Είναι ένα παλιό κείμενο του Θύμιου αλλά
πολύ σπουδαίο και δεν ξέρω πώς δεν δημοσιεύτηκε
Θύμιος Χαραλαμπόπουλος
Σήμερα 26 Γενάρη, η δεύτερη πατρίδα μου που έζησα για πολλές δεκαετίες, που την Αγάπησα και με Αγάπησε… που μου έδωσε και τις έδωσα, γιορτάζει τη μεγάλη ΝΤΡΟΠΗ της.
Ο «πολυχρονεμένος», πάλι σήμερα - σαν τη μαμά του -, θα μοιράσει τίτλους… που θα είναι και σε μερικούς δικούς μας…συνηθισμένους «οσφυαλγίτες», που κι εμείς κι αυτοί, γνωρίζουμε
πως είναι μόνο για τη γαλαρία και όχι στο πρώτο τραπέζι…λες και δεν έχουνε ακούσει - κάνουν τον κουφό - για τη Γενοκτονία των Αβορίγινων Ιθαγενών της Αυστραλίας - των γνήσιων Αυστραλών που τους φιλοξενούν για δεκάδες χρόνια τώρα και δεν έχουν «guts) = κότσια, να ψελλίσουν τουλάχιστον:
«κρίμα ήταν κι αυτοί άνθρωποι…»
Σαν σήμερα το Γενάρη του 1788,
« ο πρώτος στόλος», με έντεκα αγγλικά πλοία,
έφτασε στη Νοτιανατολική ακτή της Αυστραλίας,
με 1487 άτομα, εκ των οποίων οι 778 ήσαν κατάδικοι (576) άντρες, παιδιά και 192 γυναίκες.
Οι υπόλοιποι ήσαν φρουροί και στρατιώτες
με τις οικογένειές τους.
Ήρθαν λένε και βρήκαν την Αυστραλία,
έρημη και ακατοίκητη, ενώ είναι αποδεδειγμένα με αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία, πως οι Αβορίγινες εκείνο το καιρό, αριθμούσαν κοντά στο ένα εκατομμύριο ανθρώπους.
Ρε ψεύτες τι λέτε…;
Οι Ιθαγενείς της Αυστραλίας, στη γη που
εισβάλατε και κλέψατε, που αφανίσατε
με φόνους, δηλητήρια και αρρώστιες 700 χιλιάδες ψυχές, ζούσαν εδώ και 60 - 80 χιλιάδες χρόνια….
50 χρόνια σας πολεμούσαν με τα μπούμερανγκ στα εξελιγμένα τότε όπλα σας….
Μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20 αιώνα,
οι Αβορίγινες είχαν εξοντωθεί ολοκληρωτικά ή
σχεδόν ολοκληρωτικά.
Στη δεκαετία του 1930, αναπτύχθηκαν
οργανώσεις πολιτικού χαρακτήρα από
Αβορίγινες και μερικούς λευκούς Αυστραλούς.
Οι ομάδες αυτές, έτειναν να οργανώνονται γύρω
από ουσιαστικά θέματα, όπως το στεγαστικό, την παιδεία και υγεία. Το 1938, ο Σύνδεσμος αυτός
εξέδωσε ανακοίνωση που συμπεριελάμβανε αυτά
εδώ τα λόγια:
«… πήρατε τη γη μας με τη βία… έχετε σχεδόν εξοντώσει το λαό μας, αλλά υπάρχουν αρκετοί από μας που έχουν παραμείνει για να ξεσκεπάσουν
την αθλιότητα του ισχυρισμού σας… ότι είσαστε
πολιτισμένοι, προοδευτικοί και ανθρωπιστές……
δεν επιθυμούμε να αντιμετωπιζόμαστε με συναισθηματική συμπάθεια όπως τα αρκουδάκια
κοάλα σαν εκθέματα… (ούτε) να γινόμαστε
αντικείμενο μελέτης σαν επιστημονικά και ανθρωπολογικά περίεργα…
Ζητάμε από εσάς, να διδάξετε στους ανθρώπους μας να ζουν στη σύγχρονη εποχή, σαν σύγχρονοι
πολίτες. Γιατί μας κρατάτε σκόπιμα στην καθυστέρηση ; Είναι μόνο να δίνετε στους εαυτούς σας την ευχαρίστηση πως είστε ανώτεροι;
Δώστε στα παιδιά μας, τις ίδιες ευκαιρίες όπως στα δικά σας και θα αποδώσουν εξίσου καλά όπως τα παιδιά των λευκών… εμείς οι Αβορίγινες, οι πρώτοι άνθρωποι που βρισκόμαστε σε αυτή τη γη εδώ και 60 - 80 χιλιάδες χρόνια, είμαστε υπερήφανοι Αυστραλοί… πρόκειται για επιστημονικό ψέμα ότι
είμαστε από τη φύση καθυστερημένοι και κατώτερη φυλή. Στη χειρότερη περίπτωση, δεν
είμαστε περισσότερο βρώμικοι, τεμπέληδες, εγκληματικοί, ή ανήθικοι από εσάς τους λευκούς…
Αν και έχουν περάσει 236 χρόνια από τον ερχομό των λευκών - εισβολέων για μένα -, η πολιτική των κυβερνήσεων της Αυστραλίας, πηγαίνει χέρι - χέρι με την πολιτική του «επιθανάτιου μαξιλαριού.»
Εγώ, προσωπικά που έχω ζήσει, εργαστεί, αρκετό καιρό, με τους ανθρώπους αυτούς, το σύστημα που έχουν επιλέξει σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της Αυστραλίας - εκτός του Μεγάλου Γκοφ Ουίτλαμ (Gough Whitlam), ήταν και είναι πολιτική ελεημοσύνης….
*(….)
τους άλλους λευκούς -, και το χέρι μας στάζει ιδρώτα για τα παλικάρια μας που είναι κυνηγοί, για τους γέρους μας που φτιάχνουν τραγούδια .
Για τα λόγια του λαού μας που είναι μαστιγωμένα απ´την αδικία.
Η φωνή μας φωτίζει όλη τη χώρα
σαν δυνατή βροντή….
* Απόσπασμα από το ποίημα της
Ντόροθι Χιούετ ( Dorothy Hewett)
Κυπαρισσία 26 Γενάρη 2024
-------------------------------------------------------------
Εκείνο το καλοκαιριάτικο πρωινό , ο ήλιος ήταν κρυμμένος πίσω από μελανιασμένα σύννεφα, που
μεριές - μεριές μαύριζαν την Ανατολή, έκρυβαν τη λάμψη του κι έφραζαν το δρόμο του, προς την ανηφόρα τ´ουρανού. Τα μαύρα σύννεφα, γρήγορα έφεραν βροχή. Χοντρές νεροκλωνιές δεν άργησαν να ενώσουν ουρανό και γη…
Οι τέσσερις ηλικιωμένοι συγχωριανοί και φίλοι,που κάθονταν κάτω απ´τη μεγάλη μουριά.
χώθηκαν γρήγορα - γρήγορα στο μικρό καφενείο του χωριού…
«Τι είχες ρωτήσει…;» ακούστηκε να λέει ο γεροΛιάς απευθυνόμενος στο Δημητρό.
« Ναι… έχω μία απορία, είπε ο γεροΔημητρός,
που με ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια τώρα…
κι αυτός ο παπά Λώνης… δε κατέχει να μου λύσει τούτη την απορία μου. Θέλω να μάθω την αιτία που παρακίνησε τον «Παντοδύναμο», να δημιουργήσει τον άνθρωπο. Τούτη η ερώτηση μπαίνει συνέχεια στην μυαλοθύκη μου και παιδεύει το μυαλό μου.
Παλεύω ψάχνοντας, μα δεν μπορώ να βρω την απάντηση».
Ο γεροΚωσταντής, φουριόζος - κόβοντας το γεροΛιά που ήταν έτοιμος ν´απαντήσει στο
Δημητρό - του λέει:
« Μη μιλάς για τέτοια πράματα Δημητρό… θα πας στην κόλαση… τι λένε οι γραφές… πίστευε και μη ερεύνα… δεν ακούς τον παπαΛώνη που το λέει κάθε Κυριακή στην εκκλησιά».
« Έχεις δίκιο, Δημητρό», είπε ο γεροΛιάς.
…»Ερωτηματικό ήταν και παραμένει, ο λόγος, η αιτία, και η αφορμή, που έδωσε το κίνητρο στον
« Κύριο» να πλάσει τον άνθρωπο. Ναι, αυτή η μεγάλη απορία, όχι μόνο δική σου δεν είναι, αλλά πολλών μας. Γιατί μπήκε στον κόπο ν´αφήσει τους
γαλανούς ουρανούς του, να κατέβει εδώ κάτω στην ταπεινή γη, ν´ανακατευτεί με τα χώματα, τις λάσπες και τα νερά, να λερωθεί και να πλάσει τον άνθρωπο, κατ´εικόνα και ομοίωσή Του; Όταν κάποιος δημιουργεί κάτι, φτιάχνει κάτι, το κάνει
από κάποιο κίνητρο, για κάποιο σκοπό, για κάποια ανάγκη. Άμα χρειάζεσαι ψωμί, ζυμώνεις καρβέλια, κατάλυμα να κατοικήσεις, χτίζεις σπίτι. Να καλύψεις μεγάλες αποστάσεις και να καλυτερεύσεις τη ζωή σου, κατασκευάζεις αυτοκίνητα. αεροπλάνα κλπ. Όταν θέλεις να δημιουργήσεις οικογένεια, γεννάς παιδιά.
…» Πάντα υπάρχει η αιτία, η ανάγκη και κατόπιν ακολουθεί το δημιούργημα. Αν υποθέσουμε ότι
ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κινούμενος από αγαθά αισθήματα, τότε ο άνθρωπος θα πρέπει να ήταν φτιαγμένος κατά τρόπο που να του επιτρέπει να ζει χαρούμενος κι ευτυχισμένος, να ζει σ´ένα
αιώνιο παράδεισο. Χωρίς τα μειονεκτήματα και τις αιτίες, που του φέρνουν στενοχώριες, πόνους, κλαυθμούς και οδυρμούς. Τότε θα ήταν μία καλή
και αγαθή αιτία, καθώς αρμόζει σ´ένα πανάγαθο
Δημιουργό, που πράγματι ενδιαφέρεται και προστατεύει το αδύναμο «ποίμνιό του», το δημιούργημά του, χωρίς περιορισμούς
κι εξωφρενικές απαιτήσεις….
…»Το ότι, όμως, δεν τον έπλασε για το καλό του, για την ευτυχία του και την ευχαρίστησή του, δεν θέλει και πολύ σκέψη για να το διαπιστώσει κανείς και ακολούθως να το καταλάβει. Ο δήθεν παράδεισος, δεν ήταν απλώς, παράδεισος, αλλά μια καλοστημένη παγίδα, με πολύ νόστιμο και ελκυστικό δόλωμα. Τα δολώματα - είναι πολλάκις διαπιστωμένο - δεν στήνονται από αγαθούς, για καλό σκοπό, αλλά από πονηρούς, για πονηρό σκοπό. Όταν έχεις παιδιά ή ακόμα και ζώα, δεν τους στήνεις παγίδες, διότι οπωσδήποτε θα πιαστούν. Δεν βάζεις το μωρό σου, δίπλα στο τζάκι με τα αναμμένα κάρβουνα, ούτε φόλες δίπλα στο σκυλί σου. Δεν μπορείς ν´αφήσεις την κατσίκα σου
κοντά στο περιβόλι του αλλουνού, γιατί θα μπει μέσα, θα καταστρέψει τρώγοντας και δεν θα φταίει αυτή, αλλά εσύ. Ο τσοπάνης είναι υπεύθυνος για το κοπάδι του. Αν αυτό δεν συνέβαινε και αυτός δεν ήταν ο λόγος, ο «Κύριος» θα άφηνε τους πρωτόπλαστους στον παράδεισο και δεν θα τους πέταγε με κλοτσιές έξω.
…» Τα περί αμαρτίας των πρωτόπλαστων, που στοίχισε την καταστροφή, την τυραννία και τα βάσανα των απογόνων τους, που δήθεν κληρονόμησαν, «Αμαρτίαι παιδεύουσι τέκνα»
είναι παραλογίες και προσπάθεια παραπλάνησης της λογικής. Το ότι, δήθεν του έδωσε μυαλό να σκέφτεται, πάλι κι αυτό δεν ευσταθεί, διότι οι αδυναμίες με τις οποίες είχε φορτώσει τους πρωτόπλαστους, ήταν δυσβάστακτες και υπερτερούσαν κατά πολύ της πρωτόγονης νοημοσύνης, που υποτίθεται ότι του ´βαλε
στη μυαλοθύκη του.
