ΑΠΟ ΜΗΤΣΟ ΚΟΥΚΟΥΛΑ
(μια εκπληκτική ιστορία άγνωστου συγγραφέα)
Στην είσοδό της πολυκατοικίας μας ήρθε να ζήσει μια γιαγιά. Η γιαγιά Ίσκρα. Ήταν 84 ετών. Μια γυναίκα, πάντα με καλή διάθεση, χαμογελαστή και φιλική. Η πρώτη της δουλειά ήταν να στολίσει την είσοδο με γλάστρες λουλουδιών. Την επόμενη μέρα τα πιο λαμπερά λουλούδια έφυγαν, τα έκλεψαν.
Αποφασίσαμε να κλειδώσουμε την είσοδο. Η γιαγιά Ίσκρα κορνίζωνε στους τοίχους αποφθέγματα διάσημων ανθρώπων που ξυπνούν τη συνείδηση. Και έβαλε ξανά γλάστρες. Στη σκάλα άρχισαν να μαζεύονται κάποιοι νεαροί. Η γιαγιά μας βγήκε και τους πρόσφερε νερό και χυμούς. Γέλασαν για πολλή ώρα, έσπασαν τις γλάστρες, γκρέμισαν τα πλαίσια και έφυγαν.
Την επόμενη μέρα έβαλε ξανά λουλούδια και κρέμασε κορνίζες με αποσπάσματα από κλασικούς και κάτω από τον πίνακα ανακοινώσεων δίπλα στα γραμματοκιβώτια τακτοποίησε βιβλία. Ήρθαν πάλι οι νεαροί. Έκαναν θόρυβο, και τηλεφωνούσαν ο ένας στον άλλον με τα κινητά τους. Η γιαγιά βγήκε έξω και τους πρόσφερε τσάι, νερό και μερικά από τα φρεσκοψημένα κέικ της, που μύριζαν υπέροχα. Τα παιδιά δεν μπόρεσαν να αντισταθούν. Και φεύγοντας, πήραν ακόμη και βιβλία από το ράφι με την υπόσχεση να τα διαβάσουν. Τα λουλούδια δεν έφυγαν, ούτε κατεβάστηκαν τα καδράκια.
Την επόμενη μέρα έβγαλε ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι νερό για να τα ποτίσει όποιος θελήσει να φροντίσει τα λουλούδια. Και νέα βιβλία στο ράφι. Το βράδυ ήρθαν οι νεαροί και προς έκπληξή μας πότισαν τα λουλούδια, γελούσαν σιγανά, φλυαρούσαν φιλικά. Η γιαγιά επέστρεψε κοντά τους με το τσάι της με χυμούς και ένα άλλο γεμάτο μπουκάλι νερό. Ζήτησε από τα παιδιά να φροντίζουν τα λουλούδια. Ξεκλειδώσαμε την εξώπορτα
Οι νεαροί άρχισαν να μπαίνουν στην είσοδο κάθε μέρα. Ένας αγανακτισμένος γείτονας κάλεσε την αστυνομία. Όταν η αστυνομία άρχισε να ανακρίνει τα παιδιά, η γιαγιά μας βγήκε και είπε ότι ήταν καλεσμένοι της, που είχαν έρθει για να πάρουν βιβλία και να τη βοηθήσουν με τα λουλούδια. Ακόμη και όταν έφυγαν, έδωσε στους αστυνομικούς βιβλία και μερικά από τα γλυκά της. Και αποχαιρέτησε τους νεαρούς με το «ο Θεός μαζί σας παιδιά!».
Σύντομα είχαμε μια έκπληξη. Οι τεχνίτες εγκατέστησαν μια πραγματική δανειστική βιβλιοθήκη στην είσοδο και δίπλα της αναρτήθηκε μια ανακοίνωση:
Παράκληση! Αν έχετε ενδιαφέροντα βιβλία στο σπίτι που έχετε ήδη διαβάσει, μπορείτε να τα φέρετε. Και όσοι παίρνετε βιβλία για διάβασμα, επιστρέψτε τα όταν τα τελειώσετε, αν θέλετε. Μπορεί να είναι απαραίτητα και σημαντικά για κάποιον άλλον! Η γιαγιά Ισκρα πέθανε και οι νεαροί συνέχισαν να πηγαίνουν κάθε βράδυ πότε όλοι μαζί και πότε ένας - ένας και κάτω από το αγγελτηριο του θανάτου της ζωγράφισαν ένα φανάρι - ήταν το σύμβολο τους!.
(μια εκπληκτική ιστορία άγνωστου συγγραφέα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου