ΤΡΕΝΟ: ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ...

 ¨ Ένα θεριό ανήμερο που  κάνει τσαφ-τσουφ και βγάζει καπνό από τα ρουθούνια" έλεγαν οι πρώτοι που αντίκρυσαν το τρένο για πρώτη φορά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πράγματι εκείνος ο μουτζούρης με το φουγάρο και τα κάρβουνα και ένα δυνατό ουρλιαχτό ήταν στοιχειό, πρωτόφαντο. [1]

    Ένα τέτοιο στοιχειό, μουτζούρης είναι αγκυροβολημένο στον σιδηροδρομικό σταθμό της Κυπαρισσίας. Στέκεται εκεί βλοσυρό και επιβλητικό με όλη του την μεγαλοπρέπεια. Εκεί ακίνητο, εγκαταλειμμένο, βρέξει χιονίσει. 

Βεβαίως πολλά από το τροχαίο υλικό του ΟΣΕ, ΣΠΑΠ στην Πελοπόννησο, μηχανές, βαγόνια, οτομοτρίς [2] κτ.λ. είναι εκτεθειμένα στα μουσεία του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Όμως και πολλά είναι αφημένα στην τύχη τους σε διάφορους σταθμούς - κόμβους, πεταμένα στην κυριολεξία. Σιγά-σιγά λειώνουν από τη σκουριά. ...Μέχρι διάφοροι, κυρίως τσιγγάνοι γυρολόγοι, να το απαλλοτριώσουν για παλιοσίδερα, και καλά θα κάνουν... Το βλέπεις και αναρωτιέσαι γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να κάνει κάτι...

Σταθμός Κυπαρισσίας

    Να ο λεβέντης που έχει δίπλα στον σταθμό ψητοπωλείο [3] προθυμοποιήθηκε να το καλλωπίσει  και να το σκεπάσει με στέγαστρο και να γίνει απίθανη ατραξιόν, όπως κάνουν στις άλλες χώρες. Όμως το φιρμάνι του ΟΣΕ ούτε χέρι επάνω του. Προτιμούν να "ψοφήσει" παρατημένο, όπως τα γέρικα άλογα!

   Αλλά ευθύνες έχει και ο δήμος, το βλέπουν και πέρα βρέχει. Αυτό μας έλειπε, ο δήμαρχος Λεβεντάκης είναι και όχι Λεβέντης.  

[1] Ο σιδηρόδρομος ήταν ένα μεγάλο γεγονός για όλη την Πελοπόννησο, συνυφασμένο με όλη την ιστορία της χώρας. Τελικά το τελευταίο κομμάτι, και έτσι έφτασε στην Κυπαρισσία, περατώθηκε το 1902 επί του οραματιστή Τρικούπη και η λειτουργία του σταμάτησε το 2011 με την χρεοκοπία.. 

[2] Οι παλιοί θα θυμούνται με νοσταλγία τα βαγονέτα και τις Τροιζήνες.   

[3] Δεν τό έχω επισκεφτεί αλλά μου είπε ο φίλος μου ο Θύμιος, ότι κάνει τα καλύτερα σουβλάκια σε όλη την περιοχή.