…» Αν παραδεχτούμε ότι, ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο από καλωσύνη, αλλά από κακία, για να χαίρεται όταν τον παιδεύει, σαν τη γάτα με το ποντίκι, που έτσι τουλάχιστον φαίνεται από τις πράξεις Του ξεκάθαρα, στην μακραίωνα πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν πρόκειται περί δίκαιου ανώτατου Όντος. Αυτό, εξ´άλλου αποδεικνύεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και από τις παραγγελίες που έστελνε ανελλιπώς στον άνθρωπο, δια μέσου των προφητών του και τελικά με τον Υιόν Του. Οι αγιογραφές είναι πλήρεις από κατάρες, φοβέρες, αναθέματα, καταστροφές και βαρβαρότητες, που έκαναν το δημιούργημά του δυστυχισμένο. Είναι - λένε οι γραφές - επειδή οι πρωτόπλαστοι πέσανε στην παγίδα του εωσφόρου και αμάρτησαν. Καλά δηλαδή, δεν υπάρχει συγχώρεση ; Είναι τόση η ανάγκη, ώστε η κατάρα να σέρνεται σαν κολοβή οχιά, να δηλητηριάζει, χωρίς διάκριση τους απογόνους των πρωτόπλαστων που αμάρτησαν, για 60 αιώνες τώρα;»
« Ο θεός έδερνε αλύπητα με τ´άγια μαστίγιά του, που ήταν οι προφήτες του και οι άγιοί του». συμπλήρωσε ο κουτσοΔήμος.
…»Αιματοβαμμένοι οι Άγιοι Γεώργηδες, Δημήτρηδες. Άγιος Κωνσταντίνος, Θεοδόσιος, Καρλομάγνος, Φίλιππος, Τουρκομέδας κλπ .
Γιατί τέλος πάντων, έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο ;
Για ποιο σκοπό ;
« όλοι σας θα βράζετε στα καζάνια της κόλασης»μουρμούρισε ο γεροΚωσταντής στρίβοντας τα ψαρά μεγάλα μουστάκια του.
Ο γεροΝικολάκης, είχε αμφιβολίες με το σκεπτικό του γεροΚωσταντή:
«Πάψε Κωσταντή… σου είπα να μη γυρίζεις ξεσκούφωτος στην κάψα του καλοκαιριού γιατί
λασκάρει ο νους σου…»
Τώρα, αν θέλετε τη γνώμη τη δική μου, χωρίς να παίρνω μέρος στις αντιπαραθέσεις των συζητητών
και χωρίς βέβαια να προσπαθήσω να σας επηρεάσω, κανείς δεν έπλασε κανέναν.
Τα πάντα είναι προϊόντα της μυστηριακής φύσης
και θα παραμένουν τέτοια, έως ότου η επιστήμη, που προχωρεί με βήμα ταχύ, να ξεδιαλύνει και να μας δώσει αδιάσειστες απαντήσεις.. αν και ήδη αυτό έχει γίνει.
Κανένας δεν είναι παντοδύναμος, γιατί απλούστατα δεν μπορεί να είναι, γιατί ο όρος παντοδυναμία δεν υφίσταται. Είναι εντελώς ανέφικτος…μπορεί κάποιος να δημιουργήσει κάτι, που να μη μπορεί να το κουμαντάρει ; Όχι βέβαια.
Κυπαρισσία 10 Γενάρη ´24
μεριές - μεριές μαύριζαν την Ανατολή, έκρυβαν τη λάμψη του κι έφραζαν το δρόμο του, προς την ανηφόρα τ´ουρανού. Τα μαύρα σύννεφα, γρήγορα έφεραν βροχή. Χοντρές νεροκλωνιές δεν άργησαν να ενώσουν ουρανό και γη…
Οι τέσσερις ηλικιωμένοι συγχωριανοί και φίλοι,που κάθονταν κάτω απ´τη μεγάλη μουριά.
χώθηκαν γρήγορα - γρήγορα στο μικρό καφενείο του χωριού…
«Τι είχες ρωτήσει…;» ακούστηκε να λέει ο γεροΛιάς απευθυνόμενος στο Δημητρό.
« Ναι… έχω μία απορία, είπε ο γεροΔημητρός,
που με ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια τώρα…
κι αυτός ο παπά Λώνης… δε κατέχει να μου λύσει τούτη την απορία μου. Θέλω να μάθω την αιτία που παρακίνησε τον «Παντοδύναμο», να δημιουργήσει τον άνθρωπο. Τούτη η ερώτηση μπαίνει συνέχεια στην μυαλοθύκη μου και παιδεύει το μυαλό μου.
