρω τι να πω.

-Δεν χρειάζεται να λέμε πάντα κάτι.

Έτρεχαν δάκρυα, πρώτη φορά για κάποιον που δεν έχω δει ποτέ και μιλούσα για πρώτη φορά μαζί του στο τηλέφωνο.

-Μην κλαίτε δεσποινίς, ακούγεστε τόσο νέα. Τρέξτε για τη ζωή σας, την αγάπη, τον έρωτα, τη συντροφικότητα.

-Πώς να σας αποχαιρετήσω;

-Να κυλήσουν ήσυχα οι μέρες. Όσες μέρες.

Καλό σύμπαν. Τι άλλο είναι άλλωστε η ζωή μας, πέρα από ένα αστεράκι μου τρεμοπαίζει;

Χρύσα Λύκου