Παλεύω ψάχνοντας, μα δεν μπορώ να βρω την απάντηση».
Ο γεροΚωσταντής, φουριόζος - κόβοντας το γεροΛιά που ήταν έτοιμος ν´απαντήσει στο
Δημητρό - του λέει:
« Μη μιλάς για τέτοια πράματα Δημητρό… θα πας στην κόλαση… τι λένε οι γραφές… πίστευε και μη ερεύνα… δεν ακούς τον παπαΛώνη που το λέει κάθε Κυριακή στην εκκλησιά».
« Έχεις δίκιο, Δημητρό», είπε ο γεροΛιάς.
…»Ερωτηματικό ήταν και παραμένει, ο λόγος, η αιτία, και η αφορμή, που έδωσε το κίνητρο στον
« Κύριο» να πλάσει τον άνθρωπο. Ναι, αυτή η μεγάλη απορία, όχι μόνο δική σου δεν είναι, αλλά πολλών μας. Γιατί μπήκε στον κόπο ν´αφήσει τους
γαλανούς ουρανούς του, να κατέβει εδώ κάτω στην ταπεινή γη, ν´ανακατευτεί με τα χώματα, τις λάσπες και τα νερά, να λερωθεί και να πλάσει τον άνθρωπο, κατ´εικόνα και ομοίωσή Του; Όταν κάποιος δημιουργεί κάτι, φτιάχνει κάτι, το κάνει
από κάποιο κίνητρο, για κάποιο σκοπό, για κάποια ανάγκη. Άμα χρειάζεσαι ψωμί, ζυμώνεις καρβέλια, κατάλυμα να κατοικήσεις, χτίζεις σπίτι. Να καλύψεις μεγάλες αποστάσεις και να καλυτερεύσεις τη ζωή σου, κατασκευάζεις αυτοκίνητα. αεροπλάνα κλπ. Όταν θέλεις να δημιουργήσεις οικογένεια, γεννάς παιδιά.
…» Πάντα υπάρχει η αιτία, η ανάγκη και κατόπιν ακολουθεί το δημιούργημα. Αν υποθέσουμε ότι
ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κινούμενος από αγαθά αισθήματα, τότε ο άνθρωπος θα πρέπει να ήταν φτιαγμένος κατά τρόπο που να του επιτρέπει να ζει χαρούμενος κι ευτυχισμένος, να ζει σ´ένα
αιώνιο παράδεισο. Χωρίς τα μειονεκτήματα και τις αιτίες, που του φέρνουν στενοχώριες, πόνους, κλαυθμούς και οδυρμούς. Τότε θα ήταν μία καλή
και αγαθή αιτία, καθώς αρμόζει σ´ένα πανάγαθο
Δημιουργό, που πράγματι ενδιαφέρεται και προστατεύει το αδύναμο «ποίμνιό του», το δημιούργημά του, χωρίς περιορισμούς
κι εξωφρενικές απαιτήσεις….
…»Το ότι, όμως, δεν τον έπλασε για το καλό του, για την ευτυχία του και την ευχαρίστησή του, δεν θέλει και πολύ σκέψη για να το διαπιστώσει κανείς και ακολούθως να το καταλάβει. Ο δήθεν παράδεισος, δεν ήταν απλώς, παράδεισος, αλλά μια καλοστημένη παγίδα, με πολύ νόστιμο και ελκυστικό δόλωμα. Τα δολώματα - είναι πολλάκις διαπιστωμένο - δεν στήνονται από αγαθούς, για καλό σκοπό, αλλά από πονηρούς, για πονηρό σκοπό. Όταν έχεις παιδιά ή ακόμα και ζώα, δεν τους στήνεις παγίδες, διότι οπωσδήποτε θα πιαστούν. Δεν βάζεις το μωρό σου, δίπλα στο τζάκι με τα αναμμένα κάρβουνα, ούτε φόλες δίπλα στο σκυλί σου. Δεν μπορείς ν´αφήσεις την κατσίκα σου
κοντά στο περιβόλι του αλλουνού, γιατί θα μπει μέσα, θα καταστρέψει τρώγοντας και δεν θα φταίει αυτή, αλλά εσύ. Ο τσοπάνης είναι υπεύθυνος για το κοπάδι του. Αν αυτό δεν συνέβαινε και αυτός δεν ήταν ο λόγος, ο «Κύριος» θα άφηνε τους πρωτόπλαστους στον παράδεισο και δεν θα τους πέταγε με κλοτσιές έξω.
…» Τα περί αμαρτίας των πρωτόπλαστων, που στοίχισε την καταστροφή, την τυραννία και τα βάσανα των απογόνων τους, που δήθεν κληρονόμησαν, «Αμαρτίαι παιδεύουσι τέκνα»
είναι παραλογίες και προσπάθεια παραπλάνησης της λογικής. Το ότι, δήθεν του έδωσε μυαλό να σκέφτεται, πάλι κι αυτό δεν ευσταθεί, διότι οι αδυναμίες με τις οποίες είχε φορτώσει τους πρωτόπλαστους, ήταν δυσβάστακτες και υπερτερούσαν κατά πολύ της πρωτόγονης νοημοσύνης, που υποτίθεται ότι του ´βαλε
στη μυαλοθύκη του.
…» Αν παραδεχτούμε ότι, ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο από καλωσύνη, αλλά από κακία, για να χαίρεται όταν τον παιδεύει, σαν τη γάτα με το ποντίκι, που έτσι τουλάχιστον φαίνεται από τις πράξεις Του ξεκάθαρα, στην μακραίωνα πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν πρόκειται περί δίκαιου ανώτατου Όντος. Αυτό, εξ´άλλου αποδεικνύεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο και από τις παραγγελίες που έστελνε ανελλιπώς στον άνθρωπο, δια μέσου των προφητών του και τελικά με τον Υιόν Του. Οι αγιογραφές είναι πλήρεις από κατάρες, φοβέρες, αναθέματα, καταστροφές και βαρβαρότητες, που έκαναν το δημιούργημά του δυστυχισμένο. Είναι - λένε οι γραφές - επειδή οι πρωτόπλαστοι πέσανε στην παγίδα του εωσφόρου και αμάρτησαν. Καλά δηλαδή, δεν υπάρχει συγχώρεση ; Είναι τόση η ανάγκη, ώστε η κατάρα να σέρνεται σαν κολοβή οχιά, να δηλητηριάζει, χωρίς διάκριση τους απογόνους των πρωτόπλαστων που αμάρτησαν, για 60 αιώνες τώρα;»
« Ο θεός έδερνε αλύπητα με τ´άγια μαστίγιά του, που ήταν οι προφήτες του και οι άγιοί του». συμπλήρωσε ο κουτσοΔήμος.
…»Αιματοβαμμένοι οι Άγιοι Γεώργηδες, Δημήτρηδες. Άγιος Κωνσταντίνος, Θεοδόσιος, Καρλομάγνος, Φίλιππος, Τουρκομέδας κλπ .
Γιατί τέλος πάντων, έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο ;
Για ποιο σκοπό ;
« όλοι σας θα βράζετε στα καζάνια της κόλασης»μουρμούρισε ο γεροΚωσταντής στρίβοντας τα ψαρά μεγάλα μουστάκια του.
Ο γεροΝικολάκης, είχε αμφιβολίες με το σκεπτικό του γεροΚωσταντή:
«Πάψε Κωσταντή… σου είπα να μη γυρίζεις ξεσκούφωτος στην κάψα του καλοκαιριού γιατί
λασκάρει ο νους σου…»
Τώρα, αν θέλετε τη γνώμη τη δική μου, χωρίς να παίρνω μέρος στις αντιπαραθέσεις των συζητητών
και χωρίς βέβαια να προσπαθήσω να σας επηρεάσω, κανείς δεν έπλασε κανέναν.
Τα πάντα είναι προϊόντα της μυστηριακής φύσης
και θα παραμένουν τέτοια, έως ότου η επιστήμη, που προχωρεί με βήμα ταχύ, να ξεδιαλύνει και να μας δώσει αδιάσειστες απαντήσεις.. αν και ήδη αυτό έχει γίνει.
Κανένας δεν είναι παντοδύναμος, γιατί απλούστατα δεν μπορεί να είναι, γιατί ο όρος παντοδυναμία δεν υφίσταται. Είναι εντελώς ανέφικτος…μπορεί κάποιος να δημιουργήσει κάτι, που να μη μπορεί να το κουμαντάρει ; Όχι βέβαια.
Κυπαρισσία 10 Γενάρη ´24
ότερα
----------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου